Hof van Justitie EU 08-05-2003 ECLI:EU:C:2003:251

i) Argumenten van partijen

52 Het Koninkrijk Spanje voert aan dat de Commissie zelf een door de autonome regio's aan het AAO voor het verkoopseizoen 1992/1993 meegedeelde lijst van 1 800 gevallen waarin een buitensporige opbrengst werd vermoed, heeft onderzocht. Uit dit enkele gegeven blijkt dat de contacten tussen de bevoegde instellingen vlot verliepen.

53 Het AAO ontving bovendien elk verkoopseizoen schriftelijke informatie betreffende olijvenproducenten die verklaarden per boom of in olijfolie hogere opbrengsten dan de vastgestelde limieten te hebben verkregen. Hieruit blijkt dat het AAO steeds kennis had van de vastgestelde opbrengstlimieten.

54 De Commissie brengt daartegen in dat een van de onvolkomenheden waarop zij heeft gewezen erin bestaat dat de autonome regio's eenzijdig beslissen welke gevallen zij het AAO meedelen, zodat noch dit laatste noch de FEGA kan weten of de producenten die volgens de autonome regio's „regulier” zijn, zulks ook werkelijk zijn en of de door de autonome regio's uitgevoerde controles ter beoordeling van de regelmatigheid van die situatie, doeltreffend zijn.

55 De Commissie preciseert bovendien dat zij het als een gebrek van het systeem beschouwt dat de opbrengstlimieten eenzijdig door de autonome regio's worden vastgesteld, zonder enig voorafgaand overleg met het AAO of de FEGA, en dat dergelijke limieten zonder enige vergelijking met de opbrengsten van homogene productiegebieden worden vastgesteld. De eenzijdige vaststelling van die limieten door de autonome regio's legt derhalve bij voorbaat hun later besluit vast in de gevallen waarin een abnormale opbrengst bestaat en, bijgevolg, in de meerderheid van de door het AAO uitgevoerde controles.

ii) Beoordeling door het Hof

56 Het Koninkrijk Spanje betwist niet dat de criteria die de autonome regio's hanteren om de producenten met een abnormale opbrengst te identificeren, door hen worden vastgesteld zonder voorafgaand overleg met het AAO.

57 Aangezien de bepaling van die criteria een essentieel onderdeel is van de controle die het AAO moet uitvoeren, volstaat het ontbreken van dergelijk overleg op zich om de vaststelling van de Commissie te rechtvaardigen dat de contacten tussen het AAO en de autonome regio's te beperkt waren.

i) Argumenten van partijen

59 Het Koninkrijk Spanje voert aan dat de Commissie een financiële correctie doorvoert bijna uitsluitend op grond dat de door het AAO vastgestelde gebreken niet hebben geleid tot intrekking van de erkenning van bepaalde EPO, te weten Aproliva, Oparagon, Orpoaragon en Agroles.

60 De Spaanse regering beklemtoont dat, wat Aproliva betreft, het AAO niet de intrekking van de erkenning heeft voorgesteld, maar heeft gesuggereerd haar een waarschuwing te zenden; de door het AAO aan het licht gebrachte nalatigheden betreffen immers concrete gevallen en rechtvaardigen de intrekking van de erkenning niet. Na 1994 is zelfs vastgesteld dat die nalatigheden waren gecorrigeerd. De autonome regio's hebben toezicht uitgeoefend op de drie andere EPO om na te gaan of de vastgestelde tekortkomingen de intrekking van de erkenning rechtvaardigden. Gebleken is, niet alleen dat een dergelijke maatregel niet gerechtvaardigd was, maar ook dat de tekortkomingen in de volgende verkoopseizoenen waren gecorrigeerd.

61 Het Koninkrijk Spanje voert bovendien aan dat de Commissie de correctiesanctie tweemaal heeft toegepast, op basis van vergelijkbare argumenten: enerzijds tot staving van de forfaitaire correctie en anderzijds om een gerichte correctie betreffende APROLJJ.AA (Badajoz) en OPEOL (Toledo) te rechtvaardigen.

62 Het is van mening dat de kwaliteit van de controle door het AAO op de EPO, voldeed aan de vereisten van de communautaire regelgeving. Het EOGFL had dit zelf opgemerkt in het verslag over het bezoek aan het AAO, tussen 22 en 26 mei 1995, en in haar brief van 3 juni 1996.

63 De Commissie brengt in herinnering dat alle AAO-voorstellen tot intrekking van de erkenning gebaseerd zijn op het bestaan van ernstige onregelmatigheden en op de niet-inachtneming van door de communautaire regelgeving gestelde vereisten en voorwaarden voor het verlenen van de erkenning, en het resultaat zijn van inspecties die het AAO in de EPO en in de oliefabrieken heeft verricht. Volgens haar staat vast en betwist het Koninkrijk Spanje niet, dat als gevolg van de door het EOGFL verrichte controles is vastgesteld dat de autonome regio's in het geval van de EPO minder dan 50 % van de door het AAO gedane aanbevelingen tot intrekking volgen, en in het geval van de oliefabrieken de voorstellen in 10 % van de gevallen niet volgen. De autonome regio's blijven dan ook stelselmatig in gebreke aan hun verplichtingen tot intrekking van de erkenning op eenvoudige opportuniteitsgronden, hoewel zij dienaangaande over geen enkele beoordelingsbevoegdheid beschikken. Zij oefenen enkel „toezicht” uit totdat de betrokken EPO de vastgestelde tekortkomingen verhelpt, zelfs indien zulks betekent dat de onregelmatigheden en inbreuken gedurende een aantal verkoopseizoenen blijven bestaan.

64 De Commissie beklemtoont dat de door het AAO vastgestelde tekortkomingen van Aproliva, anders dan het Koninkrijk Spanje stelt, zeer ernstig zijn. Zo is vastgesteld dat de steun was berekend zonder aftrek van de bomen bestemd voor de productie van tafelolijven, hetgeen een kennelijke schending van de communautaire regelgeving vormt. Volgens haar betekent een en ander dat de EPO, door middel van de controles die zij moeten houden, de correcte toepassing van de communautaire regelgeving niet waarborgen.

ii) Beoordeling door het Hof

65 Volgens artikel 5, lid 3, van verordening nr. 2261/84 moet de bevoegde autoriteit „onverwijld en uiterlijk vóór het begin van het volgende verkoopseizoen” de erkenning van een EPO intrekken indien niet meer aan de erkenningsvoorwaarden wordt voldaan, en deelt zij dit besluit aan de Commissie mee.

66 De Spaanse regering betwist niet het bezwaar van de Commissie dat in 10 % van de gevallen de AAO-voorstellen tot intrekking van de erkenning van oliefabrieken niet worden toegepast. Zij voert evenmin aan dat de AAO-voorstellen niet gerechtvaardigd waren. Bijgevolg is aangetoond dat de Spaanse autoriteiten in dit verband onvoldoende controles hebben uitgevoerd.

67 Wat de EPO betreft, betwist de Spaanse regering evenmin dat de aanbevelingen van het AAO in ten minste 50 % van de gevallen niet werden gevolgd.

68 Zij voert aan dat de aan Aproliva, Oparagon, Orpoaragon en Agroles verweten tekortkomingen intrekking van de erkenning niet rechtvaardigden. Zij heeft evenwel niet aangetoond waarom de voorstellen van het AAO in verband met de laatste drie EPO onjuist waren. De vaststelling dat de tekortkomingen in de volgende verkoopseizoenen waren weggewerkt kan hoe dan ook niet rechtvaardigen dat de erkenningen niet werden ingetrokken op het moment waarop de verplichting tot intrekking ontstond.

69 Meer algemeen heeft de Spaanse regering niet de vaststelling van de Commissie weerlegd, dat alle door het AAO voorgestelde intrekkingen gebaseerd waren op het bestaan van ernstige onregelmatigheden en op de niet-inachtneming van dooide communautaire regelgeving gestelde vereisten en voorwaarden voor erkenning.

70 De schending van de communautaire regelgeving doordat de productiesteun voor olijfolie is berekend zonder aftrek van de bomen bestemd voor de productie van tafelolijven, is door de Commissie bovendien terecht aangemerkt als een ernstige tekortkoming, welke moet worden bestraft met intrekking van de erkenning.

71 Uit hetgeen voorafgaat volgt dat de Commissie tevens een ernstige tekortkoming van de controles heeft aangetoond, omdat in een aantal gevallen de erkenning niet is ingetrokken.

72 Aangaande het betoog van de Spaanse regering, dat het argument inzake de niet-intrekking van de erkenning niet zowel voor een concrete als voor een forfaitaire correctie kan worden gebruikt, zij in herinnering gebracht dat het feit dat de erkenning niet stelselmatig wordt ingetrokken, tot de vaststelling behoort dat het controlesysteem als zodanig ontoereikend is, terwijl de concrete correcties van geval tot geval moeten worden bekeken.

i) Argumenten van partijen

74 Het Koninkrijk Spanje voert aan dat de Commissie op 10 mei 1989 het overeenkomstig artikel 6 ter van verordening nr. 2276/79 ingediende programma met proefnemingen voor de oprichting van een olijventeeltkadaster heeft goedgekeurd. De diensten van de Commissie waren volledig op de hoogte van het verloop van de jaarlijkse plannen en van de voor de definitieve afsluiting van de werkzaamheden gestelde termijn, te weten het jaar 1998.

75 Het olijventeeltkadaster is essentieel voor de vergemakkelijking van bepaalde controletaken, maar het ontbreken ervan of de gebrekkige werking wettigt niet de conclusie dat er geen controles waren. In Spanje wordt de meerderheid van de steunaanvragen ingediend door olijvenproducenten met een gemiddelde productie van 500 kg of meer, aan wie steun wordt verleend op basis van de daadwerkelijk geproduceerde hoeveelheid olie. Deze kan enkel worden geverifieerd door controle van de oliefabriek waar de in de betrokken onderneming geproduceerde olijven worden geperst. Om die reden was de controle van de erkende oliefabrieken de prioritaire doelstelling van de AAO-activiteitenprogramma's.

