NOTULEN#Donderdag, 12 februari 2004

—

gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2003) 188)⁽¹⁾,

—

gelet op artikel 251, lid 2 en artikel 150 van het EG-Verdrag, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C5-0176/2003),

—

gelet op artikel 67 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie cultuur, jeugd, onderwijs, media en sport en het advies van de Begrotingscommissie (A5-0027/2004),

1.

hecht zijn goedkeuring aan het Commissie voorstel, als geamendeerd door het Parlement;

2.

acht het financieel memorandum van het voorstel van de Commissie verenigbaar met het maximum van rubriek 3 van de financiële vooruitzichten zonder dat dit leidt tot restricties voor andere beleidsterreinen;

3.

verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in dit voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

4.

verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

(1)

De Raad en het Europees Parlement hebben bij Besluit nr. 163/2001/EG⁽⁵⁾ MEDIA-Opleiding, een opleidingsprogramma voor vakmensen in de Europese audiovisuele programma-industrie, ingesteld voor de periode van 1 januari 2001 tot 31 december 2005.

(2)

Het is van essentieel belang dat de continuïteit van het communautaire beleid ter ondersteuning van de Europese audiovisuele sector met het oog op de doelstellingen van de Gemeenschap krachtens artikel 150 van het Verdrag wordt gegarandeerd.

(3)

Het is van essentieel belang dat de Commissie uiterlijk op 31 december 2005 een volledig en gedetailleerd beoordelingsverslag over het programma MEDIA-Opleiding presenteert, zodat de wetgevingsautoriteit het voorstel voor een nieuw programma MEDIA-Opleiding dat in 2007 zal starten, tijdig kan behandelen,

1)

In artikel 1 wordt de datum 31 december 2005 vervangen door 31 december 2006;

2)

In artikel 4, lid 5 wordt het financiële kader van 50 miljoen euro vervangen door 59,40 miljoen euro, overeenkomstig Besluit nr. .../2004/EG van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van de Besluiten nrs. 1720/1999/EG, 253/2000/EG, 508/2000/EG, 1031/2000/EG, 1445/2000/EG, 163/2001/EG, 1411/2001/EG, 50/2002/EG, 466/2002/EG, 1145/2002/EG, 1513/2002/EG, 1786/2002/EG, 291/2003/EG en 20/2004/EG met het oog op de aanpassing van de referentiebedragen in verband met de uitbreiding van de Europese Unie⁽⁶⁾.

—

gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2003) 191)⁽¹⁾,

—

gelet op artikel 251, lid 2 en artikel 157, lid 3 van het EG-Verdrag, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C5-0177/2003),

—

gelet op artikel 67 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie cultuur, jeugd, onderwijs, media en sport en het advies van de Begrotingscommissie (A5-0028/2004),

1.

hecht zijn goedkeuring aan het Commissievoorstel, als geamendeerd door het Parlement;

2.

acht het financieel memorandum van het Commissievoorstel verenigbaar met het maximum van hoofdstuk 3 van de financiële vooruitzichten zonder dat dit andere beleidsterreinen beperkt;

3.

verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in dit voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

4.

verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

(1)

De Raad heeft bij Besluit 2000/821/EG⁽⁵⁾ het MEDIA Plus-programma ter bevordering van de ontwikkeling, de distributie en de promotie van Europese audiovisuele werken ingesteld voor de periode van 1 januari 2001 tot 31 december 2005.

(2)

Het is van essentieel belang dat de continuïteit van het communautaire beleid ter ondersteuning van de Europese audiovisuele sector met het oog op de doelstellingen van de Gemeenschap krachtens artikel 157 van het Verdrag wordt gegarandeerd.

(3)

Het is van essentieel belang dat de Commissie uiterlijk 31 december 2005 een volledig en gedetailleerd evaluatieverslag over het programma MEDIA-Plus presenteert, zodat de wetgevingsautoriteit het voorstel voor een nieuw programma MEDIA-Plus, dat in 2007 zal starten, tijdig kan behandelen en de begrotingsautoriteit de behoeften voor het nieuwe financiële kader kan beoordelen,

1.

In artikel 1, lid 1, wordt de datum 31 december 2005 vervangen door 31 december 2006;

2.

In artikel 5, lid 2, wordt het financiële kader van 350 miljoen euro vervangen door 453,60 miljoen euro, inclusief de aanpassing met het oog op de uitbreiding, na de herziening van de Financiële Vooruitzichten.

—

gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2003) 440)⁽¹⁾,

—

gelet op artikel 251, lid 2 en artikel 80, lid 2 van het EG-Verdrag, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C5-0393/2003),

—

gelet op artikel 67 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie regionaal beleid, vervoer en toerisme en het advies van de Begrotingscommissie (A5-0021/2004),

1.

hecht zijn goedkeuring aan het Commissievoorstel, als geamendeerd door het Parlement;

2.

verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in dit voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.

verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1406/2002 is een Europees Agentschap voor maritieme veiligheid opgericht⁽³⁾ (het Agentschap) teneinde een hoog uniform en efficiënt niveau van veiligheid op zee en van voorkoming van verontreiniging door schepen te waarborgen.

(2)

Op 12 december 2002 heeft de diplomatieke conferentie van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) een aantal wijzigingen goedgekeurd van het Internationaal Verdrag inzake de beveiliging van mensenlevens op zee (SOLAS) en de International Ship and Port Facility Security Code (ISPS), die een reeks maatregelen met betrekking tot maritieme beveiliging bevat. Derhalve dient de rol van het Agentschap op het gebied van maritieme beveiliging te worden omschreven.

(3)

Het is van belang dat er passende beveiligingsmaatregelen worden genomen om de veiligheid van de communautaire scheepvaart en havens en die van passagiers, bemanningen en havenpersoneel te verzekeren tegenover de dreiging van opzettelijke ongeoorloofde acties.

(4)

Verordening (EG) nr. .../2004 van het Europees Parlement en de Raad van ... inzake de verbetering van de beveiliging van schepen en havenfaciliteiten⁽⁴⁾ geeft de Commissie een aantal inspectietaken met betrekking tot het controleren van de implementatie van deze beveiligingsmaatregelen door de lidstaten, waarbij het Agentschap nuttige technische bijstand zou kunnen verlenen. Tot deze taken behoren inspecties van schepen en aanverwante bedrijven, alsook van erkende beveiligingsorganisaties die gemachtigd zijn om in dit kader bepaalde aan beveiliging gerelateerde activiteiten uit te voeren.

