Arrest van het Gerecht (Tweede kamer) van 29 januari 2014  

Eerste grief van het eerste onderdeel van het derde middel: situatie van de bedrijfstak van de Gemeenschap aan het eind van het onderzoektijdvak

56 Om tot de conclusie te komen dat de bedrijfstak van de Gemeenschap aan het eind van het onderzoektijdvak kwetsbaar was, hebben de instellingen in herinnering gebracht dat in 2006 antidumpingmaatregelen waren ingesteld om de schade veroorzakende dumping die door de invoer uit een aantal landen werd veroorzaakt, te neutraliseren. De bedrijfstak van de Gemeenschap kon evenwel niet ten volle profiteren van de marktexpansie, omdat de invoer waarop de antidumpingmaatregelen sinds 2006 van toepassing waren, is overgenomen door invoer uit China. De bedrijfstak van de Gemeenschap is dus niet volledig hersteld. Mochten de marktomstandigheden veranderen, dan wordt de bedrijfstak van de Gemeenschap blootgesteld aan de schadelijke effecten die door de invoer met dumping kunnen worden veroorzaakt. Deze situatie heeft zich reeds in het verleden voorgedaan, toen het niveau van de vraag normaal was, hetgeen heeft geleid tot de vaststelling van antidumpingmaatregelen in 2006 (overwegingen 47 tot en met 49 van de bestreden verordening, gelezen tegen de achtergrond van de overwegingen 87 tot en met 89 van de voorlopige verordening).

57 Verzoekster wijst in het bijzonder op de tegenstrijdigheden tussen de conclusie van de instellingen en de relevante economische gegevens van het concrete geval. De Raad betwist verzoeksters argumenten en wijst in het bijzonder op de prognoses of de economische gegevens betreffende het tijdvak na het onderzoektijdvak.

58 Allereerst dient erop te worden gewezen dat, ook al is de vaststelling van de Raad inzake de situatie van de bedrijfstak van de Gemeenschap aan het eind van het onderzoektijdvak opgenomen in het deel inzake de schade, deze niet geheel losstaat van de analyse van dreigende schade. In het bijzonder heeft de Commissie in overweging 126 van de voorlopige verordening gesteld dat wanneer er geen maatregelen worden genomen, de invoer met dumping uit China aanmerkelijke schade dreigt te veroorzaken voor de „kwetsbare” bedrijfstak van de Gemeenschap, met name door geringere verkopen, een kleiner marktaandeel, een lagere productie en een geringere winstgevendheid. De Raad heeft in het kader van de bestreden verordening de bevindingen van de Commissie op dit punt uitdrukkelijk bevestigd (overweging 81 van de bestreden verordening).

59 Om te beginnen dient te worden herinnerd aan de relevante feiten van het onderhavige geval, die door de Commissie in de voorlopige verordening werden vermeld en die wijzen op de ontwikkeling van de situatie van de bedrijfstak van de Gemeenschap tijdens de beoordelingsperiode, dus tot aan het eind van het onderzoektijdvak:

• de productie van de bedrijfstak van de Gemeenschap is met 7 % gestegen (overweging 67 van de voorlopige verordening);

• de bezettingsgraad van de productiecapaciteit is gestegen met 9 % en bereikte 90 % tijdens het onderzoektijdvak, waarbij ook hoge percentages werden bereikt in 2006 en 2007 (overweging 69 van de voorlopige verordening);

• de voorraad is toegenomen met 12 %, waarbij de Commissie evenwel opmerkt dat „het belang van deze indicator voor de analyse van de schade beperkt [wordt] geacht”, daar in verreweg de meeste gevallen op bestelling wordt geproduceerd (overweging 72 van de voorlopige verordening);

• het volume van de verkoop door de bedrijfstak van de Gemeenschap is met 14 % gestegen (overweging 73 van de voorlopige verordening);

• de bedrijfstak van de Gemeenschap verloor 5,2 procentpunten van zijn marktaandeel (overweging 75 van de voorlopige verordening);

• de werkgelegenheid bleef stabiel (overweging 77 van de voorlopige verordening);

• de productiviteit is met 7 % gestegen (overweging 78 van de voorlopige verordening);

• het gemiddelde loon per werknemer steeg met 16 % (overweging 79 van de voorlopige verordening);

• de verkoopprijzen van de bedrijfstak van de Gemeenschap zijn met 21 % gestegen (overweging 80 van de voorlopige verordening);

• de winstgevendheid van de verkoop door de bedrijfstak van de Gemeenschap aan niet-verbonden ondernemingen, in percentage van nettoverkoop, is gestegen met 27 % of met 3,3 procentpunten, en bedroeg 15,4 % tijdens het onderzoektijdvak, waarbij de winstgevendheid in 2005 en vooral in 2006 en 2007 ook zeer groot was (overweging 82 van de voorlopige verordening);