76 De Commissie brengt in herinnering dat het olijventeeltkadaster volledig opgericht en operationeel moest zijn gedurende het landbouwseizoen waarop de goedkeuring van de EOGFL-rekeningen voor het begrotingsjaar 1993 betrekking heeft.

77 Zij merkt bovendien op dat haar technische medewerking die heeft geleid tot de goedkeuring van de jaarlijkse werkplannen voor de installatie van het olijventeeltkadaster, niet wegneemt dat het Koninkrijk Spanje de communautaire regelgeving heeft geschonden en zeker niet in die zin mag worden uitgelegd, dat zij die vertraging en de erdoor veroorzaakte gevolgen voor de steunregeling impliciet heeft goedgekeurd.

78 De Commissie voert tevens aan dat het olijventeeltkadaster het basisinstrument vormt van de in de communautaire regelgeving voorziene controles. De productiesteunregeling voor olijfolie berust niet hoofdzakelijk op de controle van de oliefabrieken, omdat niet zij steun ontvangen, maar de olijvenproducenten. Zo als gevolg van een controle zou worden vastgesteld dat de oliefabriek heeft gefraudeerd, blijven de producenten die deze oliefabriek voor de verwerking van hun olijven hebben gebruikt, productiesteun ontvangen hoewel het bedrag ervan forfaitair wordt berekend op basis van een door de lidstaat bepaalde hoeveelheid olie. Door controle van de oliefabrieken kan bijgevolg de regelmatigheid van het totaalbedrag van de toegestane steun niet worden gewaarborgd.

ii) Beoordeling door het Hof

79 Artikel 1, lid 1, van verordening nr. 154/75 bepaalt dat de olijfolieproducerende lidstaten een olijfoliedossier samenstellen dat betrekking heeft op alle olijfboomgaarden op hun grondgebied. Ingevolge artikel 1, lid 2, sub b, moest het olijfoliedossier voor wat het Koninkrijk Spanje betreft, volledig operationeel zijn op 1 november 1992.

80 De Spaanse regering betwist niet dat het olijventeeltkadaster op die datum niet voltooid was.

81 Aangezien de Commissie het Koninkrijk Spanje op grond van geen enkele gemeenschapsrechtelijke bepaling kan vrijstellen van de inachtneming van die termijn, kan laatstgenoemde zich niet beroepen op het feit dat de Commissie op de hoogte was van de jaarlijkse plannen voor de oprichting van het olijventeeltkadaster en daarvoor technische steun heeft verleend.

82 Aangaande de gevolgen van de onvolkomenheden van het olijventeeltkadaster voor de uit te voeren controles, moet worden gewezen op het belang van de erin vervatte gegevens, met name wat het aantal in aanmerking te nemen olijfbomen betreft. Enerzijds worden de voor steun vatbare geproduceerde hoeveelheden olijfolie, voor wat betreft de olijvenproducenten met een gemiddelde productie van minder dan 500 kg olie per verkoopseizoen, bepaald op basis van de forfaitair vastgestelde opbrengsten olijven en olie, hetgeen een nauwkeurige kennis van het aantal olijfbomen vereist. Anderzijds vormt het olijventeeltkadaster de grondslag voor kruiselingse controles.

83 Uit hetgeen voorafgaat blijkt dat het Koninkrijk Spanje er niet in is geslaagd de vaststellingen van de Commissie inzake het olijventeeltkadaster te ontkrachten.

i) Argumenten van partijen

85 Het Koninkrijk Spanje betoogt om te beginnen dat de geautomatiseerde bestanden slechts gedeeltelijk ontbreken. De inhoud van de in artikel 16 van verordening nr. 2261/84 voorziene bestanden is immers reeds opgenomen in de gedeeltelijke bestanden betreffende de resultaten van uitgevoerde controles, de gegevens inzake de teeltaangiften en de gegevens vervat in de programma's van homogene gebieden.

86 Voor het overige was in verordening nr. 3061/84 voorzien in een termijn van zes jaar voor de installatie van het bestand. Logischerwijze zou het Koninkrijk Spanje bijgevolg over een vergelijkbare termijn voor de oprichting van het bestand moeten beschikken, te rekenen vanaf zijn toetreding tot de Europese Gemeenschappen.

87 De bevoegde autoriteiten beschikten bovendien voor het begrotingsjaar 1993 over alle gegevens die in de bestanden moesten worden opgenomen.

88 Het Koninkrijk Spanje verwijst tot slot naar de vaststelling van de Commissie in punt 4.7.2.2.4 van het syntheseverslag, volgens welke de meeste oliefabrieken alle verklaringen over de gewonnen olie pas aan het einde van het verkoopseizoen opstellen en de totale olieproductie tussen de olijvenproducenten verdelen naar evenredigheid van de door elke olijvenproducent aangebrachte hoeveelheid olijven, hetgeen tot gevolg heeft dat de per producent berekende opbrengst geen bruikbare parameter meer is, aangezien alle producenten die hun olijven door dezelfde oliefabriek hebben laten verwerken, exact dezelfde opbrengst hebben. Volgens het Koninkrijk Spanje doen deze omstandigheden zich echter slechts voor in een zeer gering aantal gevallen, te weten in kleine, in berggebieden gelegen oliefabrieken die de olijven persen van een beperkte groep landbouwers uit de streek.

89 Het Koninkrijk Spanje beklemtoont tot slot dat de meeste oliefabrieken voor elke producent een opbrengst bepalen die rechtstreeks afhankelijk is van de olieopbrengst van de door hem geleverde partijen. Om technische redenen kan de opbrengst niet zodanig worden berekend dat elke partij olijven (bij de industriële verwerking) kan worden geïsoleerd en dat de door die partij geproduceerde olie wordt gewogen. De grote technologische verandering in de Spaanse oliefabrieken en de algemene invoering van verwerkingsmethodes aan de lopende band, tezamen met andere omstandigheden, maken een dergelijke werkwijze onmogelijk. De technologische vooruitgang heeft het evenwel mogelijk gemaakt methodes te ontwikkelen om zeer nauwkeurig de olie te bepalen die overeenstemt met elke partij en om tenslotte per producent een verschillende en gedifferentieerde opbrengst te verkrijgen.

90 De Commissie voert om te beginnen aan dat het Koninkrijk Spanje, door toe te geven dat de geautomatiseerde bestanden „gedeeltelijk” ontbreken, de inbreuk op artikel 16 van verordening nr. 2261/84 en artikel 11 van verordening nr. 3061/84 erkent. Dit gedeeltelijk ontbreken belet een stelselmatige voorafgaande controle van alle teeltaangiften en steunaanvragen.

91 De door het Koninkrijk Spanje overgelegde geautomatiseerde weergaven van de processenverbaal van de controles tijdens de verkoopseizoenen 1992/1993 en 1993/1994, nemen de vastgestelde inbreuken niet weg omdat zij om te beginnen alleen betrekking hebben op in oliefabrieken uitgevoerde controles en zij het niet mogelijk maken na te gaan of alle gegevens die overeenkomstig artikel 16, lid 2, van verordening nr. 2661/84 moeten worden samengebracht, daadwerkelijk beschikbaar waren. Zo blijken de gegevens inzake de voorraadadministratie bijvoorbeeld niet uit die weergaven.

92 De Commissie merkt voorts op dat de administratieve controles die zijn verricht om abnormale opbrengsten te rechtvaardigen, ontoereikend blijven en geen — nochtans essentiële — globale waarschijnlijkheidsbeoordelingen bevatten van de opbrengsten per EPO, per homogeen productiegebied en per oliefabriek. Anders dan het Koninkrijk Spanje stelt, verlenen de meeste oliefabrieken de verwerkingscertificaten pas aan het einde van het verkoopseizoen, op basis van de tijdens de gehele periode globaal geproduceerde olie, hetgeen betekent dat alle producenten die van die oliefabriek gebruik maken een gelijke opbrengst verkrijgen. De parameter van de olieopbrengst per producent verliest aldus zijn belang.

93 De Commissie herinnert er tot slot aan dat artikel 9, lid 2, van verordening nr. 3061/84 eist dat de voorraadadministratie dagelijks en genormaliseerd is en bepaalde specifieke gegevens bevat. Volgens het bepaalde sub e behoren tot die gegevens de hoeveelheden olie die de oliefabriek hebben verlaten, per partij, metvermelding van de geadresseerde. Wanneer de verwerkte hoeveelheid olijven bestaat uit verschillende partijen, die kleiner zijn dan de minimumhoeveelheid die in een keer moet worden geperst, moet in de voorraadadministratie de totale hoeveelheid gewonnen olie worden geboekt, verdeeld over de geadresseerden naar evenredigheid van de hoeveelheid olijven die elk van hen heeft laten verwerken. Deze laatste hypothese, waarop het Koninkrijk Spanje zich beroept, neemt evenwel geenszins de verplichting weg om de voorraadadministratie dagelijks te voeren.

ii) Beoordeling door het Hof

94 Artikel 16 van verordening nr. 2261/84 gelast iedere producerende lidstaat, te zorgen voor de vorming en de permanente bijwerking van een geautomatiseerd bestand van gegevens over de olijventeelt. In de laatste overweging van die verordening wordt verduidelijkt dat „de ervaring heeft geleerd dat er, gezien het aantal te controleren olijvenproducenten en ondanks het voorschrijven van een groot aantal specifieke controles, problemen zijn om tot een gerichte en doeltreffende uitvoering van de controles te komen; dat het, om aan deze problemen een einde te maken, nodig blijkt in iedere producerende lidstaat een geautomatiseerd en adequaat gegevensbestand tot stand te brengen om zo de controlewerkzaamheden en een snelle opsporing van onregelmatigheden te vergemakkelij ken ”.

