Zaak C-600/21: Arrest van het Hof (Negende kamer) van 8 december 2022 (verzoek om een prejudiciële beslissing, ingediend door de Cour de cassation — Frankrijk) — QE/Caisse régionale de Crédit mutuel de Loire-Atlantique et du Centre Ouest (Prejudiciële verwijzing – Consumentenbescherming – Oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten – Richtlijn 93/13/EEG – Artikel 3, lid 1 – Artikel 4 – Criteria om het oneerlijke karakter van een beding te beoordelen – Beding betreffende vervroegde opeisbaarheid van een lening – Contractuele ontheffing van ingebrekestelling)

1)

Het arrest van 26 januari 2017, Banco Primus (C-421/14, EU:C:2017:60),

moet aldus worden uitgelegd dat

de criteria die in dat arrest zijn geformuleerd voor de beoordeling van het oneerlijke karakter van een beding in een overeenkomst, in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 93/13/EEG van de Raad van 5 april 1993 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten, met name voor de beoordeling van de door dat beding, ten nadele van de consument, teweeggebrachte aanzienlijke verstoring van het evenwicht tussen de rechten en verplichtingen van de partijen bij de overeenkomst, niet kunnen worden opgevat als cumulatief dan wel alternatief, maar moeten worden begrepen als deel van het geheel van omstandigheden rond de sluiting van de betreffende overeenkomst, die de nationale rechter moet onderzoeken om het oneerlijke karakter van een beding in een overeenkomst, in de zin van artikel 3, lid 1, van richtlijn 93/13, te beoordelen.

2)

Artikel 3, lid 1, en artikel 4 van richtlijn 93/13,

moeten aldus worden uitgelegd dat

een vertraging van meer dan 30 dagen in de betaling van een termijn van een lening, gelet op de looptijd en het bedrag van deze lening, in beginsel op zichzelf een voldoende ernstige niet-nakoming van een leningsovereenkomst kan vormen in de zin van het arrest van 26 januari 2017, Banco Primus (C-421/14, EU:C:2017:60).

3)

Artikel 3, lid 1, en artikel 4 van richtlijn 93/13,

moeten aldus worden uitgelegd dat

zij zich er, onder voorbehoud van de toepasselijkheid van artikel 4, lid 2, van deze richtlijn, tegen verzetten dat de partijen bij een leningsovereenkomst daarin een beding opnemen waarin op uitdrukkelijke en ondubbelzinnige wijze wordt bepaald dat de betreffende lening van rechtswege vervroegd opeisbaar kan worden verklaard in geval van een vertraging in de betaling die een bepaalde duur overschrijdt, voor zover over het beding in kwestie niet afzonderlijk is onderhandeld en dit beding het evenwicht tussen de uit de overeenkomst voortvloeiende rechten en verplichtingen van de partijen aanzienlijk verstoort ten nadele van de consument.