Hof van Justitie EU 03-02-1994 ECLI:EU:C:1994:38

Door het ongeval veroorzaakte onkosten

Verzoeker vordert een vergoeding van 19 194 000 LIT voor de uit het ongeval voortvloeiende onkosten, welke vergoeding de volgende posten omvat:

• met bewijsstukken aangetoonde onkosten:

  artsenhonoraria	551 000 LIT
  honoraria van de fysiotherapeut	5 760 000 LIT
  kosten voor huishoudhulp	5 376 000 LIT
  huur van een auto voor bezoek aan arts, ziekenhuis of kantoor van INAIL (Instituto nazionale per l'assicurazione contro gli infortuni sul lavoro)	1 307 000 LIT

• niet met bewijsstukken aangetoonde onkosten:

  schade aan kleding en horloge, tandartsenhonoraria, nachthulp in ziekenhuis	6 200 000 LIT
  	19 194 000 LIT

Het onder e) vermelde bedrag kan wegens ontbreken van bewijs niet in aanmerking worden genomen.

Met betrekking tot de andere, onder a), b), c) en d) vermelde onkosten verklaarde verzoeker, door het Hof verzocht om van elke in fotokopie bij zijn conclusies van 8 oktober 1990 gevoegde rekening het origineel over te leggen, op 15 maart 1993, dat enkele van deze documenten tijdens de overstromingen van 1 en 2 juni 1992 te Ispra waren vernietigd.

De ten bewijze hiervan overgelegde stukken zijn evenwel slechts oproepen van de gemeente Ispra aan de bewoners van de streek om aangifte te doen van de door de overstromingen veroorzaakte schade. Hieruit blijkt niet, dat de originelen van bepaalde stukken als gevolg van deze overstromingen verloren zouden zijn gegaan. Bijgevolg zullen enkel de rekeningen of kwitanties die in origineel zijn overgelegd, in aanmerking worden genomen.

De enige onkosten ten bewijze waarvan originele stukken zijn overgelegd en die derhalve in aanmerking zullen worden genomen, zijn die onder a) en b), voor een totaalbedrag van 6 311 000 LIT.

Voor de onder c) gestelde onkosten legt verzoeker vijf kwitanties over tot een totaalbedrag van 5 376 000 LIT, dat blijkbaar is uitgegeven als beloning van een huishoudhulp (collaboratrice domestica). Verzoeker heeft evenwel niet aangetoond, dat een huishoudhulp na zijn ongeval noodzakelijk was.

Ten aanzien van het onder d) gevorderde bedrag voor de huur van een auto levert verzoeker niet het bewijs, dat hij op de genoemde data het ziekenhuis, een arts of het kantoor van INAIL heeft bezocht.

In bijlage bij zijn antwoord van 15 maart 1993 heeft verzoeker andere kwitanties met betrekking tot artsenhonoraria en kosten voor de afgifte van bepaalde documenten overgelegd, waarvan hij eveneens vergoeding vordert.

Deze uit het ongeval voortvloeiende onkosten van in totaal 478 200 LIT konden in de conclusies van 8 oktober 1990 niet worden opgevoerd, omdat zij van latere datum zijn, Daar zij door de overgelegde stukken worden aangetoond, moeten zij voor de berekening van de verschuldigde schadevergoeding worden meegeteld.

De door het ongeval veroorzaakte onkosten belopen dus in totaal 6 789 200 LIT.

Gederfd inkomen

Ter bepaling van het volledig dan wel ten dele gederfde inkomen dienen vooraf de inkomsten te worden vastgesteld die verzoeker zou hebben ontvangen indien het ongeval hem niet was overkomen.

Verzoeker gaat voor de raming van dit inkomen uit van zijn werkelijke inkomsten in 1984. Het gaat om de volgende bedragen:

Zoals de advocaat-generaal in zijn conclusie (punt 12) heeft opgemerkt, behoren de door verzoeker onder ii) vermelde afschrijvingen tot „de bedrijfskosten en zijn zij als zodanig terecht in mindering gebracht op zijn inkomsten”. Het desbetreffende bedrag kan dus niet worden opgeteld bij verzoekers inkomsten over 1984.

Met betrekking tot het voor de aankoop van bouwmateriaal aangewende gedeelte van het bedrag onder iii) zij opgemerkt, dat dit materiaal bestemd was ter verwerving van het bruto bedrijfsinkomen. Het is dus eveneens in de bedrijfslasten begrepen. De uitgaven voor de aankoop ervan kunnen derhalve niet in aanmerking worden genomen voor de berekening van verzoekers inkomsten.

Wat het resterende gedeelte van het bedrag onder iii) betreft, blijkt niet uit de overgelegde stukken, dat via de bedrijfsboekhouding daadwerkelijk uitgaven zouden zijn gedaan die geheel of gedeeltelijk aan verzoeker zelf ten goede zijn gekomen. Dit bedrag kan dus evenmin tot zijn inkomen worden gerekend.

Het onder iv) vermelde bedrag voor de aankoop (met een leasingcontract) van een kapitaalgoed kon daarentegen over verschillende boekjaren worden verdeeld, omdat het in 1984 gekochte goed gedurende verscheidene jaren achtereen ter verwerving van inkomsten kon worden gebruikt. Billijkerwijs kan dus een derde van dit bedrag, te weten 4 306 000 LIT, tot de inkomsten over 1984 worden gerekend.

Ten aanzien van de inkomsten onder v), die niet voor de belasting zouden zijn aangegeven, zij opgemerkt dat uit de door verzoeker overgelegde cheques en stortingsbewijzen niet blijkt, dat het gaat om betalingen door zijn cliënten voor door zijn bedrijf verrichte diensten. Verzoeker levert derhalve niet het bewijs, dat zijn inkomsten hoger zouden zijn dan op zijn belastingaangifte vermeld.

Al met al dient als berekeningsgrondslag te worden genomen het over 1984 aangegeven belastbaar inkomen van 31 346 000 LIT vermeerderd met 4 306 000 LIT, zijnde een derde van de aankoopprijs van een kapitaalgoed, in totaal dus 35 652 000 LIT.