95 Volgens artikel 11, lid 2, van verordening nr. 3061/84 moest het geautomatiseerde gegevensbestand vóór 31 oktober 1990 volledig gebruiksklaar zijn. De communautaire regelgeving stelt geen bijkomende termijn voor het Koninkrijk Spanje. Diens argument ter verkrijging van een bijkomende termijn van zes jaar voor de installatie van een geautomatiseerd bestand, kan dus niet worden aanvaard.

96 Tijdens het begrotingsjaar 1993 waren enkel gedeeltelijke bestanden beschikbaar, hetgeen het Koninkrijk Spanje heeft erkend. Bovendien bevatten de door het Koninkrijk Spanje als bewijs aangedragen geautomatiseerde gegevensbestanden van de processenverbaal van de in de oliefabrieken tijdens de verkoopseizoenen 1992/1993 en 1993/1994 verrichte controles, niet alle gegevens die overeenkomstig artikel 16, lid 2, van verordening nr. 2261/84 moeten worden samengebracht. Zo blijken de gegevens die in de voorraadadministratie moeten zijn vervat, niet uit die bestanden.

97 Uit hetgeen voorafgaat blijkt dat het Koninkrijk Spanje er niet in is geslaagd de vaststelling van de Commissie te ontkrachten, dat een centraal gegevensbestand zoals voorzien door verordening nr. 2261/84 ontbrak.

98 De opmerkingen van partijen aangaande de vraag of de globale hoeveelheid gewonnen olie verdeeld is naar evenredigheid van de hoeveelheid olijven die elk van de producenten heeft aangedragen, hebben betrekking op een ander punt van bezwaar, dat hierna sub f, zal worden behandeld.

i) Argumenten van partijen

101 Het Koninkrijk Spanje is om te beginnen van mening dat het beheer van een coöperatieve oliefabriek in beginsel minder risico inhoudt voor onregelmatigheden die aanleiding kunnen geven tot de inning van niet-verschuldigde steun, met name wegens de permanente controle die wordt uitgeoefend door de leden zelf en hun deelneming aan de besluitvorming door middel van specifieke organen, alsmede wegens verschillende administratieve controles en stelselmatige, periodieke controles door officiële instellingen die kredieten verlenen aan de verenigingen.

102 In de tweede plaats betwist het Koninkrijk Spanje de verklaring van de Commissie, dat het ontbreken van een centraal geautomatiseerd gegevensbestand belet de steekproef van te controleren oliefabrieken correct te bepalen, en dat bijgevolg niet kan worden geverifieerd of de door een oliefabriek verwerkte hoeveelheid olijven naar alle waarschijnlijkheid overeenstemt met de door de producenten aangegeven hoeveelheid olijven of bomen.

103 De criteria op basis waarvan de te controleren oliefabrieken kunnen worden bepaald, zijn vermeld in de aan de Commissie bezorgde activiteitenprogramma's voor elk verkoopseizoen. Het belang van de criteria voor de bepaling van een steekproef, hangt hoe dan ook af van de omvang van de steekproef. Aangezien evenwel in elk oogstseizoen tussen de 40 en 60 % van het totale aantal oliefabrieken worden gecontroleerd, moet worden erkend dat de totaliteit van de oliefabrieken om de twee of drie jaren wordt gecontroleerd.

104 Volgens het Koninkrijk Spanje heeft de Commissie, door een verband te willen leggen tussen de hoeveelheden in een oliefabriek geperste olijven en het aantal door de producenten aangegeven bomen, een waarschijnlijkheidscriterium gekozen dat geenszins voldoet, aangezien de meeste producenten van een bepaalde omvang (waarvan de exploitaties geografisch zeer verspreid zijn) hun olijven elk oogstseizoen naar andere oliefabrieken brengen, waarbij zij hun keuze laten afhangen van prijs, afstand, omstandigheden en dies meer.

105 In de derde plaats erkent het Koninkrijk Spanje het belang van kruiselingse controles, die met name betrekking hebben op de bestemming van de gewonnen olie en, in geval van twijfel, op de financiële boekhouding. Het betwist evenwel dat het elektriciteitsverbruik een criterium is op basis waarvan de productie van een oliefabriek kan worden geverifieerd, met name omdat oliefabrieken elektriciteit gebruiken voor tal van verschillende activiteiten, die niet allemaal verband houden met de verwerking van olijven. Het controleverslag dat op 19 april 1996 is opgesteld na het bezoek dat de Commissie (directoraatgeneraal XX, bevoegd inzake financiële controle) aan het AAO heeft gebracht tussen 22 en 25 mei 1995 (hierna: „verslag van 19 april 1996”), heeft overigens bevestigd dat de controles en de verificaties waren verricht „overeenkomstig de aanwijzingen van de ‚expendiente’ [werkdocument inspectie], dat alle door de regelgeving vereiste controles en verificaties omvat”.

106 De Commissie antwoordt om te beginnen dat wegens het ontbreken van een olijventeeltkadaster en van geautomatiseerde gegevensbestanden grondiger controles moesten worden uitgevoerd in de oliefabrieken en dat met name bepaalde soorten kruiselingse controles moesten worden verricht. De door het Koninkrijk Spanje verrichte kruiselingse controles waren evenwel kwalitatief en kwantitatief ontoereikend om dat gebrek op te vangen. Een en ander was inzonderheid het geval voor oliefabrieken van coöperaties, welke klaarblijkelijk fraudegevoeliger zijn. In dat geval zijn de eigenaar van de oliefabriek en de producent immers één en dezelfde persoon, die er dus belang bij heeft de hoeveelheden olie fictief op te drijven.

107 De Commissie blijft tot slot van mening dat, door het ontbreken van geautomatiseerde bestanden, de steekproef van te controleren oliefabrieken niet correct kan worden bepaald noch de controles doeltreffend kunnen worden voorbereid, aangezien alleen op de eerder door het AAO verrichte controles moet worden afgegaan.

108 Wat de criteria voor de keuze van de steekproef betreft, merkt de Commissie op dat deze zijn vastgesteld in het activiteitenprogramma voor het verkoopseizoen 1995/1996 en dus niet kunnen worden aangewend om haar redenering te weerleggen wat het begrotingsjaar 1993 betreft. Volgens de Commissie kan evenmin worden gesteld dat de omvang van de steekproef de tekortkomingen inzake de bepaling daarvan goedmaakt. Ofschoon het Koninkrijk Spanje immers, zonder daarvoor het bewijs aan te dragen, aanvoert dat 40 tot 60 % van de oliefabrieken elk jaar worden gecontroleerd en daaruit afleidt dat aldus alle oliefabrieken om de twee of drie jaar worden gecontroleerd, wordt geen rotatie van de controles gewaarborgd. Het zou dus kunnen dat steeds dezelfde oliefabrieken jaarlijks worden gecontroleerd en dat het daarbij niet noodzakelijkerwijs gaat om die welke in de loop van het betrokken jaar het meest fraudegevoelig waren.

109 De Commissie voert tot slot aan dat de gestelde complexiteit van de waarschijnlijkheidscontrole (verificatie van de regelmatigheid van de betaling door tegelijkertijd kruiselings gebruik te maken van de gegevens inzake de volgende parameters: perceel — aantal bomen — teeltaangifte — gewonnen olie — steunaanvraag), uitsluitend te wijten is aan het ontbreken van een olijventeeltkadaster en van geautomatiseerde bestanden. De gegevens welke de producenten en de oliefabrieken moeten verstrekken ingevolge artikel 13 van verordening nr. 2261/84 en artikel 9 van verordening nr. 3061/84, geven de nationale autoriteiten alle nodige informatie voor de uitvoering van kruiselingse controles. Deze zijn noodzakelijk aangezien de aanwending van extern bewijs een basisbeginsel van audit en van controle in het algemeen vormt. Het valt niet te betwisten dat het Koninkrijk Spanje het EOGFL geen lijst van de door het AAO ter plaatste verrichte kruiselingse controles vanaf het oogstseizoen 1992/1993 heeft bezorgd en aan de Commissie dus geen enkel bewijs heeft verstrekt dat de controles daadwerkelijk zijn uitgevoerd. De geautomatiseerde computeruitdraaien die die lidstaat heeft ingediend, tonen aan dat nagenoeg alle controles in verpakkingsondernemingen zijn uitgevoerd, hetgeen niet volstaat om te voldoen aan de vereisten van de communautaire regelgeving.

110 Volgens de Commissie legt het Koninkrijk Spanje het verslag van 19 april 1996 selectief en verkeerd uit, aangezien uit dat verslag onder meer blijkt dat op basis van de gegevens die de oliefabrieken aan de autonome regio's moeten verstrekken, het AAO alle informatie moet coördineren en informatiseren, waarbij het een aantal waarschuwingssignalen geeft die het mogelijk maken bepaalde controles te selecteren en voor te bereiden. Genoemd verslag verduidelijkt voorts, dat grondiger en meer moet worden gecontroleerd wat de boekhoudkundige, financiële en fiscale verificatie van de oliefabrieken betreft, inzonderheid die met een productie van meer dan 500 000 kg.

ii) Beoordeling door het Hof

111 Blijkens de punten 73 tot en met 97 van het onderhavige arrest ontbrak een volledig operationeel olijventeeltkadaster alsook een geautomatiseerd gegevensbestand dat aan de toepasselijke communautaire voorschriften voldeed. Derhalve kan niet worden betwist dat de oliefabrieken grondiger hadden moeten worden gecontroleerd.

