Verordening (EG) n r. 1580/2007 van de Commissie van 21 december 2007 tot vaststelling van bepalingen voor de uitvoering van de Verordeningen (EG) nr. 2200/96, (EG) nr. 2201/96 en (EG) nr. 1182/2007 van de Raad in de sector groenten en fruit

2007R1580 — NL — 01.02.2010 — 008.001

Dit document vormt slechts een documentatiehulpmiddel en verschijnt buiten de verantwoordelijkheid van de instellingen

Gewijzigd bij:

▼B

VERORDENING (EG) Nr. 1580/2007 VAN DE COMMISSIE

van 21 december 2007

tot vaststelling van bepalingen voor de uitvoering van de Verordeningen (EG) nr. 2200/96, (EG) nr. 2201/96 en (EG) nr. 1182/2007 van de Raad in de sector groenten en fruit

TITEL I

INLEIDENDE BEPALINGEN

Artikel 1

Werkingssfeer en gebruik van termen

1. Bij de onderhavige verordening worden bepalingen ter uitvoering van de Verordeningen (EG) nr. 2200/96, (EG) nr. 2201/96 en (EG) nr. 1182/2007 vastgesteld.

2. Termen in de in lid 1 genoemde verordeningen hebben in de onderhavige verordening dezelfde betekenis, tenzij in de onderhavige verordening anders is bepaald.

Artikel 2

Verkoopseizoenen

De verkoopseizoenen voor de in artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 2200/96 en artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 2201/96 vermelde producten lopen telkens van 1 januari tot en met 31 december.

TITEL II

INDELING VAN PRODUCTEN

HOOFDSTUK I

Algemene bepalingen

▼M8

Artikel 2 bis

Handelsnormen; houders

1. De voorschriften van artikel 113 bis, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 worden als de algemene handelsnorm beschouwd. De nadere bepalingen van de algemene handelsnorm worden vastgesteld in deel A van bijlage I bij de onderhavige verordening.

Groenten en fruit waarvoor geen specifieke handelsnorm geldt, moeten voldoen aan de algemene handelsnorm. Producten ten aanzien waarvan de houder kan aantonen dat zij voldoen aan geldende normen die zijn vastgesteld door de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties (VN/ECE), worden evenwel beschouwd als producten die in overeenstemming zijn met de algemene handelsnorm.

2. De in artikel 113, lid 1, onder b) en c), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde specifieke handelsnormen zijn opgenomen in deel B van bijlage I bij de onderhavige verordening, voor wat de volgende producten betreft:

3. Voor de toepassing van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt onder houder verstaan een natuurlijke of rechtspersoon die de betrokken producten fysiek in bezit heeft.

▼B

Artikel 3

Uitzonderingen op en vrijstellingen van de toepassing van de handelsnormen

In afwijking van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 hoeven de volgende producten niet aan de handelsnormen te voldoen:

◄

▼M8

▼B

In afwijking van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 hoeven de volgende producten binnen een bepaald productiegebied niet aan de handelsnormen te voldoen:

◄

▼M8

3. In afwijking van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 mogen lidstaten een vrijstelling van de toepassing van de specifieke handelsnormen verlenen voor andere dan in lid 1, onder a) i), bedoelde, voor verwerking bestemde producten die voor persoonlijk gebruik door de consument in de kleinhandel worden aangeboden met op het etiket de vermelding „voor verwerking bestemd product” of een andere gelijkwaardige vermelding.

▼M8

3 bis. In afwijking van de bepalingen van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 met betrekking tot de specifieke handelsnormen, mogen verse groenten en fruit die niet tot de klasse „Extra” behoren, in de stadia die op de verzending volgen, een gering verlies aan versheid en turgescentie vertonen en een gering kwaliteitsverlies als gevolg van hun ontwikkeling en hun meer of minder bederfelijke aard.

3 ter. In afwijking van artikel 113 bis, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 hoeven de volgende producten niet aan de algemene handelsnorm te voldoen:

▼M15

▼M8

▼B

4. Aan de bevoegde autoriteit van de lidstaat moet het bewijs moet worden geleverd dat de in lid 1, onder a), en in lid 2 bedoelde producten aan de vastgestelde voorwaarden voldoen, met name ten aanzien van hun bestemming.

Artikel 4

Aanduidingen

▼M8

1. De op grond van dit hoofdstuk vereiste aanduidingen moeten duidelijk zichtbaar en leesbaar op een van de zijkanten van de verpakking worden aangebracht door directe en onuitwisbare opdruk of door middel van een in de verpakking geïntegreerd of stevig daarop bevestigd etiket.

▼B

2. Voor los verzonden goederen die rechtstreeks in een vervoermiddel worden geladen, moeten de in lid 1 bedoelde aanduidingen voorkomen op een begeleidend document of op een notitie die goed zichtbaar in het vervoermiddel is aangebracht.

▼M8

3. In het geval van overeenkomsten op afstand in de zin van artikel 2, lid 1, van Richtlijn 97/7/EG van het Europees Parlement en de Raad (²⁷) kan een product niet als conform de handelsnormen worden bevonden wanneer de aanduidingen niet vóór het sluiten van de verkoop beschikbaar zijn.

4. Op facturen en begeleidende documenten, behalve op ontvangstbewijzen voor de consument, worden de naam en het land van oorsprong van de producten aangegeven, alsmede, in voorkomend geval, de klasse, de variëteit of het handelstype wanneer dat op grond van een specifieke handelsnorm vereist is, of de vermelding dat het product voor verwerking is bestemd.

▼M8

Artikel 5

Aanduidingen in het detailhandelsstadium

In het detailhandelsstadium moeten de op grond van dit hoofdstuk vereiste aanduidingen duidelijk en leesbaar zijn. Producten mogen te koop worden aangeboden op voorwaarde dat de detailhandelaar op een duidelijk zichtbare plaats dicht bij de te koop aangeboden producten leesbare aanduidingen betreffende het land van oorsprong en, in voorkomend geval, de klasse, de variëteit of het handelstype van het product plaatst op een manier die de consument niet misleidt.

Bij voorverpakte producten in de zin van Richtlijn 2000/13/EG van het Europees Parlement en de Raad (²⁸) moet naast alle in de handelsnormen voorgeschreven gegevens ook het nettogewicht worden aangegeven. Op producten die gewoonlijk per aantal stuks worden verkocht, is de verplichting om het nettogewicht aan te geven evenwel niet van toepassing indien het aantal stuks vanaf de buitenkant duidelijk zichtbaar is en gemakkelijk kan worden geteld of indien dit aantal op het etiket is vermeld.

Artikel 6

Mengsels

1. Verpakkingen met een nettogewicht van 5 kg of minder die mengsels van verschillende soorten groenten en fruit bevatten, mogen worden afgezet, op voorwaarde dat:

2. De in lid 1, onder a), vastgestelde voorschriften gelden niet voor de in een mengsel opgenomen producten die geen producten van de sector groenten en fruit zijn als bedoeld in artikel 1 van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

3. Indien de in een mengsel opgenomen groenten en fruit van oorsprong uit meer dan één lidstaat of meer dan één derde land zijn, mag de volledige naam van de landen van oorsprong worden vervangen door, naargelang van het geval:

▼B

HOOFDSTUK II

Handelsnormcontroles

Afdeling 1

Algemene bepalingen

▼M8

Artikel 7

Werkingssfeer

Dit hoofdstuk bevat voorschriften inzake normcontroles, d.w.z. de controles van groenten en fruit die overeenkomstig dit hoofdstuk in alle afzetstadia worden uitgevoerd om na te gaan of de betrokken producten voldoen aan de handelsnormen en aan andere bepalingen van deze titel en van de artikelen 113 en 113 bis van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

▼B

Artikel 8

Bevoegde instanties

1. Elke lidstaat gaat over tot het aanwijzen van:

▼M8

▼M8

De in de eerste alinea bedoelde coördinerende autoriteiten en controle-instanties kunnen openbaar of particulier zijn. In beide gevallen zijn de lidstaten evenwel verantwoordelijk voor deze autoriteiten en instanties.

▼B

2. De lidstaten delen aan de Commissie het volgende mee:

3. De coördinerende autoriteit kan tevens de controle-instantie of één van de controle-instanties of een andere, op grond van lid 1 aangewezen instantie zijn.

4. De Commissie maakt de lijst van de door de lidstaten aangewezen coördinerende autoriteiten bekend op de door haar geschikt geachte wijze.

Artikel 9

Gegevensbank betreffende de marktdeelnemers

1. De lidstaten stellen een gegevensbank betreffende de marktdeelnemers in de sector groenten en fruit samen, waarin onder de in dit artikel vermelde voorwaarden de marktdeelnemers worden opgenomen die betrokken zijn bij de afzet van verse groenten en fruit waarvoor op grond van artikel 2 van Verordening (EG) nr. 1182/2007 normen zijn vastgesteld.

▼M8

De lidstaten kunnen hiertoe gebruik maken van voor andere doeleinden opgerichte gegevensbanken.

Onder „marktdeelnemer” wordt verstaan een natuurlijke of rechtspersoon:

De in de derde alinea, onder a) i), ii) en iii), bedoelde activiteiten omvatten:

▼B

2. De lidstaten bepalen onder welke voorwaarden de volgende marktdeelnemers al dan niet in de gegevensbank worden opgenomen:

▼M8

3. Wanneer de gegevensbank uit verschillende afzonderlijke elementen bestaat, ziet de coördinerende autoriteit erop toe dat de gegevensbank en de verschillende elementen ervan een homogeen geheel vormen en op uniforme wijze worden bijgewerkt. Het bijwerken vindt met name plaats aan de hand van de tijdens de normcontroles verzamelde gegevens.

4. Deze gegevensbank bevat voor iedere marktdeelnemer het registratienummer, de naam, het adres, de informatie die vereist is om hem onder te brengen in één van de in artikel 10, lid 2, vermelde risicocategorieën, met name zijn plaats in de afzetketen, gegevens over de omvang van het bedrijf, gegevens over de uitkomsten van eerdere controles bij die marktdeelnemer en alle overige voor de controle noodzakelijk geachte gegevens, zoals een indicatie van het voorhanden zijn van een kwaliteitsborgingssysteem of een internecontrolesysteem inzake de naleving van de handelsnormen. Het bijwerken vindt met name plaats aan de hand van de tijdens de normcontroles verzamelde gegevens.

▼B

5. De marktdeelnemers verstrekken de gegevens die de lidstaten noodzakelijk achten voor de samenstelling en bijwerking van de gegevensbank. De lidstaten bepalen volgens welke voorwaarden marktdeelnemers die niet op hun grondgebied zijn gevestigd maar er wel een handelsactiviteit uitoefenen, in de gegevensbank worden opgenomen.

▼M8

Afdeling 2

Door de lidstaten te verrichten normcontroles

Artikel 10

Normcontroles

1. De lidstaten zien erop toe dat selectieve, op een risicoanalyse gebaseerde en voldoende frequente controles worden verricht om een adequate naleving van de handelsnormen en andere bepalingen van deze titel en van de artikelen 113 en 113 bis van Verordening (EG) nr. 1234/2007 te garanderen.

Eén van de criteria voor de beoordeling van het risico bestaat in het voorhanden zijn van een in artikel 12 bis bedoeld normcontrolecertificaat dat is afgegeven door een bevoegde autoriteit van een derde land dat overeenkomstig artikel 13 een erkenning voor zijn normcontroles heeft gekregen. Het voorhanden zijn van een dergelijk certificaat wordt beschouwd als een factor die het risico van niet-naleving van de handelsnormen vermindert.

Als criteria voor de beoordeling van het risico kunnen tevens de volgende gegevens in aanmerking worden genomen:

2. De risicoanalyse wordt gebaseerd op de gegevens in de in artikel 9 bedoelde gegevensbank over de marktdeelnemers en omvat een indeling van de marktdeelnemers in risicocategorieën.

De lidstaten stellen vooraf het volgende vast:

De lidstaten kunnen op basis van een risicoanalyse ervoor opteren om geen selectieve controles te verrichten van producten waarvoor geen specifieke handelsnormen gelden.

3. Wanneer bij controles significante onregelmatigheden aan het licht komen, verrichten de lidstaten frequentere controles van de marktdeelnemers, de producten, de oorsprong of andere parameters.

4. De marktdeelnemers stellen de controle-instanties in kennis van alle gegevens die deze instanties noodzakelijk achten voor de organisatie en uitvoering van de normcontroles.

Artikel 11

Erkende marktdeelnemers

1. De lidstaten kunnen marktdeelnemers die in de laagste risicocategorie zijn ingedeeld en speciale garanties inzake de naleving van de handelsnormen bieden, toestemming geven om het in bijlage II opgenomen model te gebruiken bij de etikettering van elke verpakking in het stadium van verzending en/of het in artikel 12 bis bedoelde normcontrolecertificaat te ondertekenen.

2. De erkenning wordt voor ten minste één jaar verleend.

3. De marktdeelnemers die gebruik maken van deze mogelijkheid:

4. Wanneer een erkende marktdeelnemer niet langer aan de erkenningsvoorwaarden voldoet, trekt de betrokken lidstaat de erkenning in.

5. In afwijking van lid 1 mogen specimens die op 30 juni 2009 in overeenstemming waren met deze verordening, door de erkende marktdeelnemers worden gebruikt tot de voorraden op zijn.

Erkenningen die vóór 1 juli 2009 aan de marktdeelnemers worden verleend, blijven geldig voor de periode waarvoor zij zijn verleend.

Artikel 12

Aanvaarding van aangiften door de douane

1. De douaneautoriteit mag met betrekking tot producten waarvoor specifieke handelsnormen gelden, slechts aangiften ten uitvoer en/of aangiften voor het vrije verkeer aanvaarden, indien:

Deze bepaling geldt onverminderd normcontroles die de lidstaat op grond van artikel 10 kan verrichten.

2. Lid 1 is tevens van toepassing op producten waarvoor de in bijlage I opgenomen algemene handelsnorm geldt, alsmede op in artikel 3, lid 1, onder a), bedoelde producten indien de betrokken lidstaat dat noodzakelijk acht in het licht van de in artikel 10, lid 1, bedoelde risicoanalyse.

Artikel 12 bis

Normcontrolecertificaten

1. Een bevoegde autoriteit kan certificaten afgeven waarin wordt bevestigd dat de producten in overeenstemming zijn met de betrokken handelsnorm. Het model voor het door de bevoegde autoriteiten in de Gemeenschap te gebruiken certificaat is opgenomen in bijlage III.

De in artikel 13, lid 4, bedoelde derde landen mogen hun eigen certificaat gebruiken op voorwaarde dat dat certificaat volgens de Commissie gegevens bevat die ten minste gelijkwaardig zijn aan de in het communautaire certificaat op te nemen gegevens. De Commissie stelt op de door haar geschikt geachte wijze modellen van dergelijke, door derde landen gebruikte certificaten ter beschikking.

2. Deze certificaten mogen worden afgegeven in papierformaat met een originele handtekening, of in een geverifieerd elektronisch formaat met een elektronische handtekening.

3. Elk certificaat wordt afgestempeld door de bevoegde autoriteit en ondertekend door de daartoe gemachtigde persoon of personen.

4. De certificaten worden afgegeven in ten minste één van de officiële talen van de Gemeenschap.

5. Elk certificaat draagt een volgnummer, aan de hand waarvan het kan worden geïdentificeerd, en van elk afgegeven certificaat wordt een kopie bewaard door de bevoegde autoriteit.

6. In afwijking van lid 1, eerste alinea, mogen normcontrolecertificaten die op 30 juni 2009 in overeenstemming waren met deze verordening, door de lidstaten worden gebruikt tot de voorraden op zijn.

▼B

Afdeling 3

Door derde landen verrichte controles

Artikel 13

Erkenning van door derde landen vóór de invoer in de Gemeenschap verrichte controles

▼M8

1. Op verzoek van een derde land kan de Commissie volgens de in artikel 195, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde procedure, de normcontroles met betrekking tot de naleving van de specieke handelsnormen erkennen die door dat derde land vóór invoer in de Gemeenschap zijn verricht.

▼B

2. De in lid 1 bedoelde erkenning kan worden verleend aan derde landen die daarom verzoeken en op het grondgebied waarvan de voor uitvoer naar de Gemeenschap bestemde producten voldoen aan de communautaire handelsnormen of aan ten minste daaraan gelijkwaardige normen.

In de erkenning wordt de officiële autoriteit in het derde land vermeld die verantwoordelijk is voor de uitvoering van de in lid 1 bedoelde controles. Deze autoriteit is verantwoordelijk voor de contacten met de Gemeenschap. In de erkenning worden ook de controle-instanties vermeld die belast zijn met de uitvoering van de controles, hierna „de controle-instanties van het derde land” genoemd.

De erkenning heeft uitsluitend betrekking op producten van oorsprong uit het betrokken derde land en kan tot bepaalde producten worden beperkt.

3. De controle-instanties van het derde land moeten officiële of officieel door de in lid 2 bedoelde autoriteit erkende instanties zijn die voldoende garanties bieden dat de controles volgens de in artikel 20, lid 1, bedoelde methoden of gelijkwaardige methoden worden verricht, en daartoe over het nodige personeel en materieel en de nodige installaties beschikken.

▼M8

4. De lijst van derde landen waarvan de normcontroles op grond van dit artikel zijn erkend, en van de betrokken producten is opgenomen in bijlage IV.

De Commissie stelt op de door haar geschikt geachte wijze de gegevens over de officiële autoriteiten en controle-instanties ter beschikking.

▼M8 —————

▼M8

Artikel 15

Schorsing van de erkenning

De Commissie kan de erkenning schorsen indien voor een significant aantal partijen en/of hoeveelheden wordt geconstateerd dat de goederen niet overeenstemmen met de gegevens in de normcontrolecertificaten die door de controle-instanties van het derde land zijn afgegeven.

▼M8 —————

▼B

Afdeling 5

Controlemethoden

Artikel 20

Controlemethoden

1. Tenzij in deze verordening anders is bepaald, worden de in dit hoofdstuk vastgestelde normcontroles, met uitzondering van de controles bij de verkoop in de detailhandel aan de eindverbruiker, uitgevoerd volgens de in bijlage VI opgenomen methoden.

De lidstaten stellen specifieke uitvoeringsbepalingen vast voor de normcontroles bij de verkoop in de detailhandel aan de eindverbruiker.

▼M8

2. Indien de controleurs constateren dat de goederen aan de handelsnormen voldoen, kan de controle-instantie een normcontrolecertificaat volgens het model in bijlage III afgeven.

▼B

3. Indien de goederen niet aan de normen voldoen, stelt de controle-instantie een verklaring van niet-conformiteit op voor de marktdeelnemer of diens vertegenwoordiger. Goederen waarvoor een verklaring van niet-conformiteit is afgegeven, mogen niet worden vervoerd zonder toestemming van de controle-instantie die deze verklaring heeft afgegeven. Voor die toestemming kan als voorwaarde worden gesteld dat aan de door de controle-instantie vastgestelde eisen moet worden voldaan.

Marktdeelnemers mogen de goederen of een gedeelte ervan met de normen in overeenstemming brengen. Dergelijke met de normen in overeenstemming gebrachte goederen mogen niet worden afgezet voordat de bevoegde controle-instantie er zich met alle passende middelen van heeft vergewist dat de goederen daadwerkelijk met de normen in overeenstemming zijn gebracht. De controle-instantie geeft in voorkomend geval slechts een normcontrolecertificaat volgens het model in bijlage III af voor de partijen of delen ervan die met de normen in overeenstemming zijn gebracht.

▼M8

Wanneer een controle-instantie ingaat op het verzoek van een marktdeelnemer om de goederen met de normen in overeenstemming te brengen in een andere lidstaat dan die waar de niet-conformiteit bij de controle is geconstateerd, meldt de marktdeelnemer de niet-conforme partij aan de bevoegde controle-instantie van de lidstaat van bestemming. De lidstaat die de verklaring van niet-conformiteit heeft afgegeven, zendt een kopie van deze verklaring toe aan de andere betrokken lidstaten, inclusief de lidstaat waarvoor de niet-conforme partij bestemd is.

▼B

Wanneer de goederen niet met de normen in overeenstemming kunnen worden gebracht, en ook niet voor diervoeding, industriële verwerking of een ander gebruik dan voeding kunnen worden bestemd, kan de controle-instantie de marktdeelnemers desnoods verzoeken de nodige maatregelen te treffen om ervoor te zorgen dat de producten niet in de handel worden gebracht.

De marktdeelnemers verstrekken alle gegevens die de lidstaten voor de toepassing van dit lid nodig achten.

▼M8 —————

▼M8

Afdeling 6

Mededelingen

Artikel 20 bis

Mededelingen

1. Een lidstaat op het grondgebied waarvan wordt geconstateerd dat een zending producten uit een andere lidstaat niet in overeenstemming is met de handelsnormen vanwege afwijkingen of andere vormen van kwaliteitsvermindering die reeds tijdens de verpakking ervan hadden kunnen worden vastgesteld, stelt de Commissie en de lidstaten die hiermee te maken kunnen krijgen, hiervan onverwijld in kennis.

2. Een lidstaat op het grondgebied waarvan een partij producten uit een derde land is afgewezen voor het in het vrije verkeer brengen vanwege niet-naleving van de handelsnormen, stelt de Commissie, de lidstaten die hiermee te maken kunnen krijgen, en het betrokken in bijlage IV opgenomen derde land hiervan onverwijld in kennis.

3. De lidstaten delen de bepalingen van hun controle- en risicoanalysesystemen mee aan de Commissie. Alle latere wijzigingen van die systemen worden door de lidstaten onverwijld ter kennis van de Commissie gebracht.

4. De beknopte resultaten van de controles die in een bepaald jaar in alle afzetstadia zijn verricht, worden door de lidstaten uiterlijk op 30 juni van het daaropvolgende jaar aan de Commissie en de andere lidstaten meegedeeld.

5. De mededelingen worden verricht op de door de Commissie bepaalde wijze.

▼B

TITEL III

PRODUCENTENORGANISATIES

HOOFDSTUK I

Eisen en erkenning

Afdeling 1

Definities

Artikel 21

Definities

1. Voor de toepassing van deze titel wordt verstaan onder:

2. De lidstaten omschrijven in het licht van hun nationale juridische en administratieve structuren de rechtspersonen die op hun grondgebied betrokken zijn bij de toepassing van artikel 3, lid 1, en artikel 7, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1182/2007. In voorkomend geval stellen zij ook bepalingen vast inzake een duidelijke omschrijving van onderdelen van rechtspersonen voor de toepassing van deze artikelen.

Afdeling 2

Voor producentenorganisaties geldende eisen

Artikel 22

Bestreken producten

1. Overeenkomstig artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1182/2007 erkennen de lidstaten een producentenorganisatie voor het product of de groep producten zoals vermeld in de erkenningsaanvraag door middel van een besluit op grond van artikel 4, lid 1, onder c), van die verordening.

2. Met betrekking tot uitsluitend voor industriële verwerking bestemde producten worden producentenorganisaties slechts door de lidstaten erkend wanneer zij via een systeem van leveringscontracten of anderszins kunnen garanderen dat deze producten voor industriële verwerking worden geleverd.