• het rendement van investeringen, dit wil zeggen de winst uitgedrukt in percentage van de nettoboekwaarde van de investeringen, is gestegen met 10 % of met 4,6 procentpunten, om 51,7 % te bedragen gedurende het onderzoektijdvak, na respectievelijk 85,1 en 79,2 % te hebben bereikt in 2006 en 2007 (overweging 82 van de voorlopige verordening);

• de nettokasstroom uit ondernemingsactiviteiten steeg met 73 % en bedroeg 634 miljoen EUR tijdens het onderzoektijdvak, waarbij de Commissie overigens preciseert dat er „geen aanwijzingen [waren] dat de bedrijfstak van de Gemeenschap moeilijkheden ondervond bij het aantrekken van kapitaal” (overweging 84 van de voorlopige verordening);

• de jaarlijkse investeringen van de bedrijfstak van de Gemeenschap zijn met 185 % toegenomen en bedroegen 284 miljoen EUR tijdens het onderzoektijdvak (overweging 85 van de voorlopige verordening).

60 Deze feiten werden door de Raad bevestigd in overweging 46 van de bestreden verordening.

61 Op dit punt dient te worden vastgesteld dat, zoals verzoekster in wezen terecht aanvoert, met uitzondering van de ontwikkeling van het marktaandeel van de bedrijfstak van de Gemeenschap, de hierboven weergegeven economische gegevens alle positief zijn en in hun geheel het profiel schetsen van een bedrijfstak die zich in een sterke, en niet in een zwakke of kwetsbare situatie bevindt. Bovendien heeft de Commissie zelf in overweging 88 van de voorlopige verordening erop gewezen dat „[d]e door de bedrijfstak van de Gemeenschap geleden schade [beperkt] was [geweest] en [...] niet [had geleid] tot grote economische problemen”. Uit deze vaststelling kan worden afgeleid dat in de context van de situatie van de bedrijfstak van de Gemeenschap tijdens de beoordelingsperiode – dit wil zeggen tot aan het eind van het onderzoektijdvak – deze bedrijfstak niet kwetsbaar was, dit wil zeggen vatbaar voor schade door de invoer uit China. Wat de door de Raad in zijn geschriften aangehaalde omstandigheid betreft dat de bedrijfstak van de Gemeenschap enkele procentpunten van zijn marktaandeel heeft verloren tijdens de beoordelingsperiode, deze kan als zodanig niet de conclusie schragen dat die bedrijfstak kwetsbaar was aan het eind van het onderzoektijdvak. Bovendien moet deze omstandigheid in perspectief worden geplaatst met het feit dat de bedrijfstak van de Gemeenschap een aanzienlijk marktaandeel had tijdens het onderzoektijdvak, te weten 63,6 %, en dat het volume van zijn verkoop sterk was gestegen, met meer dan 14 %, tijdens de beoordelingsperiode. Tevens moet zij in perspectief worden geplaatst met het feit dat de invoer uit andere derde landen zonder dumping tijdens de beoordelingsperiode qua omvang is gestegen met 35 % (overweging 142 van de voorlopige verordening) en dat het marktaandeel van die invoer is gestegen van 7,8 naar 8,5 %. Gelet op al deze elementen dient dus te worden geoordeeld dat de vaststelling door de instellingen dat de bedrijfstak van de Gemeenschap kwetsbaar was aan het eind van het onderzoektijdvak, niet wordt onderbouwd door de relevante economische gegevens van het concrete geval (in soortgelijke zin met andere economische gegevens, arrest Gerecht van 2 mei 1995, NTN Corporation en Koyo Seiko/Raad, T-163/94 en T-165/94, Jurispr. blz. II-1381, punten 95 en 96).

62 De andere elementen die in de bestreden verordening of door de instellingen in het kader van hun geschriften voor het Gerecht worden aangevoerd, kunnen niet afdoen aan deze vaststelling.