112 Dienaangaande zij vastgesteld dat tijdens de verkoopseizoenen 1992/1993 en 1993/1994 het aantal controles in erkende oliefabrieken zeer hoog lag gelet op het voorschrift van artikel 10, lid 1, van verordening nr. 3061/84, dat voorziet in dergelijke controles in ten minste 10 % van de erkende oliefabrieken die werkzaam zijn tijdens het betrokken verkoopseizoen. Het Koninkrijk Spanje heeft evenwel niet aangetoond dat de criteria welke zijn vastgesteld om de te controleren steekproef te bepalen, voldeden aan het vereiste van verscherping van de controles. Met name is niet bewezen dat de na een grondige reflectie vastgestelde criteria, welke zijn vastgelegd in het activiteitenprogramma voor het oogstseizoen 1995/1996, reeds van toepassing waren tijdens de verkoopseizoenen 1992/1993 en 1993/1994.

113 Aangaande het argument dat de grote omvang van de steekproef het minder belangrijk maakt volgens welke criteria zij is bepaald, merkt de advocaatgeneraal in punt 174 van zijn conclusie terecht op dat, ondanks de mogelijkheid om alle oliefabrieken om de twee of drie jaar te verifiëren, de meest flagrante onregelmatigheden die op basis van gecentraliseerde gegevens vanaf het eerste verkoopseizoen zouden zijn ontdekt, zonder die gegevens mogelijkerwijze niet vanaf het begin worden ontdekt.

114 De enige documenten die het Koninkrijk Spanje betreffende de verbandscontroles heeft overgelegd, zijn de computeruitdraaien welke als bijlage 5 bij de memorie van repliek zijn gevoegd. Deze tonen aan dat nagenoeg alle controles van die soort in verpakkingsondernemingen worden uitgevoerd. Een geautomatiseerd bestand dat de basisgegevens van het olijventeeltkadaster omvat, zou het mogelijk hebben gemaakt gemakkelijk andere kruiselingse controles uit te voeren. De kruiselingse controles die de Spaanse autoriteiten hebben uitgevoerd kunnen deze leemte, welke overigens eveneens in het verslag van 19 april 1996 is vermeld, niet verhelpen.

115 Nu is vastgesteld dat de controles weinig doeltreffend waren, hoeft niet te worden ingegaan op de vraag of, zoals de Commissie betoogt, de coöperatieve structuur van de meerderheid van de Spaanse oliefabrieken het risico van fraude doet toenemen.

116 Uit hetgeen voorafgaat volgt dat het Koninkrijk Spanje er niet in is geslaagd de vaststelling in twijfel te trekken dat de controles in de oliefabrieken ontoereikend waren.

i) Argumenten van partijen

118 Het Koninkrijk Spanje voert aan dat de meeste oliefabrieken de producenten niet dezelfde opbrengsten toebedelen, maar voor elk van hen een opbrengst bepalen die rechtstreeks afhangt van de opbrengst aan olie van elk van hun partijen olijven. Als bewijs beroept het zich op het verslag van het bezoek dat de EOGFL-diensten van 30 januari tot en met 3 februari 1995 aan de oliefabriek Pedro Valera García brachten, waaruit bleek dat geen enkel certificaat dezelfde opbrengst aangaf. Bovendien citeert het uit het verslag van 19 april 1996, waarin wordt gesteld dat „in de meeste oliefabrieken de opbrengst wordt verkregen op basis van de in het laboratorium bij elke binnenkomst verkregen opbrengst, gecorrigeerd door een coëfficiënt die de op die wijze bepaalde hoeveelheid olie aanpast aan de daadwerkelijk geproduceerde hoeveelheid”. Aangezien op dit verslag de vermelding „vertrouwelijk” is aangebracht, is het niet meegedeeld, maar is het ter kennis van de betrokken lidstaat gebracht in de vorm van eenvoudige „bedenkingen”, hetgeen in strijd is met het beginsel van het horen van partijen voor wat de financiële correctie betreft.

119 Hoewel om technische redenen de opbrengst niet zodanig kan worden toebedeeld dat elke partij olijven kan worden geïsoleerd en de van die partij verkregen olie wordt gewogen, betekent dit niet dat de totale in de oliefabriek verkregen opbrengst over alle producenten wordt verdeeld. Voor elke partij wordt immers de „theoretische opbrengst of laboratoriumopbrengst aan vet” bepaald. Aan heleinde van het verkoopseizoen wordt de industriële opbrengst van de oliefabriek vastgesteld, hetgeen het mogelijk maakt een reductiecoëfficiënt toe te passen op de theoretische opbrengsten aan vet.

120 De Commissie verklaart daarentegen te hebben vastgesteld, dat een aantal Spaanse oliefabrieken aan alle producenten dezelfde opbrengst hadden toebedeeld. Het Koninkrijk Spanje heeft noch tijdens de contradictoire procedure noch in het onderhavige beroep ook maar het minste tegenbewijs geleverd, dat het daarbij ging om een geïsoleerd geval en het dus geen courante praktijk is van alle of van de meeste oliefabrieken. Het bezoek van de EOGFL-diensten aan de oliefabriek Pedro Valera García had betrekking op het verkoopseizoen 1994/1995. Wat het verslag van 19 april 1996 betreft, waarop het Koninkrijk Spanje zich beroept, wijst de Commissie erop dat het hier een bezoek betreft aan de AAO-diensten, en niet aan een oliefabriek. Dit verslag toont hoe dan ook aan dat de door het Koninkrijk Spanje aangehaalde zin uit zijn context is gehaald.

121 De Commissie voert aan dat de uitgevoerde financiële correctie op geen van de elementen of vaststellingen van de verslagen van DG XX steunt die niet officieel en formeel aan de Spaanse autoriteiten zijn meegedeeld tijdens de contradictoire procedure. In feite zijn de belangrijkste elementen van die verslagen aan de Spaanse autoriteiten meegedeeld bij brief nr. 23271 van 15 juni 1995. Dienaangaande is de verklaring van het Koninkrijk Spanje dat hem niet-meegedeelde informatie, die het als „vertrouwelijk” beschouwt, is gebruikt als grondslag voor een financiële correctie, totaal onjuist en onaanvaardbaar. Bovendien is de door het Koninkrijk Spanje geciteerde zin in het verslag van 19 april 1996 uit zijn context gehaald. Tijdens de bezoeken zijn immers ontelbare problemen vastgesteld met betrekking tot de controles in de oliefabrieken.

ii) Beoordeling door het Hof

122 Uit artikel 9, lid 2, sub a en e, van verordening nr. 3061/84 volgt dat de in een erkende oliefabriek aangevoerde hoeveelheden olijven en de van die olijven verkregen hoeveelheden olie nauwkeurig moeten worden geïdentificeerd en verrekend, zodat elke partij olijven wordt verbonden met de overeenstemmende hoeveelheid olie. De opbrengsten moeten bijgevolg voor elk van de betrokken producenten kunnen worden beoordeeld.

123 Artikel 9, lid 2, sub e, van verordening nr. 3061/84 beperkt de uitzondering op dit beginsel tot de gevallen waarin de verwerkte hoeveelheid olijven verschillende partijen omvat, die kleiner zijn dan de minimumhoeveelheid die in een keer moet worden geperst, zowel voor oliefabrieken die op traditionele wijze werken als voor oliefabrieken die continu produceren. In die gevallen moet in de voorraadadministratie de totale uit de oliefabriek uitgevoerde hoeveelheid olie worden geboekt en over de geadresseerden worden verdeeld naar evenredigheid van de door elk van hen verwerkte hoeveelheid olijven.

124 Vastgesteld moet worden dat de Commissie een element van ernstige en redelijke twijfel aangaande de naleving van artikel 9, lid 2, sub e, van verordening nr. 3061/84 heeft aangevoerd. Volgens het verslag van 10 januari 1995, dat is opgesteld na het van 20 tot en met 24 juni 1994 uitgevoerde controlebezoek ter plaatse, is vastgesteld dat de verwerkingscertificaten van een aantal oliefabrieken aan het einde van het verkoopseizoen waren opgesteld en dat de gemiddelde opbrengst voor alle olijvenproducenten gelijk was (punt 7.3.2 van bedoeld verslag). Het verslag van 22 januari 1995, dat is opgesteld na het controlebezoek ter plaatse van 30 januari tot en met 3 februari 1995, geeft voor wat de oliefabriek La Rendila SC betreft aan dat: „De verwerkingscertificaten, één per producent en per verkoopseizoen, zijn opgesteld na het einde van het verkoopseizoen met een gemiddelde opbrengst die gelijk is voor de meeste olijvenproducenten, te weten 21 % voor het verkoopseizoen 1993/1994.”

125 Het stond derhalve aan het Koninkrijk Spanje om te bewijzen dat het om incidentele gevallen ging en niet om een algemene praktijk tijdens het verkoopseizoen dat betrekking heeft op begrotingsjaar 1993. De betrokken lidstaat heeft evenwel geen dergelijk bewijs geleverd.

126 Het verslag van het bezoek aan de oliefabriek Pedro Valera García bevat enkel gegevens over het verkoopseizoen 1994/1995. In het verslag van 19 april 1996 werden met name de controlemethodes van het AAO geconstateerd. In die context is de volgende zin terug te vinden: „Het verwerkingscertificaat van de oliefabriek wordt doorgaans over het voorgaande verkoopseizoen geverifieerd omdat de certificaten aan het einde van het verkoopseizoen worden verleend en omdat in de meeste oliefabrieken de opbrengst wordt bepaald op basis van de laboratoriumopbrengst van elke aanvoer, welke wordt gecorrigeerd door een coëfficiënt die erop is gericht de theoretisch in de oliefabriek aangevoerde olijfolie in overeenstemming te brengen met de geproduceerde olijfolie.” Enerzijds volgt die vaststelling niet uit een inspectie in de oliefabrieken zelf. Anderzijds impliceert die vaststelling dat er andere oliefabrieken zijn die niet op de in de aangehaalde zin beschreven wijze werken. De vraag of de in de andere oliefabrieken aangewende methode in overeenstemming is met de communautaire regelgeving, komt in het betrokken verslag niet aan de orde.