Artikel 23

Minimumaantal leden

Bij de vaststelling van het minimumaantal leden van een producentenorganisatie overeenkomstig artikel 4, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 kunnen de lidstaten bepalen dat, wanneer de aanvrager van een erkenning geheel of gedeeltelijk bestaat uit leden die op hun beurt uit producenten samengestelde rechtspersonen of duidelijk omschreven onderdelen van rechtspersonen zijn, het minimumaantal producenten kan worden berekend op basis van het aantal producenten dat is aangesloten bij elke rechtspersoon of elk duidelijk omschreven onderdeel van een rechtspersoon.

Artikel 24

Minimumduur van het lidmaatschap

1. De minimumduur van het lidmaatschap van een producent mag niet minder dan één jaar bedragen.

2. De opzegging van het lidmaatschap moet schriftelijk aan de producentenorganisatie worden meegedeeld. De lidstaten bepalen de opzegtermijnen, die niet meer dan zes maanden mogen bedragen, en de data waarop de beëindiging van het lidmaatschap van kracht wordt.

Artikel 25

Structuur en activiteiten van de producentenorganisaties

De lidstaten vergewissen zich ervan dat de producentenorganisaties beschikken over het personeel, de infrastructuur en de uitrusting die nodig zijn voor de naleving van de eisen van artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 en voor de vervulling van hun belangrijkste functies, met name op het gebied van:

Artikel 26

Waarde of hoeveelheid van de verhandelbare productie

Voor de toepassing van artikel 4, lid 1, onder b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 wordt de waarde of de hoeveelheid van de verhandelbare productie berekend op dezelfde basis als de in de artikelen 52 en 53 van de onderhavige verordening vastgestelde waarde van de in de handel gebrachte productie.

Artikel 27

Terbeschikkingstelling van technische hulpmiddelen

Overeenkomstig artikel 4, lid 1, onder e), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 wordt ervan uitgegaan dat een producentenorganisatie die wordt erkend voor een product waarvoor technische hulpmiddelen beschikbaar moeten worden gesteld, haar verplichting nakomt wanneer zij zelf of via haar leden, dan wel via dochterondernemingen of door middel van uitbesteding, een adequaat niveau aan technische hulpmiddelen ter beschikking stelt.

Artikel 28

Hoofdactiviteiten van de producentenorganisaties

1. De hoofdactiviteit van een producentenorganisatie betreft de concentratie van het aanbod en de afzet van de producten van haar leden waarvoor zij is erkend.

2. De waarde van de door een producentenorganisatie in de handel gebrachte productie van de eigen leden en van leden van andere producentenorganisaties moet meer bedragen dan de waarde van de andere door haar in de handel gebrachte en verkochte productie.

Deze berekening mag alleen gebaseerd zijn op producten waarvoor de producentenorganisatie is erkend.

3. In geval van toepassing van artikel 52, lid 7, is lid 2 van het onderhavige artikel met ingang van 1 januari 2012 van overeenkomstige toepassing op de betrokken dochterondernemingen.

Artikel 29

Uitbesteding

Uitbesteding van een activiteit van een producentenorganisatie betekent dat de producentenorganisatie voor de uitvoering van de betrokken activiteit een commerciële regeling treft met een andere entiteit, zoals één van haar leden of een dochteronderneming. De producentenorganisatie blijft evenwel verantwoordelijk voor de uitvoering van die activiteit en voor de algemene beheerscontrole en het toezicht op de hiertoe getroffen commerciële regeling.

De eerste alinea is van overeenkomstige toepassing wanneer een unie van producentenorganisaties een activiteit uitbesteedt.

Artikel 30

Transnationale producentenorganisaties

1. De hoofdzetel van een transnationale producentenorganisatie is gevestigd in de lidstaat waar de producentenorganisatie over belangrijke bedrijfsinstallaties of over een belangrijk aantal leden beschikt en/of een belangrijk deel van de in de handel gebrachte productie realiseert.

2. De lidstaat waar de hoofdzetel van de transnationale producentenorganisatie is gevestigd, is verantwoordelijk voor:

Artikel 31

Fusies van producentenorganisaties

1. Gefuseerde producentenorganisaties die voordien afzonderlijke operationele programma's hadden, mogen die programma's parallel en afzonderlijk uitvoeren tot 1 januari van het jaar na de fusie. In dergelijke gevallen vragen de betrokken producentenorganisaties de fusie van hun operationele programma's aan via een wijziging overeenkomstig artikel 66. In de overige gevallen vragen de betrokken producentenorganisaties onverwijld de fusie van deze operationele programma's aan via een wijziging overeenkomstig artikel 67.

2. In afwijking van lid 1 kunnen de lidstaten producentenorganisaties die daar om naar behoren gemotiveerde redenen om verzoeken, toestaan de afzonderlijke operationele programma's parallel uit te voeren tot het einde van de normale looptijd.

Artikel 32

Niet-producerende leden

1. De lidstaten kunnen bepalen of en onder welke voorwaarden natuurlijke personen of rechtspersonen die geen producenten zijn, als lid van een producentenorganisatie kunnen worden aanvaard.

2. Bij de vaststelling van de in lid 1 bedoelde voorwaarden zien de lidstaten er met name op toe dat het bepaalde in artikel 3, lid 1, onder a), en lid 4, onder c), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 in acht wordt genomen.

3. De in lid 1 bedoelde natuurlijke personen of rechtspersonen mogen niet:

De lidstaten kunnen, met inachtneming van de in lid 2 vastgestelde voorwaarden, het recht van deze personen om deel te nemen aan de stemming over besluiten inzake het actiefonds, beperken of verbieden.

Artikel 33

Democratische controle op de producentenorganisaties

De lidstaten nemen alle door hen noodzakelijk geachte maatregelen om te voorkomen dat één of meer leden van een producentenorganisatie misbruik maken van hun macht of invloed uitoefenen ten aanzien van het beheer en het functioneren van een producentenorganisatie, onder meer op het gebied van het recht om deel te nemen aan stemmingen.

▼M10

De lidstaten mogen maatregelen nemen om de uitoefening van aan een rechtspersoon verleende bevoegdheden tot wijziging, goedkeuring of afwijzing van door een producentenorganisatie genomen beslissingen te beperken of te verbieden wanneer de betrokken producentenorganisatie een duidelijk omschreven onderdeel van die rechtspersoon vormt.

▼B

Afdeling 3

Unies van producentenorganisaties

Artikel 34

Erkenning van unies van producentenorganisaties

1. De lidstaten erkennen unies van producentenorganisaties in de zin van artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1182/2007 slechts voor de activiteiten met betrekking tot het product of de producten zoals vermeld in de erkenningsaanvraag.

2. Een unie van producentenorganisaties kan worden erkend op grond van artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1182/2007 en dus activiteiten van een producentenorganisatie uitoefenen, zelfs wanneer de betrokken producten nog steeds door de bij haar aangesloten leden in de handel wordt gebracht.

Artikel 35

Hoofdactiviteiten van unies van producentenorganisaties

Het bepaalde in artikel 28, leden 2 en 3, is van overeenkomstige toepassing op unies van producentenorganisaties.

Artikel 36

Leden van unies van producentenorganisaties, die geen producentenorganisatie zijn

1. De lidstaten kunnen bepalen of en onder welke voorwaarden natuurlijke personen of rechtspersonen die geen erkende producentenorganisatie zijn, als lid van een unie van producentenorganisaties kunnen worden aanvaard.

2. Leden van een erkende unie van producentenorganisaties, die geen erkende producentenorganisatie zijn, mogen niet:

▼M10 —————

▼B

▼M10

De lidstaten kunnen het recht van de hier bedoelde partijen tot stemming over beslissingen inzake operationele programma's, toestaan, beperken of verbieden.

▼B

Artikel 37

Transnationale unie van producentenorganisaties

1. De hoofdzetel van de transnationale unie van producentenorganisaties is gevestigd in de lidstaat waar deze unie over een belangrijk aantal aangesloten organisaties beschikt en/of waar de aangesloten organisaties een belangrijk deel van de in de handel gebrachte productie realiseren.

2. De lidstaat waar de hoofdzetel van de transnationale unie van producentenorganisaties is gevestigd, is verantwoordelijk voor:

Afdeling 4

Producentengroeperingen

Artikel 38

Indiening van het erkenningsprogramma

1. Een rechtspersoon of een duidelijk omschreven onderdeel van een rechtspersoon dient het in artikel 7, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde erkenningsprogramma in bij de bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de hoofdzetel van de rechtspersoon is gevestigd.

2. De lidstaten stellen het volgende vast:

Artikel 39

Inhoud van het erkenningsprogramma

Het ontwerp van erkenningsprogramma omvat ten minste:

Artikel 40

Goedkeuring van het erkenningsprogramma

1. De bevoegde nationale autoriteit neemt binnen drie maanden na ontvangst van het ontwerp van erkenningsprogramma, waarbij alle bewijsstukken moeten zijn gevoegd, een besluit over dit ontwerp.

2. Na de in artikel 113 bedoelde controles kan de bevoegde nationale autoriteit in voorkomend geval:

In voorkomend geval wordt het programma slechts aanvaard indien de overeenkomstig punt b) gevraagde wijzigingen in het programma zijn opgenomen.

De bevoegde nationale autoriteit stelt de rechtspersoon of het duidelijk omschreven onderdeel van een rechtspersoon in kennis van haar besluit.

Artikel 41

Uitvoering van het erkenningsprogramma

1. Het erkenningsprogramma wordt uitgevoerd in jaarperioden die ingaan op 1 januari. De lidstaten mogen de producentengroeperingen toestaan deze jaarperioden op te splitsen in halfjaarperioden.

Het erkenningsprogramma gaat, overeenkomstig de in artikel 39, onder b), bedoelde voorgestelde datum, van start:

2. De lidstaten stellen de voorwaarden vast waaronder de producentengroeperingen kunnen verzoeken het programma tijdens de uitvoering ervan te wijzigen. Bij deze verzoeken moeten alle nodige bewijsstukken worden gevoegd.

3. De bevoegde nationale autoriteit neemt binnen drie maanden na ontvangst van het verzoek tot wijziging en na de verstrekte bewijsstukken te hebben onderzocht, een besluit over de aangevraagde wijziging van het programma. Elk verzoek tot wijziging waarover binnen die termijn geen besluit is genomen, wordt als afgewezen beschouwd.

Artikel 42

Aanvragen tot erkenning als producentenorganisatie

Producentengroeperingen die een erkenningsprogramma uitvoeren, kunnen te allen tijde een aanvraag tot erkenning op grond van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1182/2007 indienen. Dergelijke aanvragen moeten in elk geval vóór het einde van de in artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde overgangsperiode worden ingediend.

Vanaf de datum van indiening van de aanvraag kan de betrokken producentengroepering, onder de in artikel 64 vastgestelde voorwaarden, een ontwerp van operationeel programma indienen.

Artikel 43

Hoofdactiviteiten van de producentengroeperingen

Het bepaalde in artikel 28 is van overeenkomstige toepassing op productengroeperingen.

Artikel 44

Waarde van de in de handel gebrachte productie

1. Het bepaalde in artikel 52 is van overeenkomstige toepassing op productengroeperingen.

2. Bij een waardevermindering van de in de handel gebrachte productie wegens ten genoegen van de lidstaat naar behoren gemotiveerde redenen die buiten de verantwoordelijkheid en de bevoegdheid van de producentengroepering vallen, mag de waarde van de in de handel gebrachte productie niet minder bedragen dan 65 % van de waarde die is opgegeven in de vorige, door de lidstaat gecontroleerde steunaanvraag of steunaanvragen voor de recentste jaarperiode, en bij ontstentenis daarvan, van de oorspronkelijk in het goedgekeurde erkenningsprogramma opgegeven waarde.

▼M15

3. De waarde van de in de handel gebrachte productie wordt berekend conform de wetgeving die geldt tijdens de periode waarvoor de steun wordt aangevraagd.

▼B

Artikel 45

Financiering van het erkenningsprogramma

1. De in artikel 7, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde steunpercentages worden gehalveerd voor het gedeelte van de waarde van de in de handel gebrachte productie boven 1 000 000 EUR.

2. Voor de in artikel 7, lid 3, onder a), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde steun geldt een maximum van 100 000 EUR per producentengroepering en per jaarperiode.

3. Wanneer een uitvoeringsperiode geen heel kalenderjaar bestrijkt, wordt het in lid 2 bedoelde maximum evenredig verlaagd.

4. De in artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde steun wordt uitbetaald:

Voor de berekening van de tranches mogen de lidstaten, wanneer dit voor controledoeleinden noodzakelijk is, uitgaan van de in de handel gebrachte productie in een andere periode dan die waarvoor de tranche wordt uitbetaald. Het verschil tussen de perioden moet kleiner zijn dan de duur van de betrokken periode.

5. De wisselkoers die geldt voor de in de leden 1 en 2 vermelde bedragen, is de meest recente wisselkoers die de Europese Centrale Bank heeft bekendgemaakt vóór de eerste dag van de periode waarvoor de betrokken steun wordt toegekend.

Artikel 46

Steun voor met het oog op erkenning vereiste investeringen

Indien de uitvoering van een erkenningsprogramma investeringen op grond van artikel 39, onder c), van de onderhavige verordening vergt waarvoor steun wordt verleend op grond van artikel 7, lid 3, onder b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007, geldt het volgende:

Artikel 47

Steunaanvraag

1. Een producentengroepering dient voor de in artikel 7, lid 3, onder a) en b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde steun één enkele aanvraag in binnen drie maanden na afloop van elke in artikel 45, lid 4, van de onderhavige verordening bedoelde jaarperiode of halfjaarperiode. De aanvraag bevat een opgave van de waarde van de in de handel gebrachte productie voor de periode waarvoor de steun wordt aangevraagd.

2. Steunaanvragen voor halfjaarperioden kunnen slechts worden ingediend wanneer het erkenningsprogramma is opgesplitst in halfjaarperioden als bedoeld in artikel 41, lid 1. Elke steunaanvraag gaat vergezeld van een schriftelijke verklaring van de producentengroepering waarin staat dat zij:

3. De lidstaten stellen de termijn voor de betaling van de steun vast, die in geen geval langer mag zijn dan zes maanden, te rekenen vanaf de datum van ontvangst van de aanvraag.

Artikel 48

Subsidiabiliteit

De lidstaten beoordelen of de producentengroeperingen in aanmerking komen voor steun uit hoofde van de onderhavige verordening om zich ervan te vergewissen dat de toekenning van steun gerechtvaardigd is, rekening houdend met de voorwaarden en de datum van eventuele vroegere overheidssteun aan de producentenorganisaties of producentengroeperingen waarvan de leden van de betrokken producentengroepering afkomstig zijn, alsmede met de eventuele overgang van leden tussen producentenorganisaties en producentengroeperingen.

Artikel 49

Bijdrage van de Gemeenschap

1. De bijdrage van de Gemeenschap in de financiering van de in artikel 7, lid 3, onder a), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde steun bedraagt:

▼M10

▼M10

De rest van de steun wordt in de vorm van een forfaitaire betaling door de lidstaat betaald. In de steunaanvraag hoeft geen bewijsmateriaal inzake het gebruik van de steun te worden opgenomen.

▼B

2. De bijdrage van de Gemeenschap in de financiering van de in artikel 7, lid 3, onder b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde steun, uitgedrukt in kapitaalsubsidie of kapitaalsubsidie-equivalent, mag in verhouding tot de subsidiabele investeringskosten niet meer bedragen dan:

De betrokken lidstaten verbinden zich ertoe voor ten minste 5 % deel te nemen in de subsidiabele investeringskosten.

De bijdrage van de begunstigden in de subsidiabele investeringskosten bedraagt ten minste:

Artikel 50

Fusies

1. De in artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde steun kan worden toegekend of verder worden toegekend aan voorlopig erkende producentengroeperingen die zijn ontstaan door de fusie van twee of meer voorlopig erkende producentengroeperingen.

2. Voor de berekening van het bedrag van de in lid 1 bedoelde steun treedt de door de fusie ontstane producentengroepering in de plaats van de fuserende groeperingen.

3. Wanneer twee of meer producentengroeperingen fuseren, neemt de nieuwe entiteit de rechten en plichten over van de producentengroepering die het eerst een voorlopige erkenning kreeg.

4. Wanneer een voorlopig erkende producentengroepering fuseert met een erkende producentenorganisatie, komt de resulterende entiteit niet langer in aanmerking voor een voorlopige erkenning als producentengroepering, noch voor de in artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde steun. De resulterende entiteit wordt verder als erkende producentenorganisatie behandeld, mits zij aan de geldende voorschriften voldoet. Zo nodig verzoekt de producentenorganisatie om wijziging van haar operationele programma en hiertoe is artikel 31 van overeenkomstige toepassing.

Door producentengroeperingen vóór een dergelijke fusie uitgevoerde acties komen evenwel verder in aanmerking voor steun onder de in het erkenningsprogramma vastgestelde voorwaarden.

Artikel 51

Gevolgen van de erkenning

1. Na verlening van de erkenning wordt de in artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde steun niet langer toegekend.

2. Bij de indiening van een operationeel programma overeenkomstig de onderhavige verordening ziet de betrokken lidstaat erop toe dat voor de in het kader van het erkenningsprogramma gefinancierde maatregelen geen overlappende steun wordt toegekend.

3. Investeringen die in aanmerking komen voor steun voor de in artikel 7, lid 3, onder b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde kosten, kunnen worden overgedragen naar de operationele programma's op voorwaarde dat de aard ervan strookt met de voorschriften van de onderhavige verordening.

4. De lidstaten stellen de na de uitvoering van het erkenningsprogramma ingaande termijn vast waarbinnen de producentengroepering moet worden erkend als producentenorganisatie. Deze termijn mag niet meer dan vier maanden bedragen.

HOOFDSTUK II

Actiefondsen en operationele programma's

Afdeling 1

Waarde van de in de handel gebrachte productie

Artikel 52

Grondslag voor de berekening

1. Voor de toepassing van dit hoofdstuk wordt de waarde van de door een producentenorganisatie in de handel gebrachte productie berekend op basis van de productie van de leden van de producentenorganisatie, waarvoor deze producentenorganisatie is erkend.

2. De waarde van de in de handel gebrachte productie omvat de productie van leden die tot de producentenorganisatie toetreden, respectievelijk deze verlaten. De lidstaten stellen voorwaarden vast om dubbeltelling te voorkomen.

3. De lidstaten mogen de producentenorganisaties toestaan de waarde van de bijproducten te verrekenen in de waarde van de in de handel gebrachte productie.

4. De waarde van de in de handel gebrachte productie omvat de waarde van de uit de markt genomen en overeenkomstig artikel 10, lid 4, onder a) en b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 weggewerkte producten, die wordt geschat op basis van de gemiddelde prijs waartegen de producentenorganisatie deze producten het voorafgaande jaar heeft afgezet.

▼M10

5. Alleen de door de producentenorganisatie zelf in de handel gebrachte productie van haar leden wordt meegerekend in de waarde van de in de handel gebrachte productie. Indien de productie van de leden van een producentenorganisatie overeenkomstig artikel 125 bis, lid 2, onder b) en c), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 (²⁹) in de handel wordt gebracht door een andere producentenorganisatie die daartoe is aangewezen door de producentenorganisatie waarbij deze producenten zijn aangesloten, wordt de betrokken productie verrekend in de waarde van de in de handel gebrachte productie van de andere producentenorganisatie.

▼B

6. De in de handel gebrachte productie moet worden gefactureerd in het stadium „af producentenorganisatie”:

7. De waarde van de in de handel gebrachte productie kan ook worden berekend in het stadium „af dochteronderneming”, op dezelfde grondslag als is vastgesteld in lid 6, op voorwaarde dat ten minste 90 % van het kapitaal van de dochteronderneming in handen is:

8. Wanneer als gevolg van weersomstandigheden, dier- of plantenziekten of plagen een vermindering van de productie optreedt, mogen de op grond daarvan door de verzekering uitgekeerde vergoedingen in het kader van oogstverzekeringsmaatregelen uit hoofde van hoofdstuk III, afdeling 6, of door de producentenorganisatie beheerde gelijkwaardige maatregelen worden opgenomen in de waarde van de in de handel gebrachte productie.

Artikel 53

Referentieperiode

1. Het in artikel 10, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde maximum van de steun wordt elk jaar berekend op basis van de waarde van de productie die in een door de lidstaten vast te stellen referentieperiode van twaalf maanden in de handel is gebracht.

2. De referentieperiode wordt door de lidstaten voor elke producentenorganisatie vastgesteld als:

3. De periode van 12 maanden is de boekingsperiode van de betrokken producentenorganisatie.

De referentieperiode mag gedurende de looptijd van een operationeel programma niet worden gewijzigd, tenzij daarvoor gegronde redenen worden aangevoerd.

4. Bij een waardevermindering van een product om ten genoegen van de lidstaat naar behoren gemotiveerde redenen die buiten de verantwoordelijkheid en de bevoegdheid van de producentenorganisatie vallen, mag de in lid 1 bedoelde waarde van de in de handel gebrachte productie niet minder bedragen dan 65 % van de waarde van het betrokken product in de voorafgaande referentieperiode.

De in de eerste alinea bedoelde redenen dienen naar behoren te worden gemotiveerd.

▼M13

5. Wanneer recentelijk erkende producentenorganisaties over onvoldoende historische gegevens betreffende de in de handel gebrachte productie beschikken voor de toepassing van lid 2, kan de waarde van de verhandelbare productie die de producentenorganisatie met het oog op haar erkenning heeft opgegeven, worden beschouwd als waarde van de in de handel gebrachte productie. Deze waarde wordt berekend als de gemiddelde waarde van de productie die in de handel is gebracht in de periode in de drie voorafgaande jaren waarin de producenten die op het ogenblik van de indiening van de erkenningsaanvraag lid zijn van de producentenorganisatie, daadwerkelijk hebben geproduceerd.

▼B

6. De lidstaten nemen de nodige maatregelen om gegevens te verzamelen over de waarde van de in de handel gebrachte productie van producentenorganisaties die geen operationeel programma hebben ingediend.

7. In afwijking van het bepaalde in de leden 1 tot en met 6 vindt de berekening van de waarde van de in de handel gebrachte productie voor de referentieperiode plaats conform de in die referentieperiode geldende wetgeving.

Afdeling 2

Actiefondsen

Artikel 54

Beheer

De lidstaten zorgen ervoor dat de actiefondsen zo worden beheerd dat de uitgaven en inkomsten ervan jaarlijks door externe accountants kunnen worden geïdentificeerd, gecontroleerd en gecertificeerd.

Artikel 55

Financiering van de actiefondsen

De financiële bijdragen in het actiefonds als bedoeld in artikel 8, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 worden vastgesteld door de producentenorganisatie.

Alle producenten hebben de gelegenheid om gebruik te maken van het actiefonds en op democratische wijze deel te nemen aan de besluitvorming over het gebruik van de financiële middelen van de producentenorganisatie en over de financiële bijdragen in de actiefondsen.

