SCHRIFTELIJKE VRAAG E-1721/99 van María Sornosa Martínez (PSE) aan de Commissie. Toepassing van veiligheidsvoorschriften in pretparken.

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-1721/99

van María Sornosa Martínez (PSE) aan de Commissie

(29 september 1999)

Betreft: Toepassing van veiligheidsvoorschriften in pretparken

De recente dood van een vierjarig kind door een val uit een kermisattractie in Torrevieja (Alicante) is het zoveelste ongeval met dergelijke apparaten. Kort voor genoemd ongeval had zich in de provincie Alicante al een ander dodelijk ongeluk voorgedaan, waarbij een kind in Campello het leven verloor als gevolg van een door een attractie veroorzaakte elektrische schok.

Volgens een door de Commissie in 1995 in opdracht gegeven studie zijn ongevallen in pretparken het soort vrijetijdsongevallen dat het vaakst een verblijf in het ziekenhuis vereist. Bovendien blijkt uit deze studie dat de controle- en inspectievoorschriften voor deze apparaten van lidstaat tot lidstaat sterk uiteenlopen en dat de nationale wetgeving van ieder land op dit vlak aanzienlijk varieert. De Commissie was overigens van plan een richtlijn uit te werken, maar deze is nooit tot stand gekomen daar naar het Europees Parlement heeft vernomen de prioriteiten van de Commissie na de Top van Edinburgh van 1992 werden gewijzigd en besloten werd het richtlijnontwerp over de technische eisen aan pretparken in te trekken. Uiteindelijk besloot de Commissie de Europese organisatie voor normalisatie te verzoeken een Europese norm uit te werken met technische specificaties voor apparaten in pretparken.

Naar aanleiding van het ongeval in de provincie Alicante heeft de Spaanse consumentenbond zijn bezorgdheid geuit over het feit dat deze norm pas over twee jaar van kracht wordt en dat er in Spanje een verontrustend rechtsvacuüm bestaat wat betreft de eisen waaraan attracties moeten voldoen.

Kan de Commissie meedelen in welke fase de procedure voor het opstellen en goedkeuren van de Europese regelgeving voor pretparken zich bevindt? Hoe en wanneer kan de Europese burger in de praktijk op een regeling in deze rekenen? Hoe denkt de Commissie, gezien de ernstige ongevallen met dergelijke attracties, de toepassing van de goed te keuren voorschriften op het gehele communautaire grondgebied te bespoedigen? Is de Commissie niet van oordeel dat zij haar besluit van 1992 zou moeten herzien, met het doel genoemde regelgeving de status van communautaire richtlijn te geven?

Antwoord van de heer Liikanen namens de Commissie

(4 november 1999)

De Commissie deelt volledig de bezorgdheid van het geachte parlementslid over de veiligheid van attractieparken, te meer omdat het in het algemeen kinderen betreft. De Commissie betreurt het recente ongeval, dat de dood van een vierjarig kind heeft veroorzaakt,ten zeerste.

De punten waarop het geachte parlementslid haar analyse van de situatie baseert, komen overeen met hetgeen de Commissie in haar antwoord op de vragen E-3167/98 van mevrouw Pollack(1) en H-0669/97 van de heer Willockx in het vragenuur tijdens de zitting van het Parlement van september 1997 heeft uiteengezet(2).

Om precies te zijn blijkt uit de door de Commissie medegefinancierde studie van 1995 dat hoewel gemiddeld voor 7,8 % van de ongelukken bij dit type vrijetijdsbesteding een ziekenhuisverblijf noodzakelijk is, tegenover 5,5 % voor alle andere oorzaken van ongevallen die zijn opgenomen in het communautair informatiesysteem over ongevallen thuis en tijdens de vrijetijdsbesteding (EHLASS 1987-1988), genoemde ongevallen 1,2 % uitmaken van het totale aantal ongelukken en dat daarin waarschijnlijk ook de ongelukken op speelplaatsen zijn meegerekend.

Aangezien de conclusies van de Europese Raad van Edinburgh in 1992 niet opnieuw ter discussie zijn gesteld, wil de Commissie doorgaan in de richting die zij is ingeslagen toen zij het Europees comité voor normalisatie (CEN) opdracht gaf geharmoniseerde normen uit te werken voor attractieparken.

Volgens de door het CEN verstrekte inlichtingen zal het onderzoek naar deze normen in de loop van de eerste helft van het volgende jaar van start gaan.

(1) PB C 135 van 14.5.1999.

(2) Handelingen van het Europees Parlement (september 1997).