127 Aangaande het argument van het Koninkrijk Spanje dat het beginsel van het horen van partijen is geschonden omdat het verslag van 19 april 1996 niet is meegedeeld, moet worden vastgesteld dat het dit verslag zelf heeft gebruikt in zijn verweer tegen het verwijt dat het de toebedeling van forfaitaire opbrengsten aan producenten heeft toegestaan. Uit niets blijkt dat het verslag hem in die context heeft geraakt. Het beginsel van het horen van partijen is niet geschonden.

128 Uit hetgeen voorafgaat volgt dat het Koninkrijk Spanje er niet in is geslaagd de vaststelling in twijfel te trekken dat de Spaanse autoriteiten onvoldoende maatregelen hebben genomen om zich ervan te vergewissen dat de toebedeling van forfaitaire opbrengsten aan producenten niet in strijd was met artikel 9, lid 2, sub e, van verordening nr. 3061/84.

i) Argumenten van partijen

130 Volgens het Koninkrijk Spanje werpt het EOGFL de vraag op of kleine olijvenproducenten die een deel van hun olijven als „tafelolijven” hebben verkocht, ten onrechte zijn betaald wegens schending van artikel 1, lid 5, van verordening nr. 3061/84, op grond waarvan „de steun wordt toegekend naar rata van de hoeveelheid olijven die voor de productie van olijfolie is bestemd”. Volgens hem werden zij betaald op basis van het aantal aangegeven bomen en van de opbrengst in het homogene gebied (het gemiddelde van de laatste vier verkoopseizoenen). Het EOGFL heeft de Spaanse autoriteiten evenwel verzocht, voor te schrijven dat de bestemming van de productie moet worden vermeld in de teeltaangifte en dat de aan kleine producenten tijdens de begrotingsjaren 1992, 1993 en 1994 uitbetaalde steun opnieuw moet worden berekend op basis van de teeltaangiften en de certificaten van de oliefabrieken.

131 Volgens het Koninkrijk Spanje is het niet mogelijk, de bestemming van de productie in de teeltaangifte te bepalen. In elk verkoopseizoen en naargelang van de marktprijs, beslist de olijvenproducent immers — op dat moment — aan wie hij zijn olijven verkoopt of levert. Het is bijgevolg onmogelijk in een blijvend document, zoals de teeltaangifte, aan te geven welke zijn beslissing voor de volgende jaren zal zijn.

132 Het is evenmin mogelijk de aan kleine producenten uitbetaalde steun opnieuw te berekenen, aangezien de betalingsdossiers overeenkomstig de communautaire regelgeving enkel rekening houden met het aantal bomen en met de geschatte opbrengst van het homogene gebied, hetgeen de in het certificaat van de oliefabriek vervatte informatie nutteloos maakt voor de berekening van de steun.

133 Het Koninkrijk Spanje voert aan dat het heeft voorgesteld de communautaire regelgeving in dier voege te wijzigen dat alle olijvenproducenten steun krijgen voor daadwerkelijk geproduceerde olijfolie, aangezien de kleine olijvenproducenten — in het algemeen en overeenkomstig de vigerende regels — „forfaitaire” steun krijgen, die niet afhangt van de daadwerkelijke productie in hun onderneming.

134 Het Koninkrijk Spanje voert bovendien aan dat de oogst van groene olijven, bestemd voor de productie van tafelolijven, plaatsvindt vóór de oogst van de olijven die bestemd zijn „voor de oliefabriek” en vóór de ijkingen van de representatieve percelen voor de schatting van homogene productiegebieden. Bijgevolg worden „tafelolijven” — behoudens zeer uitzonderlijke omstandigheden — niet reeds in aanmerking genomen in de steunaanvraag.

135 Bovendien moet in Spanje elke olijvenproducent de bestemming van de in zijn onderneming geoogste olijven aangeven.

136 De Commissie voert aan dat het bedrag van de door de Spaanse autoriteiten verleende productiesteun voor olijfolie in strijd is met artikel 2 van verordening nr. 2261/84 en artikel 1, lid 5, van verordening nr. 3061/84, voorzover de steun het deel van de oogst omvat dat als tafelolijven wordt verkocht en dus niet bestemd is voor de productie van olijfolie. Ofschoon de Spaanse autoriteiten hebben erkend dat tal van onregelmatigheden bestaan in het kader van de steun van de autonome regio Andalusië aan de kleine olijvenproducenten, hebben zij niettemin niet gecontroleerd of bedoelde verordeningen werden nageleefd.

137 Door te stellen dat in Spanje alle olijvenproducenten wettelijk verplicht zijn om tijdens elk verkoopseizoen de bestemming van de oogst aan te geven, en dat tafelolijven worden geoogst vóór de schatting van de opbrengsten in de homogene productiegebieden, welke schatting vervolgens wordt gebruikt om de steun te bepalen, heeft het Koninkrijk Spanje aangetoond dat zijn autoriteiten de door het EOGFL gevraagde berekening van de steun hadden kunnen verstrekken.

ii) Beoordeling door het Hof

138 Volgens artikel 2, lid 1, van verordening nr. 2261/84 wordt productiesteun verleend voor olijfolie. Uit die bepaling en uit artikel 1, lid 5, van verordening nr. 3061/84 volgt dat dergelijke steun niet mag worden toegekend voor de productie van olijven die voor andere doeleinden dan de productie van olijfolie worden gebruikt en dat, ingeval een deel van de olijven voor andere doeleinden dan de productie van olijfolie is gebruikt, de steun moet worden toegekend naar rata van de hoeveelheid oliiven die voor de oroductie van oliifolie is bestemd. Artikel 1, lid 2, sub d, van verordening nr. 3061/84 bepaalt dat de eerste door een olijvenproducent ingediende teeltaangifte het aantal productieve olijfbomen waarvan de olijven voor de olieproductie worden gebruikt, moet bevatten.

139 Voorzover het Koninkrijk Spanje betoogt dat het niet mogelijk is de bestemming van de productie in de teeltaangifte vast te stellen, berusten de hiervoor aangevoerde argumenten in werkelijkheid slechts op opportuniteitsgronden.

140 Aangezien de verplichting om niet alleen het totale aantal productieve olijfbomen op te geven, maar tevens het aantal productieve olijfbomen waarvan de olijven voor de olieproductie worden gebruikt, niet is nagekomen, is het uiteraard moeilijk het bedrag van de daadwerkelijk verschuldigde steun opnieuw te berekenen. Maar ook zo een dergelijke berekening onmogelijk is, moet het Koninkrijk Spanje de gevolgen hiervan dragen.

141 Het argument van het Koninkrijk Spanje dat tafelolijven en olijven welke worden gebruikt voor de productie van olijfolie op verschillende momenten worden geoogst, kan de niet-nakoming door deze lidstaat van de communautaire regelgeving niet rechtvaardigen.

142 Uit hetgeen voorafgaat volgt dat het Koninkrijk Spanje er niet in is geslaagd de vaststellingen van het EOGFL in twijfel te trekken inzake schending van de verplichting geen productiesteun voor olijfolie te verlenen voor de productie van olijven welke voor andere doeleinden worden gebruikt, zoals deze voortvloeit uit artikel 2, lid 1, van verordening nr. 2261/84 en artikel 1, lid 5, van verordening nr. 3061/84.

i) Argumenten van partijen

143 Het Koninkrijk Spanje voert aan dat de gestelde ontoereikendheid van de controles op de productiesteun voor olijfolie, de gemeenschapsbegroting geen schade heeft berokkend. Voor het betrokken verkoopseizoen is in totaal steun uitbetaald voor een kleinere hoeveelheid dan de totale hoeveelheid geproduceerde olie en residu, hetgeen elke mogelijke fraude in de sector uitsluit, elke vrees voor een risico voor de gemeenschapsbegroting wegneemt en de grondslag van de voor die lidstaat vastgestelde financiële correctie doet wegvallen.

144 Alle gegevens die in dit verband zijn verstrekt, zijn in een aantal brieven gedetailleerd. Aangaande het argument van de Commissie dat de Spaanse autoriteiten hun informatie hebben verstrekt na 29 april 1996, dat wil zeggen na het verstrijken van de termijn voor de verzending van bijkomende informatie met betrekking tot de goedkeuring van de EOGFL-rekeningen, voert het Koninkrijk Spanje aan dat de Commissie herhaaldelijk, gedurende de hele procedure, de door de betrokken autoriteiten afgegeven verklaringen heeft afgewezen.

145 De Commissie brengt in herinnering dat de grondslag voor de uitgevoerde financiële correctie is vervat in document VI/216/93. Zij merkt op dat de door het Koninkrijk Spanje overgelegde productiecijfers voor olijfolie onvoldoende bewijs vormen dat er geen schade is. Zij koestert bovendien ernstige twijfels over de betrouwbaarheid van die gegevens.

ii) Beoordeling door het Hof

146 Zoals reeds blijkt uit punt 45 van het onderhavige arrest, financiert het EOGFL enkel interventies die volgens de communautaire regels in het kader van de gemeenschappelijke ordening der landbouwmarkten plaatsvinden. De Commissie hoeft het bestaan van schade niet aan te tonen, maar moet enkel ernstige aanwijzingen in die zin voorleggen. In moeilijke gevallen, waarin het bedrag van de geleden schade niet nauwkeurig kan worden vastgesteld, moet het verlies voor de Gemeenschap worden bepaald door te evalueren in hoeverre het gebrekkige controlesysteem daartoe bijgedragen heeft (zie in die zin arrest van 1 oktober 1998, Ierland/Commissie, C-238/96, Jurispr. blz. I-5801, punt 31).