Artikel 56

Mededeling van het geraamde bedrag

De producentenorganisaties delen de lidstaten uiterlijk op 15 september, samen met de operationele programma's of de verzoeken tot goedkeuring van wijzigingen daarvan, de geraamde bedragen van de communautaire bijdrage en de bijdrage van haar leden en van de producentenorganisatie zelf in de actiefondsen voor het volgende jaar mee.

De lidstaten kunnen een datum na 15 september vaststellen.

Het geraamde bedrag van de actiefondsen wordt berekend op basis van de operationele programma's en de waarde van de in de handel gebrachte productie. De berekening wordt opgesplitst in uitgaven voor crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen enerzijds en uitgaven voor andere maatregelen anderzijds.

Afdeling 3

Operationele programma's

Artikel 57

Nationale strategie

1. De algemene structuur en inhoud van de in artikel 12, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde nationale strategie worden met ingang van 1 januari 2009 vastgesteld overeenkomstig de in bijlage VII opgenomen richtsnoeren. Vóór die datum stellen de lidstaten de algemene structuur en inhoud van de nationale strategie vast. De nationale strategie mag regionale elementen bevatten.

De nationale strategie bevat alle door de lidstaat krachtens titel III van Verordening (EG) nr. 1182/2007 en de onderhavige titel vastgestelde besluiten en bepalingen.

2. De nationale strategie, die ook het in artikel 12, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde nationale kader bevat, wordt vastgesteld voordat de ontwerpen van operationele programma's worden ingediend in een bepaald jaar. Het nationale kader wordt eerst bij de Commissie ingediend en, na eventuele wijziging ervan overeenkomstig artikel 12, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1182/2007, in de nationale strategie opgenomen.

3. Het opstellen van de nationale strategie omvat een analyse van de uitgangssituatie die wordt uitgevoerd onder de verantwoordelijkheid van de lidstaat. Deze analyse bestaat uit het identificeren en evalueren van de behoeften waaraan moet worden voldaan, de rangschikking van de behoeften naar prioriteit, de via de operationele programma's te bereiken doelen om aan deze prioritaire behoeften te voldoen, de verwachte resultaten en de gekwantificeerde streefdoelen ten opzichte van de uitgangssituatie, alsook de selectie van de meest geschikte instrumenten en acties om deze doelen te bereiken.

4. De lidstaten zorgen voorts voor controle op en evaluatie van de nationale strategie en de uitvoering ervan via operationele programma's.

De nationale strategie kan worden gewijzigd, met name in het licht van de controle en evaluatie. Dergelijke wijzigingen worden aangebracht voordat de ontwerpen van operationele programma's in een bepaald jaar worden ingediend.

5. Met het oog op een passend evenwicht tussen de verschillende maatregelen stellen de lidstaten in de nationale strategie per maatregel en/of soort actie en/of uitgaven maximumpercentages vast voor financiering uit het fonds.

Artikel 58

Nationaal kader voor milieuacties

1. Naast de in artikel 12, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde mededeling stellen de lidstaten de Commissie in kennis van elke wijziging van het nationale kader waarvoor de in artikel 12, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde procedure geldt. De Commissie zorgt ervoor dat het nationale kader op de door haar passend geachte wijze beschikbaar is voor andere lidstaten.

2. Met het oog op de toepassing van artikel 9, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bevat het nationale kader een niet-limitatieve lijst van de milieuacties en de daarvoor geldende nationale voorwaarden, waarin voor elke geselecteerde milieuactie de volgende gegevens worden vermeld:

Artikel 59

Aanvullende voorschriften van de lidstaten

De lidstaten kunnen voorschriften vaststellen ter aanvulling van Verordening (EG) nr. 1182/2007 en de onderhavige verordening met betrekking tot de subsidiabiliteit van maatregelen, acties of uitgaven uit hoofde van operationele programma's.

Artikel 60

Verband met plattelandsontwikkelingsprogramma's

1. Onder voorbehoud van het bepaalde in lid 2 wordt geen steun uit hoofde van één of meer bij Verordening (EG) nr. 1698/2005 goedgekeurde plattelandsontwikkelingsprogramma's van de lidstaat verleend voor acties in het kader van bij de onderhavige verordening vastgestelde maatregelen.

2. Wanneer op grond van artikel 5, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1698/2005 uitzonderlijk steun wordt verleend voor maatregelen die anders in aanmerking zouden kunnen komen voor steun op grond van de onderhavige verordening, garanderen de lidstaten dat een begunstigde voor een bepaalde actie slechts steun ontvangt op grond van één regeling.

Met het oog hierop zien de lidstaten, wanneer zij in hun plattelandsontwikkelingsprogramma's maatregelen met dergelijke uitzonderingen opnemen, erop toe dat in de in artikel 57 van de onderhavige verordening bedoelde nationale strategie criteria en administratieve voorschriften worden vastgesteld die zij in het kader van de plattelandsontwikkelingsprogramma's zullen toepassen.

▼M10

In voorkomend geval en onverminderd artikel 103 bis, lid 3, artikel 103 quinquies, leden 1 en 3, en artikel 103 sexies van Verordening (EG) nr. 1234/2007 en artikel 49 van de onderhavige verordening, mag het steunniveau voor onder de onderhavige verordening vallende maatregelen niet hoger zijn dan voor maatregelen in het kader van het plattelandsontwikkelingsprogramma.

▼B

De steun voor milieuacties, andere dan de verwerving van vaste activa, mag niet hoger zijn dan de maximumbedragen die voor agromilieumaatregelen zijn vastgesteld in de bijlage bij Verordening (EG) nr. 1698/2005. Deze bedragen mogen in uitzonderlijke gevallen worden verhoogd om rekening te houden met specifieke omstandigheden die in de in artikel 57 van de onderhavige verordening bedoelde nationale strategie naar behoren moeten worden gemotiveerd.

▼M10

Het bepaalde in de vierde alinea geldt niet voor milieuacties die niet direct of indirect betrekking hebben op een specifiek perceel.

▼B

Artikel 61

Inhoud van operationele programma's en subsidiabele uitgaven

1. De operationele programma's bevatten de volgende gegevens:

2. Verscheidene milieuacties mogen met elkaar worden gecombineerd mits zij elkaar aanvullen en onderling verenigbaar zijn.

In geval van een combinatie van milieuacties wordt bij de bepaling van het steunniveau rekening gehouden met de specifieke gederfde inkomsten en de specifieke extra kosten die het gevolg zijn van de combinatie.

3. Investeringen, ook die in het kader van leaseovereenkomsten, met een aflossingstermijn die langer is dan de looptijd van het operationele programma, mogen, wanneer daarvoor gegronde economische redenen bestaan en meer in het bijzonder wanneer de fiscale afschrijvingsperiode meer dan vijf jaar bedraagt, worden overgedragen naar een volgend operationeel programma.

Bij vervanging van investeringen wordt de restwaarde van de vervangen investeringen:

Investeringen of acties kunnen worden uitgevoerd op individuele bedrijven van leden van de producentenorganisatie, op voorwaarde dat dit bijdraagt tot het bereiken van de doelen van het operationele programma. Indien het lid de producentenorganisatie verlaat, ziet de lidstaat erop toe dat de investering of de restwaarde ervan wordt teruggevorderd, tenzij die lidstaat dat anders bepaalt.

4 Operationele programma's omvatten geen acties of uitgaven als bedoeld in de lijst in bijlage VIII.

5. Uitgaven uit hoofde van voor steun in aanmerking komende operationele programma's worden beperkt tot de daadwerkelijk gemaakte kosten. De lidstaten kunnen evenwel in de volgende gevallen vooraf en op naar behoren gemotiveerde wijze forfaitaire standaardtarieven vaststellen:

De lidstaten herzien deze tarieven ten minste om de vijf jaar.

6. Een actie komt slechts in aanmerking indien meer dan 50 % van de waarde van de bij de actie betrokken producten afkomstig is van de producten waarvoor de producentenorganisatie is erkend. Om in het percentage van 50 % te worden verrekend, moeten de producten afkomstig zijn van de leden van de producentenorganisatie of van leden van een andere producentenorganisatie. De relevante voorschriften van artikel 52 gelden voor de berekening van de waarde.

Artikel 62

In te dienen documenten

Operationele programma's dienen vergezeld te gaan van met name:

Artikel 63

Operationele deelprogramma's

1. Overeenkomstig artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1182/2007 kunnen de lidstaten toestaan dat unies van producentenorganisaties een eigen operationeel deelprogramma indienen met acties die door twee of meer aangesloten producentenorganisaties in hun operationele programma's worden opgenomen, maar die niet door hen worden uitgevoerd in het kader van die programma's.

2. Voor operationele deelprogramma's gelden dezelfde regels als voor andere operationele programma's, en de deelprogramma's moeten samen met de operationele programma's van de aangesloten producentenorganisaties worden behandeld.

3. De lidstaten zorgen ervoor dat:

▼M10

▼B

Artikel 64

Uiterste indieningsdatum

Operationele programma's worden door de producentenorganisatie uiterlijk op 15 september van het jaar vóór dat van de uitvoering van die programma's ter goedkeuring voorgelegd aan de bevoegde autoriteit van de lidstaat waar de producentenorganisatie haar hoofdzetel heeft. De lidstaten mogen die termijn evenwel verlengen.

Wanneer een rechtspersoon of een duidelijk omschreven onderdeel van een rechtspersoon, ook een producentengroepering, een aanvraag tot erkenning als producentenorganisatie indient, kan terzelfder tijd het in de eerste alinea bedoelde operationele programma ter goedkeuring worden ingediend. De goedkeuring van het programma wordt afhankelijk gesteld van de erkenning binnen de in artikel 65, lid 2, vastgestelde termijn.

Artikel 65

Besluitvorming

1. De bevoegde nationale autoriteit besluit, naar gelang van het geval:

2. De bevoegde nationale autoriteit neemt een besluit over de programma's en actiefondsen uiterlijk op 15 december van het jaar waarin deze zijn voorgelegd.

De lidstaten stellen de producentenorganisaties uiterlijk op 15 december in kennis van dat besluit.

Om naar behoren gemotiveerde redenen kan de bevoegde nationale autoriteit evenwel uiterlijk op 20 januari volgende op de datum van indiening van de aanvraag een besluit nemen over de operationele programma’s en actiefondsen. In het goedkeuringsbesluit kan worden bepaald dat de uitgaven subsidiabel zijn met ingang van 1 januari van het jaar na dat waarin de aanvraag is ingediend.

Artikel 66

Wijzigingen in de operationele programma's voor de volgende jaren

1. Producentenorganisaties kunnen uiterlijk op 15 september een verzoek indienen om in de operationele programma's wijzigingen te mogen aanbrengen, met inbegrip van een verlenging van het programma tot een maximale looptijd van vijf jaar, die op 1 januari van het volgende jaar ingaan.

De lidstaten kunnen de termijn voor de indiening van deze verzoeken evenwel verlengen.

2. Bij het verzoek tot wijziging worden documenten gevoegd waarin de reden, de aard en de gevolgen van de voorgenomen wijzigingen worden aangegeven.

3. De bevoegde autoriteit neemt uiterlijk op 15 december een besluit over verzoeken tot wijziging van een operationeel programma.

Om naar behoren gemotiveerde redenen kunnen de lidstaten evenwel uiterlijk op 20 januari volgende op de datum van indiening van de aanvraag een besluit nemen over de wijziging van een operationeel programma. In het goedkeuringsbesluit kan worden bepaald dat de uitgaven subsidiabel zijn met ingang van 1 januari van het jaar na dat waarin de aanvraag is ingediend.

Artikel 67

Wijzigingen in de operationele programma's in de loop van het jaar

1. De lidstaten kunnen wijzigingen in de operationele programma's in de loop van het jaar toestaan onder door hen te bepalen voorwaarden.

2. De bevoegde nationale autoriteit kan de producentenorganisaties in de loop van het jaar toestaan om:

▼M5

▼B

3. De lidstaten bepalen onder welke voorwaarden de operationele programma's in de loop van het jaar zonder voorafgaande goedkeuring van de bevoegde nationale autoriteit kunnen worden gewijzigd. Deze wijzigingen komen slechts voor steun in aanmerking indien de producentenorganisatie ze onverwijld aan de bevoegde autoriteit meedeelt.

Artikel 68

Formaat van de operationele programma's

1. Operationele programma's worden uitgevoerd in jaarperioden die lopen van 1 januari tot en met 31 december.

2. Met de uitvoering van een uiterlijk op 15 december goedgekeurd operationeel programma wordt begonnen op 1 januari van het volgende jaar.

De uitvoering van een na 15 december goedgekeurd programma wordt met een jaar uitgesteld.

In afwijking van het bepaalde in de eerste en de tweede alinea van dit lid wordt, in geval van toepassing van artikel 65, lid 2, derde alinea, of artikel 66, lid 3, tweede alinea, met de uitvoering van overeenkomstig deze bepalingen goedgekeurde operationele programma's begonnen uiterlijk op 31 januari na de goedkeuring ervan.

Afdeling 4

Steun

Artikel 69

Goedgekeurd steunbedrag

Overeenkomstig artikel 13, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 stellen de lidstaten de producentenorganisaties en unies van producentenorganisaties uiterlijk op 15 december in kennis van het goedgekeurde steunbedrag.

In geval van toepassing van artikel 65, lid 2, derde alinea, of artikel 66, lid 3, tweede alinea, van de onderhavige verordening delen de lidstaten het goedgekeurde steunbedrag uiterlijk op 20 januari mee.

Artikel 70

Aanvragen

1. Voor elk operationeel programma waarvoor steun wordt aangevraagd, dient de producentenorganisatie uiterlijk op 15 februari van het jaar na dat waarvoor de steun wordt aangevraagd, bij de bevoegde autoriteit een aanvraag om toekenning van de steun of van het saldo van de steun in.

2. Bij de aanvraag worden bewijsstukken gevoegd met betrekking tot:

3. De aanvraag mag betrekking hebben op geprogrammeerde, maar niet daadwerkelijk gedane uitgaven, indien de volgende elementen worden aangetoond:

De steun wordt slechts uitbetaald en de overeenkomstig artikel 72, lid 3, gestelde zekerheid slechts vrijgeven, als het bewijs wordt geleverd dat de in de eerste alinea, onder b), bedoelde geprogrammeerde uitgaven zijn verricht op uiterlijk 30 april van het jaar na dat waarvoor de betrokken uitgaven waren geprogrammeerd, en voor zover wordt vastgesteld dat daadwerkelijk op de steun aanspraak kan worden gemaakt.

4. Wanneer de aanvraag na de in lid 1 vastgestelde datum wordt ingediend, wordt de steun per dag overschrijding met 1 % gekort.

In uitzonderlijke en naar behoren gemotiveerde gevallen kan de bevoegde autoriteit aanvragen die na de in lid 1 bepaalde datum zijn ingediend, aanvaarden, indien de nodige controles zijn uitgevoerd en de in artikel 71 vastgestelde betalingstermijn in acht is genomen.

Artikel 71

Betaling van de steun

De lidstaten betalen de steun uiterlijk op 15 oktober van het jaar na dat waarin het programma is uitgevoerd.

Artikel 72

Voorschotten

1. De lidstaten kunnen de producentenorganisaties toestaan een voorschot te vragen ten bedrage van het gedeelte van de steun dat overeenkomt met de verwachte uitgaven voor het operationele programma in de periode van drie of vier maanden die begint in de maand waarin de aanvraag wordt ingediend.

2. Aanvragen voor voorschotten worden ingediend onder de door de lidstaten vastgestelde voorwaarden, hetzij op driemaandelijkse basis in januari, april, juli en oktober, hetzij op viermaandelijkse basis in januari, mei en september.

Het totale bedrag van de voorschotten voor een bepaald jaar mag niet meer bedragen dan 80 % van het oorspronkelijk goedgekeurde steunbedrag voor het operationele programma.

3. De voorschotten worden betaald nadat overeenkomstig Verordening (EEG) nr. 2220/85 een met 110 % van het bedrag overeenkomende zekerheid is gesteld.

De lidstaten bepalen voorwaarden die moeten garanderen dat de financiële bijdragen in het actiefonds geheven zijn overeenkomstig de artikelen 54 en 55 van de onderhavige verordening en dat eerdere voorschotten daadwerkelijk zijn besteed.

4. Aanvragen om vrijgave van de zekerheden mogen, vergezeld van de nodige bewijsstukken, tijdens het lopende programmajaar worden ingediend.

De zekerheden worden vrijgegeven voor maximaal 80 % van de betaalde voorschotten.

5. Als primaire eis in de zin van artikel 20 van Verordening (EEG) nr. 2220/85 geldt de uitvoering van de in het operationele programma opgenomen acties, met inachtneming van de in artikel 62, onder b) en c), van de onderhavige verordening bedoelde verbintenissen.

Bij niet-naleving van de primaire eis of bij ernstig verzuim van de in artikel 62, onder b) en c), bedoelde verplichtingen, wordt de zekerheid verbeurd, onverminderd andere op grond van hoofdstuk V, afdeling 3, toe te passen sancties.

Indien andere eisen niet worden nagekomen, wordt de zekerheid in evenredigheid met de ernst van de geconstateerde onregelmatigheid verbeurd.

6. De lidstaten kunnen een minimumbedrag en termijnen voor de betaling van voorschotten vaststellen.

Artikel 73

Gedeeltelijke betalingen

De lidstaten kunnen producentenorganisaties toestaan de betaling aan te vragen van het gedeelte van de steun dat overeenkomt met de uit het operationele programma voortvloeiende uitgaven.

Aanvragen kunnen te allen tijde worden ingediend, doch niet vaker dan driemaal per jaar. Bij deze aanvragen moeten de nodige bewijsstukken worden gevoegd.

De totale betalingen op grond van aanvragen om gedeelten van de steun mogen niet hoger zijn dan 80 % van hetzij het oorspronkelijk goedgekeurde bedrag van de steun voor het operationele programma, hetzij, als dat minder is, het bedrag van de werkelijke uitgaven.

De lidstaten kunnen een minimumbedrag en termijnen voor de gedeeltelijke betalingen vaststellen.

HOOFDSTUK III

Crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen

Afdeling 1

Algemene bepalingen

Artikel 74

Selectie van crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen

De lidstaten mogen bepalen dat één of meer van de in artikel 9, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 vastgestelde maatregelen niet van toepassing zijn op hun eigen grondgebied.

Artikel 75

Leningen ter financiering van crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen

Leningen die op grond van artikel 9, lid 2, derde alinea, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 ter financiering van crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen worden aangegaan en die een terugbetalingstermijn hebben die de looptijd van het operationele programma overschrijdt, mogen om gegronde economische redenen worden overgeheveld naar een volgend operationeel programma.

Afdeling 2

Uit de markt genomen producten

Artikel 76

Definitie

In deze afdeling worden regels vastgesteld voor het in artikel 9, lid 2, onder a), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde uit de markt nemen van producten. Voor de toepassing van dit hoofdstuk wordt onder „uit de markt genomen producten” en „niet te koop aangeboden producten” verstaan, de producten die aldus uit de markt worden genomen.

Artikel 77

Handelsnormen

1. Wanneer voor een bepaald product een in artikel 2, leden 2 en 7, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde handelsnorm is vastgesteld, dient dat product, wanneer het uit de markt wordt genomen, aan die norm te voldoen, behalve wat de voorschriften inzake presentatie en aanduidingen betreft. De producten mogen los en zonder sortering naar grootte of gewicht uit de markt worden genomen op voorwaarde dat de minimumeisen van klasse II, met name wat de kwaliteit en de grootte of het gewicht betreft, in acht worden genomen.

De in de betrokken norm omschreven miniproducten moeten echter voldoen aan de geldende handelsnorm met inbegrip van de voorschriften inzake presentatie en aanduidingen.

2. Wanneer voor een bepaald product geen handelsnorm geldt, dient dit product, wanneer het uit de markt wordt genomen, te voldoen aan de in bijlage IX vastgestelde minimumeisen. De lidstaten kunnen bepalingen ter aanvulling van die minimumeisen vaststellen.

Artikel 78

Driejaarsgemiddelde voor producten die voor gratis uitreiking uit de markt worden genomen

Het in artikel 10, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 vastgestelde maximumpercentage van 5 % van de hoeveelheid van de op de markt gebrachte productie wordt berekend op basis van het wiskundige gemiddelde van de totale hoeveelheden van de producten waarvoor de producentenorganisatie is erkend en die tijdens de vorige drie jaar door de producentenorganisatie in de handel zijn gebracht.

Voor recent erkende producentenorganisaties wordt gebruik gemaakt van de volgende gegevens over de verkoopseizoenen die aan de erkenning voorafgingen:

Artikel 79

Voorafgaande melding van verrichtingen voor het uit de markt nemen van producten

1. De producentenorganisaties en unies van producentenorganisaties melden elke door hen geplande verrichting voor het uit de markt nemen van producten aan de bevoegde nationale autoriteiten aan de hand van een schriftelijk of elektronisch bericht. Deze melding bevat met name de lijst van de producten waarvoor interventie wordt toegepast, alsmede de belangrijkste kenmerken van die producten uit het oogpunt van de betrokken handelsnormen, een schatting van de hoeveelheid van elk betrokken product, de beoogde bestemming van de uit de markt genomen producten en de plaats waar zij overeenkomstig artikel 110 kunnen worden gecontroleerd. De melding bevat tevens een normcontrolecertificaat waarin staat dat de uit de markt genomen producten voldoen aan de in artikel 77 bedoelde handelsnormen of minimumeisen.

2. De lidstaten stellen de door de producentenorganisaties in acht te nemen uitvoeringsbepalingen vast met betrekking tot de in lid 1 bedoelde meldingen, met name wat de termijnen betreft.

3. Binnen de in lid 2 bedoelde termijnen handelt de lidstaat als volgt:

Artikel 80

Steun

1. De steun voor het uit de markt nemen van producten, waaronder zowel de bijdrage van de Gemeenschap als die van de producentenorganisatie valt, mag niet hoger zijn dan de bedragen die in bijlage X zijn vastgesteld voor de in die bijlage opgenomen producten. Voor andere producten stellen de lidstaten maximale steunbedragen vast.

▼M1

2. Niet meer dan 5 % van de hoeveelheid van de productie van een bepaald product die een bepaalde producentenorganisatie in de handel brengt, mag uit de markt worden genomen. Voor de bepaling van de met dat percentage overeenstemmende hoeveelheid wordt evenwel geen rekening gehouden met de hoeveelheden die overeenkomstig het bepaalde in artikel 10, lid 4, onder a) en b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 of op een andere door de lidstaten krachtens artikel 81, lid 2, goedgekeurde wijze worden afgezet.

▼B

Het volume van de in de handel gebrachte productie wordt berekend als het gemiddelde van de hoeveelheid van de in de voorafgaande drie jaren in de handel gebrachte productie. Indien deze informatie niet beschikbaar is, wordt gebruik gemaakt van de hoeveelheid van de in de handel gebrachte productie waarvoor de producentenorganisatie is erkend.