63 Wat in het bijzonder de door de instellingen aangevoerde omstandigheid betreft dat, mocht de economische tendens omslaan, de bedrijfstak van de Gemeenschap zou worden blootgesteld aan de schadelijke effecten die door deze invoer met dumping kunnen worden veroorzaakt (overweging 89 van de voorlopige verordening, bevestigd door de Raad in overweging 47 van de bestreden verordening), deze kan, in voorkomend geval, doen besluiten tot een situatie van kwetsbaarheid voor de toekomst. Deze omstandigheid is dus niet ter zake dienend voor de conclusie dat de bedrijfstak van de Gemeenschap kwetsbaar was aan het eind van het onderzoektijdvak. Hetzelfde geldt voor de door de Raad in zijn geschriften voor het Gerecht aangevoerde elementen met betrekking tot de economische gegevens die dateren van na het onderzoektijdvak, en de conclusies die de Raad daaruit trekt met betrekking tot de verslechtering van de situatie van de bedrijfstak van de Gemeenschap. Verder dient te worden beklemtoond dat de rechterlijke instanties van de Unie reeds hebben geoordeeld dat de door de instellingen aangevoerde omstandigheid inzake de verslechtering van de economische context berust op een onjuiste rechtsopvatting, daar de basisverordening – in het deel ervan dat ziet op de analyse van de schade – uitdrukkelijk bepaalt dat factoren als de inkrimping van de vraag niet mogen worden toegeschreven aan de invoer met dumping [arrest Hof van 10 februari 1998, Commissie/NTN en Koyo Seiko, C-245/95 P, Jurispr. blz. I-401, punt 43, en arrest NTN Corporation en Koyo Seiko/Raad, punt 61 supra, punten 97‑99; zie ook overweging 35 van verordening (EEG) nr. 2849/92 van de Raad van 28 september 1992 tot wijziging van het bij verordening (EEG) nr. 1739/85 ingestelde definitieve antidumpingrecht op de invoer in de Europese Gemeenschap van kogellagers met een grootste uitwendige diameter van meer dan 30 mm, van oorsprong uit Japan (PB L 286, blz. 2) waarop die twee arresten betrekking hebben].

64 Het door de Commissie in overweging 87 van de voorlopige verordening aangevoerde en door de Raad in overweging 46 van de bestreden verordening bevestigde feit dat de stijging van de invoer uit China zeker tot gevolg had dat de bedrijfstak van de Gemeenschap weinig geneigd was „te investeren en zijn productiecapaciteit uit te breiden in verband met de groei van de markt”, wordt niet geschraagd door de relevante gegevens van het concrete geval. Om te beginnen blijkt duidelijk uit de hierboven weergegeven cijfers dat dit niet tot gevolg had dat de bedrijfstak van de Gemeenschap weinig geneigd was te investeren, daar de jaarlijkse investeringen van de bedrijfstak van de Gemeenschap met 185 % zijn toegenomen tijdens de beoordelingsperiode. Verder blijkt met name uit de overwegingen 91 en 92 van de voorlopige verordening dat het bestaan van dreigende schade in casu berust op het verwachte gevaar op korte termijn dat het verbruik in de Gemeenschap in de nabije toekomst sterk zal afnemen. De schattingen van de Commissie waren gebaseerd op algemeen beschikbare informatie en op gegevens die de bedrijfstak van de Gemeenschap had verstrekt. Tevens hebben de instellingen herhaaldelijk eraan herinnerd dat de expansie van de communautaire markt „uitzonderlijk” was (zie met name overweging 87 van de voorlopige verordening en overwegingen 47 en 48 van de bestreden verordening). Derhalve is sprake van een duidelijke tegenstrijdigheid tussen, enerzijds, het betoog dat de invoer uit China tot gevolg had dat de bedrijfstak van de Gemeenschap weinig geneigd was zijn productiecapaciteit uit te breiden en, anderzijds, het feit dat wordt gewezen op een „uitzonderlijke” expansie van de communautaire markt en op een gevaar op korte termijn van sterke inkrimping van de vraag. In de omstandigheden van het concrete geval, zoals deze door de instellingen zijn vastgesteld, zou het immers juist logisch zijn dat de bedrijfstak van de Gemeenschap zijn productiecapaciteit niet uitbreidt. Ten slotte dient in herinnering te worden gebracht dat de Commissie zelf in overweging 88 van de voorlopige verordening erop heeft gewezen dat „[d]e door de bedrijfstak van de Gemeenschap geleden schade [beperkt] was [...] en [niet] leidde [...] tot grote economische problemen”. Deze vaststelling beoogt de invloed van de invoer met dumping uit China op de situatie van de bedrijfstak van de Gemeenschap tijdens de beoordelingsperiode sterk te minimaliseren.

65 Ten slotte berust de bewering van de instellingen dat de bedrijfstak van de Gemeenschap niet volledig was hersteld van de dumpingpraktijken die voor 2006 hebben plaatsgevonden, op geen enkel concreet element. In het bijzonder werd geen enkel element aangedragen op grond waarvan kon worden vastgesteld wat de instellingen begrepen onder „volledig herstel” van de bedrijfstak van de Gemeenschap gelet op, met name, de hierboven aangehaalde economische gegevens. Verzoekster stelt dus terecht in haar geschriften dat de instellingen niet hebben aangetoond dat de bedrijfstak van de Gemeenschap zich niet had hersteld van de vroegere dumping.

66 Gelet op al deze elementen, en in het bijzonder het feit dat de conclusie van de instellingen niet wordt geschraagd door de relevante gegevens van het concrete geval, dient te worden geoordeeld dat de Raad blijk heeft gegeven van een kennelijk onjuiste opvatting door de vaststelling van de Commissie te bevestigen dat de bedrijfstak van de Gemeenschap kwetsbaar was aan het eind van het onderzoektijdvak.

