Hof van Justitie EU 09-01-2003 ECLI:EU:C:2003:5

Argumenten van partijen

Met betrekking tot de grief betreffende het ontbreken van verbintenissen of het bestaan van onvolledige verbintenissen om niet tot heraanplant over te gaan, stelt de Griekse regering dat de Commissie een onjuiste uitlegging heeft gegeven aan artikel 2, lid 1, sub a, van verordening (EG) nr. 2505/95 van de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de sanering van de productie van perziken en nectarines in de Gemeenschap (PB L 258, blz. 1), en aan de artikelen 3 en 4, lid 3, van verordening nr. 2684/95. Deze bepalingen schrijven niet voor, dat de verbintenis om niet tot heraanplant over te gaan en om deze verplichting te doen overgaan op een volgende exploitant, in de rooipremieaanvraag zelve moet worden opgenomen. Integendeel, uit de bewoordingen en de opzet van deze bepalingen volgt immers dat een dergelijke aanvraag enkel vergezeld dient te gaan van de schriftelijke aanvaarding van deze verbintenis door de aanvrager. In de besluiten van de minister van Landbouw nrs. 417328 en 141517 van respectievelijk 20 december 1995 en 9 januari 1996 worden deze verplichtingen duidelijk weergegeven.

Voorts hebben de Griekse autoriteiten altijd geëist, dat de eigenaren bij het indienen van de rooipremieaanvraag een plechtige verklaring overleggen dat zij zich ertoe verplichten niet tot heraanplant over te gaan en dat een notariële akte wordt opgesteld waarin de overgang van deze verplichting op de nieuwe exploitant wordt vastgelegd. Aangezien bij het passeren van elke akte van overdracht van een landbouwterrein een certificaat van de bevoegde autoriteiten moet worden overgelegd, is de nieuwe exploitant er altijd van op de hoogte dat het aan hem overgedragen of verhuurde terrein is onderworpen aan de betrokken saneringsmaatregelen, zodat hij de verplichting om niet tot heraanplant over te gaan, overneemt.

De Commissie brengt hiertegen in, dat het door de Griekse autoriteiten gehanteerde systeem niet voldoet aan de eisen van artikel 3 van verordening nr. 2684/95. In twee van de drie bezochte departementen hebben de Griekse autoriteiten van de aanvrager van de rooipremie geen schriftelijke verklaring verlangd waarin hij zich ertoe verbond om bij verkoop, verpachting of enige andere vorm van overdracht van de percelen waarop de aanvraag betrekking had, de verplichting om niet tot heraanplant over te gaan door de nieuwe exploitant te doen overnemen. De Commissie is van oordeel, dat het in Griekenland geldende stelsel van eigendomsoverdracht deze tekortkoming niet kan compenseren. Het is derhalve niet zeker dat de aanvrager alle verplichtingen die krachtens de communautaire regeling op hem rusten, inderdaad kent.

Beoordeling door het Hof

Om te beginnen moet eraan worden herinnerd, dat artikel 2, lid 1, van verordening nr. 2505/95 bepaalt dat de rooipremie slechts wordt toegekend indien de aanvrager zich schriftelijk verbindt tot het rooien en het niet opnieuw aanplanten van perzik- en nectarinebomen alsmede van appelbomen voor de teelt van andere appelen dan persappelen voor ciderbereiding. Krachtens artikel 3 van verordening nr. 2684/95 dient de aanvraag om een rooipremie enerzijds „vergezeld te gaan” van deze verbintenis en anderzijds van de schriftelijke verklaring van de eigenaar van het perceel dat hij met het rooien akkoord gaat, waarmee hij zich tevens ertoe verbindt, de verplichting om af te zien van heraanplant te doen overnemen door elke nieuwe exploitant.

Zoals de advocaat-generaal in punt 67 van zijn conclusie heeft opgemerkt, volgt uit de bewoordingen van deze beide bepalingen weliswaar niet dat de verbintenissen van de aanvrager van de premie en van de eigenaar van het perceel moeten worden vermeld op de aanvraag om een rooipremie, doch vereisen deze bepalingen wel degelijk dat voornoemde verbintenissen schriftelijk worden aangegaan.

Voorts moet worden herinnerd aan artikel 4, lid 1, van verordening nr. 2684/95, dat luidt als volgt: „Na ontvangst van de rooipremieaanvraag verifieert de bevoegde instantie via controlebezoeken ter plaatse de gegevens van die aanvraag, registreert zij de in artikel 3 bedoelde verbintenis en constateert zij in voorkomend geval dat de aanvraag ontvankelijk is.”