▼M1

Het in de eerste alinea genoemde percentage is een jaargemiddelde over een periode van drie jaar dat in een gegeven jaar met ten hoogste 3 % mag worden overschreden.

▼B

Artikel 81

Bestemmingen voor uit de markt genomen producten

1. De lidstaten bepalen de toegestane bestemmingen voor uit de markt genomen producten. Zij stellen bepalingen vast om te voorkomen dat noch het uit de markt nemen van de producten, noch de bestemming ervan, een negatieve milieu-impact of negatieve fytosanitaire gevolgen heeft. De kosten die de producentenorganisaties maken als gevolg van de naleving van deze bepalingen, komen in aanmerking voor de steun voor het uit de markt nemen van producten in het kader van het operationele programma.

2. De in lid 1 van het onderhavige artikel bedoelde bestemmingen omvatten de gratis uitreikingen als bedoeld in artikel 10, lid 4, onder a) en b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 en andere door de lidstaten goedgekeurde gelijkwaardige bestemmingen.

De lidstaten nemen de nodige maatregelen ter bevordering van de contacten en de samenwerking tussen de producentenorganisaties en de ontvangers die zij, op verzoek, hebben erkend voor de gratis uitreiking van uit de markt genomen producten.

3. Levering van producten aan de verwerkende industrie is slechts mogelijk indien dit geen verstoring van de mededinging veroorzaakt voor de betrokken bedrijfstakken in de Gemeenschap of voor ingevoerde producten.

Artikel 82

Vervoerskosten

1. De vervoerskosten die gepaard gaan met de gratis uitreiking van uit de markt genomen producten, komen in het kader van het operationele programma in aanmerking voor vergoeding op basis van de forfaitaire bedragen die in bijlage XI zijn vastgesteld op basis van de afstand tussen de plaats waar de producten uit de markt worden genomen, en de plaats van levering.

In geval van zeevervoer bepaalt de Commissie aan de hand van de werkelijke vervoerskosten en de afstand welke vervoerskosten kunnen worden vergoed. De aldus bepaalde vergoeding mag niet hoger zijn dan de kosten die in aanmerking zouden komen bij landvervoer over de kortste afstand tussen de plaats van lading en de theoretische plaats van uitgang. Op de in bijlage XI vastgestelde bedragen wordt een correctiecoëfficiënt van 0,6 toegepast.

2. De vervoerskostenvergoeding wordt betaald aan degene die de kosten van het betrokken vervoer daadwerkelijk financieel draagt.

De betaling van deze vergoeding vindt plaats tegen overlegging van bewijsstukken waarin met name de volgende gegevens zijn vermeld:

▼M5

▼B

Artikel 83

Sorteer- en verpakkingskosten

1. De kosten voor het sorteren en verpakken van voor gratis uitreiking uit de markt genomen verse groenten en fruit in verpakkingen van minder dan 25 kg nettogewicht, komen in het kader van het operationele programma in aanmerking voor vergoeding tegen het forfaitaire bedrag van 132 EUR per ton nettogewicht.

2. De verpakkingen van de voor gratis uitreiking bestemde producten moeten zijn voorzien van het Europese embleem en één of meer van de in bijlage XII vastgestelde vermeldingen.

3. De vergoeding voor de sorteer- en verpakkingskosten wordt betaald aan de producentenorganisatie die deze werkzaamheden heeft uitgevoerd.

De betaling van deze vergoeding vindt plaats tegen overlegging van bewijsstukken waarin met name de volgende gegevens zijn vermeld:

Artikel 84

Voorwaarden voor de ontvangers van uit de markt genomen producten

1. De in artikel 10, lid 4, onder a) en b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde ontvangers van uit de markt genomen producten verbinden zich ertoe:

De lidstaten kunnen bepalen dat de verplichting de in de eerste alinea, onder b), bedoelde voorraadboekhouding en financiële boekhouding te voeren, niet geldt voor ontvangers die slechts kleine hoeveelheden in ontvangst nemen en voor gevallen waarin het risico volgens de lidstaten gering is. Dergelijke besluiten en de motivering ervan worden geregistreerd.

2. De ontvangers van voor andere bestemmingen uit de markt genomen producten verbinden zich ertoe:

Afdeling 3

Groen oogsten en niet oogsten

Artikel 85

Definitie van groen oogsten en niet oogsten

1. Onder groen oogsten wordt verstaan het oogsten van de totale hoeveelheid niet-verhandelbare producten op een bepaalde oppervlakte voordat de normale oogst van start gaat. De betrokken producten mogen vóór het groen oogsten niet beschadigd zijn als gevolg van klimaatomstandigheden, ziekte of andere oorzaken.

2. Onder niet oogsten wordt verstaan dat de betrokken oppervlakte tijdens de normale productiecyclus geen commerciële productie oplevert. De vernietiging van producten als gevolg van klimaatomstandigheden of ziekte wordt evenwel niet als niet oogsten beschouwd.

3. Groen oogsten en niet oogsten vullen de normale teeltpraktijken aan als een daarvan verschillende praktijk.

Artikel 86

Voorwaarden voor de toepassing van groen oogsten en niet oogsten

1. De lidstaten moeten met betrekking tot groen oogsten en niet oogsten:

2. De producentenorganisaties en unies van producentenorganisaties melden van tevoren elke door hen geplande verrichting voor groen oogsten en niet oogsten aan de hand van een schriftelijk of elektronisch bericht aan de bevoegde nationale autoriteiten.

De eerste melding van een bepaald jaar en voor een bepaald product dient een op de verwachte marktsituatie gebaseerde analyse te bevatten die groen oogsten als een crisispreventiemaatregel rechtvaardigt.

3. Groen oogsten en niet oogsten mogen niet samen worden toegepast voor hetzelfde product en dezelfde oppervlakte in een bepaald jaar, noch gedurende twee opeenvolgende jaren.

4. De voor groen oogsten en niet oogsten toegepaste vergoedingen, bestaande uit de bijdrage van de Gemeenschap en de bijdrage van de producentenorganisatie, zijn hectarebetalingen die de lidstaat in het kader van lid 1, onder a), vaststelt:

Afdeling 4

Afzetbevordering en communicatie

Artikel 87

Uitvoering van afzetbevorderings- en communicatiemaatregelen

1. De lidstaten stellen bepalingen vast voor de uitvoering van afzetbevorderings- en communicatiemaatregelen. Deze bepalingen moeten, zo nodig, een snelle toepassing van de maatregelen mogelijk maken.

2. Acties in het kader van afzetbevorderings- en communicatiemaatregelen moeten de acties die op dit gebied reeds door de betrokken producentenorganisatie worden uitgevoerd, aanvullen.

Afdeling 5

Opleiding

Artikel 88

Uitvoering van opleidingsmaatregelen

De lidstaten stellen bepalingen vast voor de uitvoering van opleidingsmaatregelen.

Afdeling 6

Oogstverzekering

Artikel 89

Doelstelling van oogstverzekeringsmaatregelen

Oogstverzekeringsmaatregelen worden beheerd door een producentenorganisatie en dragen bij tot het verzekeren van het producenteninkomen en het dekken van marktverliezen die de producentenorganisatie en/of haar leden hebben geleden als gevolg van natuurrampen, ongunstige klimaatomstandigheden en, in voorkomend geval, ziekten of plagen.

Artikel 90

Uitvoering van oogstverzekeringsmaatregelen

1. De lidstaten stellen bepalingen vast voor de uitvoering van oogstverzekeringsmaatregelen, met inbegrip van bepalingen om te voorkomen dat de mededinging op de verzekeringsmarkt door de oogstverzekeringsmaatregelen wordt verstoord.

2. De lidstaten mogen een aanvullende, nationale financiële bijdrage verlenen voor onder het actiefonds vallende oogstverzekeringsmaatregelen. De totale overheidssteun voor oogstverzekeringen mag evenwel niet meer bedragen dan:

Het in de eerste alinea, onder b), vastgestelde maximum geldt zelfs voor gevallen waarin de communautaire financiële steun in het kader van het actiefonds normaliter 60 % bedraagt op grond van artikel 10, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1182/2007.

3. Oogstverzekeringsmaatregelen hebben geen betrekking op verzekeringsuitkeringen die meer dan 100 % van het door de producent geleden inkomstenverlies dekken, inclusief vergoedingen die de producent ontvangt op grond van andere steunregelingen voor het verzekerde risico.

4. Voor de toepassing van het onderhavige artikel geldt de in artikel 2, lid 8, van Verordening (EG) nr. 1857/2006 van de Commissie (³⁰) vastgestelde definitie van „ongunstige weersomstandigheden die met een natuurramp kunnen worden gelijkgesteld”.

Afdeling 7

Steun voor de administratieve kosten van de oprichting van onderlinge fondsen

Artikel 91

Voorwaarden inzake de steun voor de administratieve kosten van de oprichting van onderlinge fondsen

1. De lidstaten stellen bepalingen vast voor de uitvoering van de steunverlening met betrekking tot de administratieve kosten van de oprichting van onderlinge fondsen.

2. De steun met betrekking tot de administratieve kosten van de oprichting van onderlinge fondsen bedraagt tijdens respectievelijk het eerste, het tweede en het derde jaar van de werking van het onderlinge fonds, een deel van de bijdrage van de producentenorganisatie in het onderlinge fonds tijdens respectievelijk het eerste, het tweede en het derde jaar van de werking van het fonds ten belope van:

3. De lidstaten mogen maxima vaststellen voor de bedragen die een producentenorganisatie mag ontvangen als steun met betrekking tot de administratieve kosten van de oprichting van onderlinge fondsen.

Afdeling 8

Staatssteun voor crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen

Artikel 92

Uitvoeringsbepalingen in de nationale strategieën

Lidstaten die overheidssteun betalen overeenkomstig artikel 43, tweede alinea, onder c), van Verordening (EG) nr. 1182/2007, stellen in hun nationale strategieën bepalingen vast voor de uitvoering van het aldaar bepaalde.

HOOFDSTUK IV

Nationale financiële steun

▼M13

Artikel 93

Organisatie van de producenten

Voor de toepassing van artikel 103 sexies, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 wordt de mate van organisatie van de producenten in een regio van een lidstaat als bijzonder zwak beschouwd, wanneer producentenorganisaties, unies van producentenorganisaties en producentengroeperingen in de drie meest recente jaren waarvoor gegevens beschikbaar zijn, minder dan 20 % van de gemiddelde waarde van de groente- en fruitproductie van die regio hebben afgezet.

Alleen voor de groente- en fruitproductie in de in de eerste alinea bedoelde regio mag nationale financiële steun worden verleend.

▼B

Artikel 94

Toestemming voor de betaling van nationale financiële steun

Uiterlijk op 31 januari van het kalenderjaar vragen de lidstaten toestemming aan de Commissie om op grond van artikel 11, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 nationale financiële steun te verlenen voor tijdens dat kalenderjaar uit te voeren operationele programma's.

◄

▼M13

Dit verzoek gaat vergezeld van bewijsstukken waaruit blijkt dat de producenten in de betrokken regio bijzonder zwak georganiseerd zijn in de zin van artikel 93 van de onderhavige verordening en dat alleen steun wordt verleend voor producten van de sector groenten en fruit die in die regio geproduceerd zijn, en van gegevens over de betrokken producentenorganisatie, het betrokken steunbedrag en het niveau van de financiële bijdragen op grond van artikel 103 ter, van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

▼B

2. Het verzoek wordt uiterlijk drie maanden na de indiening ervan door de Commissie goedgekeurd of afgewezen. Indien de Commissie niet binnen deze termijn reageert, dient het verzoek als goedgekeurd te worden beschouwd.

▼M5

Artikel 94 bis

Wijziging van het operationele programma

Een producentenorganisatie die nationale financiële steun wil aanvragen moet zo nodig zijn operationele programma wijzigen overeenkomstig artikel 67.

▼B

Artikel 95

Het aanvragen en betalen van nationale financiële steun

Het aanvragen van nationale financiële steun door de producentenorganisaties en het betalen van deze steun door de lidstaten, vinden plaats overeenkomstig de artikelen 70 tot en met 73.

Artikel 96

Maximale vergoeding van de nationale financiële steun door de Gemeenschap

De Gemeenschap vergoedt maximaal 60 % van de aan de producentenorganisaties verleende nationale financiële steun.

Artikel 97

Vergoeding van de nationale financiële steun door de Gemeenschap

▼M5

1. Vóór 1 januari van het tweede jaar na het jaar van uitvoering van het operationele programma verzoeken de lidstaten de Gemeenschap om vergoeding van de goedgekeurde nationale financiële steun die daadwerkelijk aan de producentenorganisaties is betaald.

Dit verzoek gaat vergezeld van bewijsstukken waaruit blijkt dat tijdens drie van de voorafgaande vier jaren aan de in artikel 11, lid 1, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 vastgestelde voorwaarden is voldaan, alsmede van gegevens over de betrokken producentenorganisaties, het daadwerkelijk betaalde steunbedrag en een beschrijving van het actiefonds, met aparte vermelding van het totale bedrag en van de bijdragen van de Gemeenschap, de lidstaat (nationale financiële steun) en de producentenorganisaties en hun leden.

▼B

2. De Commissie beslist over de goedkeuring of de afwijzing van het verzoek.

3. Wanneer de vergoeding van de steun door de Gemeenschap is goedgekeurd, worden de subsidiabele uitgaven bij de Commissie aangegeven overeenkomstig de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 883/2006 van de Commissie (³¹) vastgestelde procedure.

HOOFDSTUK V

Algemene bepalingen

Afdeling 1

Mededelingen

Artikel 98

Verslagen van producentenorganisaties

1. De producentenorganisaties dienen, samen met de steunaanvragen, jaarverslagen in over de uitvoering van de operationele programma's.

Deze verslagen hebben betrekking op:

2. Het jaarverslag bevat voor elk uitgevoerd operationeel programma:

In voorkomend geval wordt in het jaarverslag aangegeven welke doeltreffende maatregelen overeenkomstig de nationale strategie en artikel 9, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 van toepassing zijn om het milieu te beschermen tegen potentiële hogere druk die wordt veroorzaakt door de in het kader van het operationele programma gesteunde investeringen.

3. Voor het laatste uitvoeringsjaar van een operationeel programma wordt in plaats van het in lid 1 bedoelde jaarverslag een eindverslag ingediend.

In het eindverslag wordt aangetoond in hoeverre de doelen van het programma zijn bereikt. Tevens moet er worden ingegaan op wijzigingen van de acties en/of methoden en op factoren met een impact op het slagen of mislukken van de uitvoering van het programma die in overweging zijn of zullen worden genomen bij het opstellen van volgende operationele programma's of bij het wijzigen van bestaande operationele programma's.

4. Onverminderd specifieke bepalingen in de onderhavige verordening geldt dat, wanneer een producentenorganisatie de in de onderhavige verordening of in Verordening (EG) nr. 1182/2007 vastgestelde mededelingsplicht niet nakomt of wanneer de mededeling onjuist lijkt in het licht van objectieve gegevens waarover de lidstaat beschikt, de lidstaat de goedkeuring van het betrokken operationele programma voor het volgende jaar opschort totdat de mededeling correct is gedaan.

Gegevens over dergelijke gevallen worden door de lidstaat opgenomen in het in artikel 99, lid 3, van de onderhavige verordening bedoelde jaarverslag.

Artikel 99

Van de lidstaten vereiste mededelingen

1. De lidstaten wijzen één enkele bevoegde autoriteit aan die verantwoordelijk is voor de mededelingen tussen de Commissie en de lidstaten betreffende producentenorganisaties, producentengroeperingen en unies van producentenorganisaties. Zij stellen de Commissie in kennis van deze aanwijzing en van de contactgegevens van de autoriteit.

2. De lidstaten delen uiterlijk op 31 januari het totale bedrag van het actiefonds dat dat jaar voor alle operationele programma’s is goedgekeurd, mee aan de Commissie. In deze mededeling worden duidelijk het totale bedrag van het actiefonds en het totale bedrag van de Gemeenschapsfinanciering van dat fonds vermeld. Deze cijfers worden verder uitgesplitst in bedragen voor crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen en andere maatregelen.

3. De lidstaten dienen uiterlijk op 15 november een jaarverslag in bij de Commissie betreffende producentenorganisaties, producentengroeperingen, actiefondsen en tijdens het vorige jaar lopende operationele programma's en erkenningsprogramma's. De in dit jaarverslag te vermelden gegevens zijn opgenomen in bijlage XIII.

Afdeling 2

Controles

Artikel 100

Eén enkel identificatiesysteem

De lidstaten zien erop toe dat op alle steunaanvragen die door een bepaalde producentenorganisatie of producentengroepering worden ingediend, één enkel identificatiesysteem wordt toegepast. De identificatie moet in overeenstemming zijn met het in artikel 18, lid 1, onder f), van Verordening (EG) nr. 1782/2003 van de Raad (³²) bedoelde systeem voor de registratie van de identiteit.

Artikel 101

Steunaanvragen

Onverminderd specifieke bepalingen in deze verordening voorzien de lidstaten in de nodige procedures voor de indiening van steunaanvragen, erkenningsaanvragen, aanvragen tot goedkeuring van operationele programma's en betalingsaanvragen.

Artikel 102

Monsterneming

Waar het passend is om op basis van monsterneming controles te verrichten, stemmen de lidstaten aan de hand van een risicoanalyse de aard en frequentie van de controles af op de betrokken maatregel.

Artikel 103

Administratieve controles

Alle steun- of betalingsaanvragen worden administratief gecontroleerd op alle elementen die met administratieve middelen passend kunnen worden gecontroleerd. De procedures moeten voorzien in de registratie van de verrichte werkzaamheden, de verificatieresultaten en de ten aanzien van anomalieën genomen maatregelen.

Artikel 104

Controles ter plaatse

1. Van elke controle ter plaatse wordt een controleverslag opgesteld aan de hand waarvan de bijzonderheden van de uitgevoerde controle kunnen worden nagetrokken. Dit verslag bevat met name de volgende gegevens:

2. De begunstigde wordt in de gelegenheid gesteld het verslag te ondertekenen om zijn aanwezigheid bij de controle te bevestigen, en er opmerkingen aan toe te voegen. Wanneer onregelmatigheden worden geconstateerd, wordt aan de begunstigde een afschrift van het controleverslag verstrekt.

3. Vooraf mag worden gemeld dat controles ter plaatse zullen worden verricht, op voorwaarde dat de doelstelling van de controle daardoor niet in het gedrang komt. De voorafgaande melding mag niet vroeger worden gedaan dan strikt noodzakelijk is.

4. Waar dat mogelijk is, worden de in deze verordening bedoelde controles ter plaatse tegelijk met andere in de communautaire regelgeving inzake landbouwsubsidies voorgeschreven controles verricht. In 2008 mogen de controles echter, waar nodig, door verschillende instanties op een verschillend tijdstip worden verricht.

Artikel 105

Goedkeuring van erkenningsaanvragen en van operationele programma's

1. Alvorens een producentenorganisatie op grond van artikel 4, lid 2, onder a), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 te erkennen, gaan de lidstaten bij de producentenorganisatie ter plaatse na of deze aan de erkenningsvoorwaarden voldoet.

2. Alvorens een operationeel programma op grond van artikel 65 goed te keuren, controleert de bevoegde nationale autoriteit met alle passende middelen, waaronder controles ter plaatse, het voor goedkeuring ingediende operationele programma en, in voorkomend geval, de wijzigingsverzoeken. Deze controles hebben met name betrekking op:

Artikel 106

Controles van de steunaanvragen voor operationele programma's

Alvorens de betaling te verrichten, voeren de lidstaten administratieve controles uit van alle steunaanvragen, alsmede controles ter plaatse op basis van monsterneming.

Artikel 107

Administratieve controles van de steunaanvragen voor operationele programma's

1. In het kader van de administratieve controles van de steunaanvragen worden met name, en voor zover dat relevant is voor de betalingsaanvraag, de volgende elementen geverifieerd:

2. Met betrekking tot de in het kader van het operationele programma gefinancierde betalingen worden facturen en documenten overgelegd waaruit blijkt dat de betalingen zijn verricht. Waar dit niet mogelijk is, worden de betalingen gestaafd door documenten met een gelijkwaardige bewijskracht. De gebruikte facturen moeten zijn opgesteld op naam van de producentenorganisatie, de unie van producentenorganisaties, de producentengroepering of de dochteronderneming overeenkomstig als bedoeld in artikel 52, lid 7, of, indien de lidstaat dat goedkeurt, op naam van één of meer daarbij aangesloten leden.

Artikel 108

Controles ter plaatse van aanvragen tot steunverlening in het kader van operationele programma's

1. In het kader van de verificatie van de in artikel 70, lid 1, bedoelde steunaanvragen voeren de lidstaten controles ter plaatse uit bij de producentenorganisaties om zich ervan te vergewissen dat de voorwaarden voor de verlening van de steun of het saldo van de steun voor het betrokken jaar worden nageleefd.

Deze controles hebben met name betrekking op:

2. Jaarlijks moet een significant monster van de aanvragen worden gecontroleerd overeenkomstig lid 1. Het monster heeft betrekking op ten minste 30 % van het totale steunbedrag in lidstaten met meer dan tien erkende producentenorganisaties. In andere gevallen wordt elke producentenorganisatie ten minste een keer om de drie jaar bezocht.

Bij elke producentenorganisatie wordt ten minste één controle uitgevoerd vóór de betaling van de steun of het saldo daarvan voor het laatste jaar van haar operationele programma.

3. De resultaten van de controles ter plaatse worden geëvalueerd om vast te stellen of eventueel geconstateerde problemen systematisch voorkomen en daardoor een risico voor andere vergelijkbare acties, begunstigden of instanties met zich meebrengen. De evaluatie moet tevens duidelijkheid verschaffen over de oorzaken van dergelijke situaties, over eventueel vereist nader onderzoek en over noodzakelijke corrigerende en preventieve maatregelen.

Indien bij de controles significante onregelmatigheden in een regio, in een deel van een regio of bij een bepaalde producentenorganisatie aan het licht komen, voert de lidstaat in het betrokken jaar aanvullende controles uit en verhoogt hij het percentage overeenkomstige aanvragen dat het volgende jaar moet worden gecontroleerd.

4. De lidstaat stelt op basis van een risicoanalyse vast welke producentenorganisaties moeten worden gecontroleerd.

Bij de risicoanalyse wordt met name rekening gehouden met:

Artikel 109

Controles ter plaatse van maatregelen in het kader van operationele programma's

1. In het kader van de controles ter plaatse van maatregelen in het kader van operationele programma's, verifiëren de lidstaten met name het volgende:

2. De waarde van de in de handel gebrachte productie wordt geverifieerd op basis van krachtens de nationale wetgeving voorgeschreven boekhoudgegevens.

Met het oog daarop kunnen de lidstaten beslissen dat de aangifte van de waarde van de in de handel gebrachte productie op dezelfde manier wordt gecertificeerd als de krachtens de nationale wetgeving voorgeschreven boekhoudgegevens.

De controle van de aangifte van de waarde van de in de handel gebrachte productie mag worden uitgevoerd vóór de betrokken steunaanvraag wordt ingediend.