(5)

Recente ongevallen in wateren van de Gemeenschap, met name de rampen met de olietankers „Erika” en „Prestige”, hebben duidelijk gemaakt dat er bijkomende communautaire maatregelen nodig zijn, niet alleen op het gebied van voorkoming van verontreiniging maar ook op dat van de bestrijding daarvan.

(6)

Bij Beschikking nr. 2850/2000/EG van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2000⁽⁵⁾ is voor de periode 1 januari 2000 tot en met 31 december 2006 een communautair kader voor samenwerking op het gebied van door ongevallen veroorzaakte of opzettelijke verontreiniging van de zee ingesteld.

(7)

Bij Beschikking 2001/792/EG/Euratom van de Raad van 23 oktober 2001⁽⁶⁾ is een communautair mechanisme ingesteld ter vergemakkelijking van versterkte samenwerking bij bijstandsinterventies in het kader van civiele bescherming, ook voor verontreiniging van de zee bij ongevallen. Het mechanisme omvat een bewakings- en informatiecentrum, dat wordt ingezet in alle gevallen van bijstandsinterventies in het kader van civiele bescherming.

(8)

Het Agentschap moet de geschikte middelen krijgen om, op verzoek, mechanismen ter bestrijding van verontreiniging van de lidstaten te ondersteunen. De activiteiten van het Agentschap op dit gebied ontslaan de kuststaten niet van hun verantwoordelijkheid om te beschikken over geëigende mechanismen ter bestrijding van verontreiniging en dienen bestaande samenwerkingsafspraken tussen lidstaten of groepen lidstaten op dit gebied te respecteren. In het geval van een verontreiniging ondersteunt het Agentschap de getroffen lidstaat onder wiens gezag de schoonmaakoperaties worden uitgevoerd. Het Agentschap dient het communautair mechanisme op het gebied van civiele bescherming te ondersteunen.

(9)

Richtlijn 2003/103/EG van het Europees Parlement en de Raad van 17 november 2003 houdende wijziging van Richtlijn 2001/25/EG van het Europees Parlement en de Raad inzake het minimumopleidingsniveau van zeevarenden⁽⁷⁾ werden nieuwe procedures ingevoerd met betrekking tot de erkenning van door derde landen afgegeven diploma's voor zeevarenden. Het Agentschap moet de Commissie helpen bij de beoordeling van de naleving door die landen van de eisen van het Verdrag betreffende de normen voor zeevarenden inzake opleiding, diplomering en wachtdienst van 1978 (het STCW-Verdrag).

(10)

De Raad van Bestuur van het Agentschap moet de bevoegdheid krijgen om, in overleg met de Commissie, een vast te leggen beleidsplan voor de activiteiten van het Agentschap op het gebied van paraatheid voor en bestrijding van verontreiniging. Bij de opstelling van dat plan moet de Raad van Bestuur rekening houden met de meerwaarde die de verontreinigingsbestrijdingsactiviteiten van het Agentschap zullen hebben ten opzichte van de activiteiten van de lidstaten, en zoekt hij naar de best mogelijke combinatie van kosten en doelmatigheid.

(11)

Er moet rekening worden gehouden met de bestaande overeenkomsten betreffende verontreiniging door ongelukken, zoals de samenwerkingsovereenkomst van Bonn, die wederzijdse bijstand en samenwerking tussen de lidstaten op dit gebied vergemakkelijken, alsook de toepasselijke internationale verdragen en overeenkomsten voor de bescherming van de Europese zeegebieden tegen verontreiniging door ongelukken, zoals de OPRC-Overeenkomst, ontwikkeld onder auspiciën van de IMO, het OSPAR-Verdrag van 22 september 1992, het Verdrag van Barcelona, het Verdrag van Helsinki and het Verdrag van Lissabon.

(12)

Bij toekomstige benoemingen in de bestuursstructuur van het Agentschap (Raad van Bestuur, uitvoerend directeur) moet terdege gekeken worden naar de ervaring en deskundigheid die vereist zijn op de nieuwe bevoegdheidsgebieden van het Agentschap — bestrijding van door schepen veroorzaakte verontreiniging en maritieme beveiliging.

(13)

Derde landen die aan het Agentschap willen deelnemen, moeten het gemeenschapsrecht invoeren en toepassen op alle bevoegdheidsgebieden van het Agentschap, inclusief de gebieden van bestrijding van door schepen veroorzaakte verontreiniging en maritieme beveiliging.

(14)

Derhalve dient Verordening (EG) nr. 1406/2002 dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

1)

artikel 1 wordt als volgt gewijzigd:

2)

artikel 2 wordt vervangen door:

„Artikel 2

Om ervoor te zorgen dat de in artikel 1 aangegeven doelstellingen op de juiste manier worden bereikt verricht het Agentschap de volgende taken:

3)

in artikel 10 wordt lid 2 als volgt gewijzigd:

4)

in artikel 11 wordt de tweede alinea van lid 1 vervangen door:

„De leden van de Raad van Bestuur worden benoemd op basis van de mate van hun relevante ervaring en deskundigheid op het gebied van maritieme veiligheid, maritieme beveiliging, voorkoming van verontreiniging en bestrijding van door schepen veroorzaakte verontreiniging.”

5)

in artikel 15 wordt letter a) van lid 2 vervangen door onderstaande tekst:

6)

in artikel 16, wordt de eerste alinea van lid 1 vervangen door:

„1. De uitvoerend directeur van het Agentschap wordt op grond van verdienste en van door bewijsstukken aangetoonde bestuurlijke en leidinggevende vaardigheden, alsook bekwaamheid en ervaring die relevant is voor maritieme veiligheid, maritieme beveiliging, voorkoming van verontreiniging en bestrijding van door schepen veroorzaakte verontreiniging door de Raad van Bestuur benoemd. De Raad van Bestuur neemt een besluit met een meerderheid van vier vijfde van alle stemgerechtigde leden. De Commissie kan één of meer kandidaten voorstellen.”

7)

in artikel 17 wordt lid 1 vervangen door:

„1. Het Agentschap staat open voor deelneming van derde landen die overeenkomsten met de Europese Gemeenschap hebben gesloten, waarbij zij het Gemeenschapsrecht op het gebied van maritieme veiligheid, maritieme beveiliging, voorkoming van verontreiniging en bestrijding van verontreiniging veroorzaakt door schepen hebben aangenomen en toepassen.”

8)

in artikel 22 wordt lid 2 vervangen door:

„2. Bij de evaluatie wordt nagegaan welk effect deze verordening, het Agentschap en zijn werkmethoden hebben gehad. De Raad van Bestuur stelt in overleg met de Commissie een specifieke opdracht vast, na raadpleging van de betrokken partijen.”