Uit deze bepaling volgt, dat de rooipremieaanvraag dwingend vergezeld dient te gaan van de in artikel 3 van verordening nr. 2684/95 vereiste schriftelijke verbintenissen, omdat de bevoegde autoriteiten geen verbintenis kunnen registreren waarover zij niet beschikken.

Tot slot moet worden geconstateerd, dat de Griekse regering niet de juistheid betwist van de bevindingen die de diensten van de Commissie bij hun controles hebben gedaan. Mitsdien moet worden geacht vast te staan dat de Griekse autoriteiten niet altijd een schriftelijke verklaring van de aanvrager van de rooipremie hebben verlangd om zich ervan te vergewissen dat deze de nieuwe exploitant zou informeren over de verplichting om het perceel waarop de aanvraag betrekking heeft, niet opnieuw te beplanten.

Aangezien een systeem als het Griekse de bevoegde autoriteiten niet in staat stelt om op het moment waarop zij de in artikel 4, lid 1, van verordening nr. 2684/95 bedoelde verificaties verrichten, over de schriftelijke verbintenissen bedoeld in artikel 3 van deze verordening te beschikken, voldoet het niet aan de eisen van de communautaire regelgeving.

Hieruit volgt dat de Commissie in casu niet heeft gedwaald bij de uitlegging en de toepassing van artikel 2, lid 1, van verordening nr. 2505/95 en de artikelen 3 en 4, lid 1, van verordening nr. 2684/95.

Mitsdien moet het eerste middel ongegrond worden verklaard.

Argumenten van partijen

Wat betreft het ontbreken van een datum op de controlecertificaten, verwijt de Griekse regering de Commissie dat deze een onjuiste uitlegging heeft gegeven aan artikel 4 van verordening nr. 2684/95 en de feiten onjuist heeft beoordeeld. Deze bepaling vereist niet dat de datum waarop een controle is uitgevoerd, wordt vermeld op het controlecertificaat zelf; bij gebreke van een vermelding op het certificaat, kan deze datum ook uit andere officiële documenten worden afgeleid. Het ontbreken van de controledatum op de certificaten in het departement Imathia wettigt niet de conclusie dat de vereiste controles niet zijn uitgevoerd. Bovendien tonen bepaalde officiële documenten aan, dat deze controles wel degelijk hebben plaatsgevonden.

De Commissie acht het onmogelijk de naleving van het bepaalde in artikel 4 van verordening nr. 2684/95 tijdens de betrokken periode te controleren, aangezien de certificaten waaruit blijkt dat de nationale inspecteurs een bezoek ter plaatse hebben gebracht en dat de aanvragen ontvankelijk zijn, geen datum bevatten. Overigens waren de inspecteurs ook niet in staat de datum van het bezoek aan de percelen nauwkeurig aan te duiden. Met betrekking tot het argument dat een nauwkeurige aanduiding van de controledata mogelijk is aan de hand van andere officiële documenten, merkt de Commissie op dat geen enkel bewijs is geleverd dat deze controles binnen de voorgeschreven termijn zijn uitgevoerd. Zij acht een nauwkeurige vermelding van bedoelde data onontbeerlijk, omdat saneringsprogramma's als die welke in casu in geding zijn, doorgaans een beperkte looptijd hebben.

Beoordeling door het Hof

Krachtens artikel 3, lid 1, van verordening nr. 2684/95 wordt de rooipremieaanvraag vóór het begin van de rooiwerkzaamheden en uiterlijk op 31 januari 1996 bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaten ingediend.

Artikel 4 van verordening nr. 2684/95 bepaalt onder meer dat de bevoegde instantie na ontvangst van de rooipremieaanvraag via controlebezoeken ter plaatse de gegevens in die aanvraag verifieert en in voorkomend geval constateert dat de aanvraag ontvankelijk is. Overeenkomstig deze zelfde bepaling ontvangt de aanvrager uiterlijk twee maanden na de indiening van zijn aanvraag bericht of zijn aanvraag ontvankelijk is. De rooiwerkzaamheden moeten worden uitgevoerd binnen twee maanden na deze kennisgeving en ten laatste op 30 april 1996.

Artikel 5 van verordening nr. 2684/95 bepaalt:

De premieaanvrager stelt de bevoegde instantie in kennis van de datum van de rooiwerkzaamheden. Deze instantie constateert via controlebezoeken ter plaatse voor ieder betrokken perceel, dat de bomen overeenkomstig deze verordening zijn gerooid en bevestigt officieel het tijdstip van rooiing.

