SCHRIFTELIJKE VRAAG E-1620/02 van Charles Tannock (PPE-DE) aan de Commissie. Gouden regel van Gordon Brown, minister van Financiën van het Verenigd Koninkrijk.
SCHRIFTELIJKE VRAAG E-1620/02 van Charles Tannock (PPE-DE) aan de Commissie. Gouden regel van Gordon Brown, minister van Financiën van het Verenigd Koninkrijk.
SCHRIFTELIJKE VRAAG E-1620/02 van Charles Tannock (PPE-DE) aan de Commissie. Gouden regel van Gordon Brown, minister van Financiën van het Verenigd Koninkrijk.
Publicatieblad Nr. 028 E van 06/02/2003 blz. 0125 - 0125
SCHRIFTELIJKE VRAAG E-1620/02
van Charles Tannock (PPE-DE) aan de Commissie
(6 juni 2002)
Betreft: Gouden regel van Gordon Brown, minister van Financiën van het Verenigd Koninkrijk
Is de Commissie van mening dat de zogeheten gouden regel van Gordon Brown, waarin wordt bepaald dat de kosten van investeringen door de overheid (hoe welkom deze ook moge zijn) in het kader van het groei- en stabiliteitspact niet als uitgaven mogen worden aangerekend, een voorbeeld is van zuiverheid in belastingaangelegenheden die aansluit op de voorwaarden van het pact, of dat hij meer weg heeft van voodoo-economie die de kans verkleint dat het Verenigd Koninkrijk in de loop van de economische cyclus ooit een evenwichtige begroting opstelt?
Antwoord van de heer Solbes Mira namens de Commissie
(27 juni 2002)
De gulden regel is één van de twee begrotingsregels die door de Britse regering werden ingevoerd om de gezondheid van de overheidsfinanciën te waarborgen. De Britse regering heeft zich er ook toe verbonden aan de voorwaarden van het stabiliteits- en groeipact te voldoen. Dit schrijft voor dat de overheidsbegroting vrijwel in evenwicht moet zijn of een overschot moet vertonen. In de praktijk is de Britse overheidsbegroting de afgelopen jaren in evenwicht gebleven of vertoonde zij zelfs een overschot, waardoor zij dus voldeed aan de voorwaarden van het pact, terwijl zij tegelijkertijd ook in overeenstemming was met de begrotingsregels die de Britse regering zelf had vastgesteld. Daarom lijkt vooralsnog geen tegenspraak te bestaan tussen de voorwaarden van het pact en de fiscale regels van de regering. Er zij op gewezen dat het naleven van de twee Britse begrotingsregels een zaak is van de Britse regering, terwijl de Commissie bij haar toezicht op en de evaluatie van de Britse overheidsfinanciën uitsluitend let op de naleving van het stabiliteits- en groeipact.