—

gezien het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2003) 155)⁽¹⁾,

—

gelet op artikel 251, lid 2 en de artikelen 71, lid 1 en 80, lid 2 van het EG-Verdrag, op grond waarvan het voorstel door de Commissie bij het Parlement is ingediend (C5-0167/2003),

—

gelet op artikel 67 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie regionaal beleid, vervoer en toerisme (A5-0016/2004),

1.

hecht zijn goedkeuring aan het Commissievoorstel, als geamendeerd door het Parlement;

2.

verzoekt om hernieuwde voorlegging indien de Commissie voornemens is ingrijpende wijzigingen in dit voorstel aan te brengen of dit door een nieuwe tekst te vervangen;

3.

verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

(1)

De Gemeenschap voert een beleid dat duurzame vormen van vervoer stimuleert, zoals multi- en intermodaal vervoer waartoe het weg- en spoorwegtransport, de binnenvaart en het zeevervoer over korte afstand behoren. In het kader van het gemeenschappelijke vervoersbeleid moeten verdere maatregelen worden genomen ter verzekering van de veiligheid van het vervoer.

(2)

Containers voldoen over het algemeen aan normen die door de Internationale Organisatie voor Normalisatie (ISO) zijn goedgekeurd, maar optimale belading met pallets is niet mogelijk en evenmin kunnen de maximaal toegestane afmetingen in het vervoer over land ten volle worden benut.

(3)

Wissellaadbakken worden doorgaans in het weg- of spoorwegvervoer gebruikt, maar zijn vanwege hun constructie-eigenschappen niet geschikt voor intermodaal vervoer dat een traject over water behelst.

(4)

Intermodale laadeenheden moeten voldoende interoperabel zijn voor de overslag van goederen van de ene vervoerswijze naar de andere. Wegens de hoeveelheid en de verscheidenheid van de bestaande eenheden geldt de eis tot harmonisatie van de interoperabiliteitskenmerken uitsluitend voor nieuwe eenheden.

(5)

De nieuwe Europese intermodale laadeenheid dient niet alleen een optimale laadruimte te bieden wat de afmetingen betreft die door de geldende communautaire wetgeving zijn opgelegd, maar tevens de geharmoniseerde interoperabiliteitskenmerken te vertonen die voor alle nieuwe intermodale laadeenheden zijn vereist.

(6)

De doelstellingen van het overwogen optreden zijn: dezelfde mate van harmonisatie van intermodale laadeenheden en van procedures voor beoordeling en periodieke keuring, alsmede totstandbrenging van de Europese intermodale laadeenheid. Aangezien deze doelstellingen niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt en derhalve beter door de Gemeenschap kunnen worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel, gaat deze richtlijn niet verder dan wat nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(7)

Om redenen in verband met het specifieke karakter van de markt voor luchtvrachtvervoer is deze richtlijn niet van toepassing op deze vervoerstak.

(8)

Gebruik, controle en onderhoud van intermodale laadeenheden waarop de Internationale Overeenkomst voor veilige containers (CSC)⁽⁵⁾ van toepassing is, mogen door deze richtlijn niet worden belemmerd.

(9)

De interne markt omvat een ruimte zonder binnengrenzen waarin het vrije verkeer van goederen is gewaarborgd. De voorschriften betreffende dit vrije verkeer zonder handelsbelemmeringen zijn gebaseerd op de resolutie van de Raad van 7 mei 1985 betreffende een nieuwe aanpak op het gebied van de technische harmonisatie en normalisatie⁽⁶⁾. Deze richtlijn gaat uit van deze beginselen.

(10)

De lidstaten moeten overeenkomstig Besluit 93/465/EEG⁽⁷⁾ toestaan dat op hun grondgebied intermodale laadeenheden die voorzien zijn van de CE-markering en de symbolen, zoals bedoeld in deze richtlijn, die aangeven dat de periodieke keuring is verricht, vrij in het verkeer en in de handel worden gebracht en worden gebruikt in de loop van elke vervoersoperatie of voor het gebruiksdoel ervan, zonder een aanvullende beoordeling te eisen met het oog op de toepassing van deze richtlijn of, als het gaat om de Europese intermodale laadeenheid, de overeenstemming met andere technische eisen.

(11)

Het is passend dat een lidstaat, die daarvan kennis geeft aan de Commissie, maatregelen kan nemen om het in de handel brengen en het gebruik van intermodale laadeenheden te beperken of te verbieden, met name wanneer deze een bepaald gevaar voor de veiligheid van personen en, voorzover van toepassing, van huisdieren en goederen opleveren of indien deze eenheden, die zijn voorzien van de CE-markering, het symbool met betrekking tot de hernieuwde beoordeling van deze eenheden en het symbool met betrekking tot de periodieke keuring, niet voldoen aan de eisen. De procedure moet gemotiveerd en transparant zijn.

(12)

In het kader van de beginselen als bedoeld door de resolutie van de Raad van 7 mei 1985, voorziet deze richtlijn in de bijlagen I en II in de essentiële eisen inzake veiligheid, beveiliging, laden en lossen, vastzetten, stabiliteit en identificatie die nodig zijn voor intermodale laadeenheden en voor Europese intermodale laadeenheden. Deze eisen zullen worden aangevuld met bijzondere eisen die onmisbaar zijn om de interoperabiliteit te waarborgen. Intermodale laadeenheden moeten aan al deze eisen voldoen.

(13)

De eisen die aan intermodale laadeenheden worden gesteld, mogen niet in tegenspraak zijn met de bestaande ISO-normen.

(14)

Gezien de doelstellingen van deze richtlijn en om gemakkelijker aan te kunnen tonen dat nieuwe eenheden aan de eisen voldoen, dienen procedures voor beoordeling en periodieke keuring te worden vastgesteld; bij het uitwerken van deze procedures moet rekening worden gehouden met het belang van de inherente eisen voor intermodale laadeenheden. Er moet worden voorzien in een adequate procedure of een keuze uit verschillende gelijkwaardige procedures. De aangenomen procedures moeten in overeenstemming zijn met Besluit 93/465/EEG.

(15)

Nieuwe intermodale laadeenheden mogen alleen in de handel worden gebracht en in gebruik genomen, indien zij aan de eisen van deze richtlijn voldoen. Deze overeenstemming wordt bevestigd aan de hand van de beoordelingsprocedures van Besluit 93/465/EEG die in bijlage IV zijn weergegeven.