De premie wordt uiterlijk drie maanden na de in lid 1 bedoelde constatering uitgekeerd.”

Zoals de Griekse regering stelt, bepaalt artikel 4 van verordening nr. 2684/95 inderdaad niet uitdrukkelijk dat de datum van de in deze bepaling voorziene controle moet worden vermeld op het controlecertificaat; dit neemt echter niet weg dat de bevoegde autoriteiten, gezien het systeem dat bij voornoemde verordening is opgezet en dat op zeer nauwkeurige tijdschema's en termijnen berust, in staat moeten zijn precies te bepalen op welke datum een bepaald perceel is gecontroleerd.

Aangezien de Griekse regering in casu noch in het stadium van de bemiddelingsprocedure noch ten overstaan van het Hof stukken heeft overgelegd aan de hand waarvan precies kan worden bepaald op welke data de in artikel 4 van verordening nr. 2684/95 bedoelde controlebezoeken zijn afgelegd, moet worden geconstateerd dat zij niet het bewijs heeft geleverd van de onjuistheid van de ter zake door de Commissie gedane constateringen.

Mitsdien moet ook het tweede middel ongegrond worden verklaard.

Argumenten van partijen

Aangaande de tekortkomingen betreffende de voorafgaande mededeling van de datum van de rooiwerkzaamheden stelt de Griekse regering, dat de Commissie een onjuiste uitlegging heeft gegeven aan artikel 5 van verordening nr. 2684/95. Deze bepaling schrijft geenszins voor, dat de datum van de rooiwerkzaamheden schriftelijk aan de bevoegde autoriteit wordt meegedeeld. Zij preciseert namelijk niet op welke specifieke wijze de mededeling moet worden gedaan, zodat ook een mondelinge mededeling van bedoelde datum geldig is. Aangezien deze bepaling bovendien beoogt te verzekeren dat de bomen daadwerkelijk zijn gerooid, is het voldoende dat de bevoegde autoriteit kan bevestigen dat het rooien op een bepaald tijdstip heeft plaatsgevonden. Het feit dat de mededeling schriftelijk of mondeling, vóór of na het rooien, is gedaan, is van generlei invloed op de regelmatigheid van de verrichte uitgaven.

De Commissie herinnert eraan dat de betrokkene overeenkomstig artikel 5 van verordening nr. 2684/95 de datum van de rooiwerkzaamheden aan de bevoegde autoriteit moet mededelen. De gegevens betreffende de datum van het bezoek van het perceel en de datum van de rooiwerkzaamheden zijn van groot belang, aangezien enerzijds bij de indiening van de aanvraag een verificatie ter plaatse moet worden verricht van alle gegevens betreffende het perceel en zijn beplanting, en anderzijds de bevoegde autoriteiten zich ervan moeten vergewissen dat de bomen in overeenstemming met de communautaire regelgeving zijn gerooid. Uit de dossiers van de nationale autoriteiten blijkt nergens van een mondelinge mededeling van de data van de rooiwerkzaamheden. Hiermee kan dan ook geen rekening worden gehouden.

Beoordeling door het Hof

Zoals de Griekse regering heeft opgemerkt, bepaalt artikel 5, lid 1, van verordening nr. 2684/95 niet op welke wijze de datum van de rooiwerkzaamheden aan de bevoegde autoriteiten moet worden meegedeeld; het is derhalve aan deze autoriteiten om vast te stellen van welke methoden van mededeling de aanvragers gebruik kunnen maken om hen van voornoemde datum in kennis te stellen.

Gelet op de hiervóór in de punten 11 en 17 van dit arrest aangehaalde rechtspraak, is het echter duidelijk dat de aldus gekozen methode of methoden van mededeling de bevoegde autoriteiten in staat moeten stellen aan te tonen dat de communautaire regelgeving in acht is genomen en dat dus de datum van de rooiwerkzaamheden daadwerkelijk aan hen is meegedeeld, zoals artikel 5, lid 1, van verordening nr. 2684/95 voorschrijft.

Hieraan zij toegevoegd dat, volgens de bewoordingen van artikel 5, lid 1, van verordening nr. 2684/95 in sommige taalversies, waaruit blijkt dat het de voor de rooiwerkzaamheden „voorziene” datum is die moet worden meegedeeld, de betrokken mededeling, anders dan de Griekse regering stelt, moet worden gedaan alvorens de aanvrager tot het rooien overgaat.