3. Behalve in uitzonderlijke omstandigheden omvat de controle ter plaatse een bezoek aan de actie of, indien de actie niet tastbaar is, de promotor van de actie. Met name acties in individuele bedrijven die tot het in artikel 108, lid 2, bedoelde monster behoren, moeten ten minste één keer per jaar worden bezocht om de uitvoering ervan te verifiëren.

De lidstaat kan echter besluiten van een dergelijk bezoek af te zien wanneer de acties kleinschalig zijn of wanneer volgens de lidstaat slechts een gering risico bestaat dat de voorwaarden voor het ontvangen van steun niet zijn vervuld of niet is voldaan aan de eis dat de actie een reëel karakter moet hebben. Dit besluit en de motivering ervan worden geregistreerd.

4. De controle ter plaatse heeft betrekking op alle door de producentenorganisatie of de leden ervan aangegane verbintenissen en verplichtingen die tijdens het bezoek kunnen worden gecontroleerd.

5. Alleen controles die aan alle eisen van het onderhavige artikel voldoen, mogen worden meegerekend om te bepalen of het in artikel 108, lid 2, vastgestelde controlepercentage is bereikt.

Artikel 110

Controles van het eerste niveau met betrekking tot verrichtingen voor het uit de markt nemen van producten

1. Bij elke producentenorganisatie verrichten de lidstaten met betrekking tot verrichtingen voor het uit de markt nemen van producten en overeenkomstig de procedures van titel II, hoofdstuk II, controles van het eerste niveau die bestaan uit een documenten- en overeenstemmingscontrole, een eventueel aan de hand van monsterneming uitgevoerde fysieke controle van het gewicht van de uit de markt genomen producten en een controle van de naleving van de in artikel 77 vastgestelde voorschriften. De controle vindt plaats na ontvangst van de in artikel 79, lid 1, bedoelde melding binnen de in artikel 79, lid 2, bedoelde termijnen.

2. De in lid 1 bedoelde controles van het eerste niveau hebben betrekking op 100 % van de hoeveelheid uit de markt genomen producten. Na deze controle worden de uit de markt genomen producten, met uitzondering van de voor gratis uitreiking bestemde producten, onder toezicht van de bevoegde autoriteiten gedenatureerd of aan de verwerkingsindustrie geleverd overeenkomstig de bepalingen en voorwaarden die de lidstaat op grond van artikel 81 heeft vastgesteld.

Wanneer de producten evenwel voor gratis uitreiking zijn bestemd, mogen de lidstaten een lager dan het in lid 2 vastgestelde percentage controleren, op voorwaarde dat dat niet lager ligt dan 10 % van de betrokken hoeveelheden tijdens het verkoopseizoen. De controles mogen worden verricht bij de producentenorganisatie en/of op de plaats waar de ontvangers van de producten zich bevinden. Wanneer bij de controles belangrijke onregelmatigheden aan het licht komen, voeren de bevoegde autoriteiten aanvullende controles uit.

Artikel 111

Controles van het tweede niveau met betrekking tot verrichtingen voor het uit de markt nemen van producten

1. In het kader van de in artikel 108 bedoelde controles voeren de lidstaten controles van het tweede niveau uit.

De lidstaten stellen criteria vast om te analyseren en beoordelen of voor een bepaalde producentenorganisatie het risico bestaat dat deze bij het uit de markt nemen van producten de regelgeving niet in acht heeft genomen. Deze criteria hebben onder meer betrekking op de bevindingen bij eerdere controles van het eerste en het tweede niveau en op de vraag of de producentenorganisatie over een kwaliteitsborgingsprocedure beschikt. Aan de hand van deze criteria stellen de lidstaten voor elke producentenorganisatie een minimale frequentie van de controles van het tweede niveau vast.

2. De in lid 1 bedoelde controles omvatten controles ter plaatse bij de producentenorganisaties en bij de ontvangers van de uit de markt genomen producten, en hebben tot doel vast te stellen of de voorwaarden voor de betaling van de communautaire steun in acht zijn genomen. Deze controles omvatten:

3. De in lid 2 bedoelde controles worden verricht bij de betrokken producentenorganisaties en de ontvangers waarmee deze organisaties samenwerken. Elke controle heeft betrekking op onder meer een monster dat betrekking heeft op ten minste 5 % van de in de loop van het verkoopseizoen door de producentenorganisatie uit de markt genomen hoeveelheden.

4. In de in de lid 2, onder a), bedoelde voorraadboekhouding en financiële boekhouding moeten voor elk uit de markt genomen product de volgende stromen, uitgedrukt in hoeveelheden, afzonderlijk worden vermeld:

5. De in de lid 4, onder c), bedoelde controles op de bestemming omvatten met name:

6. Wanneer bij de controles van het tweede niveau significante onregelmatigheden aan het licht komen, verrichten de bevoegde autoriteiten grondiger controles van het tweede niveau voor het betrokken verkoopseizoen en verhogen zij in het volgende verkoopseizoen de frequentie van de controles van het tweede niveau bij de betrokken producentenorganisaties of unies van producentenorganisaties.

Artikel 112

Groen oogsten en niet oogsten

1. Alvorens tot groen oogsten wordt overgegaan, controleren de lidstaten ter plaatse of de betrokken producten niet beschadigd zijn en of het perceel goed is onderhouden. Na het groen oogsten vergewissen de lidstaten zich ervan dat de gewassen op het betrokken perceel volledig zijn geoogst en het geoogste product is gedenatureerd.

Na het einde van de oogstperiode controleren de lidstaten de betrouwbaarheid van de in artikel 86, lid 2, bedoelde op de verwachte marktsituatie gebaseerde analyse. Zij verrichten tevens een analyse van eventuele verschillen tussen de verwachte en de reële marktsituatie.

2. Alvorens tot niet oogsten wordt overgegaan, controleren de lidstaten ter plaatse of het betrokken perceel goed is onderhouden, of de gewassen nog niet gedeeltelijk zijn geoogst en of het product goed ontwikkeld is en van een deugdelijke handelskwaliteit zou zijn.

De lidstaten vergewissen zich ervan dat de productie is gedenatureerd. Indien dat niet mogelijk is, vergewissen zij zich tijdens controles ter plaatse of bezoeken gedurende het oogstseizoen ervan dat niet wordt geoogst.

3. Artikel 111, leden 1, 2, 3 en 6, is van overeenkomstige toepassing.

Artikel 113

Controles voorafgaand aan de goedkeuring van erkenningsprogramma's van producentengroeperingen

1. Alvorens een erkenningsprogramma van een producentengroepering overeenkomstig artikel 7, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 goed te keuren, voeren de lidstaten een controle ter plaatse uit bij de betrokken rechtspersoon of het duidelijk omschreven onderdeel van de betrokken rechtspersoon.

2. De lidstaat vergewist zich met alle passende middelen, waaronder controles ter plaatse, van:

Artikel 114

Controles van steunaanvragen van producentengroeperingen

1. Alvorens de betaling toe te kennen, verrichten de lidstaten administratieve controles van alle door producentengroeperingen ingediende steunaanvragen, alsmede controles ter plaatse op basis van monsterneming.

2. Na de indiening van de steunaanvraag als bedoeld in artikel 47 voeren de lidstaten controles ter plaatse uit bij de producentengroeperingen om zich ervan te vergewissen dat de voorwaarden voor de verlening van steun voor het betrokken jaar worden nageleefd.

De controles hebben met name betrekking op:

3. De in lid 2 bedoelde controles moeten jaarlijks op een significant monster van de steunaanvragen worden verricht. Het monster dient betrekking te hebben op ten minste 30 % van het totale steunbedrag.

Elke producentengroepering wordt ten minste één keer om de vijf jaar gecontroleerd.

4. De artikelen 107 en 109 zijn van overeenkomstige toepassing.

Artikel 115

Transnationale producentenorganisaties en transnationale unies van producentenorganisaties

1. De lidstaat waar de hoofdzetel van een transnationale producentenorganisatie of een transnationale unie van producentenorganisaties is gevestigd, draagt de volledige verantwoordelijkheid voor de organisatie van controles van die organisatie of unie en past, waar nodig, sancties op deze organisatie of unie toe.

2. De andere lidstaten die overeenkomstig artikel 30, lid 2, onder c), en artikel 37, lid 2, onder c), administratieve samenwerking moeten verlenen, voeren overeenkomstig de voorschriften van de in lid 1 van het onderhavige artikel bedoelde lidstaat deze administratieve controles en controles ter plaatse uit en stellen de laatstbedoelde lidstaat in kennis van de resultaten ervan. Deze lidstaten nemen alle door de in lid 1 bedoelde lidstaat vastgestelde termijnen in acht.

3. Met betrekking tot de producentenorganisatie, het operationele programma en het actiefonds gelden de regels van de in lid 1 bedoelde lidstaat. Met betrekking tot milieu- en fytosanitaire aangelegenheden en het wegwerken van uit de markt genomen producten gelden evenwel de regels van de lidstaat waar de productie plaatsvindt.

Afdeling 3

Sancties

Artikel 116

Niet-naleving van de erkenningscriteria

1. De erkenning van een producentenorganisatie die opzettelijk of uit grove nalatigheid een ernstige inbreuk op de erkenningscriteria pleegt, wordt door de lidstaten ingetrokken.

De lidstaten trekken de erkenning van een producentenorganisatie met name in wanneer de niet-naleving van de erkenningscriteria betrekking heeft op:

De intrekking van de erkenning op grond van dit lid treedt in werking op de datum waarop de erkenningsvoorwaarden niet langer werden vervuld, onverminderd nationale horizontale wetgeving over termijnbeperkingen.

2. Wanneer lid 1 niet van toepassing is, schorsen de lidstaten de erkenning van een producentenorganisatie indien de inbreuk op de erkenningcriteria weliswaar ernstig, maar slechts tijdelijk is.

Tijdens de schorsingsperiode wordt geen steun betaald. De schorsing treedt in werking op de dag waarop de controle heeft plaatsgevonden en eindigt op de dag van de controle die aantoont dat de betrokken criteria weer worden nageleefd.

De schorsingsperiode duurt niet langer dan twaalf maanden. Indien de betrokken criteria na twaalf maanden nog steeds niet worden nageleefd, wordt de erkenning ingetrokken.

▼M5

De lidstaten mogen na de in artikel 71 vastgestelde termijn betalingen verrichten, indien dat voor de toepassing van dit lid noodzakelijk is. Deze latere betalingen mogen echter in geen geval plaatsvinden ná 15 oktober van het tweede jaar volgende op het jaar van uitvoering van het programma.

▼B

3. Bij niet onder de leden 1 en 2 vallende inbreuken op de erkenningscriteria sturen de lidstaten een waarschuwingsbrief waarin is bepaald welke corrigerende maatregelen moeten worden genomen. De lidstaten mogen steunbetalingen uitstellen totdat de corrigerende maatregelen zijn genomen.

▼M5

De lidstaten mogen na de in artikel 71 vastgestelde termijn betalingen verrichten, indien dat voor de toepassing van dit lid noodzakelijk is. Deze latere betalingen mogen echter in geen geval plaatsvinden ná 15 oktober van het tweede jaar volgende op het jaar van uitvoering van het programma.

▼B

Indien binnen twaalf maanden geen corrigerende maatregelen zijn genomen, wordt dit beschouwd als een ernstige inbreuk op de criteria en is het bepaalde in lid 2 van toepassing.

Artikel 117

Fraude

1. Onverminderd andere sancties die op grond van de communautaire en nationale wetgeving van toepassing zijn, wordt de erkenning van een producentenorganisatie, een unie van producentenorganisaties of een producentengroepering die aantoonbaar fraude heeft gepleegd met betrekking tot steun in het kader van Verordening (EG) nr. 1182/2007, door de lidstaten ingetrokken.

2. Wanneer een producentenorganisatie, een unie van producentenorganisaties of een producentengroepering wordt verdacht van fraude met betrekking tot steun in het kader van Verordening (EG) nr. 1182/2007, mogen de lidstaten de erkenning van deze groepen schorsen of de voor deze groepen bestemde betalingen opschorten.

Artikel 118

Producentengroeperingen

1. De lidstaten passen de in artikel 116 en/of artikel 119 vermelde sancties overeenkomstig toe op erkenningsprogramma's.

2. Aanvullend op het bepaalde in lid 1 geldt dat, indien de producentengroepering na afloop van de overeenkomstig artikel 51, lid 4, door de lidstaat bepaalde periode niet als producentenorganisatie wordt erkend, de lidstaat overgaat tot terugvordering van:

Artikel 119

Operationeel programma

1. De betalingen worden berekend op basis van wat subsidiabel blijkt te zijn.

2. De lidstaat onderzoekt de van de begunstigde ontvangen steunaanvraag en stelt de subsidiabele bedragen vast. De volgende bedragen worden door de lidstaat vastgesteld:

3. Indien het in lid 2, onder a), bedoelde bedrag meer dan 3 % hoger is dan het in lid 2, onder b), bedoelde bedrag, wordt het daadwerkelijk aan de begunstigde te betalen bedrag verlaagd. De verlaging komt overeen met het verschil tussen de in lid 2, onder a) en b), bedoelde bedragen.

Indien de producentenorganisatie of de producentengroepering kan aantonen niet verantwoordelijk te zijn voor de opname van het niet-subsidiabele bedrag, wordt evenwel geen verlaging toegepast.

4. De leden 2 en 3 zijn van overeenkomstige toepassing op niet-subsidiabele uitgaven die tijdens de controles ter plaatse worden vastgesteld.

5. Indien de waarde van de in de handel gebrachte productie vóór het indienen van de steunaanvraag wordt opgegeven en gecontroleerd, wordt een verlaging toegepast op de waarde van de in de handel gebrachte productie die voor de berekening van de te betalen bedragen overeenkomstig de leden 2 en 3 wordt gebruikt.

6. Indien blijkt dat een begunstigde opzettelijk verkeerde gegevens heeft opgegeven, wordt de betrokken actie uitgesloten van steun in het kader van het operationele programma of het erkenningsprogramma en worden alle eventueel reeds voor die actie betaalde bedragen teruggevorderd. Bovendien wordt de begunstigde, met betrekking tot die actie, uitgesloten van steunverlening in het kader van het betrokken operationele programma gedurende het volgende jaar.

Artikel 120

Sancties naar aanleiding van controles van het eerste niveau met betrekking tot het uit de markt nemen van producten

Indien naar aanleiding van de in artikel 110 bedoelde controles onregelmatigheden worden geconstateerd met betrekking tot de handelsnormen of de in artikel 77 bedoelde minimumeisen, wordt de begunstigde verplicht tot:

Artikel 121

Andere voor producentenorganisaties geldende sancties met betrekking tot het uit de markt nemen van producten

1. De in artikel 119 bedoelde sancties hebben tevens betrekking op steun die wordt aangevraagd voor het uit de markt nemen van producten als integraal onderdeel van de uitgaven in het kader van het operationele programma.

2. Uitgaven voor het uit de markt nemen van producten worden als niet-subsidiabel beschouwd indien de niet te koop aangeboden producten niet zijn weggewerkt volgens de door de lidstaat overeenkomstig artikel 81, lid 1, vastgestelde bepalingen of indien het uit de markt nemen, dan wel de bestemming van de uit de markt genomen producten een negatieve milieu-impact of negatieve fytosanitaire gevolgen heeft gehad en daarom in strijd is met de op grond van artikel 81, lid 1, vastgestelde bepalingen.

Artikel 122

Voor ontvangers van uit de markt genomen producten geldende sancties

Wanneer bij de overeenkomstig de artikelen 110 en 111 uitgevoerde controles onregelmatigheden worden geconstateerd die zijn toe te schrijven aan de ontvangers van uit de markt genomen producten, gelden de volgende sancties:

De onder a), bedoelde sanctie treedt onmiddellijk in werking, blijft ten minste één verkoopseizoen van toepassing en kan naar gelang van de ernst van de onregelmatigheid worden verlengd.

Artikel 123

Groen oogsten en niet oogsten

1. Indien met betrekking tot groen oogsten wordt geconstateerd dat de producentenorganisatie haar verplichtingen niet is nagekomen, betaalt deze producentenorganisatie een boete ter waarde van het vergoedingsbedrag dat betrekking heeft op de oppervlakten waarvoor de verplichting niet is nageleefd. Er is onder meer sprake van niet-nakoming van de verplichtingen, wanneer:

2. Indien met betrekking tot niet oogsten wordt geconstateerd dat de producentenorganisatie haar verplichtingen niet is nagekomen, betaalt deze producentenorganisatie een boete ter waarde van het vergoedingsbedrag dat betrekking heeft op de oppervlakten waarvoor de verplichting niet is nageleefd. Er is onder meer sprake van niet-nakoming van de verplichtingen, wanneer:

3. De in de leden 1 en 2 bedoelde boetes komen bovenop de verlaging van de betalingen op grond van artikel 119.

Artikel 124

Verhindering van een controle ter plaatse

Indien een producentenorganisatie, een bij die organisatie aangesloten lid of de betrokken vertegenwoordiger van deze producentenorganisatie de uitvoering van een controle ter plaatse verhindert, wordt het deel van de steunaanvraag dat betrekking heeft op de desbetreffende uitgaven, afgewezen.

Artikel 125

Terugvordering van de steun

Onverschuldigd betaalde steun wordt met rente teruggevorderd van de betrokken producentenorganisaties, unies van producentenorganisaties, producentengroeperingen of andere betrokken marktdeelnemers. Artikel 73 van Verordening (EG) nr. 796/2004 (³³) is van overeenkomstige toepassing.

De in deze afdeling bedoelde toepassing van administratieve sancties en terugvordering van onverschuldigd betaalde bedragen vinden plaats onverminderd de mededeling van onregelmatigheden aan de Commissie op grond van Verordening (EG) nr. 1848/2006 van de Commissie (³⁴).

Afdeling 4

Controle en evaluatie van operationele programma's en van nationale strategieën

Artikel 126

Lijst van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren

1. De controle en de evaluatie van de nationale strategieën en de operationele programma's hebben tot doel na te gaan in hoeverre en hoe efficiënt en doeltreffend vooruitgang wordt geboekt met het nastreven van de voor de operationele programma's vastgestelde doelen.

2. Vooruitgang, efficiëntie en doeltreffendheid worden beoordeeld aan de hand van een lijst van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren die betrekking hebben op de uitgangssituatie, de financiële uitvoering, de output, de resultaten en de impact van de uitgevoerde operationele programma's.

3. De lijst van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren is opgenomen in bijlage XIV.

4. Wanneer een lidstaat dat als passend beschouwt, wordt in de nationale strategie een beperkte reeks aanvullende, op die strategie toegesneden indicatoren opgenomen die overeenstemmen met nationale en/of regionale behoeften, omstandigheden en doelen die specifiek zijn voor de operationele programma's die door de producentenorganisaties worden uitgevoerd. Eventueel beschikbare aanvullende indicatoren inzake milieudoelstellingen die niet door de gemeenschappelijke prestatie-indicatoren worden gedekt, moeten in de nationale strategie worden opgenomen.

Artikel 127

Controle- en evaluatieprocedures voor operationele programma's

1. De producentenorganisaties controleren en evalueren hun operationele programma's aan de hand van de desbetreffende indicatoren in de in artikel 126 bedoelde lijst van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren en, in voorkomend geval, aan de hand van aanvullende, in de nationale strategie vastgestelde indicatoren.

Hiertoe stellen zij een systeem vast om informatie die nuttig is voor de compilatie van deze indicatoren, te verzamelen, te registreren en bij te houden.

2. De controle heeft tot doel na te gaan welke vooruitgang wordt gemaakt ten aanzien van de voor het operationele programma vastgestelde specifieke doelen. De controle wordt uitgevoerd aan de hand van financiële, output- en resultaatindicatoren. De resultaten van de controle dienen om:

De informatie over de resultaten van de controleactiviteiten wordt opgenomen in elk in artikel 98, lid 1, bedoeld jaarverslag dat de producentenorganisatie moet indienen bij de nationale autoriteit die met het beheer van de nationale strategie is belast.

3. De evaluatie wordt verricht in de vorm van een afzonderlijk tussentijds evaluatieverslag.

In het kader van de tussentijdse evaluatie, die met de hulp van een gespecialiseerd consultancybureau mag worden uitgevoerd, wordt een analyse verricht van het niveau van benutting van de financiële middelen, de efficiëntie en doeltreffendheid van het operationele programma en de vooruitgang ten aanzien van de voor het programma vastgestelde algemene doelen. Hiertoe wordt gebruik gemaakt van gemeenschappelijke indicatoren betreffende de uitgangssituatie, de resultaten en, in voorkomend geval, de impact.

In voorkomend geval wordt in de tussentijdse evaluatie een kwalitatieve beoordeling opgenomen van de resultaten en de impact van milieuacties die gericht zijn op:

De resultaten van de evaluatie dienen om:

De tussentijdse evaluatie vindt plaats tijdens de uitvoering van het operationele programma in een fase die nog voldoende tijd laat om de evaluatieresultaten in aanmerking te nemen bij de voorbereiding van het volgende operationele programma.

Het verslag van de tussentijdse evaluatie wordt bij het betrokken, in artikel 98, lid 1, bedoelde jaarverslag gevoegd.

Artikel 128

Controle- en evaluatieprocedures voor de nationale strategie

1. De nationale strategie wordt gecontroleerd en geëvalueerd aan de hand van de desbetreffende indicatoren in de in artikel 126 bedoelde lijst van gemeenschappelijke prestatie-indicatoren en, in voorkomend geval, aan de hand van aanvullende, in de nationale strategie vastgestelde indicatoren.

2. De lidstaten stellen een systeem vast om informatie die nuttig is voor de compilatie van de in artikel 126 bedoelde indicatoren, elektronisch te verzamelen, te registreren en bij te houden. Zij baseren zich hiervoor op de door de producentenorganisaties verstrekte informatie over de controle en evaluatie van hun operationele programma's.

3. De controle heeft tot doel continu na te gaan welke vooruitgang is gemaakt ten aanzien van de voor de operationele programma's vastgestelde doelen en streefcijfers. De controle wordt uitgevoerd aan de hand van financiële, output- en resultaatindicatoren. Hiertoe wordt gebruik gemaakt van de informatie over de controle van de operationele programma's, die de producentenorganisaties in de jaarlijkse voortgangsverslagen verstrekken. De resultaten van de controle dienen om:

4. In het kader van de evaluatie wordt beoordeeld hoeveel vooruitgang ten aanzien van de voor de strategie vastgestelde algemene doelstellingen is geboekt. De evaluatie wordt uitgevoerd aan de hand van indicatoren betreffende de uitgangssituatie, de resultaten en, in voorkomend geval, de impact. Hiertoe wordt gebruik gemaakt van de resultaten van de controle en de tussentijdse evaluatie van de operationele programma's, die zijn opgenomen in de door de producentenorganisaties ingediende jaarlijkse voortgangsverslagen en eindverslagen. De resultaten van de evaluatie dienen om:

De evaluatie in 2012 dient tijdig te worden verricht om de resultaten ervan te kunnen opnemen in een afzonderlijk evaluatieverslag dat in hetzelfde jaar bij het in artikel 99, lid 3, bedoelde nationale jaarverslag moet worden gevoegd. Dit verslag bevat een analyse van het niveau van benutting van de financiële middelen, de efficiëntie en doeltreffendheid van de uitgevoerde operationele programma's en een beoordeling van de effecten en de impact van deze programma's, getoetst aan de in de strategie vastgestelde doelstellingen en streefcijfers en, in voorkomend geval, aan andere, in artikel 9, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 vastgestelde doelen. De evaluatie heeft tot doel conclusies te trekken die nuttig zijn om de kwaliteit van toekomstige nationale strategieën te verbeteren en, met name, na te gaan of de voor steun in aanmerking komende doelstellingen of maatregelen correct zijn gedefinieerd, dan wel of behoefte bestaat aan de vaststelling van nieuwe instrumenten.