(16)

De periodieke keuring heeft tot doel te controleren of de staat van onderhoud en de staat van slijtage van intermodale laadeenheden verenigbaar zijn met de veiligheidseisen. De keuring wordt verricht volgens de procedure van bijlage V van deze richtlijn.

(17)

De eenheden waarop deze richtlijn betrekking heeft, moeten zijn voorzien van een CE-markering die aangeeft dat zij aan de eisen daarvan voldoen. Er moet onderscheid worden gemaakt tussen de symbolen met betrekking tot de geharmoniseerde eigenschappen van intermodale laadeenheden en de symbolen die aangeven dat de eenheid in kwestie een geharmoniseerde Europese intermodale laadeenheid is. Op elke intermodale laadeenheid moet zijn aangegeven dat deze met succes de vorige periodieke keuring heeft ondergaan of, bij eenheden van minder dan vijf jaar oud, dat deze nog niet aan de keuringsverplichting is onderworpen, met vermelding van de datum van de eerstvolgende keuring.

(18)

Teneinde de doelstellingen in verband met de in de bijlagen I en II van deze richtlijn vermelde essentiële eisen te bereiken, dienen geharmoniseerde normen te worden uitgewerkt voor intermodale laadeenheden en voor Europese intermodale laadeenheden. Voor deze eenheden dient tevens te worden voorzien in de vaststelling van bijzondere interoperabiliteitseisen volgens de procedure van artikel 12.

(19)

Geharmoniseerde normen worden op verzoek van de Commissie door het Europees Comité voor normalisatie (CEN) in het kader van een gemandateerde procedure opgesteld. Indien deze normen ontoereikend worden geacht ten opzichte van de twee soorten eisen van de richtlijn, wendt de Commissie of de betrokken lidstaat zich tot het permanent comité van Richtlijn 98/34/EG⁽⁸⁾.

(20)

De lidstaten wijzen keuringsinstanties aan die gerechtigd zijn de beoordelingsprocedures en periodieke keuring uit te voeren. Ook moeten zij er voor zorgen dat die instanties onafhankelijk, deskundig en onpartijdig genoeg zijn om de taken te vervullen waarvoor zij zijn aangewezen en aangemeld.

(21)

De beoogde versterking van de veiligheid van intermodale laadeenheden en Europese intermodale laadeenheden wordt bevorderd door de CSC. De meeste lidstaten hebben in lijn met Aanbeveling 79/487/EEG⁽⁹⁾deze overeenkomst reeds geratificeerd.

(22)

Er dient te worden voorzien in een procedure die de Commissie in staat stelt bepaalde bijlagen bij deze richtlijn te wijzigen.

(23)

Er dient te worden voorzien in een procedure die de Commissie in staat stelt de nodige maatregelen te nemen indien de geharmoniseerde normen niet geheel voldoen aan de eisen van deze richtlijn.

(24)

De nodige maatregelen voor de tenuitvoerlegging van deze richtlijn dienen te worden genomen in overeenstemming met Besluit 1999/468/EG van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden⁽¹⁰⁾.

(25)

Er dient in sancties te worden voorzien in geval van niet-naleving van nationale bepalingen die krachtens deze richtlijn zijn vastgesteld.

(26)

Er moeten maatregelen worden getroffen met het oog op de tenuitvoerlegging van deze richtlijn voor de bekendmaking van de specificaties in het Publicatieblad van de Europese Unie.

(27)

Er moet een overgangsbepaling komen die het mogelijk maakt dat intermodale laadeenheden die vóór de inwerkingtreding van deze richtlijn zijn vervaardigd, ook na die datum in de handel worden gebracht en in gebruik worden genomen,

a)

de op de datum van inwerkingtreding ervan bestaande intermodale laadeenheden,

b)

recentelijk vervaardigde, in de handel gebrachte, in het verkeer gebrachte en/of gebruikte intermodale laadeenheden, die moeten voldoen aan de eisen van bijlage I en de bijzondere interoperabiliteitseisen van artikel 9,

c)

nieuwe Europese intermodale laadeenheden, die moeten voldoen aan de eisen van de bijlagen I en II en de bijzondere interoperabiliteitseisen van artikel 9.

a)

„intermodale laadeenheid”: een container of een wissellaadbak;

b)

„Europese intermodale laadeenheid”: een intermodale laadeenheid die in overeenstemming met de essentiële eisen, als omschreven in de bijlagen I en II, en met de interoperabiliteitseisen is geconstrueerd;

c)

„container”: kist voor het vervoer van goederen die stevig genoeg voor herhaaldelijk gebruik en stapelbaar is en die is uitgerust met toebehoren dat overbrenging van de ene naar de andere vervoerswijze mogelijk maakt;

d)

„wissellaadbak”: in Europa gebruikte eenheid voor het vervoer van goederen die optimaal is afgestemd op de afmetingen van wegvoertuigen en die voorzien is van grijpelementen waarmee overslag van de ene naar de andere vervoerswijze kan plaatsvinden, gewoonlijk van spoorweg- naar wegvervoer;

e)

„geharmoniseerde norm”: een technische specificatie die een erkende normalisatie-instelling heeft vastgesteld op basis van een opdracht die de Commissie heeft verleend overeenkomstig de procedures van Richtlijn 98/34/EG met het oog op de vaststelling van een Europese eis waarvan de naleving niet verplicht is;

f)

„aanduiding van periodieke keuring”: een symbool dat aangeeft dat de intermodale laadeenheid een periodieke keuring heeft ondergaan of aan een eerste periodieke keuring moet worden onderworpen en geacht wordt aan de relevante eisen te voldoen; voorts wordt de datum aangegeven waarop de eerstvolgende periodieke keuring als bedoeld in artikel 7 zal plaatsvinden;

g)

„periodieke keuring”: de controles die worden verricht om de staat van onderhoud en veiligheid van de in de punten a), b) en c) bedoelde intermodale laadeenheden te onderzoeken, overeenkomstig de procedures van bijlage V;

h)

„overeenstemmingsbeoordelingsprocedures”: de in bijlage IV bedoelde procedures;

i)

„aangemelde instantie”: een keuringsinstantie die door de bevoegde nationale autoriteit van een lidstaat is aangewezen overeenkomstig artikel 10 en die voldoet aan de criteria van bijlage III.