Aangezien de Griekse regering in casu niet de juistheid heeft betwist van de constateringen van de Commissie betreffende het ontbreken van bewijsstukken waaruit blijkt dát de datum van de rooiwerkzaamheden tijdig aan de bevoegde autoriteiten is meegedeeld, moet worden geoordeeld dat de Commissie geen onjuiste uitlegging aan artikel 5 van verordening nr. 2684/95 heeft gegeven.

Mitsdien moet ook het derde middel ongegrond worden verklaard.

Argumenten van partijen

Met betrekking tot het bepalen van de oppervlakte van de percelen die voor rooipremies in aanmerking komen, betoogt de Griekse regering dat de Commissie een onjuiste uitlegging en toepassing heeft gegeven aan de artikelen 1 en 2 van verordening nr. 2505/95 en artikel 1, lid 2, van verordening nr. 2684/95. Deze artikelen vereisen noch dat de huurovereenkomsten betreffende percelen waarvoor aanvragen om een rooipremie zijn ingediend, overeenkomsten voor lange duur zijn, noch dat zij vóór 31 januari 1996 zijn gesloten. Door niettemin te weigeren de rooipremie uit te keren in geval van huurovereenkomsten die niet aan deze voorwaarden voldoen, heeft de Commissie voornoemde artikelen geschonden.

De Commissie brengt naar voren dat in het departement Imathia en in het district van het arrondissement Edessä (Griekenland) aanvragen om een rooipremie voor percelen die in januari 1996 waren verhuurd voor een duur van meestal niet langer dan een of twee jaar, in het algemeen werden aanvaard. Ofschoon zij het recht om dergelijke huurovereenkomsten te sluiten niet betwist, meent de Commissie niettemin dat deze overeenkomsten een hoog risico van niet-naleving van de communautaire regelgeving opleverden, zodat de Griekse autoriteiten hadden moeten nagaan of zij reëel waren.

Beoordeling door het Hof

Overeenkomstig artikel 1 van verordening nr. 2505/95 genieten de perzik- en nectarineproducenten in de Gemeenschap, op hun verzoek en onder de in deze verordening vastgestelde voorwaarden, in het verkoopseizoen 1995 een eenmalige premie voor het rooien van perzik- en nectarinebomen.

Krachtens artikel 2, lid 1, van dezelfde verordening is de toekenning van de premie onder meer onderworpen aan de schriftelijke verbintenis van de begunstigde dat hij vóór 30 april 1996, in één keer, alle perzik- en nectarinebomen in zijn boomgaard van perziken en nectarines zal rooien of zal laten rooien, indien deze boomgaard een oppervlakte heeft van minder dan 1,5 hectare, of dat hij zijn boomgaard van perziken en nectarines geheel of gedeeltelijk zal rooien of laten rooien, indien deze een oppervlakte heeft van ten minste 1,5 hectare, op voorwaarde dat de gerooide oppervlakte ten minste 1,5 hectare bedraagt.

Overeenkomstig artikel 1, lid 2, van verordening nr. 2684/95 wordt de rooipremie toegekend voor het rooien van boomgaarden met een oppervlakte van ten minste 0,5 hectare, in een of meer percelen. Krachtens het derde lid van dit artikel moeten de percelen volledig worden gerooid of dient, in sommige gevallen, een aaneengesloten deel van het perceel te worden gerooid.

Zoals de Griekse regering stelt en de Commissie erkent, verbieden de artikelen 1 en 2 van verordening nr. 2505/95 en artikel 1, lid 2, van verordening nr. 2684/95 niet, dat gedurende de periode direct voorafgaand aan de datum waarvóór de aanvragen om een rooipremie moeten worden ingediend, huurovereenkomsten voor korte duur worden gesloten. Aangezien deze bepalingen evenwel niet afzonderlijk dienen te worden bezien maar in samenhang met de in punt 11 van dit arrest genoemde verplichtingen, staat het aan de nationale autoriteiten om ter verzekering van een correcte toepassing van deze bepalingen de maatregelen te treffen en de controles uit te voeren die noodzakelijk zijn om de regelmatigheid van de ten laste van het EOGFL gebrachte uitgaven te waarborgen.

Hieruit volgt dat deze autoriteiten bijzonder waakzaam dienen te zijn wanneer zij constateren dat een abnormaal groot aantal huurovereenkomsten voor korte duur is gesloten voor percelen die zonder deze overeenkomsten niet zouden voldoen aan de voorwaarden voor toekenning van de betrokken premies. Alsdan dienen zij aanvullende controles uit te voeren teneinde zich ervan te vergewissen, enerzijds, dat de overeenkomsten daadwerkelijk bestaan en, anderzijds, dat een zelfde perceel niet het voorwerp van meerdere overeenkomsten uitmaakt.

