SCHRIFTELIJKE VRAAG E-3327/01 van Vitaliano Gemelli (PPE-DE) aan de Commissie. Toepassing van de franchise op pleziervaartuigen.

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-3327/01

van Vitaliano Gemelli (PPE-DE) aan de Commissie

(30 november 2001)

Betreft: Toepassing van de franchise op pleziervaartuigen

Een communautair pleziervaartuig vertrekt uit een communautaire haven, slaat tijdens een reis in een haven buiten de Gemeenschap of in volle zee bij een bevoorradingsschip brandstof in, en vaart vervolgens een communautaire haven binnen. De vraag luidt of ook in dat geval de franchise op de accijnsrechten wordt toegepast waarin artikel 1 van richtlijn 83/182/EEG(1) van 28 maart 1983 voorziet.

(1) PB L 105 van 23.4.1983, blz. 59.

Antwoord van de heer Bolkestein namens de Commissie

(30 januari 2002)

Richtlijn 83/182/EEG(1) van de Raad heeft alleen betrekking op het voertuig zelf. Deze richtlijn omvat geen bepalingen met betrekking tot de voorwaarden voor de franchise op brandstof in de tank van het voertuig. Wat de belasting op de toegevoegde waarde betreft, is deze richtlijn sinds 1 januari 1993 overbodig geworden. Alleen de bepalingen die van toepassing zijn op eventuele registratie- of verkeersbelasting op voertuigen zijn nog overgebleven.

Richtlijn 83/182/EEC omvat geen bepalingen met betrekking tot de belasting van minerale oliën, waarop de volgende richtlijnen van de Raad betrekking hebben: 92/12/EEG(2), 92/81/EEG(3) en 92/82/EEG(4). Deze richtlijnen voorzien niet in vrijstellingen voor minerale oliën die door pleziervaartuigen als brandstof gebruikt worden, en daarom worden deze minerale oliën volgens de regel belast met het normale accijnstarief dat toegepast wordt door de betreffende lidstaat.

Wat de brandstof betreft die pleziervaartuigen buiten communautair territorium aan boord nemen (in een haven buiten de Gemeenschap of van een tankschip buiten de communautaire territoriale wateren), bestaan geen geharmoniseerde bepalingen met betrekking tot de belastingvrijstelling van dergelijke brandstof wanneer het vaartuig de Gemeenschap weer binnenvaart. In beginsel vallen minerale oliën onder de gebruikelijke accijnzen bij invoer in het communautaire grondgebied (artikel 5 van richtlijn 92/12/EEC), op basis van de geldende betreffende nationale bepalingen. Krachtens artikel 23, lid 5 van de genoemde richtlijn mogen de lidstaten hun nationale bepalingen betreffende de bevoorrading van schepen en luchtvaartuigen handhaven totdat de Raad communautaire bepalingen ter zake heeft aangenomen. De lidstaten hebben daarom het recht accijnzen te heffen op in de tanks van pleziervaartuigen ingevoerde brandstoffen.

Wat douanerechten betreft, is in artikel 139 van verordening (EEG) nr. 918/83(5) duidelijk gesteld dat de bevoorrading van schepen niet onder het communautaire vrijstellingssysteem valt. Dientengevolge mogen lidstaten individueel bepalen of een dergelijke vrijstelling al dan niet verleend wordt, en welke voorwaarden daarvoor gelden.

(1) Richtlijn van de Raad van 28 maart 1983 betreffende de belastingvrijstellingen bij de tijdelijke invoer van bepaalde vervoermiddelen binnen de Gemeenschap (83/182/EEG), PB L 105 van 23.4.1983, blz. 59-63.

(2) Richtlijn 92/12/EEG van de Raad van 25 februari 1992 betreffende de algemene regeling voor accijnsproducten, het voorhanden hebben en het verkeer daarvan en de controles daarop, PB L 76 van 23.3.1992, blz. 1-7.

(3) Richtlijn 92/81/EEG van de Raad van 19 oktober 1992 betreffende de harmonisatie van de structuur van de accijns op minerale oliën, PB L 316 van 31.10.1992, blz. 12-15.

(4) Richtlijn 92/82/EEG van de Raad van 19 oktober 1992 betreffende de onderlinge aanpassing van de accijnstarieven op minerale oliën, PB L 316 van 31.10.1992, blz. 19.

(5) Verordening (EEG) Nr. 918/83 van de Raad van 28 maart 1983 betreffende de instelling van een communautaire regeling inzake douanevrijstellingen, PB L 105 van 23.4.1983, blz. 1.