147 Ofschoon het aan de Commissie staat om schending van de regels van de gemeenschappelijke ordening der landbouwmarkten te bewijzen, moet de lidstaat — wanneer die schending eenmaal vaststaat — in voorkomend geval bewijzen dat de Commissie een vergissing heeft begaan wat de eraan te verbinden financiële gevolgen betreft. Het staat dan aan de lidstaat om zo gedetailleerd en volledig mogelijk te bewijzen dat zijn cijfers juist zijn en, in voorkomend geval, de berekeningen van de Commissie onjuist.

148 Ten betoge dat de gemeenschapsbegroting werkelijk schade heeft geleden beroept de Spaanse regering zich op de gegevens die de Commissie in brief nr. 14973 van het FEGA van 29 mei 1997 zijn verstrekt nadat het AAO informatie afkomstig van de tijdens het verkoopseizoen 1992/1993 werkzame oliefabrieken had verzameld, alsmede op de gedetailleerde gegevens in brief nr. 25002 van voormeld orgaan van 30 september 1997.

149 De door het Koninkrijk Spanje aangedragen bewijsmiddelen inzake productiesteun ontkrachten evenwel niet de conclusie van de Commissie dat de controles door de Spaanse autoriteiten gebrekkig waren.

150 Zoals de Commissie terecht heeft opgemerkt, hebben de cijfers op basis waarvan het Koninkrijk Spanje poogt te bewijzen dat de totale hoeveelheid geproduceerde olijfolie groter is dan die waarvoor de producenten steun hadden aangevraagd, betrekking op olie die de oliefabrieken volgens hun verklaringen hebben gecertificeerd tijdens het verkoopseizoen 1992/1993, ingaand op een verzoek van het AAO vier jaar later. Aangezien, zoals is vastgesteld in punt 97 van dit arrest, een geautomatiseerd gegevensbestand ontbrak, bewijzen die cijfers niet dat dit de olie is die „daadwerkelijk geproduceerd” is. Gelet op de in de verschillende oliefabrieken vastgestelde onregelmatigheden kan niet worden aangenomen, dat de hoeveelheid olijfolie die volgens de verwerkingscertificaten is geproduceerd, overeenstemt met die welke daadwerkelijk is geproduceerd. Aangezien zowel brief nr. 14973 van het FEGA van 29 mei 1997, door de Commissie ontvangen na het verstrijken van de termijn die zij de Spaanse autoriteiten had gegund, als brief nr. 25002 van dit orgaan van 30 september 1997, die verwijst naar de goedkeuring van de rekeningen voor de begrotingsjaren 1994 en 1995, maar eveneens gegevens bevat over de verkoopseizoenen 1992/1993 en 1993/1994, op die onbetrouwbare bron zijn gebaseerd, kunnen die brieven niet de vaststelling in twijfel trekken dat de gebreken in de door de Spaanse autoriteiten opgezette controleregeling inzake productiesteun voor olijfolie een aanzienlijk risico voor verlies ten laste van de begroting van de Gemeenschap aantonen.

151 Bijgevolg is het niet nodig uitspraak te doen over de gevolgen van de termijn die de Commissie de Spaanse autoriteiten had gegund om de gevraagde informatie te verstrekken.

152 Uit hetgeen voorafgaat blijkt dat het middel ontleend aan onregelmatigheid van de forfaitaire financiële correctie van de productiesteun voor olijfolie, moet worden afgewezen.

i) Argumenten van partijen

182 Het Koninkrijk Spanje betwist dat de openbare ondernemingen die de werkzaamheden hebben verricht, diensten van de overheid zijn. Ofschoon hun kapitaal in handen van de overheid is, zijn de ondernemingen die hebben meegewerkt (Tragsa) of meewerken (Tecnologias y servicios agrarios SA, hierna: „Tragsatec”) aan de werkzaamheden met betrekking tot de verwezenlijking van het olijventeeltkadaster, naamloze vennootschappen waarvan de werking wordt bepaald door de regels van het privaatrecht, met name het Handelsrecht. Derhalve zijn zij onderworpen aan de wetgeving inzake naamloze vennootschappen. Het spreekt vanzelf dat de in artikel 3, lid 5, van verordening nr. 154/75 vastgestelde criteria enkel de kosten uitsluiten van beheer en controle van de werkzaamheden die zijn verricht door het overheidspersoneel van een lidstaat. Op grond van die criteria kunnen in geen geval uitgaven worden uitgesloten die verband houden met de materiële uitvoering van een werk of van een werkzaamheid, toegewezen aan een naamloze vennootschap van commerciële aard, met rechtspersoonlijkheid, waarvan de werking geheel door haar winst wordt gefinancierd.

183 De Commissie voert aan dat de communautaire regelgeving niet voorziet in de financiering van een ondernemingswinst ten belope van 10 % van het voor de uitvoering van de werkzaamheden overeengekomen bedrag, zodat die winst niet door het EOGFL kan worden gefinancierd. Het bestaan van die winst en de aangifte ervan als uitgaven is te meer onregelmatig wanneer het gaat om een openbare onderneming. Naar Spaans recht is Tragsa een technische dienst die behoort tot de Spaanse staat en de autonome Spaanse regio's en is zij derhalve een overheidsdienst. De werkzaamheden van het olijventeeltkadaster die door deze entiteit of door haar dochteronderneming Tragsatec zijn uitgevoerd, moeten bijgevolg worden geacht te zijn uitgevoerd door de staat in eigen beheer en bijgevolg is artikel 3, lid 5, van verordening nr. 154/75 in dat verband volledig van toepassing.

ii) Beoordeling door het Hof

184 Artikel 3, lid 5, eerste alinea, van verordening nr. 154/75 definieert de in aanmerking komende uitgaven op basis van de juridische kwalificatie van de opdrachtnemer die belast is met de uitvoering van de werkzaamheden tot oprichting van het olijventeeltkadaster, welke een medecontractant van de overheid kan zijn of de overheid zelf. Aldus kunnen worden gefinancierd, ofwel de uitgaven welke voortvloeien uit overeenkomsten met particuliere opdrachtnemers, of de andere kosten dan de kosten van beheer en controle van de werkzaamheden wanneer de lidstaat deze werkzaamheden in eigen beheer uitvoert.

185 Bijgevolg is de weigering om de winst van de opdrachtnemer te financieren, gerechtvaardigd indien wordt aangetoond dat deze laatste in werkelijkheid handelt als dienst van de Spaanse overheid.

186 Dienaangaande zij eraan herinnerd dat ofschoon Tragsa is opgericht in de vorm van een naamloze vennootschap welke aan de regels van het privaatrecht is onderworpen, zij

• volgens artikel 88, lid 4, van de Spaanse wet nr. 66/97 van 30 december 1997 houdende fiscale, sociale en administratieve maatregelen (BOE nr. 313 van31 december 1997, blz. 39589), hetwelk de bijzondere regeling die deze onderneming sinds haar oprichting geniet bevestigt, wordt beschouwd als een „instrumenteel middel” („medio proprio instrumental”) en een „technische overheidsdienst” („servicio technico de la Administración”);

• volgens dezelfde nationale bepaling „gehouden is uitsluitend, zelf of via haar dochtermaatschappijen, de werkzaamheden uit te voeren die de centrale overheid, de autonome regio's en de daarvan afhankelijke overheidsorganen [...] haar toewijzen”;

• beschikt over openbaar kapitaal.

187 Een dergelijk organisme, dat niettegenstaande zijn financiële en boekhoudkundige zelfstandigheid volledig is onderworpen aan overheidstoezicht, is te beschouwen als een van de diensten van de Spaanse overheid in de zin van artikel 3, lid 5, eerste alinea, van verordening nr. 154/75.

188 Bijgevolg kunnen enkel andere kosten dan kosten van beheer en controle van de werkzaamheden worden aanvaard. De financiering door het EOGFL van een ondernemingswinst van 10 % van het contractbedrag van de werkzaamheden valt niet onder de aldus omschreven, voor financiering in aanmerking komende kosten.

189 Uit hetgeen voorafgaat volgt dat het middel ontleend aan de weigering van financiering van de winst ten belope van 10 % van het totale contractbedrag van de werkzaamheden moet worden verworpen.

i) Argumenten van partijen

190 Het Koninkrijk Spanje herinnert er om te beginnen aan dat ingevolge artikel 3, lid 5, van verordening nr. 154/75 de uitgaven welke voortvloeien uit contracten tussen de bevoegde instantie van de producerende lidstaat en de natuurlijke personen of rechtspersonen die belast zijn met de uitvoering van de werkzaamheden tot oprichting van een olijventeeltkadaster, in aanmerking komen voor financiering door de Gemeenschap. De gebruikelijke procedure van goedkeuring van de EOGFL-rekeningen is op zulke uitgaven niet van toepassing. Het voert voorts aan dat de Commissie op de hoogte is gesteld van alle noodzakelijke elementen (contracten, bestekken en geraamde kosten) met het oog op de toelating van de werkzaamheden en de noodzakelijke uitgaven, vóór de uitvoering ervan. De Commissie heeft toelating verleend omdat zij van mening was dat de door het ministerie van Landbouw voorgestelde uitgaven (waaronder de algemene kosten) voldeden aan de nauwkeurige criteria van artikel 3, lid 5, van verordening nr. 154/75. Het Koninkrijk Spanje voert tot slot aan dat een percentage van algemene kosten van 15 % algemeen wordt aanvaard voor dit soort van werkzaamheden en dat het ontbreken van een boekhouding per project niet kan rechtvaardigen dat bedoeld percentage van de algemene kosten wordt geweigerd.