Aangezien in casu niet wordt bestreden dat de Griekse autoriteiten wisten dat er een abnormaal groot aantal huurovereenkomsten voor korte duur was gesloten voor percelen waarvan de geringe oppervlakte eraan in de weg stond dat zij in aanmerking kwamen voor een rooipremie, noch dat zij deze overeenkomsten niet hebben gecontroleerd met het oog op de in het voorgaande punt genoemde doelstellingen, moet worden geconstateerd dat deze autoriteiten niet de nodige zorgvuldigheid hebben betracht bij de naleving van de krachtens de communautaire regelgeving op hen rustende verplichtingen en dat de Commissie niet heeft gedwaald bij de uitlegging en de toepassing van de artikelen 1 en 2 van verordening nr. 2505/95 en artikel 1, lid 2, van verordening nr. 2684/95.

Bijgevolg faalt ook het vierde middel.

Gelet op de voorgaande overwegingen moet het beroep worden verworpen voorzover het strekt tot nietigverklaring van de financiële correctie betreffende de maatregelen tot sanering van de perzik- en nectarineproductie uit hoofde van de begrotingsposten B0I-1505-003 en B0I-1505-004.

Argumenten van partijen

Het eerste middel van de Griekse regering is ontleend aan, enerzijds, onjuiste uitlegging van artikel 15 van verordening (EEG) nr. 1558/91 van de Commissie van 7 juni 1991 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen inzake de productiesteunregeling voor op basis van groenten en fruit verwerkte producten (PB L 144, blz. 31), en van artikel 14 van verordening (EG) nr. 504/97 van de Commissie van 19 maart 1997 houdende uitvoeringsbepalingen van verordening (EG) nr. 2201/96 van de Raad wat de productiesteunregeling voor verwerkte producten op basis van groenten en fruit betreft (PB L 78, blz. 14), en, anderzijds, onjuiste beoordeling van de feiten.

Tot staving van haar middel betoogt de Griekse regering, dat verordening nr. 1558/91, die van toepassing was gedurende de periode waarop de financiële correctie betrekking heeft, noch voorschrijft dat leveringsbonnen worden uitgeschreven noch dat een weegregister wordt bijgehouden, aangezien artikel 15, lid 1, sub a, van deze verordening slechts melding maakt van het facultatief uitschrijven van een ontvangstbewijs. Artikel 14 van verordening nr. 504/97 dat weliswaar naar „bewijzen van inontvangstneming” verwijst in plaats van naar ontvangstbewijzen, doch dat in wezen overeenkomt met artikel 15 van verordening nr. 1558/91, spreekt evenmin van een verplichting om deze documenten op te stellen, doch preciseert dat deze „in voorkomend geval” kunnen worden opgesteld.

Wat de beoordeling van de feiten betreft, stelt de Griekse regering dat bij de dooide Commissie verrichte onderzoeken haar opsporingsbeambten waarschijnlijk leveringsbonnen hebben verward met vrachtbrieven.

De Commissie betoogt dat bij de in Griekenland verrichte onderzoeken de Griekse autoriteiten tegenover haar diensten hebben verklaard, dat het gehele Griekse controlesysteem was gebaseerd op leveringsbonnen. Aangezien deze bonnen, die normaliter hadden moeten worden ondertekend door de vertegenwoordigers van de producent, de vervoerder en de verwerker, niet van al deze handtekeningen waren voorzien en zij, op enkele uitzonderingen na, niet vergezeld gingen van een bewijs van weging, vormen zij geen betrouwbaar bewijs van het exacte nettogewicht van de door de producenten geleverde producten. In deze omstandigheden was de controle op de toegekende steun niet gewaarborgd en bestond er een aanzienlijk risico dat steun zou worden toegekend in strijd met de communautaire regelgeving.

Beoordeling door het Hof

Er zij aan herinnerd dat artikel 15 van verordening nr. 1558/91 het volgende bepaalt:

De verwerker houdt registers bij waarin ten minste de volgende gegevens worden opgetekend:

1. per dag, de inkomende partijen gekochte basisproducten, met vermelding voor welke hoeveelheden verwerkingscontracten dan wel aanvullende schriftelijke overeenkomsten zijn gesloten, en met opgave van de nummers van de in voorkomend geval voor deze partijen opgestelde ontvangstbewijzen;

2. het gewicht van elke partij en naam en adres van de medecontractant;

3. per dag, de hoeveelheden eindproduct die door verwerking van de basisproducten zijn verkregen, waarbij de voor steun in aanmerking komende hoeveelheden afzonderlijk worden vermeld;

4. voor elke partij afzonderlijk, met vermelding van de geadresseerde, de hoeveelheden en de prijzen van de producten die de installaties van de verwerker verlaten. Deze gegevens mogen in de registers voorkomen in de vorm van een verwijzing naar bewijsstukken, wanneer althans die gegevens daarin zijn vermeld.

