SCHRIFTELIJKE VRAAG nr. 3182/96 van Daniel FÉRET aan de Commissie. Autowegentol in de Europese Unie

SCHRIFTELIJKE VRAAG P-3182/96 van Daniel Féret (NI) aan de Commissie (18 november 1996)

Betreft: Autowegentol in de Europese Unie

Is de Commissie er zich van bewust dat de Europese burgers dagelijks geconfronteerd worden met een totale anarchie bij de huidige tarieven voor de autowegentol die in sommige lid-staten geheven wordt? Is het niet treurig te moeten vaststellen dat per op de snelweg afgelegde kilometer in Europa soms helemaal geen belasting hoeft te worden betaald en elders wel tol wordt geheven, waarbij de tarieven van land tot land verschillen en tot tweemaal zo hoog kunnen zijn?

Het subsidiariteitsbeginsel inroepen is al te makkelijk, te meer daar het door de lid-staten als een handig alibi wordt misbruikt om zich zeer ten koste van de burgers niets gelegen te laten aan de belangen van de Europese Unie. Deelt de Commissie dan ook niet de overtuiging dat er in het kader van de harmonisatie van de belastingen voor moet worden gezorgd dat de burgers in heel de Europese Unie onder hetzelfde fiscale stelsel op het autosnelwegennet moeten kunnen rijden en overweegt zij daartoe een voorstel in te dienen om de autowegentol geleidelijk af te schaffen?

Antwoord van de heer Kinnock namens de Commissie (16 december 1996)

De Commissie beschouwt tolheffing niet als fiscaal instrument maar als een middel om de kosten van de wegeninfrastructuur terug te verdienen, overeenkomstig het principe "de gebruiker betaalt¨. Binnen de huidige wetgeving moet het tolgeld gerelateerd zijn aan de infrastructuurkosten van de desbetreffende weg. Aangezien de infrastructuurkosten van weg tot weg verschillen (als gevolg van uiteenlopende technische voorwaarden en plaatselijke omstandigheden) is harmonisatie van de tolgelden niet gerechtvaardigd.

De Commissie is niet van plan om afschaffing van tolheffing voor te stellen. De Commissie is daarentegen juist van mening dat van de beschikbare instrumenten tolheffing het meest geschikte en eerlijkste middel is om ervoor te zorgen dat de kosten van wegen rechtstreeks worden betaald door de gebruiker, in plaats van door de samenleving als geheel.