—

hetzij interne productiecontrole door toepassing van module A, wanneer aan de in artikel 9, lid 3, bedoelde geharmoniseerde normen is voldaan;

—

hetzij interne productiecontrole door toepassing van module Aa;

—

hetzij de eenheidskeuringsprocedure (module G);

—

hetzij de volledige kwaliteitsborgingsprocedure (module H).

a)

Wanneer een lidstaat vaststelt dat de CE-markering of de aanduiding van periodieke keuring ten onrechte is aangebracht, is de fabrikant of zijn in de Gemeenschap gevestigde gemachtigde, de eigenaar of zijn in de Gemeenschap gevestigde gemachtigde of de houder verplicht onder de door deze lidstaat gestelde voorwaarden dit product in overeenstemming te brengen met de bepalingen inzake de CEmarkering en aan de overtreding een einde te maken.

b)

Indien de tekortkoming blijft bestaan, neemt de lidstaat alle nodige maatregelen om overeenkomstig de procedures van artikel 5 het in de handel brengen van het bewuste product te beperken of te verbieden dan wel het uit de handel te laten nemen.

—

gezien het voorstel voor een besluit van de Raad (COM(2003) 534)⁽¹⁾,

—

gelet op het Protocol van 2003 bij het Internationaal Verdrag betreffende de instelling van een Internationaal Fonds voor vergoeding van schade door verontreiniging door olie van 1992,

—

gezien het verzoek van de Raad om instemming overeenkomstig artikel 300, lid 3, tweede alinea, juncto artikelen 61 en 67 van het EG-Verdrag (C5-0002/2004),

—

gelet op de artikelen 86 en 97, lid 7 van zijn Reglement,

—

gezien de aanbeveling van de Commissie juridische zaken en interne markt en het advies van de Commissie regionaal beleid, vervoer en toerisme (A5-0042/2004),

1.

stemt in met de ondertekening of ratificering, door de lidstaten, van het Protocol van 2003 bij het Internationaal Verdrag betreffende de instelling van een Internationaal Fonds voor vergoeding van schade door verontreiniging door olie van 1992 en met de toetreding van Oostenrijk en Luxemburg tot de basisakten;

2.

verzoekt de lidstaten het protocol ten spoedigste, zo mogelijk vóór 30 juni 2004, te ondertekenen, te bekrachtigen of ertoe toe te treden;

3.

verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten.

—

gelet op het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en met name op de bepalingen betreffende de sociale rechten, evenals op het bepaalde in het EG-Verdrag, in het bijzonder in artikel 136 volgens hetwelk de lidstaten zich bevordering van de werkgelegenheid, verbetering van de levensomstandigheden en arbeidsvoorwaarden, een adequate sociale bescherming en sociale dialoog om een duurzaam hoog werkgelegenheidsniveau mogelijk te maken, en de bestrijding van uitsluiting ten doel stellen,

—

gelet op de conclusies van de Europese Raad van Lissabon van 23 en 24 maart 2000,

—

gelet op Richtlijn 98/59/EG van de Raad van 20 juli 1998⁽¹⁾ waarin nauwkeurige procedures zijn vastgelegd inzake voorlichting, kennisgeving en raadpleging van de werknemersvertegenwoordigers bij collectieve ontslagen teneinde zodat deze ontslagen te voorkomen en te beperken en met het oog op begeleidende sociale maatregelen, zodat eventueel door ontslag getroffen werknemers kunnen worden omgeschoold en worden herplaatst in de productiecyclus,

—

gelet op Richtlijn 2002/14/EG van het Europees Parlement en de Raad van 11 maart 2002⁽²⁾ tot vaststelling van een algemeen kader betreffende de informatie en de raadpleging van de werknemers in de Europese Gemeenschap,

—

gezien het feit dat de Europese staalindustrie heeft geleden onder het besluit van de Verenigde Staten om uitzonderlijke invoertarieven op staal te heffen, met name vanuit de EU,

—

gelet op zijn eerdere resoluties over de staalsector, de herstructureringen en de fusies van ondernemingen,

—

gelet op het aanhoudend verlies van arbeidsplaatsen in de staalsector,

—

gelet op artikel 37, paragraaf 4, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat de teleurstellende economische prestaties van de Europese economie in 2003 voltooiing van de Lissabon-agenda nog noodzakelijker maken; dat deze situatie nog wordt verergerd door de moeilijke taak van de uitbreiding en de onzekerheden van het internationale economische klimaat,

B.

bezorgd over het feit dat Europa achterop raakt bij de hoogwaardige technologische productie die in de afgelopen jaren werd beschouwd als een model van technologische kennis en dan ook moet worden beschermd,

C.

overwegende dat Europese Unie er belang bij heeft de voorwaarden te scheppen voor het behoud van een industrie die werkgelegenheid biedt aan grote delen van de werkende bevolking in de uitgebreide Unie,

D.

overwegende dat nagedacht dient te worden over de initiatieven die de Europese Unie op middellange en lange termijn moet nemen voor het scheppen van gunstige voorwaarden ter bescherming van de industriële belangen van Europa in een vrije markt,

E.

overwegende dat enorme publieke investeringen zijn gedaan ten gunste van AST Thyssen Krupp, ook met kredieten uit de Structuurfondsen van doelstelling 2 en uit het Europees Sociaal Fonds, ter ontwikkeling van lokale systemen, infrastructuur en gespecialiseerde opleidingen,

F.

overwegende dat de betrokken werknemers, hun vakbonden, de bevolking en de vertegenwoordigers van de plaatselijke autoriteiten zich mobiliseren,

1.

is verheugd over de eerste op initiatief van alle sociale en institutionele partijen bereikte resultaten, waardoor concrete mogelijkheden zijn ontstaan voor onderhandelingen over de toekomst van de onderneming;

2.

betuigt zijn solidariteit met de betrokken werknemers en hun gezinnen;

3.

acht het noodzakelijk dat het behoud van een sterke en moderne staalsector met een duurzaam en werkgelegenheid scheppend karakter in de Europese Unie wordt gewaarborgd;

4.

verzoekt de Commissie in het kader van de WHO en de OESO vastberaden op te treden ten einde ervoor te zorgen dat op de wereldmarkt voor staal gemeenschappelijke concurrentievoorschriften worden toegepast; is ingenomen met de inspanningen van commissaris Pascal Lamy tijdens het staalconflict met de VS en geeft uiting aan zijn bezorgdheid over het verlies van marktaandeel van de Italiaanse en de Europese staalproductie;

5.

wijst de Commissie erop dat het sedert het aflopen van het EGKS-Verdrag aan haar is om zich met de economische en sociale gevolgen van de ontwikkelingen in de Europese staalindustrie bezig te houden;

6.

verzoekt de Commissie en de lidstaten vastberadener op te treden tegen de industriële herstructureringen en de sociale gevolgen ervan; is van oordeel dat in het kader van alle van overheidswege verstrekte subsidies, met inbegrip van de Structuurfondsen, afspraken dienen te worden gemaakt over werkgelegenheid, lokale ontwikkeling en investeringen ter modernisering van de productie;