De verwerker bewaart het bewijs van betaling voor alle basisproducten die in het kader van verwerkingscontracten of van enigerlei aanvullende overeenkomst zijn gekocht.

De verwerker dient zich aan alle noodzakelijk geachte inspectie- en controlemaatregelen te onderwerpen en houdt de bijkomende registers bij die door de nationale instanties met het oog op de door deze noodzakelijk geachte controles zijn voorgeschreven. Indien de bedoelde controle of inspectie door de schuld van de verwerker niet kan worden uitgevoerd, ondanks een aanmaning ter verkrijging van diens toestemming voor de controle of inspectie, wordt voor het betrokken verkoopseizoen geen steun uitgekeerd.”

Artikel 16, leden 1 en 2, van dezelfde verordening luidt als volgt:

De bevoegde instanties gaan voor elk verkoopseizoen de registers van de verwerkers na; daarbij wordt door middel van controles ter plaatse steekproefsgewijs een aantal steunaanvragen onderzocht die ten minste 15 % van de hoeveelheden van de betrokken eindproducten vertegenwoordigen, teneinde met name na te gaan of:

1. de eindproducten waarvoor productiesteun mag worden aangevraagd, aan de geldende kwaliteitsnormen voldoen. Indien de analyse van de officieel genomen monsters uiteindelijk andere uitkomsten oplevert dan die welke in het register van de verwerker zijn opgetekend, en de analyse tot de slotsom leidt dat aan de door de Gemeenschap vastgestelde minimumkwaliteitsnormen niet is voldaan, mag voor de betrokken verwerking geen steun worden uitgekeerd;

2. de hoeveelheid voor de verwerking gebruikte basisproducten overeenkomt met die welke in de steunaanvraag is vermeld;

3. de prijs die voor de basisproducten welke voor de bereiding van de onder a bedoelde producten zijn gebruikt, is betaald, ten minste gelijk is aan de vastgestelde minimumprijs,

   en

4. de basisproducten aan de vastgestelde kwaliteitseisen voldoen.

De bevoegde instanties voeren tevens elk verkoopseizoen steekproefcontroles uit betreffende:

1. in de verwerkende bedrijven, het gewicht van de geleverde basisproducten;

2. de handtekeningen op de in artikel 14, lid 2, bedoelde facturen en de juistheid van deze facturen, bijvoorbeeld door de betrokken partijen met elkaar te confronteren.”

Artikel 14 van verordening nr. 504/97 bepaalt:

De verwerker houdt registers bij waarin ten minste de volgende gegevens worden opgetekend:

1. per dag, de inkomende gekochte partijen basisproducten, met vermelding voor welke hoeveelheden verwerkingscontracten dan wel aanvullende overeenkomsten zijn gesloten, en met opgave van de nummers van de in voorkomend geval voor deze partijen opgestelde bewijzen van inontvangstneming;

2. het gewicht van elke inkomende partij en naam en adres van de medecontractant;

3. per dag, de hoeveelheden eindproducten die na verwerking van de basisproducten zijn verkregen, uitgesplitst in hoeveelheden die voor steun in aanmerking komen en hoeveelheden die daarvoor niet in aanmerking komen;

4. voor producten op basis van tomaten: per dag, de hoeveelheden eindproducten die zijn verkregen na verwerking van de boven de quota geproduceerde basisproducten waarvoor de minimumprijs in acht is genomen;

5. voor elke partij afzonderlijk, de hoeveelheden en de prijzen van de producten die het bedrijf van de verwerker verlaten, met vermelding van de geadresseerde. Deze gegevens mogen in de registers worden opgetekend met verwijzing naar de bewijsstukken voorzover de voornoemde gegevens daarin zijn vermeld.

De verwerker bewaart het bewijs van betaling voor alle basisproducten die in het kader van verwerkingscontracten of van enigerlei aanvullende overeenkomst zijn gekocht.

