SCHRIFTELIJKE VRAAG E-4000/00 van Nicholas Clegg (ELDR) aan de Commissie. Etikettering van kleding.

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-4000/00

van Nicholas Clegg (ELDR) aan de Commissie

(21 december 2000)

Betreft: Etikettering van kleding

Kan de Commissie mededelen welke etiketteringseisen van toepassing zijn op naar Japan en de VS ingevoerde kleding?

Kan zij mededelen waarom soortgelijke bepalingen in de EU niet bestaan?

Antwoord van de heer Liikanen namens de Commissie

(20 maart 2001)

Kleding die wordt uitgevoerd naar Japan of de Verenigde Staten, moet voorzien zijn van een permanent etiket met de volgende informatie: het percentage van de in het product verwerkte vezels; onderhoudsinstructies; het land van oorsprong; gegevens over de fabrikant en/of importeur.

Het enige Europese rechtsinstrument in verband met de etikettering van textiel is Richtlijn 96/74/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 1996 inzake textielbenamingen(1), zoals gewijzigd bij Richtlijn 97/37/EG van de Commissie van 19 juni 1997(2). Textielproducten mogen alleen in de Gemeenschap in de handel worden gebracht als de vezelsamenstelling overeenkomstig deze richtlijn is aangegeven.

Afgezien van de etikettering van de vezelsamenstelling mogen de lidstaten nationale bepalingen betreffende de bescherming van de industriële en commerciële eigendom, de aanduidingen van herkomst en oorsprong, alsmede het tegengaan van oneerlijke concurrentie toepassen.

Het Hof van Justitie heeft bepaald dat de vermelding van het land van oorsprong van in de Gemeenschap gefabriceerde producten (zoals made in (lidstaat)) in de Gemeenschap niet verplicht mag worden gesteld, omdat een dergelijke verplichting moet worden beschouwd als een maatregel van gelijke werking als een kwantitatieve beperking, zoals verboden krachtens artikel 28 (ex artikel 30) van het EG-Verdrag.(3)

Bedrijven in de Gemeenschap mogen echter wel vrijwillig op hun product het land van oorsprong aangeven of de vermelding made in EU aanbrengen. Laatstgenoemde vermelding mag ook worden gebruikt als het product in meer dan een lidstaat is gefabriceerd.

Over de wenselijkheid van nadere communautaire etiketteringseisen is nog geen standpunt bepaald; hierover lopen de meningen van de diverse betrokken actoren uiteen. Dergelijke etiketteringseisen moeten in ieder geval voldoen aan de eisen van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) en mogen in het bijzonder niet in strijd zijn met de verplichting van nationale behandeling.

De Commissie is voornemens samen met de belanghebbenden te onderzoeken hoe de bestaande etiketteringsregeling kan worden verbeterd, waarbij zij zal proberen de administratieve verplichtingen tot een minimum te beperken.

(1) PB L 32 van 3.2.1997.

(2) PB L 169 van 27.6.1997.

(3) Zaak 207/83.