HOOFDSTUK VI

Uitbreiding van de voorschriften tot producenten van een economische regio

Artikel 129

Mededeling van de lijst van economische regio's

In de in artikel 14, lid 2, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde mededeling van de lijst van economische regio's moeten alle gegevens worden vermeld die nodig zijn om na te gaan of aan de voorwaarden van artikel 14, lid 2, eerste alinea, van die verordening is voldaan.

Artikel 130

Mededeling van de bindende voorschriften; representativiteit

1. Als een lidstaat de Commissie krachtens artikel 15 van Verordening (EG) nr. 1182/2007 in kennis stelt van de voorschriften die hij voor een bepaald product en een bepaalde economische regio verbindend heeft verklaard, stelt hij haar tegelijkertijd in kennis van:

2. De lidstaten stellen de voorwaarden voor het bepalen van de representativiteit in de zin van artikel 14, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 vast, zonder daarbij rekening te houden met:

Artikel 131

Financiële bijdragen

Als een lidstaat overeenkomstig artikel 17 van Verordening (EG) nr. 1182/2007 besluit dat niet bij een producentenorganisatie aangesloten producenten een financiële bijdrage moeten betalen, deelt hij de Commissie de gegevens mee die nodig zijn om na te gaan of aan de in dat artikel vastgestelde voorwaarden is voldaan. Deze gegevens omvatten met name de berekeningsgrondslag voor de bijdrage, het bedrag per eenheid en de begunstigde(n), alsmede de aard van de onder artikel 21, onder a) en b), vermelde kosten.

Artikel 132

Uitbreiding van de voorschriften voor een periode die langer is dan een verkoopseizoen

Als besloten wordt de uitbreiding van de voorschriften langer dan één verkoopseizoen toe te passen, gaan de lidstaten voor elk verkoopseizoen na of gedurende de hele geldigheidsduur van de uitbreiding wordt voldaan aan de voorwaarden van artikel 14, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 inzake representativiteit. Zodra blijkt dat deze voorwaarden niet meer worden nageleefd, verklaren zij de uitbreiding nietig met ingang van het begin van het volgende verkoopseizoen. Zij brengen deze nietigverklaring onmiddellijk ter kennis van de Commissie, die de betrokken informatie op een door haar passend geachte wijze bekendmaakt.

Artikel 133

Verkoop van producten op stam; kopers

1. In geval van verkoop van producten op stam door een producent die niet bij een producentenorganisatie is aangesloten, wordt de koper als producent van de betrokken producten beschouwd voor wat betreft de naleving van de in punt 1, onder e) en f), en punt 3 van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde voorschriften.

2. De betrokken lidstaat kan besluiten dat andere dan de in lid 1 bedoelde voorschriften die in bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1182/2007 zijn opgenomen, verbindend kunnen worden verklaard voor de koper, wanneer deze voor het beheer van de betrokken productie verantwoordelijk is.

TITEL IV

HANDEL MET DERDE LANDEN

HOOFDSTUK I

Invoercertificaten

Artikel 134

Invoercertificaten voor appelen

▼M4

1. In artikel 1, lid 2, onder a), van Verordening (EG) nr. 376/2008 van de Commissie (³⁵) is bepaald in welke gevallen bij invoer van appelen van GN-code 0808 10 80 een invoercertificaat moet worden overgelegd.

▼M19

2. Verordening (EG) nr. 376/2008 is van toepassing op krachtens dit artikel afgegeven invoercertificaten.

▼B

3. De importeurs mogen invoercertificaten aanvragen bij de bevoegde autoriteiten van om het even welke lidstaat.

In vak 8 van de certificaataanvraag vermeldt de importeur het land van oorsprong en zet hij een kruisje bij het woord „ja”.

▼M4

4. Bij de indiening van zijn aanvraag stelt de importeur een zekerheid overeenkomstig titel III van Verordening (EEG) nr. 2220/85 om de naleving van de verplichting tot invoer tijdens de geldigheidsduur van het invoercertificaat te garanderen.

Behalve in geval van overmacht wordt de zekerheid geheel of gedeeltelijk verbeurd indien de invoer niet of slechts gedeeltelijk heeft plaatsgevonden tijdens de geldigheidsduur van het invoercertificaat.

De geldigheidsduur van het invoercertificaat en het bedrag van de zekerheid zijn vastgesteld in deel I van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 376/2008.

▼B

5. Invoercertificaten worden onverwijld afgegeven aan de aanvrager, ongeacht diens plaats van vestiging in de Gemeenschap.

In vak 8 van het invoercertificaat wordt het land van oorsprong vermeld en wordt een kruisje gezet bij het woord „ja”.

▼M4

6. De invoercertificaten zijn uitsluitend geldig voor invoer van oorsprong uit het op het certificaat vermelde land.

▼M19

7. Uiterlijk op de woensdag van elke week om 12.00 uur (plaatselijke tijd Brussel) delen de lidstaten aan de Commissie mee voor welke hoeveelheden appelen invoercertificaten zijn afgegeven in de voorafgaande week, uitgesplitst naar derde land van oorsprong, ook indien die hoeveelheden nihil waren.

De mededelingen aan de Commissie op grond van dit artikel worden overeenkomstig Verordening (EG) nr. 792/2009 van de Commissie (³⁶) gedaan.

▼B

HOOFDSTUK II

Invoerrechten en invoerprijssysteem

Afdeling 1

Invoerprijssysteem

Artikel 135

Werkingssfeer en definities

1. Deze afdeling bevat uitvoeringsbepalingen voor artikel 34 van Verordening (EG) nr. 1182/2007.

2. Voor de toepassing van deze afdeling wordt verstaan onder:

Artikel 136

Prijsmeldingen

1. Voor elk van de in bijlage XV, deel A, vermelde producten en perioden stellen de lidstaten de Commissie voor elke marktdag en elke oorsprong uiterlijk de eerstvolgende werkdag om 12.00 uur (plaatselijke tijd Brussel) in kennis van:

Als de onder b) bedoelde totale hoeveelheden kleiner zijn dan een ton, worden de betrokken prijzen niet aan de Commissie meegedeeld.

2. De in lid 1, onder a), bedoelde prijzen worden geregistreerd:

De prijzen worden verminderd met de volgende bedragen:

Voor de overeenkomstig de tweede alinea in mindering te brengen vervoers- en verzekeringskosten kunnen de lidstaten forfaitaire bedragen vaststellen. Deze forfaitaire bedragen en de berekeningswijze moeten onverwijld aan de Commissie worden meegedeeld.

3. De overeenkomstig lid 2 geregistreerde prijzen worden, wanneer zij in het stadium groothandelaar/detailhandelaar worden vastgesteld, eerst verminderd met 9 % om rekening te houden met de handelsmarge van de groothandelaar, en vervolgens met 0,7245 EUR per 100 kg om rekening te houden met de kosten voor goederenbehandeling, marktgeld en marktbelastingen.

4. De volgende prijzen worden als representatief beschouwd:

De in eerste alinea, onder c), bedoelde aanpassingscoëfficiënt wordt toegepast op de prijzen na aftrek van de in lid 2 bedoelde bedragen.

Artikel 137

Representatieve markten

De lidstaten stellen de Commissie in kennis van de gebruikelijke marktdagen op de in bijlage XVI vermelde en als representatief beschouwde markten.

Artikel 138

Forfaitaire invoerwaarde

1. Voor elk van de in bijlage XV, deel A, vermelde producten en perioden stelt de Commissie elke werkdag voor elke oorsprong een forfaitaire invoerwaarde vast die gelijk is aan het gewogen gemiddelde van de in artikel 136 bedoelde representatieve prijzen, verminderd met een forfaitair bedrag van 5 EUR per 100 kg en met de advaloremdouanerechten.

2. Wanneer voor de in bijlage XV, deel A, vermelde producten en toepassingsperioden een forfaitaire invoerwaarde wordt vastgesteld overeenkomstig deze afdeling, is de in artikel 152, lid 1, onder a), van Verordening (EEG) nr. 2454/93 van de Commissie (³⁸) bedoelde prijs per eenheid niet van toepassing. De prijs per eenheid wordt dan vervangen door de in lid 1 bedoelde forfaitaire invoerwaarde.

3. Indien voor een product van een bepaalde oorsprong geen forfaitaire invoerwaarde van kracht is, wordt het gemiddelde van de voor dat product geldende forfaitaire invoerwaarden toegepast.

4. Gedurende de in bijlage XV, deel A, vermelde toepassingsperioden blijven de forfaitaire invoerwaarden van toepassing zolang zij niet worden gewijzigd. Zij gelden echter niet langer wanneer zeven opeenvolgende marktdagen geen gemiddelde representatieve prijs aan de Commissie is meegedeeld.

Wanneer door de toepassing van de eerste alinea geen forfaitaire invoerwaarde voor een bepaald product van kracht is, geldt de laatste gemiddelde forfaitaire invoerwaarde als forfaitaire invoerwaarde voor dat product.

5. Wanneer geen forfaitaire invoerwaarde kon worden berekend, is in afwijking van lid 1 geen forfaitaire invoerwaarde van toepassing vanaf de eerste dag van de in bijlage XIV, deel A, vermelde toepassingsperioden.

6. De representatieve prijzen in euro worden omgerekend aan de hand van de voor de betrokken dag berekende representatieve marktkoers.

7. De in euro uitgedrukte forfaitaire invoerwaarden worden door de Commissie op een door haar passend geachte wijze bekendgemaakt.

Artikel 139

Als basis te nemen invoerprijs

1. De invoerprijs op basis waarvan de voor de in bijlage XV, deel A, vermelde producten in het douanetarief van de Europese Gemeenschap worden ingedeeld, moet, naar keuze van de importeur, gelijk zijn aan:

2. De invoerprijs op basis waarvan de in bijlage XV, deel B, vermelde producten in het douanetarief van de Europese Gemeenschap worden ingedeeld, moet, naar keuze van de importeur, gelijk zijn aan:

3. Wanneer de invoerprijs wordt berekend op basis van de fob-prijs van de producten in het land van oorsprong, wordt voor de vaststelling van de douanewaarde de verkoop in aanmerking genomen waarop deze prijs betrekking heeft.

Wanneer de invoerprijs wordt berekend volgens een van de in lid 1, onder b) of c), of lid 2, onder b), vermelde procedures, wordt de douanewaarde berekend op dezelfde basis als de invoerprijs.

4. Binnen een maand na de datum waarop de betrokken producten zijn verkocht en uiterlijk vier maanden na de datum waarop de aangifte voor het vrije verkeer is aanvaard, moet de importeur bewijzen dat de partij is geleverd tegen condities die de juistheid van de in lid 1, onder a), tweede alinea, of lid 2, onder a), bedoelde prijzen bevestigen, of moet hij de in lid 1, onder b), of lid 2, onder a), bedoelde douanewaarde bepalen. Onverminderd lid 5 wordt bij niet-inachtneming van een van bovengenoemde termijnen de zekerheid verbeurd.

De zekerheid wordt vrijgegeven voor zover de bewijzen met betrekking tot de leveringscondities ten genoegen van de douaneautoriteiten zijn geleverd.

Is dat niet het geval, dan wordt de zekerheid verbeurd bij wijze van betaling van de invoerrechten.

5. Op een naar behoren gemotiveerd verzoek van de importeur kan de in lid 4 bedoelde termijn van vier maanden door de bevoegde autoriteiten met ten hoogste drie maanden worden verlengd.

6. Indien de bevoegde autoriteiten bij verificatie constateren dat niet aan de eisen van dit artikel is voldaan, innen zij het verschuldigde recht overeenkomstig artikel 220 van Verordening (EEG) nr. 2913/92. In het te innen of het nog te innen bedrag aan rechten wordt voor de periode vanaf de datum waarop de goederen in het vrije verkeer zijn gebracht tot en met de datum van de inning rente verrekend. Hiervoor wordt de nationaalrechtelijke rentevoet voor terugvorderingen toegepast.

Afdeling 2

Aanvullende invoerrechten

Artikel 140

Werkingssfeer en definities

1. De in artikel 35, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde aanvullende invoerrechten, hierna „aanvullende rechten” genoemd, kunnen tegen de in deze afdeling vastgestelde voorwaarden worden toegepast voor de in bijlage XVII vermelde producten en perioden.

2. De drempelhoeveelheden voor de toepassing van aanvullende rechten zijn opgenomen in bijlage XVII.

Artikel 141

Rapportering van hoeveelheden

1. Voor elk van de in bijlage XVII genoemde producten delen de lidstaten tijdens de daar vermelde perioden bijzonderheden over de in het vrije verkeer gebrachte hoeveelheden aan de Commissie mee overeenkomstig de in artikel 308 quinquies van Verordening (EEG) nr. 2454/93 van de Commissie vastgestelde bepalingen inzake toezicht op preferentiële invoer.

Deze gegevens worden elke woensdag uiterlijk om 12.00 uur (plaatselijke tijd Brussel) meegedeeld voor de hoeveelheden die in de voorafgaande week in het vrije verkeer zijn gebracht.

2. De aangiften voor het vrije verkeer voor onder deze afdeling vallende producten, die de douaneautoriteiten op verzoek van de aangever kunnen aanvaarden hoewel hierin sommige van de in bijlage 37 bij Verordening (EEG) nr. 2454/93 bedoelde gegevens ontbreken, dienen naast de in artikel 254 van die verordening bedoelde gegevens, tevens een aanduiding van de nettomassa (in kg) van de betrokken producten te bevatten.

Wanneer voor het in het vrije verkeer brengen van onder deze afdeling vallende producten gebruik wordt gemaakt van de in artikel 260 van Verordening (EEG) nr. 2454/93 bedoelde vereenvoudigde aangifteprocedure, dienen de vereenvoudigde aangiften, naast de andere vereiste gegevens, tevens een aanduiding van de nettomassa (in kg) van de betrokken producten te bevatten.

Wanneer voor het in het vrije verkeer brengen van onder deze afdeling vallende producten gebruik wordt gemaakt van de in artikel 263 van Verordening (EEG) nr. 2454/93 bedoelde domiciliëringsprocedure, dient de in artikel 266, lid 1, van die verordening bedoelde kennisgeving aan de douaneautoriteiten alle voor de identificatie van de goederen noodzakelijke gegevens, alsmede een aanduiding van de nettomassa (in kg) van de betrokken producten te bevatten.

Artikel 266, lid 2, onder b), is niet van toepassing op de invoer van onder deze afdeling vallende producten.

Artikel 142

Toepassing van een aanvullend recht

1. Indien voor een van de in bijlage XVII vermelde producten en perioden wordt geconstateerd dat de in het vrije verkeer gebrachte hoeveelheden de desbetreffende drempelhoeveelheid overschrijden, legt de Commissie een aanvullend recht op, tenzij die invoer de communautaire markt niet dreigt te verstoren of de gevolgen niet in verhouding zouden staan tot het beoogde doel.

2. Het aanvullend recht wordt geheven op hoeveelheden die in het vrije verkeer worden gebracht na de datum waarop dit recht van toepassing is geworden, op voorwaarde dat:

Artikel 143

Bedrag van het aanvullend recht

Het aanvullend recht dat op grond van artikel 142 wordt opgelegd, bedraagt één derde van het douanerecht dat overeenkomstig het gemeenschappelijk douanetarief van toepassing is op het betrokken product.

Voor invoer waarvoor tariefpreferenties met betrekking tot het advaloremrecht gelden, is het aanvullend recht evenwel gelijk aan één derde van het specifieke recht dat voor het betrokken product geldt, voor zover artikel 142, lid 2, van toepassing is.

Artikel 144

Vrijstellingen van het aanvullend recht

1. De vrijstelling van het aanvullend recht geldt voor:

2. Goederen gelden als onderweg naar de Gemeenschap als ze:

3. De belanghebbende partijen leveren ten genoegen van de douaneautoriteiten het bewijs dat aan de in lid 2 bedoelde voorwaarden is voldaan.

Deze autoriteiten mogen er echter van uitgaan dat goederen het land van oorsprong hebben verlaten vóór de datum waarop het aanvullend recht van toepassing is geworden, als één van de volgende documenten wordt overgelegd:

TITEL V

ALGEMENE, INTREKKINGS-, OVERGANGS- EN SLOTBEPALINGEN

Artikel 145

Controles

Onverminderd de specifieke bepalingen van deze verordening of van andere communautaire wetgeving voeren de lidstaten controles en maatregelen in voor zover die nodig zijn om de correcte toepassing van Verordening (EG) nr. 1182/2007 en van de onderhavige verordening te garanderen. Deze controles en maatregelen moeten met het oog op een adequate bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen voldoende doeltreffend, evenredig en ontradend zijn.

Met name zien de lidstaten erop toe dat:

Artikel 146

Nationale sancties

Onverminderd eventuele in de onderhavige verordening of in Verordening (EG) nr. 1182/2007 vastgestelde sancties voorzien de lidstaten in sancties die op nationaal niveau worden toegepast voor onregelmatigheden ten aanzien van de voorschriften van de onderhavige verordening of van Verordening (EG) nr. 1182/2007, en die met het oog op een adequate bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen voldoende doeltreffend, evenredig en ontradend zijn.

Artikel 147

Kunstmatig tot stand gebrachte situaties

Onverminderd eventuele specifieke bepalingen van de onderhavige verordening of van Verordening (EG) nr. 1182/2007 wordt geen betaling verricht aan begunstigden van wie vaststaat dat zij de voorwaarden voor het ontvangen van de betrokken betaling kunstmatig hebben gecreëerd om een voordeel te verkrijgen dat in strijd is met de doelstellingen van de betrokken steunregeling.

Artikel 148

Mededelingen

1. Onverminderd eventuele specifieke bepalingen van deze verordening worden voor alle mededelingen die de lidstaten in het kader van deze verordening aan de Commissie moeten doen, de middelen en het formaat gebruikt die de Commissie daartoe vaststelt.

Mededelingen die niet met de vastgestelde middelen en in het vastgestelde formaat worden gedaan, mogen, onverminderd het bepaalde in lid 3, als niet gedaan worden beschouwd.

2. Onverminderd eventuele specifieke bepalingen van deze verordening nemen de lidstaten alle maatregelen die nodig zijn om ervoor te zorgen dat zij de in deze verordening vastgestelde termijnen voor de mededelingen kunnen naleven.

3. Als een lidstaat nalaat een mededeling te doen die vereist is op grond van de onderhavige verordening of van Verordening (EG) nr. 1182/2007 of als de mededeling niet juist blijkt te zijn in het licht van de objectieve gegevens waarover de Commissie beschikt, kan de Commissie de maandelijkse betalingen als bedoeld in artikel 14 van Verordening (EG) nr. 1290/2005 van de Raad (³⁹) voor de sector groenten en fruit gedeeltelijk of volledig schorsen totdat de mededeling op correcte wijze is verricht.

Artikel 149

Kennelijke fouten

Mededelingen, vorderingen of verzoeken die in het kader van de onderhavige verordening of van Verordening (EG) nr. 1182/2007 aan de lidstaten worden gericht, met inbegrip van steunaanvragen, kunnen op elk ogenblik na de indiening ervan worden aangepast als daarin kennelijke fouten voorkomen die door de bevoegde autoriteit als zodanig zijn erkend.

Artikel 150

Overmacht en uitzonderlijke omstandigheden

Als op grond van de onderhavige verordening of van Verordening (EG) nr. 1182/2007 een sanctie moet worden opgelegd of een voordeel of erkenning moet worden ontnomen, wordt de sanctie niet opgelegd of het voordeel of de erkenning niet ontnomen in geval van overmacht of uitzonderlijke omstandigheden in de zin van artikel 40, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1782/2003.

De gevallen van overmacht moeten evenwel, met de bewijzen die daarvan ten genoegen van de bevoegde autoriteit worden geleverd, bij de autoriteit worden gemeld binnen tien werkdagen vanaf de datum waarop dit voor de betrokken persoon mogelijk is.

Artikel 151

Intrekkingen

De Verordeningen (EG) nr. 3223/94, (EG) nr. 1555/96, (EG) nr. 961/1999, (EG) nr. 544/2001, (EG) nr. 1148/2001, (EG) nr. 2590/2001, (EG) nr. 1791/2002, (EG) nr. 2103/2002, (EG) nr. 48/2003, (EG) nr. 606/2003, (EG) nr. 761/2003, (EG) nr. 1432/2003, (EG) nr. 1433/2003, (EG) nr. 1943/2003, (EG) nr. 103/2004, (EG) nr. 1557/2004, (EG) nr. 179/2006, (EG) nr. 430/2006, (EG) nr. 431/2006 en (EG) nr. 1790/2006 worden ingetrokken.

De ingetrokken verordeningen blijven evenwel, in voorkomend geval, geldig voor de toepassing van artikel 55, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1182/2007.

Artikel 152

Overgangsbepalingen

1. In afwijking van artikel 2 gelden, uitsluitend voor de toepassing van artikel 55, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1182/2007, de definities van de verkoopseizoenen voor de in artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 2201/96 vermelde producten, die vóór de inwerkingtreding van de onderhavige verordening van kracht waren.

2. Voor de goedkeuring van de operationele programma’s die in 2007 zijn ingediend, gelden de regels die onmiddellijk vóór de datum van toepassing van de onderhavige verordening van kracht waren.

Operationele programma’s waarop artikel 55, lid 3, onder a), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 van toepassing is, kunnen blijven doorlopen tot het einde van hun looptijd op voorwaarde dat zij voldoen aan de voorschriften die onmiddellijk vóór de datum van toepassing van de onderhavige verordening van kracht waren.

In afwijking van de artikelen 66 en 67 van de onderhavige verordening kunnen de lidstaten bepalingen vaststellen die nodig zijn om de producentenorganisaties in staat te stellen hun operationele programma’s zo spoedig mogelijk na de inwerkingtreding van de onderhavige verordening te wijzigen met het oog op de toepassing van artikel 55, lid 3, onder b) en c), van Verordening (EG) nr. 1182/2007.