Tweede grief van het eerste onderdeel van het derde middel: het bestaan van dreigende schade

67 De bestreden verordening bevat twee onderdelen en volgt aldus de structuur van de voorlopige verordening. Het eerste onderdeel betreft de „[w]aarschijnlijke ontwikkeling van het verbruik in de Gemeenschap, de invoer uit het betrokken land en de situatie van de bedrijfstak van de Gemeenschap na het onderzoektijdvak” (overwegingen 90 tot en met 112 van de voorlopige verordening en overwegingen 50 tot en met 65 van de bestreden verordening). Het tweede onderdeel betreft specifiek de „[d]reigende schade” (overwegingen 113 tot en met 125 van de voorlopige verordening en overwegingen 66 tot en met 81 van de bestreden verordening).

68 Beklemtoond dient te worden dat de Raad in de bestreden verordening de conclusie van de Commissie heeft bevestigd dat er „vanaf het eind van het onderzoektijdvak” schade dreigde (overweging 81 van de bestreden verordening), ook al heeft hij rekening gehouden met in het tijdvak na het onderzoektijdvak beschikbare gegevens.

69 Met betrekking tot het eerste onderdeel van de bestreden verordening dient te worden opgemerkt dat de gegevens die dateren van na het onderzoektijdvak de prognose van de instellingen met betrekking tot de inkrimping van de communautaire markt bevestigen. In het bijzonder wijzen de in overweging 51 van de bestreden verordening aangehaalde elementen erop dat tussen het eind van het onderzoektijdvak, te weten 30 juni 2008, en maart 2009 het verbruik in de Gemeenschap met 27,7 % is gedaald. Evenwel dient eraan te worden herinnerd dat schadefactoren als de inkrimping van de vraag niet mogen worden toegeschreven aan de invoer met dumping (zie punt 63 supra en aldaar aangehaalde rechtspraak).

70 Wat het tweede onderdeel van de bestreden verordening betreft, waarop het onderhavige geding specifiek betrekking heeft, berust de vaststelling van de Raad op de analyse van vier factoren. Deze factoren hernemen de door de basisverordening vastgestelde criteria. Zij betreffen de ontwikkeling van de invoer met dumping (overwegingen 66 tot en met 68 van de bestreden verordening), de vrije capaciteit bij de exporteurs (overwegingen 69 tot en met 71 van de bestreden verordening), de prijzen van de invoer uit China (overwegingen 72 en 73 van de bestreden verordening) en de omvang van de voorraden (overweging 74 van de bestreden verordening). Met betrekking tot deze laatste factor was de Raad in wezen van oordeel dat deze niet doorslaggevend was voor de analyse van dreigende schade.

71 Verzoeksters argumenten spitsen zich toe op de ontwikkeling van de Chinese invoer, in termen van volume en prijzen, alsmede op de andere exportmarkten gelet op de beschikbare capaciteit bij de Chinese exporteurs. Verzoekster stelt in wezen dat er tegenstrijdigheden bestaan tussen de prognoses van de Commissie, die door de Raad zijn bevestigd, en de gegevens inzake het tijdvak na het onderzoektijdvak, en dat de analyse van de andere exportmarkten lacunes vertoont.

72 Wat in de eerste plaats de ontwikkeling van de invoer met dumping betreft, heeft de Commissie om te beginnen geoordeeld dat een verslechtering van de algemene situatie van de communautaire markt „geen grote invloed zal hebben op de ontwikkeling van het volume” van de invoer met dumping (overweging 115 van de voorlopige verordening). Zij heeft daaraan toegevoegd dat de bevindingen met betrekking tot deze factor niet mogen worden gebaseerd op een eenvoudige waarneming van de ontwikkeling van het volume van de invoer met dumping in absolute cijfers, maar er rekening moet worden gehouden met de marktcontext waarin deze ontwikkeling geschiedt en met de vraag of die invoer kan hebben geresulteerd in een toe- of afname van het marktaandeel van de invoer met dumping. In deze context stelde zij dat het marktaandeel van de invoer met dumping in de beoordelingsperiode „veel groter was geworden”, maar ook dat er „geen tekenen waren dat deze ontwikkeling is gestopt of in haar tegendeel is verkeerd” toen de vraag al begon terug te lopen. De Commissie heeft daaruit het volgende afgeleid (overweging 116 van de voorlopige verordening): „Bijgevolg is vastgesteld dat het marktaandeel van de invoer met dumping uit [China] vrijwel zeker zal toenemen [en] dat [...] de druk van deze invoer met dumping op de communautaire markt waarschijnlijk aanzienlijk zal toenemen”.

73 Dienaangaande dient te worden vastgesteld dat volgens de in de bestreden verordening aangehaalde gegevens het volume van de invoer uit China in het tijdvak na het onderzoektijdvak in absolute cijfers zeer sterk was gedaald, zoals verzoekster terecht opmerkt in haar geschriften. Volgens de tabel in overweging 52 van de bestreden verordening nam die invoer immers met 24,6 % af. Bovendien was in relatieve cijfers de toename van het marktaandeel van die invoer zwak, te weten 0,7 procentpunt in dat tijdvak.