191 De Commissie is van mening dat artikel 3, lid 5, van verordening nr. 154/75 geen bijzondere boekhoudkundige en financiële regeling invoert voor de uitgaven in verband met de werkzaamheden voor de oprichting van het olijventeeltkadaster. Die uitgaven worden derhalve goedgekeurd op basis van de gebruikelijke procedure voor de goedkeuring van EOGFL-rekeningen. De instemming van de Commissie met de informatie die de lidstaat heeft verstrekt op basis van bedoelde verordening, had enkel betrekking op de „technische” overeenstemming met de in artikel 5, lid 3, van verordening nr. 154/75 voorziene criteria, en kan niet worden uitgelegd als de goedkeuring van het bedrag van de gedeclareerde uitgaven met het oog op de tenlasteneming ervan door het EOGFL.

192 De Commissie is van mening dat de algemene kosten als buitensporig zijn aangemerkt omdat zij veel hoger zijn dan die welke zijn voorzien voor andere soortgelijke werkzaamheden welke in naam of in opdracht van de Commissie worden verricht. Het Koninkrijk Spanje heeft zich nooit gerechtvaardigd. Dienaangaande merkt de Commissie op dat volgens haar vaststellingen de onderneming die de werkzaamheden heeft uitgevoerd, te weten Tragsatec, geen analytische boekhouding per project bijhoudt, zodat de bestemming van de gedeclareerde uitgaven niet kan worden nagegaan. De Spaanse autoriteiten hebben de facturering tussen Tragsatec (alsmede andere ondernemingen waaraan kleine werkzaamheden zijn toegewezen) en Tragsa, de onderneming waaraan de werkzaamheden zijn gegund en die voor 100 % eigenaar is van Tragsatec, niet gecontroleerd om het ontbreken na te gaan van eventuele bijkomende lasten inzake de werkzaamheden van onderaanneming.

ii) Beoordeling door het Hof

193 Volgens artikel 3, leden 1 en 3, van verordening nr. 154/75 is een deel van de productiesteun bestemd voor de financiering van de oprichting van het olijventeeltkadaster. Volgens lid 3, tweede alinea, is de toepasselijke procedure dezelfde als die voor de uitgaven bedoeld in de artikelen 2 en 3 van verordening nr. 729/70.

194 Zoals in document W216/93 in herinnering wordt gebracht, moeten de uitgaven die de betalingsorganen namens het EOGFL hebben gedaan, voortvloeien uit transacties die werkelijk hebben plaatsgevonden en zijn ontvangen door de rechtmatig begunstigde of zijn gevolmachtigde.

195 Omdat Tragsa een dienst van de Spaanse overheid is, kan het EOGFL andere kosten ten laste nemen dan kosten van beheer en controle van de werkzaamheden alsmede algemene kosten wegens de oprichting van het olijventeeltkadaster. De financiering van de uitgaven op basis van die kosten moet evenwel concreet worden gerechtvaardigd voorzover zij hoger liggen dan de gewoonlijk toegestane algemene kosten.

196 Het Koninkrijk Spanje heeft evenwel niet de aannemelijkheid aangetoond van de hoge algemene kosten inzake de verwezenlijking van het olijventeeltkadaster. Het betwist overigens niet dat Tragsatec, een onderneming die ongeveer 200 projecten beheert, geen analytische boekhouding per project voert.

197 Gesteld al dat brief nr. 3478 van 18 oktober 1993 van het EOGFL, waarop het Koninkrijk Spanje zich beroept en waarbij de Spaanse autoriteiten ervan op de hoogte zijn gebracht dat de voorgenomen uitgave in overeenstemming was met de in artikel 3, lid 5, van verordening nr. 154/75 vervatte criteria, als een algemene voorafgaande toelating werd beschouwd, dan nog zou een dergelijke brief bedoelde lidstaat er niet van vrijstellen later op gedetailleerde wijze het bestaan en de aard van de gedane uitgaven te bewijzen. Dat geldt des te meer daar de brief van het Ministerio de Agricultura, Pesca y Alimentation van 8 september 1993 en de bij het dossier gevoegde bijlagen bij die brief, waarnaar de brief van het EOGFL verwijst, de algemene kosten niet uitdrukkelijk vermelden.

198 Derhalve moet het middel ontleend aan weigering van de financiering van de algemene kosten boven 2 % van het totale contractbedrag van de werkzaamheden, worden verworpen.

i) Argumenten van partijen

199 Het Koninkrijk Spanje voert aan dat de werkzaamheden rechtstreeks zijn gegund op basis van de vigerende Spaanse wetgeving inzake overheidscontracten, die bepaalt dat het bevoegde orgaan (raad van ministers) om technische redenen of wegens uitzonderlijke omstandigheden tot een dergelijke gunningsprocedure kan beslissen. In casu was het bevoegde orgaan van mening dat de vertrouwelijke aard van de meegedeelde gegevens voor de oprichting van het olijventeeltkadaster uitzonderlijke omstandigheden vormden welke rechtvaardigden dat geen beroep op de concurrentie werd gedaan. Het Koninkrijk Spanje voert hoe dan ook aan dat, zelfs al zou de betrokken lidstaat de toepasselijke bepalingen van het gemeenschapsrecht inzake overheidscontracten schenden, daarop geen sanctie is gesteld inzake de goedkeuring van de EOGFL-rekeningen.

200 De Commissie merkt op dat het feit dat Tragsa zelf een overheidsdienst is, niet betekent dat er geen inbreuk is op de communautaire regelgeving inzake overheidsopdrachten.

201 Zij is van mening dat richtlijn 77/62/EEG van de Raad van 21 december 1976 betreffende de coördinatie van de procedures voor het plaatsen van overheidsopdrachten voor leveringen (PB 1977, L 13, blz. 1) op het onderhavige geval van toepassing is, en dat het Koninkrijk Spanje zich met name niet heeft gevoegd naar artikel 9 van die richtlijn, juncto artikel 3, lid 5, van verordening nr. 154/75.

202 In casu heeft het Koninkrijk Spanje de Commissie noch de in artikel 3, lid 5, van verordening nr. 154/75 voorziene informatie noch enige andere mededeling op basis van artikel 9 van richtlijn 77/62 doen toekomen. De rechtstreekse toewijzing van de werkzaamheden van het olijventeeltkadaster aan Tragsa is, inzonderheid wegens de vertrouwelijke aard van de gegevens, evenmin gerechtvaardigd. Volgens de Commissie kan in dit verband op zijn minst worden betwijfeld of de door het Koninkrijk Spanje verstrekte uitleg in overeenstemming is met de communautaire voorschriften.

ii) Beoordeling door het Hof

203 Er zij aan herinnerd dat het EOGFL enkel interventies financiert die volgens de communautaire regels in het kader van de gemeenschappelijke ordening der landbouwmarkten plaatsvinden. Ofschoon, zoals de Spaanse regering aanvoert, schending van andere bepalingen dan die betreffende die ordening niet automatisch aanleiding is voor een financiële correctie bij de goedkeuring van de EOGFL-rekeningen, moeten de lidstaten zich ingevolge artikel 8, lid 1, van verordening nr. 729/70 wel vergewissen van de regelmatigheid van de door het EOGFL gefinancierde uitgaven. Dienaangaande kunnen niet als regelmatig worden beschouwd transacties die zijn verricht in strijd met de communautaire regelgeving inzake overheidsopdrachten. Schending van die regelgeving rechtvaardigt bijgevolg in beginsel een financiële correctie.

204 Wat de gevolgen betreft van het feit dat Tragsa moet worden beschouwd als deel uitmakend van de overheid, zij in herinnering gebracht dat het Hof één uitzondering op de toepassing van de richtlijnen voor het plaatsen van overheidsopdrachten heeft toegestaan, de zogenaamde „In House Providing”, betreffende contracten tussen een aanbestedende dienst en een aantal met haar verbonden overheidsorganen. De grenzen van die uitzondering zijn met name vastgelegd in de arresten van 18 november 1999, Teckal (C-107/98, Jurispr. I-8121, punt 50), en 7 december 2000, ARGE Gewässerschutz (C-94/99, Jurispr. I-11037, punt 40). Blijkens die arresten is er, bij gebreke van een uitdrukkelijke uitzondering, in beginsel al sprake van een overheidsopdracht wanneer het contract is gesloten tussen een territoriaal lichaam en een persoon die daar rechtens los van staat. Dit zou slechts anders zijn wanneer het territoriale lichaam op de betrokken persoon hetzelfde toezicht uitoefent als op zijn eigen diensten en deze persoon tegelijkertijd het merendeel van zijn werkzaamheden verricht met het lichaam of de lichamen die hem beheersen.

205 Dit is in casu het geval. Ingevolge artikel 88, lid 4, van wet nr. 66/97 van 30 december 1997 is Tragsa als instrumenteel middel en technische dienst van de Spaanse overheid gehouden, zelf of via haar dochterondernemingen uitsluitend de werkzaamheden uit te voeren die de centrale overheid, de autonome regio's en de daarvan afhankelijke overheidsorganen haar toewijzen. Volgens artikel 88, leden 1 en 2, is Tragsa een overheidsvennootschap, in het maatschappelijk kapitaal waarvan de autonome overheden kunnen deelnemen door de verwerving van aandelen.

206 De Spaanse autoriteiten hadden bijgevolg het recht de werkzaamheden inzake de oprichting van het olijventeeltkadaster aan Tragsa toe te wijzen zonder de aanbestedingsprocedure te volgen.