7.

dringt aan op concrete bescherming van de belangen van werknemers en Europese ondernemingen, die de kans moeten hebben te opereren binnen de internationale markten, en niet te lijden mogen hebben onder enigerlei dumpingpraktijken; dringt voorts aan op de naleving en daadwerkelijke toepassing van de Europese regelgeving inzake de sociale dialoog en correct gedrag binnen ondernemingen;

8.

dringt er bij de Commissie en de nationale regeringen op aan financiële vooruitzichten voor te leggen over de besteding van communautaire gelden in de komende jaren, en voorts een analyse te presenteren van te stellen prioriteiten opdat ontwikkelings- en werkgelegenheidsdoeleinden met elkaar kunnen worden verenigd;

9.

verzoekt met name de Commissie om bij de presentatie van het derde verslag over de sociale en economische cohesie op 18 februari 2004, helderheid te verschaffen over haar voornemens in verband met de groei van de Europese industrie, met name de staalsector, in het kader van het nieuwe cohesiebeleid dat op 1 januari 2007 van start gaat;

10.

is van mening dat Europa gunstige voorwaarden moet scheppen voor het bedrijfsleven en met name de geavanceerde en hoogwaardige technologieën, beklemtoont voorts dat investeringen in onderzoek en ontwikkeling, met bijdragen uit EU-fondsen via het Zesde Kaderprogramma, kunnen worden besteed ter ontwikkeling van nieuwe materialen, ontwerpen en processen die de traditionele industriële sectoren een nieuw gezicht kunnen geven;

11.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de regeringen en de parlementen van de lidstaten, de WHO, de OESO, alsmede aan de sociale partners.

—

gezien de actieplannen ter verbetering van de boekhouding en corporate governance in Europa, waar de Commissie in mei 2003 mee gekomen is in het licht van de aanbevelingen in het rapport-Jaap Winter,

—

gezien de briefing door het Commissielid, de heer Frits Bolkestein, tijdens de jongste zitting van de Raad van Ministers van Economische Zaken en Financiën op 20 januari 2004 over het mogelijke gevolg van de affaire-Parmalat voor het EU-beleid, en met name de aankondiging dat de Commissie in maart 2004 een voorstel zal indienen ter herziening van de achtste Richtlijn 84/253/EEG van 10 april 1984 inzake het vennootschapsrecht⁽¹⁾, gezien de actieplannen ter verbetering van de boekhouding en het ondernemingsbestuur in Europa waar de Commissie in mei 2003 mee gekomen is,

—

gelet op artikel 37, lid 4 van zijn Reglement,

A.

overwegende dat het Parlement op het moment een verslag voorbereidt over de mededeling van de Commissie aan de Raad en het Europees Parlement over de modernisering van het vennootschapsrecht en de verbetering van de corporate governance in de Europese Unie — een actieplan (COM(2003) 284),

B.

uitermate verontrust over de gebeurtenissen rond de zich steeds verder uitbreidende affaire-Parmalat,

C.

bezorgd over zowel de gevolgen voor werknemers, beleggers en banken als over het effect op het vertrouwen in de goede werking van het financieel bestel,

D.

overwegende dat Parmalat in meer dan dertig landen actief is en wereldwijd werk biedt aan tienduizenden mensen en bijgevolg een belangrijke onderneming in de Europese levensmiddelenindustrie is,

E.

overwegende dat de brutoschuld van Parmalat op 14 miljard EUR wordt geschat, inclusief een groot aantal niet in de boekhouding vermelde onderhandse plaatsingen,

F.

overwegende dat uit de affaire-Parmalat blijkt dat er gebrek aan transparantie is en dat er een belangenconflict bestaat als het gaat om de relatie tussen banken, accountantsbureaus en ondernemingen,

G.

overwegende dat het notoire ontbreken van documentatie in het hoofdkantoor van Parmalat en de opzettelijke vernietiging van computers en elektronische dossiers vooraleer de onderzoekers hun werk konden doen, onderzoek bemoeilijken,

H.

overwegende dat de recente schandalen in het bedrijfsleven de aandacht hebben gevestigd op de noodzaak van verbetering van de kwaliteit van het ondernemingsbestuur en van versterking van Europa's mechanismen ter bestrijding van misstanden in het bedrijfsleven,

I.

overwegende dat een hervorming van het vennootschapsrecht in de Europese Unie ter versterking van de efficiency en het concurrentievermogen van ondernemingen eveneens moet leiden tot convergentie van de regels met betrekking tot de integratie van de financiële markten; overwegende dat de niet eerder voorgekomen mate van volatiliteit van de financiële markten duidelijk aantoont dat de actoren op de financiële markten voor steeds grotere risico's komen te staan,

J.

overwegende dat de affaire-Parmalat aangetoond heeft

K.

overwegende dat goede vennootschapswetgeving en ’good corporate governance’-praktijken, in combinatie met financieel toezicht van fundamenteel belang zijn voor een efficiënt, concurrerend Europees bedrijfsleven en een doeltreffende bescherming van beleggers,

L.

overwegende dat de recente financiële schandalen in Europa en de VS nog eens aangeven dat auditondernemingen en het uitvoeren van kwalitatief hoogwaardige audits van cruciaal belang zijn,

1.

betreurt het aantal gevallen van faillissementen vanwege fraude door grote ondernemingen die publiek eigendom zijn, met alle maatschappelijke en economische gevolgen van dien, en dringt erop aan dat de verantwoordelijken met alle wettelijke middelen worden vervolgd;

2.

wijst op de noodzaak de maatschappelijke dimensie van de affaire-Parmalat in aanmerking te nemen; dringt erop aan dat een manier wordt gevonden om een ernstige maatschappelijke crisis te vermijden;

3.

is verontrust over het feit dat noch de verantwoordelijken voor de controle, het weze de regelgevende autoriteit of de accountants, noch de ratingskantoren in enig stadium van het onderzoek lucht hebben gekregen van enige malversatie;

4.

doet een beroep op de financiëledienstensector schoon schip te maken en zich er ten volle voor in te zetten dat de kleine minderheid van malafide marktdeelnemers voor de rechter wordt gebracht, en duidelijk te maken dat deze sector een ethisch verantwoorde handelwijze en inzet voorstaat met als doel de besparingen van miljoenen mensen te beschermen en het volledige vertrouwen van beleggers in de financiëledienstensector te herstellen;

5.

verzoekt alle betrokken financiële instellingen de beleggers schadeloos te stellen voor verliezen waarvoor zij verantwoordelijk zijn;

