SCHRIFTELIJKE VRAAG P-1233/00 van Rosemarie Müller (PSE) aan de Commissie. Alarmnummer in de EU.

SCHRIFTELIJKE VRAAG P-1233/00

van Rosemarie Müller (PSE) aan de Commissie

(10 april 2000)

Betreft: Alarmnummer in de EU

In de verschillende lidstaten van de Europese Unie gelden uiteenlopende alarmnummers. Dit heeft tot gevolg dat waarschijnlijk slechts weinig personen weten welk alarmnummer zij bij verblijf in een andere EU-lidstaat in geval van nood moeten kiezen. Het voorbeeld van de VS toont aan dat door een uniform alarmnummer het aanvragen van hulp kan worden vereenvoudigd.

Tegen deze achtergrond wordt de Commissie verzocht de volgende vragen te beantwoorden:

1. Hoe beoordeelt de Commissie het feit dat de alarmnummers binnen de EU van elkaar verschillen?

2. Is de Commissie niet ook van mening dat door een uniform alarmnummer voor de gehele EU de doelmatigheid van de eerstehulpverlening zou kunnen worden vergroot?

3. Is de Commissie voornemens stappen te ondernemen om een uniform alarmnummer voor de gehele EU in te voeren?

Antwoord van de heer Liikanen namens de Commissie

(3 mei 2000)

Volgens Beschikking 91/396/EEG van de Raad van 29 juli 1991 inzake invoering van een gemeenschappelijk Europees oproepnummer voor hulpdiensten(1) moeten de lidstaten ervoor zorgen dat het nummer 112 in openbare telefoonnetten, ISDN-netwerken en openbare mobiele diensten wordt ingevoerd. De beschikking legt evenwel niet het exclusieve gebruik van dit nummer op maar staat toe dat het naast de bestaande oproepnummers voor hulpdiensten wordt gebruikt. Bovendien waarborgt de spraaktelefonierichtlijn 98/10/EG van het Parlement en de Raad van 26 februari 1998 inzake de toepassing van Open Network Provision (ONP) op spraaktelefonie en inzake de universele telecommunicatiedienst in een door concurrentie gekenmerkt klimaat(2) dat de gebruikers van vaste en mobiele telefoons, inclusief openbare betaaltelefoons, kosteloos via het nummer 112 naar de hulpdiensten kunnen bellen.

Hoewel in de beschikking 31 december 1992 als invoeringsdatum was vastgesteld, stond zij afwijkingen toe tot 31 december 1996 in geval van bijzondere technische, financiële, geografische of organisatorische problemen. Intussen is het nummer '112' kosteloos beschikbaar vanaf vaste en mobiele telefoons en openbare betaaltelefoons in alle lidstaten behalve Griekenland, waartegen een inbreukprocedure is ingeleid.

Verscheidene lidstaten hebben het nummer '112' als enig nationaal oproepnummer voor de hulpdiensten ingevoerd en er werden verscheidene informatiecampagnes gefinancierd om het gebruik ervan zowel nationaal als op reis door de Gemeenschap te bevorderen. In verscheidene lidstaten worden de oproepen bovendien, indien nodig, in verscheidene talen beantwoord, hoewel dit niet wordt opgelegd door de beschikking. De details hierover zijn te vinden in een door de Commissie gepubliceerd verslag van januari 1999, dat via het internet beschikbaar is op het volgende adres:

http://www.ispo.cec.be/infosoc/telecompolicy/en/comm-en.htm.

In het licht van de verdere Europese integratie met een toenemend aantal vakantiereizen of in combinatie met de grensoverschrijdende economische activiteit is de kwestie uit algemeen maatschappelijk oogpunt belangrijk en is zij een goed voorbeeld van een communautaire maatregel die de Europese burger rechtstreeks ten goede komt. De Commissie deelt de mening dat het gemeenschappelijke oproepnummer voor de hulpdiensten bijdraagt tot een grotere efficiëntie van de noodhulp in de Gemeenschap.

Om het huidige kader verder te versterken, heeft de Commissie in de herzieningsmededeling van 1999(3) voorgesteld de plaats waar de hulpbehoevende beller zich bevindt zowel bij vaste als mobiele netwerken aan de hulpdiensten door te geven. Dit zal een belangrijk aspect van de aanstaande herziening van het telecommunicatiebeleid van de Gemeenschap zijn.

Het gemeenschappelijke nummer voor de hulpdiensten stelt de 380 miljoen burgers van de Gemeenschap en de buitenlandse reizigers gerust dat zij om hulp kunnen bellen wanneer zij zich in een levensbedreigende situatie bevinden. De gewaarborgde beschikbaarheid in de hele Gemeenschap via vaste en mobiele netwerken, de mogelijkheid om kosteloos noodoproepen te doen en de mogelijkheid om in noodgevallen de locatie van de gebruikers door te geven, zijn belangrijke thema's.

(1) PB L 217 van 6.8.1991.

(2) PB L 101 van 1.4.1998.

(3) COM(1999) 539 def.