▼M1

De lidstaten mogen bepalen dat de uitgaven in verband met een of meer van de crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen met betrekking tot het uit de markt nemen van producten, afzetbevordering, communicatie en opleiding, die in 2008 door een producentenorganisatie worden uitgevoerd, subsidiabel zijn, ook al is het operationele programma nog niet op zodanige wijze aangepast dat de betrokken maatregelen er ook werkelijk zijn in opgenomen. Dergelijke uitgaven zijn slechts subsidiabel indien:

De lidstaten mogen bepalen dat een aanpassing op grond van artikel 55, lid 3, onder b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 van een maatregel die is opgenomen in een bestaand operationeel programma, ook geldt voor de uitgaven voor acties die in 2008 worden uitgevoerd nog vóórdat die aanpassing is aangebracht, voor zover aan het bepaalde in de vierde alinea, onder a), b) en c), is voldaan.

▼B

3. Met het oog op de toepassing van artikel 55, lid 6, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 worden met de regels inzake de minimumkenmerken van het voor verwerking geleverde basisproduct en de minimumkwaliteitseisen voor de eindproducten die van toepassing blijven op de basisproducten die zijn geoogst op het grondgebied van lidstaten die gebruik maken van de overgangsregeling van artikel 68 ter of artikel 143 ter quater van Verordening (EG) nr. 1782/2003, de regels bedoeld die vervat zijn in de in artikel 2 van Verordening (EG) nr. 1182/2007 bedoelde handelsnormen en in de in bijlage XVIII opgenomen verordeningen van de Commissie.

▼M5

4. In afwijking van artikel 47, lid 2, van deze verordening mogen producentengroeperingen die erkenningsprogramma's uitvoeren waarop artikel 55, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 van toepassing is en die niet in halfjaarperioden zijn onderverdeeld, steunaanvragen indienen voor halfjaarperioden. Dergelijke aanvragen mogen alleen halfjaarperioden betreffen die overeenkomen met delen van het jaar die vóór 2008 zijn begonnen.

5. In afwijking van artikel 96 wordt, voor in 2007 uitgevoerde operationele programma's, aanvullende financiële steun aan de actiefondsen gefinancierd door het ELGF voor 50 % van de financiële steun die aan de producentenorganisatie wordt verleend.

6. Erkenningsprogramma's die op grond van Verordening (EG) nr. 2200/96 zijn aanvaard en die op grond van artikel 55, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 aanvaard blijven voor producentengroeperingen in andere lidstaten dan die welke op of na 1 mei 2004 tot de Gemeenschap zijn toegetreden, en die zich niet bevinden in de ultraperifere regio's van de Gemeenschap als bedoeld in artikel 299, lid 2, van het Verdrag of op de kleinere eilanden in de Egeïsche Zee als bedoeld in artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1405/2006, worden gefinancierd met de in artikel 7, lid 5, onder b), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 vastgestelde percentages.

Erkenningsprogramma's die op grond van Verordening (EG) nr. 2200/96 zijn aanvaard, waarvoor artikel 14, lid 7, van die verordening van toepassing was en die op grond van artikel 55, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1182/2007 aanvaard blijven, worden gefinancierd met de in artikel 7, lid 5, onder a), van Verordening (EG) nr. 1182/2007 vastgestelde percentages.

7. Betalingen van de communautaire ophoudvergoeding en de daarmee samenhangende controles, die betrekking hebben op 2007 uit de markt genomen goederen maar die op 31 december 2007 nog niet waren verricht, mogen niettemin na die datum worden verricht overeenkomstig het bepaalde in titel IV van Verordening (EG) nr. 2200/96, in de op die datum geldende versie.

8. Wanneer, voor steunaanvragen in het kader van in 2007 of daarvóór ten uitvoer gelegde operationele programma's en in verband met handelingen of nalatigheden in die periode, op grond van titel III, hoofdstuk V, afdeling 3, een sanctie moet worden toegepast, maar op grond van de destijds geldende wetgeving een minder strenge of helemaal geen sanctie van toepassing zou zijn geweest, dan is de minst strenge sanctie, of eventueel zelfs geen sanctie, van toepassing.

▼M10

9. In afwijking van artikel 65, lid 2, derde alinea, van de onderhavige verordening kunnen de lidstaten hun besluit over de operationele programma's en actiefondsen voor 2009 om naar behoren gemotiveerde redenen uitstellen tot uiterlijk 1 maart 2009. In de goedkeuringsbesluiten kan worden vastgelegd dat de uitgaven met ingang van 1 januari 2009 subsidiabel zijn.

10. In afwijking van artikel 99, lid 2, van de onderhavige verordening delen de lidstaten die hun besluit over de operationele programma's voor 2009 op grond van het vorige lid hebben uitgesteld, de Commissie uiterlijk op 31 januari 2009 een raming mee van het bedrag van het voor alle operationele programma's voor 2009 benodigde actiefonds. In deze mededeling worden duidelijk het totale bedrag van het actiefonds en het totale bedrag van de Gemeenschapsfinanciering van dat fonds vermeld. Deze cijfers worden verder uitgesplitst naar bedragen voor crisispreventie- en crisisbeheersmaatregelen en andere maatregelen.

De in de vorige alinea bedoelde lidstaten delen uiterlijk op 15 maart 2009 het definitieve, goedgekeurde bedrag van het voor alle operationele programma's voor 2009 benodigde actiefonds aan de Commissie mee, inclusief de hierboven bedoelde uitsplitsing van dat bedrag.

▼M13

11. In afwijking van artikel 44, lid 1, van de onderhavige verordening wordt voor de vaststelling van de waarde van de in de handel gebrachte productie van de producentengroeperingen als bedoeld in artikel 203 bis, lid 4, van Verordening 1234/2007 ten aanzien van de in 2007, 2008 en 2009 gerealiseerde verkoop, de op grond van de Verordeningen (EG) nr. 1621/1999 (⁴⁰), (EG) nr. 1622/1999 (⁴¹), (EG) nr. 1535/2003 (⁴²) en (EG) nr. 2111/2003 (⁴³) van de Commissie ontvangen steun meegeteld.

Ten aanzien van de producentengroeperingen in de lidstaten die op of na 1 mei 2004 tot de Europese Unie zijn toegetreden, met jaarperioden van erkenningsprogramma’s die in 2007 van start zijn gegaan en in 2008 zijn beëindigd, wordt de in artikel 103 bis, lid 1, onder a), van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde jaarlijkse steun berekend als de som van de waarde van de in het betrokken deel van 2007 gefactureerde verkopen, vermenigvuldigd met het percentage voor de betrokken jaarperiode, en de waarde van de in 2008 gefactureerde verkopen vermenigvuldigd met het nieuwe percentage voor de betrokken jaarperiode.

12. In afwijking van artikel 47, lid 1, van de onderhavige verordening mogen de in artikel 203 bis, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde producentengroeperingen een aparte aanvraag indienen voor de in artikel 103 bis, lid 1, onder a), van die verordening bedoelde steun, teneinde de op grond van de Verordeningen (EG) nr. 1621/1999, (EG) nr. 1622/1999, (EG) nr. 1535/2003 en (EG) nr. 2111/2003 voor de verkoopseizoenen 2006/2007 en 2007/2008 ontvangen verwerkingssteun op te nemen in de waarde van de in de handel gebrachte productie, voor zover daarmee in eerdere aanvragen geen rekening was gehouden.

13. In afwijking van artikel 53 van de onderhavige verordening wordt, wanneer producentenorganisaties de in deel IX van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1234/2007 opgenomen keukenkruiden saffraan, tijm (vers of gekoeld), basilicum, melisse, munt, oregano/wilde marjolein (origanum vulgare), rozemarijn en salie (vers of gekoeld) in 2008 en 2009 hebben geproduceerd, de waarde van de in de handel gebrachte productie van die producten voor de in die jaren uitgevoerde operationele programma’s berekend als de daadwerkelijke waarde van de in de handel gebrachte productie voor de periode van 12 maanden waarin het operationele programma werd uitgevoerd.

▼B

Artikel 153

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de derde dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van 1 januari 2008.

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

▼M8

BIJLAGE I

HANDELSNORMEN ALS BEDOELD IN ARTIKEL 2 bis

DEEL A

Algemene handelsnorm

1. Minimumeisen inzake kwaliteit

Onverminderd de toegestane toleranties moeten de producten als volgt zijn:

De producten moeten in een zodanige conditie zijn dat zij:

2. Minimumeisen inzake rijpheid

De producten moeten voldoende ontwikkeld en rijp genoeg zijn.

De producten moeten zodanig ontwikkeld en gerijpt zijn dat zij in staat zijn het rijpingsproces voort te zetten en zo een toereikende rijpingsgraad te bereiken.

3. Tolerantie

10 % van het aantal of het gewicht van de partij mag bestaan uit producten die niet aan de minimumeisen inzake kwaliteit voldoen. Deze tolerantie geldt evenwel niet voor producten die zijn aangetast door rot of die een andere vorm van kwaliteitsvermindering vertonen waardoor zij niet meer geschikt zijn voor consumptie.

4. Aanduiding van de oorsprong van het product

Volledige naam van het land van oorsprong. Met betrekking tot producten van oorsprong uit een lidstaat dient het land van oorsprong te worden vermeld in de taal van het land van oorsprong of in een andere taal die begrijpelijk is voor de consumenten in het land van bestemming. Met betrekking tot andere producten dient het land van oorsprong te worden vermeld in een taal die begrijpelijk is voor de consumenten in het land van bestemming.

DEEL B

SPECIFIEKE HANDELSNORMEN

DEEL 1: HANDELSNORM VOOR APPELEN

I. DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op appelvariëteiten (cultivars) van Malus domestica Borkh. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II. KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen appelen na opmaak en verpakking moeten voldoen.

A. Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten appelen in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

Bovendien moeten de vruchten met zorg geplukt zijn.

De appelen moeten zodanig ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

B. Indeling in klassen

Appelen worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen.

i) Klasse „Extra”

In deze klasse ingedeelde appelen moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de specifieke vorm, grootte en kleur van de variëteit (⁴⁶) en een intact steeltje hebben.

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn.

Zij mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen aan de schil die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

ii) Klasse I

In deze klasse ingedeelde appelen moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de specifieke vorm, grootte en kleur van de variëteit (46) hebben.

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn.

De vruchten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

Het steeltje mag ontbreken op voorwaarde dat het breukvlak netjes is en de schil eromheen onbeschadigd is.

iii) Klasse II

Tot deze klasse behoren appelen die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen (46) .

Het vruchtvlees moet vrij zijn van ernstige gebreken.

Op voorwaarde dat de vruchten nog hun essentiële kenmerken wat betreft kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III. SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

De vruchten worden gesorteerd naar de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede, of naar gewicht.

De vruchten van alle variëteiten en klassen moeten bij meting naar diameter ten minste 60 mm groot zijn, of bij meting naar gewicht ten minste 90 g wegen. Kleinere of lichtere vruchten zijn aanvaardbaar, indien de Brix-waarde ervan ten minste 10,5o Brix bedraagt en de vruchten niet kleiner zijn dan 50 mm of niet minder wegen dan 70 g.

Om te garanderen dat alle vruchten in dezelfde verpakkingseenheid uniform van grootte zijn:

Los in de verpakking of de verkoopverpakking aangeboden vruchten van klasse II hoeven qua grootte niet homogeen te zijn.

IV. TOLERANTIES

In iedere verpakkingseenheid zijn voor producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld, afwijkingen in kwaliteit en grootte toegestaan.

A. Toleranties in kwaliteit

i) Klasse „Extra”

5 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit appelen die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar die wel beantwoorden aan die voor klasse I of, bij uitzondering, binnen de toleranties voor klasse I vallen.

ii) Klasse I

10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit appelen die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar die wel beantwoorden aan die voor klasse II of, bij uitzondering, binnen de toleranties voor klasse II vallen.

iii) Klasse II

10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit appelen die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden, met uitzondering van vruchten die zijn aangetast door rot of die een andere vorm van kwaliteitsvermindering vertonen waardoor zij niet meer geschikt zijn voor consumptie.

Binnen deze tolerantie mag ten hoogste 2 % van het aantal vruchten of van het gewicht de volgende afwijkingen vertonen:

B. Toleranties in grootte

Voor alle klassen:

10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag afwijken van de eisen inzake groottesortering. Deze tolerantie geldt niet voor vruchten die ten minste:

V. VERPAKKINGSVOORSCHRIFTEN

A. Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakkingseenheid moet uniform zijn en moet bestaan uit appelen van dezelfde oorsprong, dezelfde variëteit, dezelfde kwaliteit, dezelfde grootte (wanneer sortering plaatsvindt) en dezelfde rijpingsgraad.

Bovendien moeten de vruchten in klasse „Extra” uniform van kleur zijn.

Verkoopverpakkingen met een nettogewicht van niet meer dan 5 kg mogen verschillende appelvariëteiten bevatten, op voorwaarde dat deze uniform zijn wat kwaliteit betreft, en per variëteit ook wat oorsprong, grootte (wanneer sortering plaatsvindt) en rijpingsgraad betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakkingseenheden moet representatief zijn voor het geheel.

B. Verpakking

De verpakking moet de appelen goed beschermen. Met name verkoopverpakkingen met een nettogewicht van meer dan 3 kg moeten stevig genoeg zijn om het product degelijk te beschermen.

Het binnen in de verpakkingseenheid gebruikte materiaal moet nieuw en schoon zijn, en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, en met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

De verpakkingseenheden mogen geen vreemde substanties bevatten.

Het eventueel op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

C. Presentatie

Vruchten van klasse „Extra” moeten op rijen en in lagen gerangschikt worden verpakt.

VI. AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakkingseenheid moeten aan éénzelfde kant, duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

A. Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

B. Aard van het product

C. Oorsprong van het product

Land van oorsprong en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

D. Handelskenmerken

Als de groottesortering wordt vermeld, wordt deze als volgt aangegeven:

E. Officieel controlemerk (facultatief)

De in de eerste alinea genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op de verpakkingseenheden (colli) wanneer deze verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingseenheden mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingseenheden op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens zijn aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

Aanhangsel

1. Criteria inzake kleur, kleurengroep en code

2. Ruwschilligheidscriteria

3. Niet-uitputtende lijst van op basis van kleur- en ruwschilligheidscriteria ingedeelde appelvariëteiten

De variëteiten van vruchten die niet in de lijst zijn vermeld, moeten op basis van de kenmerken van de variëteit worden ingedeeld.

DEEL 2: HANDELSNORM VOOR CITRUSVRUCHTEN

I. DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op de volgende onder de benaming „citrusvruchten” ingedeelde vruchten die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking:

II. KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen citrusvruchten na opmaak en verpakking moeten voldoen.

A. Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten de citrusvruchten in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

De citrusvruchten moeten zorgvuldig geplukt zijn en moeten volgens de voor de variëteit, de pluktijd en het productiegebied geldende criteria behoorlijk ontwikkeld en gerijpt zijn.

Citrusvruchten moeten zo ontwikkeld en gerijpt zijn dat zij:

Citrusvruchten die aan de rijpheidscriteria van deze bijlage beantwoorden, mogen worden onderworpen aan een behandeling die hun groene kleur doet verdwijnen. Deze behandeling is slechts toegestaan indien de andere natuurlijke organoleptische kenmerken niet worden gewijzigd.

B. Rijpheidscriteria

De rijpheid van citrusvruchten wordt vastgesteld aan de hand van de hierna voor iedere soort genoemde parameters:

De kleur moet zo zijn dat de citrusvruchten door hun normale verdere ontwikkeling op de plaats van bestemming de voor de variëteit kenmerkende kleur bereiken.

i) Citroenen

ii) Mandarijnen

iii) Sinaasappelen

De kleur moet kenmerkend zijn voor de variëteit. Vruchten met een lichtgroene kleur zijn toegestaan mits niet meer dan een vijfde van het totale oppervlak van de vrucht die kleur heeft. Voor het minimumsapgehalte gelden de onderstaande percentages:

Sinaasappelen die geteeld worden in gebieden waar tijdens de groeiperiode hoge temperaturen en een hoge vochtigheidsgraad heersen, mogen op meer dan een vijfde van het totale oppervlak groen gekleurd zijn, op voorwaarde dat de onderstaande minimumsapgehaltes worden gerespecteerd:

C. Indeling in klassen

Citrusvruchten worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

i) Klasse „Extra”

In deze klasse ingedeelde citrusvruchten moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. De vorm, het uiterlijk, de ontwikkeling en de kleur van de citrusvruchten moeten de kenmerken van de variëteit en/of het handelstype hebben.

Zij mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

ii) Klasse I

In deze klasse ingedeelde citrusvruchten moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit en/of het handelstype hebben.

De vruchten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

iii) Klasse II

Tot deze klasse behoren citrusvruchten die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Op voorwaarde dat de producten nog hun essentiële kenmerken wat betreft kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III. SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

Citrusvruchten worden gesorteerd naar de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede,

A. Minimumgrootte

Niet toegestaan zijn vruchten met een diameter die kleiner is dan:

B. Sorteringsschalen

De volgende sorteringsschalen worden toegepast:

Citrusvruchten kunnen worden verpakt op basis van het aantal vruchten. In dat geval mogen vruchten in één verpakking tot twee aangrenzende sorteringsschalen behoren, op voorwaarde dat de in titel III, punt C, vastgestelde uniformiteitsregels inzake grootte worden nageleefd.

C. Uniformiteit

Voor de uniformiteit inzake grootte gelden de hierboven vermelde sorteringsschalen, behalve in de volgende gevallen:

IV. TOLERANTIES

In iedere verpakkingseenheid zijn voor producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld, afwijkingen in kwaliteit en grootte toegestaan.

A. Toleranties in kwaliteit

i) Klasse „Extra”

5 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit citrusvruchten die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar die wel beantwoorden aan die voor klasse I of, bij uitzondering, binnen de toleranties van klasse I vallen.

ii) Klasse I

10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit citrusvruchten die niet beantwoorden aan de eisen van deze klasse, maar die wel beantwoorden aan die voor klasse II of, bij uitzondering, binnen de toleranties van klasse II vallen.

iii) Klasse II

10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit citrusvruchten die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden, met uitzondering van vruchten die zijn aangetast door rot of die een andere vorm van kwaliteitsvermindering vertonen waardoor zij niet meer geschikt zijn voor consumptie. Ten hoogste 5 % van de vruchten binnen deze tolerantie mag bestaan uit vruchten met lichte, niet-dichtgegroeide beschadigingen van het oppervlak of droge kloven, of uit weke of verwelkte vruchten.

B. Toleranties in grootte

Voor alle sorteringsschalen en ongeacht de wijze van presentatie mag 10 % van het aantal vruchten of het gewicht vallen binnen de sorteringsschaal onmiddellijk boven en/of beneden de op de verpakking vermelde sorteringsschaal (of drie opeenvolgende sorteringsschalen).

De tolerantie van 10 % geldt in ieder geval uitsluitend voor vruchten met een diameter die niet kleiner is dan:

V. VERPAKKINGSVOORSCHRIFTEN

A. Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakkingseenheid moet bestaan uit citrusvruchten van dezelfde oorsprong, variëteit, kwaliteit en groottesortering en met vrijwel dezelfde mate van ontwikkeling en rijpheid.

Bovendien moeten de vruchten in klasse „Extra” uniform van kleur zijn.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakkingseenheid moet representatief zijn voor het geheel.

B. Verpakking

De verpakking moet de citrusvruchten goed beschermen.

Het binnen in de verpakkingseenheid gebruikte materiaal moet nieuw en schoon zijn, en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, en met name papier of stempels met handelsaanduidingen worden gebruikt mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

Wanneer iedere vrucht afzonderlijk wordt verpakt, moet hiervoor een dun, droog, nieuw en reukloos (⁴⁷) papier worden gebruikt.

Het is verboden stoffen of materiaal te gebruiken waardoor de natuurlijke kenmerken van de citrusvruchten, en met name de geur of de smaak (47) kunnen worden gewijzigd.

De verpakkingseenheden mogen geen vreemde substanties bevatten. Er mag echter wel een kort, niet-houtachtig takje met enkele groene bladeren aan de vruchten vastzitten.

Het eventueel op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

C. Presentatie

De citrusvruchten mogen als volgt worden gepresenteerd:

VI. AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakkingseenheid moeten aan éénzelfde kant, duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

A. Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

B. Aard van het product

C. Oorsprong van het product

Land van oorsprong en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

D. Handelskenmerken

E. Officieel controlemerk (facultatief)

De in de eerste alinea genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op de verpakkingseenheden (colli) en wanneer deze verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingenseenheden mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingenseenheden op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens zijn aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

DEEL 3: HANDELSNORM VOOR KIWI’S

I. DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op kiwi's van variëteiten (cultivars) van de soorten Actinidia chinensis (Planch.) en Actinidia deliciosa (A. Chev., C. F. Liang en A. R. Ferguson) die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II. KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen kiwi's na opmaak en verpakking moeten voldoen.

A. Minimumeisen inzake kwaliteit

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten kiwi’s in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

De kiwi's moet zo ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

B. Rijpheidscriteria

De kiwi's moeten voldoende ontwikkeld en rijp genoeg zijn. Dit betekent dat zij de volgende rijpheidsgraad moeten hebben bereikt:

C. Indeling in klassen

Kiwi's worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

i) Klasse „Extra”

In deze klasse ingedeelde kiwi's moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten goed ontwikkeld zijn en moeten alle kenmerken en de typische kleur van de variëteit hebben.

Zij mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

De verhouding tussen de minimale en de maximale diameter van de dwarsdoorsnede van de vruchten moet ten minste 0,8 bedragen.

ii) Klasse I

In deze klasse ingedeelde kiwi's moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit bezitten.

Zij moeten vast zijn en het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn.

De vruchten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

De verhouding tussen de minimale en de maximale diameter van de dwarsdoorsnede van de vruchten moet ten minste 0,7 bedragen.

iii) Klasse II

Tot deze klasse behoren de kiwi's die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

De vrucht moet vrij vast zijn en het vruchtvlees mag geen ernstige afwijkingen vertonen.

Op voorwaarde dat kiwi's nog hun essentiële kenmerken op het gebied van kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III. SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

De sortering naar grootte is gebaseerd op het gewicht per stuk.

Voor de klasse „Extra” geldt een minimumgewicht van 90 g, voor klasse I een minimumgewicht van 70 g en voor klasse II een minimumgewicht van 65 g.

Het verschil in gewicht tussen de grootste en de kleinste vrucht in eenzelfde verpakking mag niet meer bedragen dan:

IV. TOLERANTIES

In iedere verpakkingseenheid zijn voor producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld, afwijkingen in kwaliteit en grootte toegestaan.

A. Toleranties in kwaliteit

i) Klasse „Extra”

5 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit kiwi's die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar die wel beantwoorden aan de eisen voor klasse I of, bij wijze van uitzondering, binnen de toleranties voor klasse I vallen.

ii) Klasse I

10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit kiwi's die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar die wel aan de eisen voor klasse II beantwoorden of, bij wijze van uitzondering, binnen de toleranties voor klasse II vallen.

iii) Klasse II

10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit kiwi's die noch de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden, met uitzondering van vruchten die zijn aangetast door rot of die grote kneuzingen of een andere vorm van kwaliteitsvermindering vertonen waardoor zij niet meer geschikt zijn voor consumptie.