6.

wijst erop dat het van belang is lering te trekken uit de affaire-Parmalat, en dringt er bij alle partijen op aan op passende wijze en met bezonnenheid te reageren, na een objectieve, degelijke en volledige evaluatie van de gebeurtenissen; verplicht zich ertoe alles in het werk te stellen om een herhaling van dit schandaal te voorkomen, maar waarschuwt voor paniekreacties of overhaaste reacties;

7.

herinnert de Raad en de Commissie eraan dat er altijd sprake moet zijn van evenwicht tussen de legitieme behoefte van nationale overheden, aandeelhouders, andere beleggers, belanghebbenden en het publiek om tijdig relevante informatie te ontvangen, enerzijds, en de administratieve lasten en de hoeveelheid bureaucratie die Europese ondernemingen wordt opgelegd, anderzijds;

8.

verzoekt de Commissie het initiatief te nemen om de organen en instellingen die belast zijn met het toezicht en de controle op de betrekkingen tussen ondernemingen en banken op Europees niveau te bundelen, teneinde de belangen van de spaarders te beschermen;

9.

doet een beroep op de nationale wetgevende organen onderling ten volle samen te werken, met name bij zaken die grensoverschrijdende gevolgen hebben;

10.

is van mening dat een langetermijnoplossing deels gegeven is in één enkele autoriteit voor zorgvuldig financieel toezicht in Europa;

11.

onderstreept de noodzaak van een door de Commissie in te dienen actieplan voor modernisering van het vennootschapsrecht;

12.

dringt er met klem op aan dat de Commissie extra vaart zet achter de werkzaamheden aan de achtste Richtlijn 84/253/EEG en de goedkeuring van personen die verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van de statutaire boekhoudkundige controles; verzoekt de Commissie in dit verband wetgeving voor te bereiden om ondernemingen te dwingen regelmatig van accountantsbedrijf of met hun jaarrekeningen belaste accountant te wisselen;

13.

wijst het argument van de hand dat dit de continuïteit in gevaar brengt en tot meer fouten bij boekhoudkundige controles zal leiden; is in tegendeel van oordeel dat door rotatie gezorgd wordt voor een collegiale toetsing van de boekhoudkundige controles en dat sterker de nadruk wordt gelegd op dit belangrijke controle-element;

14.

verzoekt de Commissie verder te overwegen in het voorstel andere bepalingen op te nemen, bijvoorbeeld het verbod dat alle niet-controlediensten voor cliënten door dezelfde accountants worden uitgevoerd;

15.

beklemtoont dat bij corporate governance statutaire auditregels horen zodat de verantwoordelijkheden van de accountantsgroep en hun onafhankelijkheid van het management versterkt worden, en dat het overheidstoezicht op accountants verscherpt en geharmoniseerd moet worden (waarbij kwesties als de reikwijdte en taken van het toezicht, de samenstelling van de toezichtraden en de transparantie van het toezicht aan de orde moeten komen);

16.

is van oordeel dat de aanwezigheid van onafhankelijke bestuurders in de raden van bestuur aanbevelenswaardig is om de controle op de rekeningen van ondernemingen te verbeteren;

17.

is de stellige mening toegedaan dat de aanwezigheid van werknemers in de raden van bestuur of toezicht ten minste ervoor kan zorgen dat bij besluiten die direct van invloed zijn op het voortbestaan van de onderneming de belangen van de werknemers onder de aandacht worden gebracht;

18.

steunt het Commissievoorstel om de collectieve verantwoordelijkheid van leden van de raad van bestuur voor financiële en essentiële niet-financiële overzichten te vergroten, en op middellange termijn een verder voorstel in te dienen om de individuele verantwoordelijkheid van leden van de raad van bestuur aan te scherpen en het beginsel van openheid in te voeren wat betreft de structuur van een groep en de bestaande verbanden binnen die groep, maar dringt aan op voortvarendheid terzake zodat een en ander voor de aangekondigde deadline van 2005 kan worden goedgekeurd;

19.

is van mening dat richtlijn 2003/6/EG⁽²⁾ inzake marktmisbruik en richtlijn inzake 2003/71/EG⁽³⁾ prospectussen alsmede de te verwachten richtlijn inzake transparantie en de richtlijn betreffende beleggingsdiensten — mits tijdig aangenomen en adequaat uitgevoerd — de kans op herhaling van kwalijke financiële praktijken, zoals die in de affaire-Parmalat zijn voorgekomen, in belangrijke mate zullen verkleinen;

20.

herinnert de Raad en de Commissie eraan dat de huidige discussies over de transparantierichtlijn moeten resulteren in daadwerkelijke voordelen voor beleggers en het grote publiek op het vlak van openbaarmakingseisen, in de zin van openbaarmaking van kwalitatief hoogwaardige informatie op het juiste tijdstip en niet van verplichte driemaandelijkse verslagen, die, zoals gebleken is bij de zaak-Parmalat, maar ook bij Enron, financiële schandalen niet voorkomt; is van oordeel dat transparantie niet alleen maar inhoudt dat er regelmatig financiële informatie wordt gepubliceerd, maar ook informatie over de maatschappelijke, ecologische en ethische aspecten;

21.

wijst op het belang om ten behoeve van beleggers voor een optimale transparantie van de financiële instrumenten voor en na de transactie te zorgen;

22.

verzoekt de Commissie en de lidstaten te overwegen of het wenselijk is de OESO-regels en -beginselen inzake corporate governance en liberalisering van het handelsverkeer te herzien teneinde beleggers beter te beschermen;

23.

verzoekt de Commissie zo spoedig mogelijk te beslissen of de door de Italiaanse regering genomen maatregelen in verband met de crisis in de Italiaanse zuivelsector als gevolg van de affaire- Parmalat met EG-recht verenigbaar zijn;

24.

verlangt dat de onderhandelingen in alle internationale gremia (forum financiële stabiliteit van de G8, OESO, GAFI, enz.) die zich inzetten voor bindende regels voor toezicht op offshorecentra en andere duistere belastingparadijzen, worden bespoedigd;

25.

spoort de Europese Commissie aan om snel te komen met haar derde voorstel voor een richtlijn tegen het witwassen van geld;

26.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de regeringen van de toetredende landen, de regelgevende en toezichthoudende instanties in alle lidstaten en toetredende landen, de Europese Economische Ruimte, de regering van de Verenigde Staten van Amerika, de International Accounting Standards Board en de Internationale Organisatie van Beurscommissies.