74 Bovengenoemde bewering van de Commissie, dat de algemene situatie van de communautaire markt geen „grote” invloed zal hebben op „de ontwikkeling van het volume” van de invoer uit China en dat de druk van deze invoer op de communautaire markt waarschijnlijk „aanzienlijk” zal toenemen, wordt weerlegd door de gegevens die dateren van na het onderzoektijdvak en waarmee de Raad in de bestreden verordening rekening heeft gehouden.

75 In de bestreden verordening ziet de Raad geen tegenstrijdigheid tussen de beweringen van de Commissie en de betrokken economische gegevens. De Raad heeft overweging 116 van de voorlopige verordening aldus uitgelegd dat dat „het niet zozeer om het volume van die invoer in absolute cijfers gaat, maar om de omvang in relatie tot het verbruik, met andere woorden om het marktaandeel”. In dit verband merkt hij op dat het marktaandeel van de invoer uit China „licht is toegenomen” (overweging 68 van de bestreden verordening).

76 De Commissie heeft weliswaar daadwerkelijk de ontwikkeling van het volume van de invoer uit China besproken in absolute én relatieve cijfers, maar zij heeft haar redenering gekaderd in het perspectief van een „aanzienlijke” ontwikkeling van dat volume. Tegen deze achtergrond was zij van oordeel dat de druk van deze invoer met dumping op de communautaire markt waarschijnlijk „aanzienlijk” zou toenemen.

77 Deze uitlegging van overweging 116 van de voorlopige verordening wordt bevestigd door andere overwegingen van die verordening. Zo heeft de Commissie in overweging 95 van de voorlopige verordening erop gewezen dat, ook al zal het „totale volume” van de invoer als gevolg van de inzakkende vraag teruglopen – „maar deze daling zal waarschijnlijk niet groot zijn” –, het marktaandeel van de invoer uit China toch zal toenemen. Zij heeft dit standpunt gehandhaafd in overweging 133 van de voorlopige verordening en gesteld dat de beginnende afname van het verbruik „geen effect had [gehad] op de omvang” van de invoer, waarvan het marktaandeel juist toenam. Zij heeft daaraan toegevoegd dat er „geen reden [was] om aan te nemen dat deze trend in zijn tegendeel [zou] verkeren bij een voortzetting of verslechtering van deze ontwikkeling op korte termijn”.

78 Derhalve bestaat er een aanzienlijk onderscheid tussen de prognoses van de Commissie in de fase van de voorlopige verordening en de economische gegevens van het tijdvak na het onderzoektijdvak, die in aanmerking werden genomen door de Raad in het kader van de bestreden verordening. Hierbij dient eraan te worden herinnerd dat een van de criteria voor de vaststelling van het bestaan van dreigende schade een aanzienlijke toename van de invoer met dumping op de markt van de Gemeenschap is waardoor de invoer waarschijnlijk nog „aanzienlijk” in omvang zal toenemen (artikel 3, lid 9, van de basisverordening). Volgens de vaststellingen van de Raad in de bestreden verordening is het marktaandeel van de invoer uit China in het tijdvak na het onderzoektijdvak „licht toegenomen” (overweging 68 van de bestreden verordening). Deze lichte toename, in relatieve cijfers, en de sterke daling, in absolute cijfers, van de invoer uit China schragen niet de vaststelling dat in casu de invoer waarschijnlijk noch aanzienlijk in omvang zou toenemen. Verder dient de toename van het marktaandeel van de invoer uit China met 0,7 procentpunt in perspectief worden geplaatst met de daling van het marktaandeel van de bedrijfstak van de Gemeenschap met 0,1 procentpunt in het tijdvak na het onderzoektijdvak (overweging 53 van de bestreden verordening).

79 Wat in de tweede plaats de vrije capaciteit bij de exporteurs betreft, heeft de analyse van de instellingen betrekking op enerzijds de eigenlijke vrije productiecapaciteit en anderzijds het gevaar van verschuiving van de Chinese uitvoer naar de communautaire markt.

80 In dit verband dient eraan te worden herinnerd dat krachtens artikel 3, lid 9, van de basisverordening de instellingen een onderzoek moeten verrichten naar met name voldoende vrij beschikbare productiecapaciteit van de exporteur of een aanmerkelijke toename daarvan in de nabije toekomst, waardoor de uitvoer met dumping naar de Gemeenschap waarschijnlijk nog aanzienlijk zal toenemen, waarbij evenwel rekening moet worden gehouden met de beschikbaarheid van andere exportmarkten die de extra voor uitvoer beschikbare hoeveelheden kunnen absorberen.