B. Toleranties in grootte

Voor alle klassen: 10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit kiwi's die niet voldoen aan de eisen inzake het minimumgewicht en/of de vermelde groottesortering.

De vruchten moeten evenwel vallen binnen de groottesorteringen onmiddellijk beneden of boven de vermelde groottesortering of mogen, voor de kleinste groottesortering, niet lichter zijn dan 85 g in klasse „Extra”, dan 67 g in klasse I en dan 62 g in klasse II.

V. VERPAKKINGSVOORSCHRIFT

A. Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakkingseenheid moet uniform zijn en mag slechts bestaan uit kiwi's van dezelfde oorsprong, dezelfde variëteit, dezelfde kwaliteit en dezelfde groottesortering.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakkingseenheid moet representatief zijn voor het geheel.

B. Verpakking

De verpakking moet de kiwi's goed beschermen.

Het binnen in de verpakkingseenheid gebruikte materiaal moet nieuw en schoon zijn, en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

Het eventueel op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

De verpakkingseenheden mogen geen vreemde substanties bevatten.

C. Presentatie

In de klasse „Extra” moeten de vruchten als volgt worden gepresenteerd: gescheiden van elkaar en op regelmatige wijze in één enkele laag gerangschikt.

VI. AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakkingseenheid moeten aan éénzelfde kant, duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

A. Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

B. Aard van het product

C. Oorsprong van het product

Land van oorsprong en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

D. Handelskenmerken

E. Officieel controlemerk (facultatief)

De in de eerste alinea bedoelde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op de verpakkingseenheden (colli) wanneer deze verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingseenheden mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingseenheden op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens zijn aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

▼M15

DEEL 4: HANDELSNORM VOOR SLA, KRULANDIJVIE EN ANDIJVIE

I. DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op:

die bestemd is voor levering als vers product aan de consument.

Deze norm is niet van toepassing op voor industriële verwerking bestemde producten en op als losse bladeren gepresenteerde producten, noch op sla met kluit en op slaplanten in potten.

II. KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In deze norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen de producten na opmaak en verpakking moeten voldoen.

A. Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten de producten in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

Voor sla is een roodachtige verkleuring, veroorzaakt door lage temperaturen tijdens de groeiperiode, toegestaan, tenzij hierdoor het uiterlijk in aanzienlijke mate nadelig wordt beïnvloed.

De stronk moet onmiddellijk onder de onderste bladeren zijn afgesneden en het snijvlak moet glad zijn.

De producten moeten normaal ontwikkeld zijn. De producten moeten zodanig ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

B. Indeling in klassen

De producten worden ingedeeld in de twee hieronder omschreven klassen:

i) Klasse I

In deze klasse ingedeelde producten moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken vertonen die eigen zijn aan de variëteit of het handelstype, en met name de typische kleur ervan bezitten.

De producten moeten tevens als volgt zijn:

Kropsla van deze klasse moet één enkele, goed gevormde krop hebben. Bij glassla mag de krop minder goed gevormd zijn.

Bindsla moet een hart hebben, dat echter wel kleiner mag zijn.

Bij krulandijvie en andijvie moet het hart geel van kleur zijn.

ii) Klasse II

Tot deze klassen behoren producten die niet in klasse I kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

De producten moeten als volgt zijn:

Op voorwaarde dat de producten nog hun essentiële kenmerken wat betreft kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

Kropsla van deze klasse moet een krop hebben, maar deze mag kleiner zijn. Bij glassla mag de krop geheel ontbreken.

Bindsla hoeft geen hart te hebben.

III. SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

De sortering geschiedt naar gewicht per eenheid.

A. Minimumgewicht

Voor de klassen I en II bedraagt het minimumgewicht:

B. Uniformiteit

a) Sla

In alle klassen mag het grootste verschil in gewicht tussen de lichtste en de zwaarste krop in de verpakking niet meer bedragen dan:

b) Krulandijvie en andijvie

In alle klassen mag het grootste verschil in gewicht tussen de lichtste en de zwaarste krop in de verpakking niet meer bedragen dan 300 g.

IV. TOLERANTIES

In iedere partij zijn voor producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld, afwijkingen in kwaliteit en grootte toegestaan.

A. Toleranties in kwaliteit

i) Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal stuks bestaan uit producten die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar wel beantwoorden aan die voor klasse II. Niet meer dan in totaal 1 % van het binnen deze tolerantie vallende aantal stuks mogen producten zijn die noch aan de kwaliteiteisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen. Producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie, zijn uitgesloten.

ii) Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal stuks bestaan uit producten die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie, zijn uitgesloten.

B. Toleranties in grootte

Voor alle klassen mag in totaal 10 % van het aantal stuks afwijken van de sorteringsvoorschriften, op voorwaarde dat het gewicht van deze afwijkende kroppen niet meer dan 10 % hoger of lager is dan het vereiste gewicht.

V. VERPAKKINGSVOORSCHRIFTEN

A. Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakkingseenheid moet uniform zijn en moet bestaan uit producten van dezelfde oorsprong, dezelfde variëteit of hetzelfde handelstype, dezelfde kwaliteit en dezelfde grootte.

Producten van duidelijk verschillende kleuren, variëteiten en/of handelstypen mogen echter samen in een verkoopeenheid (⁴⁸) worden verpakt, op voorwaarde dat de producten in het mengsel van uniforme kwaliteit zijn en voor elke betrokken kleur, variëteit en/of handelstype uniform zijn wat de oorsprong betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakkingseenheid moet representatief zijn voor het geheel.

B. Verpakking

De verpakking moet de producten goed beschermen. De producten moeten met inachtneming van de verpakkingsomvang en -soort zonder bovenmatige leemten of druk zijn verpakt.

Het binnenin de verpakkingseenheid gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

De verpakkingen mogen geen vreemde substanties bevatten.

VI. AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakkingseenheid (⁴⁹) moeten op éénzelfde kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

A. Identificatie

Verpakker en/of verzender/verscheper:

B. Aard van het product

C. Oorsprong van het product

D. Handelskenmerken

E. Officieel controlemerk (facultatief)

De in de eerste alinea genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op de verpakkingen wanneer deze verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens zijn aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

▼M8

DEEL 5: NORM VOOR PERZIKEN EN NECTARINES

I. DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op perziken en nectarines (⁵¹) van de variëteiten (cultivars) van Prunus persica Sieb. en Zucc. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II. KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen perziken en nectarines na opmaak en verpakking moeten voldoen.

A. Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten perziken en nectarines in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

De perziken en de nectarines moeten zorgvuldig geplukt zijn.

Perziken en nectarines moeten zodanig rijp en ontwikkeld zijn dat zij:

B. Rijpheidscriteria

Perziken en nectarines moeten een toereikende ontwikkelings- en rijpheidsgraad hebben bereikt.

Perziken en nectarines moeten zodanig ontwikkeld en gerijpt zijn dat ze in staat zijn het rijpingsproces voort te zetten en zo een toereikende rijpingsgraad te bereiken. Met het oog op deze eis moet de brekingsindex van het vruchtvlees, die in het midden van het vruchtvlees ter hoogte van de grootste dwarsdoorsnede wordt gemeten, ten minste 8o Brix bedragen en moet de hardheid, die op twee punten ter hoogte van de grootste dwarsdoorsnede van de vrucht wordt gemeten met een plunjer waarvan het uiteinde een diameter van 8 mm (0,5 cm2) heeft, kleiner zijn dan 6,5 kg.

C. Indeling in klassen

Perziken en nectarines worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

i) Klasse „Extra”

In deze klasse ingedeelde perziken en nectarines moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de specifieke vorm, ontwikkeling en kleur van de variëteit hebben, waarbij rekening wordt gehouden met het productiegebied.

Zij mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie ervan in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

ii) Klasse I

In deze klasse ingedeelde perziken en nectarines moeten van goede kwaliteit zijn. Deze perziken en nectarines moeten de specifieke kenmerken van de variëteit hebben, waarbij rekening wordt gehouden met het productiegebied.

Zij mogen evenwel een geringe afwijking in vorm, ontwikkeling of kleur vertonen.

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn.

Perziken en nectarines die aan het aanhechtingspunt van de steel zijn opengegaan, mogen niet in deze klasse worden ingedeeld.

Zij mogen evenwel geringe afwijkingen aan de schil vertonen op voorwaarde dat deze het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie ervan in de verpakking niet schaden en dat de afwijkingen binnen de volgende grenzen blijven:

iii) Klasse II

Tot deze klasse behoren perziken en nectarines die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Het vruchtvlees mag geen ernstige afwijkingen vertonen. Bovendien worden vruchten die aan het aanhechtingspunt van de steel zijn opengegaan, slechts toegestaan in het kader van de toleranties in kwaliteit.

Perziken en nectarines mogen aan de schil afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat de producten nog hun essentiële kenmerken wat betreft kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen en de afwijkingen binnen de volgende grenzen blijven:

III. SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

De grootte wordt bepaald door:

Perziken en nectarines worden in de volgende sorteringsschalen ingedeeld:

Voor de klasse „Extra” geldt een minimumomtrek van 17,5 cm en een minimumdiameter van 56 mm.

Sorteringsschaal D (vruchten met een diameter van 51 mm tot 56 mm en een omtrek van 16 cm tot 17,5 cm) is niet toegestaan in de periode van 1 juli tot en met 31 oktober.

Sortering is verplicht voor alle kwaliteitsklassen.

IV. TOLERANTIES

In iedere verpakkingseenheid zijn voor producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld, afwijkingen in kwaliteit en in grootte toegestaan.

A. Toleranties in kwaliteit

i) Klasse „Extra”

5 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit perziken en nectarines die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar die wel beantwoorden aan die voor klasse I of, bij uitzondering, binnen de toleranties voor klasse I vallen.

ii) Klasse I

10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit perziken of nectarines die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar die wel beantwoorden aan die voor klasse II of, bij uitzondering, binnen de toleranties voor klasse II vallen.

iii) Klasse II

10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit perziken en nectarines die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden, met uitzondering van producten die zijn aangetast door rot of ernstige keuzingen of een andere vorm van kwaliteitsvermindering vertonen waardoor zij niet meer geschikt zijn voor consumptie.

B. Toleranties in grootte

Voor alle klassen mag 10 % van het aantal of het gewicht bestaan uit perziken of nectarines die ten hoogste 1 cm groter of kleiner zijn in omtrek of ten hoogste 3 mm groter of kleiner zijn in diameter dan de sorteringsschaal die op de verpakking is vermeld. Voor de in de laagste sorteringsschaal ingedeelde vruchten kan deze tolerantie echter slechts betrekking hebben op perziken of nectarines met een omtrek die ten hoogste 6 mm of een diameter die ten hoogste 2 mm kleiner is dan de aangegeven minimumafmeting.

V. VERPAKKINGSVOORSCHRIFTEN

A. Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakkingseenheid moet uniform zijn en moet bestaan uit perziken of nectarines van dezelfde oorsprong, dezelfde kwaliteit, dezelfde rijpheidsgraad en dezelfde groottesortering en, voor de klasse „Extra”, dezelfde kleur.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakkingseenheid moet representatief zijn voor het geheel.

B. Verpakking

De verpakking moet de perziken en de nectarines goed beschermen.

Het binnen in de verpakkingseenheid gebruikte materiaal moet nieuw en schoon zijn, en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

Het eventueel op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

De verpakkingseenheden mogen geen vreemde substanties bevatten.

C. Presentatie

Perziken en nectarines mogen als volgt worden gepresenteerd:

Voor de klassen I en II:

VI. AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakkingseenheid moeten aan éénzelfde kant, duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar, de onderstaande gegevens worden vermeld.

A. Identificatie

De naam en het adres van de verpakker en/of de verzender.

Deze vermelding mag worden vervangen:

B. Aard van het product

C. Oorsprong van het product

Land van oorsprong en, eventueel, productiegebied of nationale, regionale of lokale plaatsnaam.

D. Handelskenmerken

E. Officieel controlemerk (facultatief)

De in de eerste alinea genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op de verpakkingseenheden (colli) wanneer deze verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingseenheden mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingseenheden op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens zijn aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

▼M15

DEEL 6: HANDELSNORM VOOR PEREN

I. DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op perenvariëteiten (cultivars) van Pyrus communis L. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II. KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen peren na opmaak en verpakking moeten voldoen.

A. Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten peren van alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

De peren moeten zodanig ontwikkeld en in een zodanige conditie zijn dat zij:

B. Indeling in klassen

Peren worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

i) Klasse „Extra”

In deze klasse ingedeelde peren moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de specifieke vorm, grootte en kleur van de variëteit hebben en een intact steeltje hebben.

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn, en de schil moet vrij zijn van ruige ruwschilligheid.

De vruchten mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen aan de schil die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

De peren mogen niet stenig zijn.

ii) Klasse I

In deze klasse ingedeelde peren moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de specifieke vorm, grootte en kleur van de variëteit hebben (⁵²).

Het vruchtvlees moet volkomen gaaf zijn, en de schil moet vrij zijn van ruige ruwschilligheid.

Individuele vruchten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

Het steeltje mag licht beschadigd zijn.

De peren mogen niet stenig zijn.

iii) Klasse II

Tot deze klasse behoren peren die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Het vruchtvlees moet vrij zijn van ernstige afwijkingen.

Op voorwaarde dat de peren nog hun essentiële kenmerken op het gebied van kwaliteit, houdbaarheid en presentatie bezitten, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III. SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

Peren worden gesorteerd naar de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede.

Per klasse geldt de volgende minimumgrootte:

In de bijlage bij deze norm opgenomen zomerperen hoeven niet aan de eisen inzake minimumgrootte te voldoen.

Om te garanderen dat de vruchten in één verpakking homogeen van grootte zijn, mag het verschil in diameter tussen die vruchten niet meer bedragen dan:

Los in de verpakking of de voor de consument bestemde verpakking aangeboden vruchten van klasse II hoeven qua grootte niet homogeen te zijn.

IV. TOLERANTIES

Er gelden kwaliteits- en groottetoleranties voor elke partij producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld.

A. Toleranties in kwaliteit

i) Klasse „Extra”

In totaal mag 5 % van het aantal of het gewicht bestaan uit producten die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar wel beantwoorden aan die voor klasse I. Niet meer dan in totaal 0,5 % van de binnen deze tolerantie vallende peren mogen producten zijn die voldoen aan de kwaliteitseisen van klasse II.

ii) Klasse I

In totaal mag 10 % van het aantal of het gewicht bestaan uit producten die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar wel beantwoorden aan die voor klasse II. Niet meer dan in totaal 1 % van de binnen deze tolerantie vallende peren mogen producten zijn die noch aan de kwaliteiteisen van klasse II, noch aan de minimumeisen voldoen. Producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie, zijn uitgesloten. Deze tolerantie geldt echter niet voor peren zonder steeltje.

iii) Klasse II

In totaal mag 10 % van het aantal of het gewicht bestaan uit producten die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden. Producten die zijn aangetast door rot of die een zodanige kwaliteitsvermindering vertonen dat zij niet meer geschikt zijn voor consumptie, zijn uitgesloten.

Binnen deze tolerantie mag ten hoogste 2 % van het aantal of het gewicht de volgende afwijkingen vertonen:

B. Toleranties in grootte

Voor alle klassen:

V. VERPAKKINGSVOORSCHRIFTEN

A. Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakkingseenheid moet uniform zijn en moet bestaan uit peren van dezelfde oorsprong, dezelfde variëteit, dezelfde kwaliteit, dezelfde grootte (wanneer sortering plaatsvindt) en dezelfde rijpingsgraad.

Bovendien moeten de vruchten in de klasse „Extra” uniform van kleur zijn.

Peren van duidelijk verschillende variëteiten mogen echter samen in een verkoopeenheid (⁵³) worden verpakt, op voorwaarde dat de producten in het mengsel van uniforme kwaliteit zijn en voor elke betrokken variëteit homogeen zijn wat de oorsprong betreft.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

B. Verpakking

De verpakking moet de peren goed beschermen.

Het binnenin de verpakkingseenheid gebruikte materiaal moet schoon zijn en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

Het op elk product aangebrachte etiket mag bij het verwijderen ervan geen zichtbaar spoor van lijm achterlaten en de schil niet beschadigen.

De verpakkingen mogen geen vreemde substanties bevatten.

VI. AANDUIDINGSVOORSCHRIFTEN

Op iedere verpakkingseenheid (⁵⁴) moeten op éénzelfde kant duidelijk leesbaar, onuitwisbaar en van buitenaf zichtbaar de onderstaande gegevens worden vermeld.

A. Identificatie

Verpakker en/of verzender/verscheper:

B. Aard van het product

C. Oorsprong van het product

D. Handelskenmerken

E. Officieel controlemerk (facultatief)

De in de eerste alinea genoemde gegevens hoeven niet te worden aangebracht op de verpakkingen wanneer deze verkoopverpakkingen bevatten die van buitenaf zichtbaar zijn en elk van die gegevens zijn voorzien. Op deze verpakkingen mag geen enkele aanduiding voorkomen die misverstanden kan veroorzaken. Wanneer deze verpakkingen op een pallet worden aangeboden, moeten de betrokken gegevens zijn aangebracht op een blad dat zichtbaar op ten minste twee zijden van de pallet is bevestigd.

Aanhangsel

Groottesorteringscriteria voor peren

Niet-uitputtende lijst van variëteiten met grote vruchten en zomerperen

De variëteiten met kleine vruchten en de andere variëteiten die niet in de lijst zijn vermeld, mogen in de handel worden gebracht mits zij voldoen aan de in afdeling III van de norm vastgestelde sorteringsvoorschriften.

Bepaalde in de onderstaande lijst vermelde variëteiten mogen in de handel worden gebracht onder handelsbenamingen waarvoor in één of meerdere landen een bescherming is aangevraagd of verkregen. De eerste en de tweede kolom van onderstaande tabel bevatten geen dergelijke namen van handelsmerken. In de derde kolom is, uitsluitend ter informatie, een aantal bekende handelsmerken vermeld.

▼M8

DEEL 7: HANDELSNORM VOOR AARDBEIEN

I. DEFINITIE VAN HET PRODUCT

Deze norm heeft betrekking op aardbeivariëteiten (cultivars) van Fragaria L. die bestemd zijn voor levering als vers product aan de consument en niet voor industriële verwerking.

II. KWALITEITSVOORSCHRIFTEN

In de norm wordt aangegeven aan welke kwaliteitseisen aardbeien na opmaak en verpakking moeten voldoen.

A. Minimumeisen

Onverminderd de voor elke klasse geldende specifieke eisen en toegestane toleranties moeten aardbeien in alle kwaliteitsklassen als volgt zijn:

De aardbeien moeten zorgvuldig geplukt zijn.

De producten moeten voldoende ontwikkeld zijn en een voldoende rijpheid bezitten. De ontwikkeling en de conditie van de aardbeien moeten zo zijn dat zij:

B. Indeling in klassen

Aardbeien worden ingedeeld in de drie hieronder omschreven klassen:

i) Klasse „Extra”

In deze klasse ingedeelde aardbeien moeten van voortreffelijke kwaliteit zijn. Zij moeten de kenmerken van de variëteit bezitten.

Zij moeten, naar gelang van de variëteit, een glanzend uiterlijk hebben.

Zij moeten vrij zijn van aarde.

Zij mogen geen afwijkingen vertonen, afgezien van zeer geringe oppervlakkige afwijkingen die het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden.

ii) Klasse I

In deze klasse ingedeelde aardbeien moeten van goede kwaliteit zijn. Zij moeten de specifieke kleur en vorm van de variëteit hebben.

De vruchten mogen evenwel de volgende kleine afwijkingen vertonen, op voorwaarde dat deze afwijkingen het algemene uiterlijk, de kwaliteit, de houdbaarheid en de presentatie van het product in de verpakking niet nadelig beïnvloeden:

Zij moeten nagenoeg vrij zijn van aarde.

iii) Klasse II

Tot deze klasse behoren aardbeien die niet in een hogere klasse kunnen worden ingedeeld, maar die wel aan de hierboven omschreven minimumeisen voldoen.

Op voorwaarde dat de vruchten nog hun essentiële kenmerken wat betreft kwaliteit, houdbaarheid en presentatie vertonen, zijn de volgende afwijkingen toegestaan:

III. SORTERINGSVOORSCHRIFTEN

Aardbeien worden gesorteerd naar de maximumdiameter van de dwarsdoorsnede.

De diameter mag voor de verschillende klassen niet kleiner zijn dan:

Voor bosaardbeien wordt geen minimumgrootte vereist.

IV. TOLERANTIES

In iedere verpakkingseenheid zijn voor producten die niet beantwoorden aan de eisen voor de klasse waarin zij zijn ingedeeld, afwijkingen in kwaliteit en grootte toegestaan.

A. Toleranties in kwaliteit

i) Klasse „Extra”

5 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit aardbeien die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar die wel beantwoorden aan die voor klasse I of, bij uitzondering, binnen de toleranties voor klasse I vallen. Binnen deze tolerantie mag ten hoogste 2 % van de vruchten beschadigd zijn.

ii) Klasse I

10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit aardbeien die niet aan de eisen voor deze klasse beantwoorden, maar die wel beantwoorden aan die voor klasse II of, bij uitzondering, binnen de toleranties voor klasse II vallen. Binnen deze tolerantie mag ten hoogste 2 % van de vruchten beschadigd zijn.

iii) Klasse II

10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit aardbeien die noch aan de eisen voor deze klasse, noch aan de minimumeisen beantwoorden, met uitzondering van vruchten die zijn aangetast door rot of ernstige kneuzingen of een andere vorm van kwaliteitsvermindering vertonen waardoor zij niet meer geschikt zijn voor consumptie. Binnen deze tolerantie mag ten hoogste 2 % van de vruchten beschadigd zijn.

B. Toleranties in grootte

Voor alle klassen: 10 % van het aantal vruchten of van het gewicht mag bestaan uit aardbeien die niet beantwoorden aan de minimumeisen inzake grootte.

V. VERPAKKINGSVOORSCHRIFTEN

A. Uniformiteit

De inhoud van iedere verpakkingseenheid moet uniform zijn en moet bestaan uit aardbeien van dezelfde oorsprong, variëteit en kwaliteit.

Vooral in de klasse „Extra” moeten aardbeien, uitgezonderd bosaardbeien, uniform en regelmatig zijn inzake rijpheid, kleur en grootte. In klasse I kunnen ze wat grootte betreft minder uniform zijn.

Het zichtbare gedeelte van de inhoud van de verpakking moet representatief zijn voor het geheel.

B. Verpakking

De verpakking moet de aardbeien goed beschermen.

Het binnen in de verpakkingseenheid gebruikte materiaal moet nieuw en schoon zijn, en van een zodanige kwaliteit dat de producten niet uitwendig of inwendig worden beschadigd. Er mag materiaal, met name papier of stempels, met handelsaanduidingen worden gebruikt, mits de voor de bedrukking of de etikettering gebruikte inkt of lijm niet giftig is.

Voor vruchten van klasse „Extra” moet de presentatie zeer verzorgd zijn.