207 Bijgevolg moet de bestreden beschikking nietig worden verklaard voor watbetreft de forfaitaire correctie van 10 % van het totaal van de in aanmerking komende uitgaven voor de oprichting van het olijventeeltkadaster.

i) Argumenten van partijen

210 Het Koninkrijk Spanje merkt op dat er één enkele onregelmatigheid bestaat, te weten het ontbreken van overeenstemming tussen de daadwerkelijke voorraden en de boekhoudkundige voorraden van de lege verpakkingen. Het grootste vastgestelde verschil heeft betrekking op de lege verpakkingen van 25 1 (11 358 kg). Die verpakkingen worden evenwel niet gebruikt voor olijfolie waarvoor steun wordt verleend; om die reden heeft de onderneming die verpakkingen niet opgenomen in de boekhouding en had zij verduidelijkt dat het ging om een overblijfsel van haar werkzaamheid vóór deelname aan de consumptiesteunregeling. De andere verschillen inzake consumptiesteun bedroegen 202 1 voor de lege verpakkingen van 1 1 en 0,5 1, en van 26 1 voor verpakte olie. Het feit dat het gebrek aan overeenstemming in de voorraden slechts betrekking had op 202 liter olie waarvoor steun wordt verleend, is niet ernstig genoeg om de onderneming van de steunregeling uit te sluiten. Die hoeveelheid vertegenwoordigt slechts 0,01 % van de aan Fernández voor het verkoopseizoen 1992/1993 uitbetaalde steun.

211 De Commissie beklemtoont dat het Koninkrijk Spanje het bestaan van onregelmatigheden erkent. Zij brengt in herinnering dat de betrokken financiële correctie aansluit op die welke reeds voor het begrotingsjaar 1992 was toegepast. De gronden en de argumenten op basis waarvan zij het nodig had geacht die correctie uit te voeren, zijn tijdens het begrotingsjaar 1993 blijven bestaan. Het belang van het tijdens het controlebezoek aan het licht gebrachte verschil moet worden beoordeeld op basis van alle gedurende dat bezoek gecontroleerde voorraden en niet op basis van alle voorraden gedurende het gehele betrokken verkoopseizoen. Een betrekkelijk gering verschil tijdens een op een bepaalde datum uitgevoerde inspectie kan betekenen dat de verschillen over het volledige verkoopseizoen aanzienlijk en zeer ernstig zijn.

ii) Beoordeling door het Hof

212 Het zij in herinnering gebracht dat ingevolge artikel 7, eerste alinea, van verordening nr. 3089/78 de lidstaten een controlesysteem instellen om te waarborgen dat het product waarvoor steun wordt aangevraagd, voldoet aan de voorwaarden om ervoor in aanmerking te komen.

213 Artikel 12, lid 1, eerste alinea, van verordening nr. 2677/85, in de versie van verordening nr. 571/91, bepaalt dat met het oog op de in artikel 7 van verordening nr. 3089/78 bedoelde controles, de lidstaten overgaan tot verificatie van de voorraadboekhouding van alle erkende ondernemingen. Zij controleren ook steekproefsgewijze de financiële bewijsstukken betreffende de door deze ondernemingen uitgevoerde werkzaamheden.

214 Voormeld artikel 12, lid 1, derde en vierde alinea, bepaalt dat de lidstaat bij ieder in de eerste alinea van die bepaling bedoeld bezoek de overeenstemming nagaat tussen de totale hoeveelheden onverpakte en verpakte olijfolie alsmede het lege verpakkingsmateriaal in de onderneming en in de opslagplaats in de zin van artikel 7 van die verordening, en de uit de voorraadboekhouding blijkende gegevens. De lidstaten controleren in geval van twijfel over de juistheid van de in de steunaanvraag vermelde gegevens ook de financiële boekhouding van de erkende ondernemingen.

215 Het zij tevens in herinnering gebracht dat ingevolge artikel 3, eerste alinea, sub a, b en f, van verordening nr. 2677/85, in de versie van verordening nr. 571/91, elke verpakkingsonderneming een dagelijkse voorraadboekhouding voert welke gegevens bevat inzake de voorraad olijfolie, ingedeeld naar oorsprong en verpakkingsvorm, op de dag van erkenning en aan het begin van elk verkoopseizoen, inzake de hoeveelheid en de kwaliteit van elke in de onderneming aangevoerde partij olijfolie, ingedeeld naar oorsprong en verpakkingsvorm, alsmede inzake de hoeveelheid en de kwaliteit van de verpakte olijfolie. Volgens het bepaalde sub d en e bevat de dagelijkse voorraadboekhouding ook gegevens inzake het aantal in de onderneming aangevoerde onmiddellijke verpakkingen en het aantal gebruikte onmiddellijke verpakkingen, beide ingedeeld naar de inhoud.

216 In casu betwist het Koninkrijk Spanje niet dat er een verschil bestaat tussen de daadwerkelijke voorraad en de boekhoudvoorraad van de lege verpakkingen.

217 De voorraadboekhouding voldeed bijgevolg niet aan de communautaire regelgeving. Weliswaar kan de nalatigheid voor de lege verpakkingen van 11 en van 0,5 1, alsmede voor de 26 1 verpakte olie als minimaal worden beschouwd, maar het belangrijkste verschil is vastgesteld voor de lege verpakkingen van 25 1, die volgens het Koninkrijk Spanje niet werden gebruikt voor olijfolie waarvoor steun werd verleend.

218 De gemeenschapswetgever heeft de verpakkingen waarvan de inhoud 5 1 overschrijdt, evenwel niet uitgesloten van de verplichte opname in de voorraadboekhouding, zoals blijkt uit artikel 3, sub d en e, van verordening nr. 2677/85.

219 Uit hetgeen voorafgaat blijkt dat de anomalieën die bij de vergelijking van de daadwerkelijke voorraden en de boekhoudvoorraden zijn vastgesteld, een financiële correctie van 10 % van de aan Fernandez uitbetaalde steun rechtvaardigen.

220 Het middel ontleend aan de financiële correctie van 10 % van het bedrag van de aan Fernandez uitbetaalde steun moet bijgevolg worden verworpen.

i) Argumenten van partijen

222 Het Koninkrijk Spanje brengt in herinnering dat in casu het AAO het SENPA heeft meegedeeld dat het 274 kg aftrok voor verkopen die dateerden van vóór de door Sevillano verkregen erkenning, en 4 kg voor een vergissing in de voorraadboekhouding van deze onderneming. Het betwist dat intrekking van de erkenning het gevolg kan zijn van het feit dat de hoeveelheid olie waarvoor steun was aangevraagd, groter was dan die welke recht op steun verleende. Het voert met name aan dat artikel 12, lid 6, van verordening nr. 2677/85, gewijzigd in maart 1993, bepaalt dat de aan de onderneming opgelegde sanctie overeenkomt met drie- tot achtmaal de ten onrechte aangevraagde steun of dat, wanneer de hoeveelheid waarvoor ten onrechte steun is aangevraagd 20 % of meer van de hoeveelheid waarvoor na controle het recht op steun is erkend, overschrijdt, de lidstaat niet alleen de financiële sanctie toepast, maar bovendien voor een periode van één tot drie jaar de erkenning intrekt. Sevillano heeft in de maand februari 1992 steun aangevraagd voor 15 371 kg en het AAO heeft recht op steun toegezegd voor 15 097 kg, hetgeen een overschrijding met 274 kg inhoudt, zijnde slechts 1,81 % ten opzichte van de hoeveelheid waarvoor het recht op steun was erkend. Het Koninkrijk Spanje concludeert dat de financiële correctie kennelijk het evenredigheidsbeginsel schendt.

223 De Commissie voert aan dat de steunaanvraag voor een grotere hoeveelheid olie dan die waarop Sevilano recht had, de onmiddellijke intrekking van de erkenning van die onderneming met zich had moeten brengen. Op het moment dat de onregelmatigheid van de steunaanvraag is ontdekt, was de wijziging van bedoeld lid 6 bij verordening nr. 643/93 immers nog niet in werking getreden.

224 De Commissie voert aan dat tijdens een controlebezoek tal van onregelmatigheden, en niet alleen die welke het Koninkrijk Spanje vermeldt, zijn vastgesteld.

ii) Beoordeling door het Hof

225 Het staat vast dat de hoeveelheid waarvoor ten onrechte consumptiesteun is aangevraagd 278 kg bedraagt.

226 Blijkens punt 52 van het arrest van 6 juli 2000, Spanje/Commissie (C-45/97, Jurispr. blz. I-5333), dat betrekking heeft op artikel 12, lid 6, van verordening nr. 2677/85 in haar oorspronkelijke versie, is de bevoegde autoriteit, die de ernst van de gepleegde overtreding in aanmerking dient te nemen, alleen al daarom verplicht het evenredigheidsbeginsel in acht te nemen. In punt 54 van voormeld arrest heeft het Hof geoordeeld dat de versie van dat artikel 12, lid 6, zoals voortvloeiend uit verordening nr. 643/93, enkel de criteria verduidelijkt die volgens de Commissie de toepassing van het evenredigheidsbeginsel in het geval van oplegging van de voorziene sancties moeten beheersen. In de nieuwe versie van die bepaling wordt de sanctie van intrekking van de erkenning alleen toegepast wanneer de hoeveelheid waarvoor ten onrechte steun is aangevraagd, 20 % of meer van de hoeveelheid waarvoor na controle het recht op steun is erkend, overschrijdt.

227 Uit hetgeen voorafgaat blijkt dat een overschrijding van 1,81 % van de hoeveelheid waarvan is erkend dat zij recht geeft op steun, hoe dan ook intrekking van de erkenning niet kan rechtvaardigen.

228 De financiële correctie van 100 % van de gedeclareerde steun is immers in wezen gegrond op de onjuiste uitlegging, dat de onregelmatigheid van de steunaanvraag, wegens een overschrijding met 278 kg van de hoeveelheid waarvoor het recht op steun is erkend, had moeten leiden tot intrekking van Sevillano's erkenning. De Commissie heeft evenwel niet omstandig aangetoond dat andere onregelmatigheden een correctie van 100 % rechtvaardigden.

229 Bijgevolg moet de bestreden beschikking nietig worden verklaard voorzover zij een forfaitaire correctie van 100 % van de gedeclareerde steun oplegt wat Sevillano betreft.