SCHRIFTELIJKE VRAAG nr. 1495/98 van de leden Heinz KINDERMANN , Jan MULDER , Jan SONNEVELD , Robert STURDY aan de Commissie. Beschikbaarheid van geneesmiddelen voor paarden

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-1495/98

van Heinz Kindermann (PSE) , Jan Mulder (ELDR) , Jan Sonneveld (PPE) en Robert Sturdy (PPE) aan de Commissie

(13 mei 1998)

Betreft: Beschikbaarheid van geneesmiddelen voor paarden

1. Het is de Commissie ongetwijfeld bekend dat veeartsen steeds minder erkende geneesmiddelen voor paarden ter beschikking staan, dat de behandeling derhalve nadelig wordt beïnvloed en het welzijn van het dier in gevaar wordt gebracht.

Het is de Commissie dan ook zeker bekend dat een paardendokter, wanneer een product in zijn eigen lidstaat niet is erkend, niets anders kan doen dan uit derde landen ingevoerde producten te gebruiken of producten te gebruiken die in zijn eigen lidstaat zijn erkend maar niet voor paarden wanneer hij toch de aan hem toevertrouwde paarden wil behandelen; in beide gevallen is dit illegaal.

Welke maatregelen is de Commissie voornemens te treffen om het therapeutisch arsenaal van paardendoktoren op peil te brengen?

2. Deelt de Commissie ons standpunt dat voor recreatieve doeleinden bestemde paarden, waarvan er per jaar in de Gemeenschap maar weinig worden geslacht, niet dienen te worden beschouwd als voedselproducerende dieren en dat de volksgezondheid, als zij niettemin worden geslacht en in de voedselketen terecht komen, kan worden beschermd door een wachttijd voor de slacht (bijvoorbeeld drie maanden) vast te stellen? Er kan van worden uitgegaan dat zo'n periode voldoende is om eventuele residuen van producten die het dier bij leven heeft gebruikt, te laten dalen tot onder het niveau dat voor de consument gevaarlijk zou kunnen zijn.

Is de Commissie onder dergelijke voorwaarden bereid onderscheid te maken tussen paarden voor recreatieve doeleinden en paarden die bedoeld zijn voor de vleesproductie, en toe te staan dat diergeneeskundige medische producten gebruikt kunnen worden voor paarden voor recreatieve doeleinden als er geen limieten zijn vastgesteld voor maximumresiduen in paarden?

3. Ondanks de bestaande maatregelen om het aantal diergeneeskundige medische producten voor kleine groepen dieren of zeldzaam gebruik uit te breiden, worden de veeartsen geconfronteerd met een beperkt aantal voor dit soort gebruik of voor deze soorten erkende producten. Is de Commissie bereid te onderzoeken welke verdere maatregelen genomen kunnen worden om het aantal van deze producten te vergroten en een beleid te ontwikkelen naar analogie van de maatregelen die worden genomen voor weesgeneesmiddelen die noodzakelijk zijn voor de behandeling van zeldzame ziekten bij mensen?