81 In deze context dient te worden geoordeeld dat wanneer de instellingen een gevaar van verschuiving van de uitvoer naar de Unie beoordelen gelet op een uitbreiding van de productie- en exportcapaciteit in het exportland, zij niet alleen rekening dienen te houden met het bestaan van andere exportmarkten, maar ook met een eventuele ontwikkeling van het verbruik in het exportland zelf (zie in die zin en naar analogie, arrest NTN Corporation en Koyo Seiko, punt 61 supra, punt 109).

82 In casu is de Commissie eerst tot de conclusie gekomen dat er in China nog veel productiecapaciteit beschikbaar was en dat de Chinese exporteurs de neiging hadden gehad hun uitvoer flink op te voeren, en vervolgens heeft zij erop gewezen dat het aandeel van de uitvoer naar de Gemeenschap in de totale Chinese uitvoer in de beoordelingsperiode aanzienlijk was gegroeid, „van 1 % in 2005 tot 9 % aan het eind van het onderzoektijdvak”. Voorts heeft zij gesteld dat „[d]e andere belangrijke markten [...] de Verenigde Staten (36 %, in 2007 nog 31 %), Algerije (6 %, in 2006 nog 2 %) en Zuid-Korea (6 %, in 2005 nog 3 %) [waren]” en dat op grond hiervan kon worden verwacht „dat een groot deel van de onlangs gecreëerde extra capaciteit voor de EG-markt bestemd [was]” en „dat enkele van deze markten, en vooral die van de Verenigde Staten, binnenkort sterk [zouden] krimpen” (overweging 119 van de voorlopige verordening). In de bestreden verordening heeft de Raad de overwegingen van de Commissie bevestigd zonder aanvullende elementen aan te dragen.

83 Vastgesteld dient te worden dat, zoals verzoekster terecht in haar geschriften opmerkt, de instellingen in hun analyse geen rekening hebben gehouden met „de beschikbaarheid van andere exportmarkten die de extra voor uitvoer beschikbare hoeveelheden kunnen absorberen”, hoewel artikel 3, lid 9, van de basisverordening dit vereist. Uit overweging 119 van de voorlopige verordening blijkt immers dat de Commissie de Verenigde Staten, Algerije en Zuid-Korea enkel heeft vermeld om aan te duiden welk aandeel deze landen vertegenwoordigden in de totale Chinese uitvoer. Er werden geen nauwkeurige gegevens aangedragen met betrekking tot de ontwikkeling van die markten of hun eventuele capaciteit om de extra voor uitvoer beschikbare hoeveelheden te absorberen. Nochtans was de Commissie „op grond hiervan” van oordeel „dat een groot deel van de onlangs gecreëerde extra capaciteit voor de EG-markt bestemd [was]”. Indien, zoals de instellingen stellen, de productiecapaciteit in China en het exportvolume zijn gestegen (overweging 118 van de voorlopige verordening) en tegelijkertijd het aandeel van de drie bovengenoemde landen in de totale Chinese uitvoer is gestegen, zoals blijkt uit overweging 119 van de voorlopige verordening, betekent dit dat het exportvolume naar die drie landen ook is gestegen. De enige aanwijzing inzake de ontwikkeling van de markten van de andere landen is de bewering dat het ook ernaar uitziet dat „enkele van deze markten, en vooral die van de Verenigde Staten, binnenkort sterk zullen krimpen”. Naast het feit dat deze bewering zeer vaag is, in het bijzonder wat de betrokken landen en volumes betreft, en dat zij wordt geformuleerd na de conclusie van de Commissie dat een groot deel van de onlangs gecreëerde extra capaciteit voor de EG-markt bestemd is, moet zij in perspectief worden geplaatst met het feit dat de instellingen voor de markt van de Unie ook een duidelijke inkrimping van de vraag verwachtten. Laatstgenoemd element ontbreekt evenwel in de analyse van de instellingen wat een eventuele verschuiving van de Chinese uitvoer naar de markt van de Unie betreft.

84 Verder dient met klem erop te worden gewezen dat de instellingen op geen enkel ogenblik verwijzen naar de Chinese markt zelf en naar de eventuele invloed van deze markt op de mogelijkheid om de extra productiecapaciteit te absorberen. De instellingen hebben enkel gewezen op het aandeel van de uitvoer in de totale verkoop van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. Deze omstandigheid, waarnaar ook wordt verwezen door de Raad in zijn geschriften voor het Gerecht, is niet ter zake dienend voor de vaststelling of de Chinese markt zelf een grote vrije productiecapaciteit kan absorberen.

85 Ten slotte stelt de Commissie in overweging 119 van de voorlopige verordening vast dat het aandeel van de Chinese uitvoer naar de Unie in de beoordelingsperiode aanzienlijk is gegroeid. Deze vaststelling moet evenwel in perspectief worden geplaatst met het feit, waarnaar de instellingen zelf herhaaldelijk hebben verwezen, dat die uitvoer de invoer uit met name Rusland en Oekraïne, waarop antidumpingrechten van toepassing waren sinds 2006, heeft „overgenomen”. De Commissie heeft overigens in overweging 130 van de voorlopige verordening erop gewezen dat de snelle stijging van het marktaandeel van de Chinese producten „duidelijk samenviel” met de sterke afbrokkeling van het marktaandeel van de invoer uit Rusland en Oekraïne, „die concurreerden tegen prijzen die het dichtst bij de Chinese prijzen lagen”. In het kader van de analyse van een waarschijnlijke verschuiving van de uitvoer hebben de instellingen evenwel op geen enkel ogenblik naar dit element verwezen, dat nochtans relevant is, daar het wegvallen van de ondernemingen uit landen die „concurreerden tegen prijzen die het dichtst bij de Chinese prijzen lagen”, minstens gedeeltelijk de stijging van het aandeel van de Chinese uitvoer naar de Unie tijdens de beoordelingsperiode kan verklaren.

86 Wat in de derde plaats de prijzen van invoer uit China betreft, betoogde de Commissie in de voorlopige verordening dat er „geen reden” was om aan te nemen dat er in een economisch klimaat dat wordt gekenmerkt door een ernstige inkrimping van de vraag „een tendens zou zijn om lage prijzen te verhogen”. Een leverancier zal bij een afnemende vraag „zijn prijzen juist laag houden”, om zo een groter marktaandeel te krijgen of zijn marktaandeel ten minste te behouden en te consolideren (overweging 121 van de voorlopige verordening). Zij concludeerde daaruit dat de zeer lage prijzen in twee opzichten een negatief effect hadden. Enerzijds zou het significante prijsverschil waarschijnlijk een verschuiving veroorzaken naar de invoer met dumping omdat er een grotere kans bestaat dat de gebruikers in toenemende mate laaggeprijsde goederen kopen. Anderzijds zouden de lage prijzen de kopers de kans geven te onderhandelen over een verlaging van de prijzen van de bedrijfstak van de Gemeenschap en van andere leveranciers, wat tot gevolg zou hebben dat niet alleen de afzet terugloopt, maar dat bovendien de prijzen dalen (overweging 123 van de voorlopige verordening).

87 Zoals blijkt uit de tabel in overweging 52 van de voorlopige verordening, laten de gegevens inzake het tijdvak na het onderzoektijdvak zien dat, anders dan de Commissie betoogde, de prijzen van de invoer uit China sterk zijn gestegen in een context van inkrimping van de communautaire markt, zoals verzoekster terecht opmerkt in haar geschriften. Aldus maken de beschikbare gegevens gewag van een stijging van de prijzen van invoer uit China met meer dan 35 % in het tijdvak na het onderzoektijdvak (overweging 52 van de bestreden verordening). Tegelijkertijd stegen de prijzen van de bedrijfstak van de Gemeenschap met 18,7 % (overweging 53 van de bestreden verordening). In dit verband dient te worden vastgesteld dat, anders dan de Commissie in de voorlopige verordening lijkt te suggereren, de inkrimping van de vraag niet noodzakelijkerwijs het prijsniveau beïnvloedt. Bij een daling van de vraag kan de marktdeelnemer immers kiezen tussen een daling van zijn verkoopvolume en de verlaging van zijn prijzen.

88 In overweging 73 van de bestreden verordening draagt de Raad geen enkel element aan ter verklaring van de tegenstrijdigheid die bestaat tussen de door de Commissie aangevoerde elementen en de gegevens inzake het tijdvak na het onderzoektijdvak. De Raad merkt enkel op dat de stijging van de prijzen reeds was vastgesteld in het kader van de voorlopige verordening. De Commissie had weliswaar in de overwegingen 98 en 122 van de voorlopige verordening verwezen naar die verhoging van de prijzen na het onderzoektijdvak, waarbij zij deze toeschreef aan een prijsstijging voor de grondstoffen en voor energie, maar zij had gepreciseerd dat laatstgenoemde stijging had plaatsgevonden tussen april en oktober 2008. In de bestreden verordening verstrekt de Raad geen nadere gegevens of extra uitleg wat met name de ontwikkeling van de prijzen voor grondstoffen en voor energie in het tijdvak na het onderzoektijdvak betreft. Dat nadere gegevens ontbreken, moet bovendien in perspectief worden geplaatst met het betoog van bepaalde partijen, waarnaar de Raad in overweging 93 van de bestreden verordening verwijst, volgens hetwelk sommige producenten overeenkomsten tegen vaste prijzen hebben gesloten met hun leveranciers van ijzererts en andere grondstoffen, zodat zij niet konden profiteren van „de sterke prijsdaling voor deze grondstoffen onmiddellijk na het eind van het [onderzoektijdvak]”. Laatstgenoemde vaststelling werd door de Raad niet betwist in de bestreden verordening.

89 De Raad stelt in overweging 73 van de bestreden verordening ook dat de bewegingen van de prijzen van de bedrijfstak van de Gemeenschap „parallel verliepen”. Dat de prijsbewegingen „parallel verliepen”, blijkt evenwel niet uit de economische gegevens inzake het tijdvak na het onderzoektijdvak, daar de prijzen van de bedrijfstak van de Gemeenschap zijn gestegen met 18,7 %, terwijl tegelijkertijd die van de Chinese invoer zijn gestegen met meer dan 35 % (overwegingen 52 en 53 van de bestreden verordening). Bovendien is het verschil tussen de verkoopprijzen van de bedrijfstak van de Gemeenschap en van de invoer uit China aanzienlijk kleiner geworden, van 476 EUR/ton in het onderzoektijdvak naar 448 EUR/ton in het tijdvak na het onderzoektijdvak. Wanneer dit prijsverschil wordt uitgedrukt in percentage van de verkoopprijs van de bedrijfstak van de Gemeenschap, is het aldus gedaald van 40 % in het onderzoektijdvak naar 30 % in het tijdvak na het onderzoektijdvak.

90 Hoe dan ook, gesteld al dat de stijging van de prijzen van het betrokken product in het tijdvak na het onderzoektijdvak kan worden verklaard door een stijging van de prijzen voor grondstoffen en energie, kan deze omstandigheid niet de conclusie van de Commissie in overweging 123 van de voorlopige verordening schragen met betrekking tot het negatieve effect van de „zeer lage” prijzen van de invoer uit China op de prijzen en de afzet van de bedrijfstak van de Gemeenschap. Op dit punt dient eraan te worden herinnerd dat één van de criteria voor de vaststelling van dreigende schade bestaat in het feit dat de producten al dan niet worden ingevoerd tegen prijzen die „een sterke druk op de binnenlandse prijzen zullen uitoefenen of een stijging van deze prijzen zullen verhinderen” (artikel 3, lid 9, van de basisverordening). Gelet op de gegevens inzake het tijdvak na het onderzoektijdvak blijkt niet uit de feiten van het onderhavige geval dat kan worden geoordeeld dat is voldaan aan dit criterium van de basisverordening. Wat voorts de druk van de „zeer lage” prijzen op de afzet van de bedrijfstak van de Gemeenschap betreft, waarnaar de Commissie in overweging 123 van de voorlopige verordening verwijst, dient eraan te worden herinnerd dat het marktaandeel van de bedrijfstak van de Gemeenschap in het tijdvak na het onderzoektijdvak slecht met 0,1 procentpunt is gedaald.

91 Dientengevolge moet worden vastgesteld dat, wat de in artikel 3, lid 9, van de basisverordening vermelde vier factoren voor de analyse van dreigende schade betreft, één factor niet doorslaggevend werd geacht door de instellingen (de voorraad), twee factoren incoherenties bevatten tussen de prognoses van de Commissie, die in de bestreden verordening door de Raad zijn bevestigd, en de relevante gegevens van het tijdvak na het onderzoektijdvak (volume van de invoer en prijzen van de invoer) en één factor (productiecapaciteit van de exporteur en gevaar van verschuiving van de uitvoer) lacunes vertoont wat de in aanmerking te nemen relevante elementen betreft. Die incoherenties en lacunes moeten in perspectief worden geplaatst met de door de basisverordening gestelde vereisten dat de dreiging van schade moet zijn gebaseerd „op feiten [...] en niet enkel op veronderstellingen, ramingen of vage mogelijkheden” en dat de verandering van omstandigheden waardoor een situatie zou ontstaan waarin dumping schade veroorzaakt, „duidelijk [...] te voorzien en op handen [moet] zijn”.

92 Gelet op al deze elementen en het feit dat in het kader van de eerste grief werd vastgesteld dat de Raad blijk had gegeven van een kennelijk onjuiste opvatting door te stellen dat de bedrijfstak van de Gemeenschap kwetsbaar was aan het eind van het onderzoektijdvak, dient te worden geoordeeld dat de Raad artikel 3, lid 9, van de basisverordening heeft geschonden door in casu vast te stellen dat schade dreigde. De Raad heeft derhalve ook artikel 9, lid 4, van de basisverordening geschonden door antidumpingrechten op de uitvoer van de door verzoekster vervaardigde producten in te stellen en de op deze uitvoer ingestelde voorlopige rechten te innen.

93 Bijgevolg dient het eerste onderdeel van het derde middel van verzoekster te worden toegewezen. Daar de bestreden verordening berustte op de vaststelling van dreigende schade en de Raad op dit punt blijk heeft gegeven van een onjuiste opvatting, dient deze verordening nietig te worden verklaard voor zover daarbij antidumpingrechten worden ingesteld op de uitvoer van de door verzoekster vervaardigde producten en de op deze uitvoer ingestelde voorlopige rechten worden geïnd, zonder dat het tweede onderdeel van het derde middel of de andere ter staving van het beroep aangevoerde middelen hoeven te worden onderzocht.