Zaak C-489/10: Arrest van het Hof (Grote kamer) van 5 juni 2012 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Sąd Najwyższy — Polen) — Strafzaak tegen Łukasz Marcin Bonda (Gemeenschappelijk landbouwbeleid — Regeling inzake een enkele areaalbetaling — Verordening (EG) nr. 1973/2004 — Artikel 138, lid 1 — Uitsluiting van steun in geval van onjuiste verklaring over oppervlakte — Bestuurlijke sanctie of strafsanctie — Verbod van dubbele bestraffing — Beginsel ne bis in idem)

Arrest van het Hof (Grote kamer) van 5 juni 2012 (verzoek om een prejudiciële beslissing ingediend door de Sąd Najwyższy — Polen) — Strafzaak tegen Łukasz Marcin Bonda

(Zaak C-489/10)⁽¹⁾

(Gemeenschappelijk landbouwbeleid - Regeling inzake een enkele areaalbetaling - Verordening (EG) nr. 1973/2004 - Artikel 138, lid 1 - Uitsluiting van steun in geval van onjuiste verklaring over oppervlakte - Bestuurlijke sanctie of strafsanctie - Verbod van dubbele bestraffing - Beginsel ne bis in idem)

2012/C 217/03

Procestaal: Pools

Verwijzende rechter

Sąd Najwyższy

Partij in de strafzaak

Łukasz Marcin Bonda

Voorwerp

Verzoek om een prejudiciële beslissing — Sąd Najwyższy — Uitlegging van artikel 138 van verordening (EG) nr. 1973/2004 van de Commissie van 29 oktober 2004 houdende uitvoeringsbepalingen van verordening (EG) nr. 1782/2003 van de Raad met betrekking tot de bij de titels IV en IV bis van die verordening ingestelde steunregelingen en het gebruik van braakgelegde grond voor de productie van grondstoffen (PB L 345, blz. 1) — Enkele areaalbetaling — Uitsluiting van aanspraak op steun in geval van onjuiste verklaring over oppervlakte — Bestuurlijke sanctie of strafsanctie

Dictum

Artikel 138, lid 1, van verordening (EG) nr. 1973/2004 van de Commissie van 29 oktober 2004 houdende uitvoeringsbepalingen van verordening (EG) nr. 1782/2003 van de Raad met betrekking tot de bij de titels IV en IV bis van die verordening ingestelde steunregelingen en het gebruik van braakgelegde grond voor de productie van grondstoffen, moet aldus worden uitgelegd dat de maatregelen waarin is voorzien bij de tweede en de derde alinea van deze bepaling, die daarin bestaan dat de landbouwer van steun wordt uitgesloten voor het jaar waarvoor hij een onjuiste verklaring over de subsidiabele oppervlakte heeft afgelegd, en dat de steun waarop hij voor de drie volgende kalenderjaren aanspraak zou kunnen maken wordt verminderd met een bedrag dat overeenstemt met het verschil tussen de aangegeven oppervlakte en de geconstateerde oppervlakte, geen strafsancties zijn.