De verwerker dient zich aan alle noodzakelijk geachte inspectie- of controlemaatregelen te onderwerpen en houdt de aanvullende registers bij die door de nationale autoriteiten zijn voorgeschreven om de door hen noodzakelijk geachte controles te kunnen verrichten. Indien de bedoelde inspectie of controle door de schuld van de verwerker niet kan worden uitgevoerd ondanks een aanmaning dat hij deze inspectie of controle dient toe te staan, wordt voor het betrokken verkoopseizoen geen steun uitgekeerd.”

Uit de artikelen 15 en 16, leden 1 en 2, van verordening nr. 1558/91 en artikel 14 van verordening nr. 504/97 volgt, dat de nationale autoriteiten verplicht zijn controles uit te voeren teneinde de naleving te kunnen verzekeren van de communautaire regelgeving betreffende productiesteun voor op basis van groenten en fruit verwerkte producten.

Aangezien de Griekse regering enerzijds niet betwist, dat het ter voldoening aan deze verplichting in Griekenland opgezette controlesysteem is gebaseerd op het gebruik van leveringsbonnen en zij anderzijds geenszins de juistheid in twijfel trekt van de constateringen van de diensten van de Commissie betreffende de bewijskracht van de door hen geverifieerde leveringsbonnen, kan de Commissie geen onjuiste uitlegging van de door de Griekse regering aangehaalde bepalingen of een onjuiste beoordeling van de feiten worden verweten.

Mitsdien is het eerste middel ongegrond en moet het worden afgewezen.

Argumenten van partijen

Tot staving van haar tweede middel, betreffende onjuiste uitlegging van de artikelen 15 en 16 van verordening nr. 1558/91 en onjuiste beoordeling van de feiten, betoogt de Griekse regering dat de Commissie zich beperkt tot een algemene verwijzing naar het ontbreken van handtekeningen op de documenten en het ontbreken van controles, zonder dat zij deze punten van bezwaar nader preciseert.

De Griekse regering voegt hieraan toe dat, voorzover de Commissie met haar algemeen geformuleerde verwijt betreffende het ontbreken van controles in feite doelt op het ontbreken van controles van de voorraden, dit verwijt niet relevant is, omdat de verordeningen nrs. 1558/91 en 504/97 niet in dergelijke controles voorzien. Hoe dan ook hebben de bevoegde diensten deze controles niettemin uitgevoerd en zijn de controleverslagen met betrekking tot alle fabrieken in de door de diensten van de Commissie in augustus 1998 bezochte departementen, aan deze instelling overhandigd.

Voorts meent de Griekse regering, dat het aantal controles dat door de bevoegde autoriteiten is uitgevoerd, steeds hoger heeft gelegen dan wordt voorgeschreven in artikel 16, lid 1, sub b, van verordening nr. 1558/91, zodat de toepassing van een financiële correctie niet gerechtvaardigd was.

De Commissie betoogt dat haar diensten hebben vastgesteld, dat hetzij controleverslagen ontbraken, hetzij beschrijvende gegevens aan de hand waarvan kon worden nagegaan op welke wijze de controles waren uitgevoerd. Bij de controles te Giannitsa (Griekenland) waren de Griekse autoriteiten niet bij machte afschriften van deze verslagen te verstrekken, terwijl dezelfde autoriteiten bij de controles in Edessa verslagen hebben overgelegd die geen enkele informatie bevatten over de resultaten en de wijze van uitvoering van de controles.

Beoordeling door het Hof

Volstaan kan worden met de vaststelling dat de door de Griekse regering tot staving van haar tweede middel aangevoerde argumenten geen weerlegging vormen van de punten van bezwaar van de Commissie en niet afdoen aan de constateringen van deze instelling dat de controleverslagen hetzij onvolledig waren, hetzij niet aan de opsporingsbeambten van de Commissie konden worden overgelegd.

Hieruit volgt dat ook het tweede middel moet worden afgewezen.

Argumenten van partijen

Het derde middel van de Griekse regering is ontleend aan onjuiste uitlegging van artikel 9 van verordening nr. 504/97. Uit deze bepaling, die enkel de betrekkingen tussen de verwerkers en de telersverenigingen regelt, zou volgen dat de minimumprijs door de verwerkers moet worden betaald aan de telersverenigingen. In Griekenland moeten bedoelde betalingen altijd via de bank geschieden en wordt het bewijs daarvan opgenomen in elk dossier betreffende aanvraag van steun. De Griekse procedures zouden derhalve volkomen in overeenstemming zijn met voormeld artikel 9.

