Richtlijn 2010/60/EU van de Commissie van 30 augustus 2010 tot vaststelling van bepaalde afwijkingen voor het in de handel brengen van zaaizaadmengsels van groenvoedergewassen die bestemd zijn voor gebruik bij het behoud van de natuurlijke omgeving Voor de EER relevante tekst

DE EUROPESE COMMISSIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

Gezien Richtlijn 66/401/EEG van de Raad van 14 juni 1966 betreffende het in de handel brengen van zaaizaad van groenvoedergewassen⁽¹⁾, en met name artikel 13, lid 1, vierde alinea,

Overwegende hetgeen volgt:

1. De thema’s biodiversiteit en instandhouding van plantgenetische hulpbronnen hebben de laatste jaren aan belang gewonnen, zoals blijkt uit verschillende ontwikkelingen op internationaal en EU-niveau. Voorbeelden daarvan zijn onder meer Besluit 93/626/EEG van de Raad van 25 oktober 1993 betreffende de sluiting van het Verdrag inzake biologische diversiteit⁽²⁾, Besluit 2004/869/EG van de Raad van 24 februari 2004 betreffende de sluiting namens de Europese Gemeenschap van het Internationaal Verdrag inzake plantgenetische hulpbronnen voor voeding en landbouw⁽³⁾, Verordening (EG) nr. 870/2004 van de Raad van 26 april 2004 tot vaststelling van een communautair programma inzake de instandhouding, de karakterisering, de verzameling en het gebruik van genetische hulpbronnen in de landbouw en houdende intrekking van Verordening (EG) nr. 1467/94⁽⁴⁾, en Verordening (EG) nr. 1698/2005 van de Raad van 20 september 2005 inzake steun voor plattelandsontwikkeling uit het Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling (ELFPO)⁽⁵⁾. Er moeten specifieke voorwaarden worden vastgesteld krachtens de EU-wetgeving voor het in de handel brengen van zaaizaadmengsels van groenvoedergewassen, namelijk Richtlijn 66/401/EEG, teneinde rekening te houden met deze thema’s.

2. Met het oog op het in de handel brengen van zaaizaadmengsels van groenvoedergewassen die bestemd zijn voor gebruik bij het behoud van de natuurlijke omgeving in het kader van de instandhouding van genetische hulpbronnen (hierna „instandhoudingsmengsels” genoemd), is het nodig in bepaalde afwijkingen te voorzien, zelfs indien de bestanddelen van die mengsels niet voldoen aan sommige van de algemene voorschriften voor het in de handel brengen, als vastgesteld in Richtlijn 66/401/EEG.

3. Om ervoor te zorgen dat mengsels die als instandhoudingsmengsels in de handel worden gebracht aan de voorschriften van die afwijkingen voldoen, is het nodig het in de handel brengen van deze mengsels aan een vergunning te verbinden. De vergunning moet op aanvraag worden verleend.

4. Ten aanzien van instandhoudingsmengsels die instandhoudingsrassen omvatten in de zin van Richtlijn 2008/62/EG van de Commissie van 20 juni 2008 tot vaststelling van bepaalde afwijkingen voor de toelating van landrassen en rassen in de landbouw die zich op natuurlijke wijze hebben aangepast aan de lokale en regionale omstandigheden en die door genetische erosie worden bedreigd, en voor het in de handel brengen van zaaizaad en pootaardappelen van die landrassen en rassen⁽⁶⁾, moet deze richtlijn echter Richtlijn 2008/62/EG onverlet laten.

5. In speciale beschermingszones die door de lidstaten worden aangewezen overeenkomstig Richtlijn 92/43/EEG van de Raad van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna⁽⁷⁾ komen natuurlijke en halfnatuurlijke habitats voor die het waard zijn in stand te worden gehouden. Dergelijke zones moeten als brongebieden voor instandhoudingsmengsels worden beschouwd. De lidstaten moeten ook de mogelijkheid hebben om andere gebieden die bijdragen aan de instandhouding van plantgenetische hulpbronnen aan te wijzen, als deze aan vergelijkbare regels voldoen.

6. Ook moet worden bepaald dat de bestanddelen van het instandhoudingsmengsel als soorten en, indien van toepassing, als ondersoorten in de vergunning en op het etiket worden vermeld. Het specifieke kiemkrachtcijfer voor bestanddelen van het mengsel die vallen onder Richtlijn 66/401/EEG en die niet voldoen aan de kiemkrachtvoorschriften van bijlage II bij die richtlijn moet ook worden aangegeven. Ten aanzien van deze voorschriften is het nodig om voor rechtstreeks geoogste instandhoudingsmengsels rekening te houden met de oogstmethode.

7. Het is nodig te voorzien in afwijkingen met betrekking tot het onderzoek van het instandhoudingsmengsel door de lidstaten voordat het in de handel brengen mag worden gebracht. De wijze waarop deze mengsels worden onderzocht moet in bepaalde gevallen ook rekening houden met de verschillen tussen de oogstmethoden van als gewas geteelde en van rechtstreeks geoogste instandhoudingsmengsels.

8. Om ervoor te zorgen dat het in de handel brengen van instandhoudingsmengsels geschiedt in het kader van de instandhouding van genetische hulpbronnen, moet worden voorzien in beperkingen, met name wat het gebied van oorsprong en het brongebied betreft.

9. Er moet een maximumhoeveelheid voor het in de handel brengen van instandhoudingsmengsels worden vastgesteld. Om ervoor te zorgen dat deze maximumhoeveelheid in acht wordt genomen, moeten de lidstaten de producenten verplichten kennisgeving te doen van de hoeveelheden van instandhoudingsmengsels waarvoor zij voornemens zijn een vergunning aan te vragen en moeten de lidstaten de hoeveelheden zo nodig aan de producenten toewijzen.

10. Door middel van passende sluitings- en etiketteringsvoorschriften moet worden gezorgd voor de traceerbaarheid van de instandhoudingsmengsels.

11. Om ervoor te zorgen dat de voorschriften van deze richtlijn correct worden toegepast, moet officieel toezicht worden uitgevoerd.

12. Na een passende periode moet de Commissie beoordelen of de in deze richtlijn vervatte maatregelen doeltreffend zijn.

13. De in deze richtlijn vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor teeltmateriaal voor land-, tuin- en bosbouw,

HEEFT DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD: