SCHRIFTELIJKE VRAAG nr. 3348/98 van Ernesto CACCAVALE Vermeende onregelmatigheden in het saneringsplan voor de Banco di Napoli

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-3348/98

van Ernesto Caccavale (UPE) aan de Commissie

(16 november 1998)

Betreft: Vermeende onregelmatigheden in het saneringsplan voor de Banco di Napoli

De Europese Commissie heeft zich onlangs voor het herstructurerings- en privatiseringsplan van de Banco di Napoli uitgesproken en haar toestemming verleend voor de steun die de Italiaanse regering wilde toekennen en voor de fusie tussen genoemde bank en de Banca Nazionale del Lavoro (BNL). Volgens berichten in de pers zou de Europese Commissie, bij monde van Commissaris Van Miert, de Banco di Napoli hebben opgedragen om voor eind 1998 18 kantoren af te stoten of te sluiten. Ook zijn er goede redenen om aan te nemen dat de steunbedragen, zowel op nationaal niveau als in Europees verband (in het kader van het Europees Sociaal Fonds), die eigenlijk waren bestemd voor beroepsopleiding, in werkelijkheid worden gebruikt voor het aanwerven van personeel. Er zij in dit verband aan herinnerd dat de Europese Commissie onlangs nog vanwege soortgelijke onregelmatigheden een inbreukprocedure tegen de Ente Poste Italiane instelde.

De vraag aan de Commissie is dus:

- of zij kan nagaan of deze geruchten op waarheid berusten;

- of zij niet meent dat er goede redenen zijn om een inbreukprocedure in te stellen tegen de Italiaanse staat wegens het ten onrechte gebruiken van voor beroepsopleiding bestemde Europese subsidies voor de indienstneming van personeel;

- of zij niet vindt dat het verzoek aan de Banco di Napoli om bepaalde filialen te sluiten te ver gaat, omdat de toch al zo precaire structuur van de bank daardoor nog verder wordt verzwakt en haar minst beschermde werknemers extra benadeeld worden, in regio's die toch al met ernstige werkgelegenheidsproblemen kampen.

Antwoord van de heer Flynn namens de la Commissie

(12 februari 1999)

De door Italië aan de Banco di Napoli verleende steun die het onderwerp vormt van de beschikking van de Commisisie van 29 juli 1998 heeft de bank voordeel gebracht en een concurrentievervalsing in de bankensector teweeggebracht. De Banco di Napoli heeft het hoofd moeten bieden aan zeer belangrijke verliezen ten gevolge van haar onvoldoende administratie en een buitensporig riskant beheer. Deze verliezen hebben de staat ertoe gebracht steunmaatregelen te treffen om de risicodragende activa te isoleren door middel van een afbraakstructuur (SGA) en aanvullende eigen middelen te injecteren om de Banco in staat te stellen aan de wettelijke solvabiliteitseisen te voldoen. Zonder deze staatsinterventie zou de bank als autonoom acteur van de markt zijn verdwenen.

Bijgevolg vormen de overeenkomstig de regels inzake staatssteun door de Commissie geëiste compensaties ongetwijfeld aanvullende offers, maar moeten zij worden beschouwd als noodzakelijke aanvullende compensatiemaatregelen om het vervalsingseffect van de steun te verminderen. Immers, als de steun niet gepaard zou gaan met compensaties die de gevolgen voor de concurrenten verzachten, zou zij als enig effect hebben dat de aanpassingsproblemen van de sector, met inbegrip van de problemen van sociale aard, op de concurrenten worden afgewenteld.

Wat de zinspeling op onregelmatigheden betreffende het beheer van de middelen van het Europees Sociaal Fonds (ESF) betreft, de Commissie is niet van deze onregelmatigheden, zoals uiteengezet door de geachte afgevaardigde, op de hoogte.

De Commissie en de nationale autoriteiten voeren regelmatig inspecties bij de eindbegunstigden uit ten einde te verifiëren of het beheer van de middelen van het ESF volgens de regels plaatsvindt. Wanneer een onregelmatigheid wordt vastgesteld, beginnen de Commissie en de nationale aurtoriteiten de door de bestaande wetgeving voorziene procedures ten einde de gebruikte middelen terug te vorderen en eventueel de voor deze onregelmatigheden verantwoordelijke personen te vervolgen.

De Commissie zal dienaangaande met de nationale autoriteiten contact opnemen.