Met betrekking tot de betalingen door de telersverenigingen aan hun leden voert de Griekse regering aan, dat deze niet door verordening nr. 1558/91 worden beheerst. In casu ontvangen de telersverenigingen de totale bedragen die de vervoerders verschuldigd zijn; de inhoudingen op deze bedragen door sommige van deze verenigingen, zijn bestemd om diverse schulden van de producenten te voldoen. Deze inhoudingen zijn zowel verenigbaar met verordening nr. 1558/91 als met verordening nr. 504/97 en zijn bovendien van generlei invloed op de begroting van de Gemeenschap. Zij rechtvaardigen derhalve niet de toepassing van een financiële correctie. Afzonderlijke inbreuken op de communautaire regelgeving, zoals die welke door de diensten van de Commissie aan het licht zijn gebracht, brengen de goede werking van het systeem of de regelmatigheid van het beheer van de communautaire middelen niet zodanig in gevaar dat zij de toepassing van een financiële correctie van 10 % van de gedeclareerde uitgaven rechtvaardigen.

De Commissie stelt van haar zijde, dat het derde middel geen verband houdt met het punt van bezwaar dat aan de litigieuze financiële correctie ten grondslag ligt, namelijk de algemene verlaging, door de toepassing van een afvalpercentage, van de hoeveelheid geleverde producten die voor de betaling van de minimumprijs in aanmerking is genomen. De Griekse regering doelt op andere inhoudingen dan die welke door de Commissie worden betwist. De door deze regering bedoelde inhoudingen, die door de telersverenigingen worden verricht uit hoofde van het bestaan van diverse schulden, leiden nog tot verdere verlaging van de aan de producenten betaalde minimumprijs.

Beoordeling door het Hof

Volstaan kan worden met de vaststelling dat de door de Griekse regering tot staving van haar derde middel aangevoerde argumenten niet relevant zijn, aangezien zij dienen ten bewijze dat de inhoudingen door de telersverenigingen in overeenstemming zijn met de gemeenschapsregelgeving, terwijl uit het syntheseverslag duidelijk blijkt dat de Commissie deze inhoudingen bij het opleggen van de litigieuze financiële correctie buiten beschouwing heeft gelaten.

Hieruit volgt dat ook het derde middel faalt.

Argumenten van partijen

Subsidiair stelt de Griekse regering, dat het percentage van de betrokken financiële correctie onevenredig is in verhouding tot de ernst van de geconstateerde tekortkomingen, dat de bestreden beschikking gebrekkig is gemotiveerd omdat de Commissie niet de omvang van het risico voor de gemeenschapsmiddelen heeft vastgesteld, en dat deze laatste de grenzen heeft overschreden van de beoordelingsbevoegdheid waarover zij bij de goedkeuring van de rekeningen van het EOGFL beschikt. Deze financiële correctie moet derhalve worden nietig verklaard of althans worden verlaagd tot 2 % van de gedeclareerde uitgaven.

De Commissie betoogt dat zij op grond van de tekortkomingen die in het kader van de onderzoeken van haar diensten zijn geconstateerd, heeft geconcludeerd dat er een hoog risico voor financieel verlies voor het EOGFL bestond en dat zij de litigieuze financiële correctie dus kon opleggen.

Beoordeling door het Hof

Er zij aan herinnerd, dat de lidstaten verplicht zijn de maatregelen te treffen en de controles uit te voeren die noodzakelijk zijn om zich ervan te vergewissen dat de door het EOGFL gefinancierde acties daadwerkelijk en regelmatig zijn uitgevoerd, en dat de Commissie verplicht is de financiering van uitgaven door dit Fonds te weigeren wanneer zij onregelmatigheden constateert.

Aangezien de Griekse regering, zoals uit de punten 99 en 105 van dit arrest blijkt, in casu niet aan deze verplichtingen heeft voldaan en de door de Commissie aan het licht gebrachte tekortkomingen in het Griekse controlesysteem betrekking hebben op essentiële aspecten van dit systeem, mocht laatstgenoemde redelijkerwijs oordelen dat er een groot risico voor financieel verlies op ruime schaal voor het EOGFL bestond en mocht zij, in overeenstemming met de in document nr. VI/5330/97 geformuleerde richtsnoeren, een forfaitaire correctie van 10 % van het totaal der betrokken uitgaven opleggen.

Het vierde middel is derhalve eveneens ongegrond.

In deze omstandigheden moet het beroep worden verworpen voorzover het strekt tot nietigverklaring van de financiële correctie uit hoofde van begrotingspost B0I-1512-001 voor de verwerking van perziken.

Gelet op de voorgaande overwegingen moet het beroep van de Helleense Republiek in zijn geheel worden verworpen.