—

gezien het Groenboek over de omzetting van het Verdrag van Rome van 1980 inzake het recht dat van toepassing is op verbintenissen uit overeenkomst in een communautair instrument, alsmede over de modernisering ervan (COM(2002) 654),

—

gezien het Groenboek betreffende een Europese procedure inzake betalingsbevelen en maatregelen ter vereenvoudiging en bespoediging van de procesvoering over geringe vorderingen (COM(2002) 746),

—

gelet op de artikelen 61, onder c en 65 van het EG-Verdrag,

—

gelet op het actieplan van de Raad en de Commissie over hoe de bepalingen van het Verdrag van Amsterdam inzake de totstandbrenging van een ruimte van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid het best kunnen worden uitgevoerd, aangenomen door de Raad Justitie en Binnenlandse Zaken van 3 december 1998⁽¹⁾, in het bijzonder de punten 39 en 40,

—

gelet op de conclusies van het voorzitterschap van de Europese Raad van Tampere van 16 oktober 1999, in het bijzonder de punten 38 en 39,

—

gelet op Verordening (EG) nr. 743/2002 van de Raad van 25 april 2002 tot vaststelling van een algemeen communautair kader voor activiteiten ter vergemakkelijking van de justitiële samenwerking in burgerlijke zaken⁽²⁾,

—

gelet op artikel 47, lid 2 en artikel 163 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie juridische zaken en interne markt (A5-0041/2004),

A.

overwegende dat door de intensivering van uitwisseling en verplaatsingen in de interne markt ook geschillen met een grensoverschrijdend karakter toenemen die wegens de kosten en de moeilijkheden vanwege het internationaal karakter voor de Europese burgers en het MKB een ernstige belemmering vormen voor een vrij verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal,

B.

overwegende dat de Europese Raad van Tampere heeft gepleit voor „nieuwe procesrechtregels voor grensoverschrijdende zaken, in het bijnzonder betreffende de elementen die een soepele justitiële samenwerking en de toegang tot de rechter bevorderen, bijvoorbeeld inzake voorlopige maatregelen, bewijsvergaring, betalingsbevelen en termijnen”,

C.

overwegende dat de regels van het internationaal privaatrecht het bij grensoverschrijdende geschillen mogelijk moeten maken om met voldoende duidelijkheid de nationale rechterlijke bevoegdheid en het toepasselijke recht vast te stellen, en tevens de wederzijdse erkenning en/of tenuitvoerlegging van de door de verschillende nationale rechters genomen beslissingen te waarborgen,

D.

overwegende dat in het Verdrag van Brussel van 1968 betreffende de rechterlijke bevoegdheid en de tenuitvoerlegging van beslisisngen in burgerlijke en handelszaken⁽³⁾ een hele reeks regels is vastgesteld om de betreffende nationale jurisdictie te bepalen bij internationale geschillen en overwegende dat het Verdrag van Rome van 1980 inzake het recht dat van toepassing is op verbintenissen uit overeenkomst⁽⁴⁾de internationale regels voor het privaatrecht van de lidstaten zijn geharmoniseerd ten aanzien van contractuele verplichtingen door niet-contractuele verplichtingen te verwijzen naar een toekomstig instrument⁽⁵⁾,

E.

overwegende dat verordening Brussel I, het Verdrag van Rome, getransformeerd in een communautair instrument en gedeeltelijk vernieuwd, en het toekomstige instrument Rome II, doordat zij elkaar aanvullen, een aanzienlijke stap voorwaarts betekenen om de rechtszekerheid te waarborgen bij grensoverschrijdende geschillen,

F.

overwegende dat de „communautarisering” van het Verdrag van Rome een uniforme interpretatie mogelijk zou maken door het Hof van Justitie en dat met het oog op de uitbreiding van de Unie geen vertraging door ratificeringsprocedures zou optreden in de inwerkingtreding van uniforme regels inzake het collisierecht in de kandidaat-lidstaten,

G.

overwegende dat in sommige sectoren van het burgerlijk procesrecht harmonisering van de regels een betere en meer uniforme toegang mogelijk zou maken tot de rechtsgang doordat de intermediaire bepalingen (exequatur) die nu nog worden vereist, overbodig zouden worden,

H.

overwegende dat een snelle aflossing van leningen en de arbitrage van geschillen over geringe vorderingen een absolute noodzaak zijn voor de economische en commerciële uitwisseling en een voortdurende bron van zorg zijn voor alle economische sectoren die belang hebben bij een goed functioneren van de interne markt,

I.

overwegende dat, ter uitvoering van de conclusies van de Europese Raad van Tampere, in het programma van maatregelen inzake de tenuitvoerlegging van het beginsel van de wederzijdse erkenning van de beslissingen in burgerlijke en handelszaken wordt voorgesteld gemeenschappelijke Europese regels vast te leggen om de snelle en doeltreffende inning van niet-betwiste vorderingen mogelijk te maken en om de beslechting van transnationale geschillen over geringe vorderingen te bespoedigen,

J.

overwegende dat harmonisering van het burgerlijk procesrecht in de Europese Unie niet los kan worden gezien van de uniformiteit van het systeem van kennisgeving en mededeling in de lidstaten voor gerechtelijke en buitengerechtelijke beslissingen,

1.

is voorstander van het initiatief van de Commissie;

2.

verzoekt de Commissie iets te doen aan de buitensporige verbrokkeling van de verschillende horizontale en sectoriële instrumenten voor de regels die van toepassing zijn op verbintenissen door deze te bundelen in één enkele wetstekst;

3.

verzoekt de Commissie te evalueren of het wenselijk is in de toekomst te komen tot een codificatie van alle communautaire instrumenten die de regels bepalen van het internationale privaatrecht: verordening „Brussel I”, het Verdrag van Rome en het toekomstige instrument „Rome II”;

4.

verzoekt de Commissie rekening te houden met de volgende punten:

5.

is voorstander van het initiatief van de Commissie;

6.

verzoekt de Commissie rekening te houden met de volgende punten:

7.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

—

onder verwijzing naar zijn vele vorige resoluties over Afghanistan en zeer recent zijn resoluties van 13 december 2001⁽¹⁾, 5 september 2002⁽²⁾ en 15 januari 2003⁽³⁾,

—

gezien de Conferentie van Bonn van 4-5 december 2001, die een tijdschema en een stappenplan voor het herstel van de vrede en de veiligheid en de wederopbouw van Afghanistan heeft opgesteld,

—

gezien de in de Overeenkomst van Bonn van 5 december 2001 geformuleerde eis dat uiterlijk twee jaar na de bijeenkomst van de nood-Loya Jirga, die in juni 2002 plaatsvond, nationale verkiezingen dienen te worden gehouden,